Τα πανίσχυρα όπλα της ψείρας, της κατσαρίδας και του αρουραίου
Ίσως αναγνώστη μου να έχεις μπερδευτεί από τον τίτλο και να διερωτάσαι «Τι σχέση μπορεί να έχει η ζωολογία με την μυθική αναζήτηση». Πολύ καλά κάνεις αν δεν έχεις διαβάσει το προηγούμενο άρθρο που αφορά τον Αίσωπο. Γιατί δυστυχώς η διαδικτυακή ανάγνωση είναι και πολύ κουραστική και σε τέτοια ποσότητα που ο αναγνώστης υποφέρει. Αυτά για κάποιον που θέλει όντως να ενημερωθεί. Για αυτούς που θέλουν να αντικαταστήσουν τον καθρέφτη με τον ψηφιακό ηλεκτρονικό εικονολήπτη (webcam για τους «αγγλομαθείς») δεν μπορώ δυστυχώς να κάνω τίποτα.
Διάλεξα αυτά τα τρία χαριτωμένα ζωάκια γιατί ενώ έχουμε διδαχτεί να τα σιχαινόμαστε και να τα φοβόμαστε είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα προσαρμοστικότητας και επιβίωσης.
Ζουν αόρατα ανάμεσα μας και δεν εξαφανίζονται ποτέ...
Τόσο τα χημικά εξόντωσης όσο και η συμπεριφορά των παγκόσμιων αφεντάδων υποδηλώνουν τον τρόπο που μας βλέπουν οι 10000 ιδιοκτήτες που κατέχουν το 95% των παγκόσμιων πόρων αφήνοντας στα υπόλοιπα 6 δισεκατομμύρια και κάτι του πληθυσμού να ζει με τα ψίχουλα και τα σκουπίδια των τοκογλύφων και των παρατρεχάμενων τους. Το ίδιο κάνουν και οι ποντικοί, οι κατσαρίδες και οι ψείρες....
Επιβιώνουν σε μεγάλους πληθυσμούς αναλώνοντας σκουπίδια. Όπως οι άποροι του πλανήτη αναπαράγονται σε τεράστιους πληθυσμούς (όπως και οι φτωχοί) και αποτελούν την τροφή για πιο ντελικάτα ζώα (όπως οι φτωχοί επίσης).
Στο ερώτημα του τι είναι δημοκρατία μια από τις απόψεις που διατυπώθηκαν είναι «η δυνατότητα της ψείρας να κατασπαράξει το λιοντάρι». Και βέβαια η ψείρα η κατσαρίδα και ο αρουραίος πάντα κατασπαράζουν το λιοντάρι άσχετα αν αυτό έχει την ψευδαίσθηση του «κυρίαρχου».
Το πανίσχυρο όπλο είναι η αναμονή. Παρά ότι ζουν πάντα λιγότερο (όπως εμείς σε σχέση μ’ αυτούς που έχουν να πληρώσουν το Ωνάσειο) έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν τον άρχοντα να γίνει πτώμα. Άλλο ένα προτέρημα είναι η προσαρμοστικότητα.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι κύριοι κάτοικοι της χαρτόκουτας είναι οι ξεπεσμένοι χρηματιστές και οι επιχειρηματίες που φαλίρισαν. Ο εργάτης προσαρμόζεται στην μεγαλύτερη απορία όπως η ψείρα στην διοξίνη. Κι αυτό γιατί ξέρουν αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα της πείνας που δεν προέρχεται από την νευρική ανορεξία του μοντέλου.
Το ιδεολογικό νουκλεοτίδιο του λαού δηλαδή αλλάζει συνέχεια και πολλές φορές με τέτοια ταχύτητα που όσο και να θέλει ο απόλυτος άρχων με τους αυλικούς του (δημοσιογράφους, ιερείς, επιστήμονες κτλ) μένει μόνο με την ψευδαίσθηση της εξουσίας. Βέβαια οι πολύ άγριοι την διατηρούν ουσιαστικά (ολοκληρωτισμός) με συνέπεια την πλήρη κατάρρευση του ιστορικού έργου τους καθώς και των απογόνων τους (τα λιονταράκια γεννιούνται με ψείρες και δεν φτάνουν συνήθως στην εφηβεία). Άλλο χαρακτηριστικό είναι ο κανιβαλισμός.
Αυτό είναι ένα δίκοπο μαχαίρι που οι σοσιαλιστές φιλόσοφοι το όρισαν σαν ταξική πολυδιάσπαση. Στην αρχαιότητα που η τάξη όριζε πολλά δικαιώματα για τους δούλους δεν υπήρχε, εκτός από το ολοκληρωτικό μοντέλο της Λακωνίας, κίνδυνος που να οδηγεί σε ανατροπές. Στην σημερινή εποχή όμως τα πράγματα για όσους κυβερνάνε και μετά την «απελευθέρωση» της οικονομίας υπάρχει ο κίνδυνος να γεννηθούν ποντίκια που θα τρώνε το λιοντάρι ζωντανό.
Αν νιώσατε στην θέση αυτών των όντων τότε οι γραμμές που γράφω έχουν κάποια αξία. Το κέρδος είναι να καταλάβετε και την αξία των όπλων σας. Και να θυμάστε το θαρραλέο ποντίκι θα είναι αυτό που θα κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά του Γάτου (του μικρού λέοντα στην αρχή) καθώς και τα υπόλοιπα ζωάκια που θα εξαφανιστούν τελευταία από τον πλανήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.