Κατουριόταν πάνω του ο Λεωνίδας όταν χλιμίτραγε η φοράδα του Ξέρξη;

 Λέω σ’ όσους ισχυρίζονται πως είναι απόγονοι του Λεωνίδα και του Μαγαλέξανδρου: 

μην το λέτε, αποδείξτε το!

Ζήστε όπως οι αρχαίοι Λακεδαιμόνιοι και πολεμήστε όπως εκείνοι. Που δεν ρώταγαν "πόσοι είναι οι εχθροί;", αλλά "πού είναι οι εχθροί;"!

Και φορτώνονταν τον οπλισμό τους, πήγαιναν τροχάδην μέχρι τη Βοιωτία, πολεμούσαν, και χωρίς ανάπαυση γύριζαν γρήγορα σπίτια τους να ρίξουν κι έναν πήδο στη...
Σπαρτιάτισσα, μην μείνει η καημένη απότιστη επειδή εκείνοι είχαν καυλώσει να πολεμήσουν.

Κι ας περάσουν τις στέπες και τις ερήμους τις κεντρικής Ασίας, όπως ο Μεγαλέξανδρος, ας νικήσουν τις άγριες Αφγανικές φυλές στις αετοφωλιές της Τόρα Μπόρα, κι ας αντιμετωπίσουν και τους πολεμικούς ελέφαντες του Ινδού Βασιλιά...

Θυμάμαι τον Ιούλιο του 1974, όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Κύπρο κι έγινε εδώ επιστράτευση.

Ζούσαμε σε μια επαρχιακή πόλη, και είχαν μαζευτεί όλες οι γυναικούλες τις γειτονιάς έξω απ’ το σπίτι μας κι έκλαιγαν και μαδιόντουσαν που έπαιρναν τους άντρες τους στο στρατό.

Και το 1987, τότε με το Πίρι Ρέις, οι "απόγονοι του Λεωνίδα" έδιναν μάχες στα σούπερ μάρκετ ποιος θα πρωτοπάρει απ’ το ράφι την κούτα με τα εβαπορέ.

Και το 1996 στα Ίμια, όλοι κάναμε την προσευχή μας να επέμβουν οι Αμερικάνοι μην τυχόν κι αρχίσει το μπουμπουνίδι και χάσουμε την καλοπέραση και το βόλεμα...

Έχω, λοιπόν, άδικο που λέω πως είμαστε ραγιάδες, απόγονοι ραγιάδων;

Γιατί οι ραγιάδες της Νότιας Ελλάδας κατουριόντουσαν πάνω τους μόλις χλιμίτραγαν οι φοράδες των σερασκέριδων στο Τοπ Καπί...