Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, Πάγκαλε νεκροθάφτη!

.

«Το Μνημόνιο είναι ευκαιρία διά τον τόπο, είναι ευτυχία διά τον τόπο», είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Είναι πρωτίστως ευκαιρία για μπίζνες και μάλιστα στις νέες, τις καυτές τεχνολογίες. Τούτο τουλάχιστον προκύπτει από δημοσιεύματα (protothema gr. και αλλού) που φέρουν τον κ. Πάγκαλο να αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα στο πεδίο της καύσης των νεκρών, εισάγοντας τα σχετικά μηχανήματα, προκειμένου να τα πουλήσει εν συνεχεία στους δήμους.

Μακάρι να είναι ψέμα, γιατί εμένα και μόνο που το διαβάζω με λούζει κρύος ιδρώτας. Για να εισάγει ο τ. αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που όλο και κάτι παραπάνω ξέρει από εμάς, μηχανήματα καύσης, θα πρέπει, αδερφέ μου, να περιμένουνε μεγάλο θανατικό. Τουτέστιν, ο χάρος βγήκε παγανιά...

μεσ' τη δική μου γειτονιά, πέντε Έλληνες στον Άδη ανταμώσανε ένα βράδυ, άρχισε ο χάρος να καλεί τώρα την κλάση μου, χθες βράδυ θάψαμε τον φίλο μας τον Τάσο.

Δεν μπορεί, το οικονομικό κίνητρο θα είναι τεράστιο, αλλιώς ένας άνθρωπος σαν τον Θεόδωρο Πάγκαλο δεν θα εισέβαλε ποτέ στα αχνιστά χωράφια της ταφής. Ένας άνθρωπος μειλίχιος, γλυκομίλητος, συμπονετικός, ένα πλάσμα που αναβλύζει καλοσύνη από κάθε πόρο του κορμιού του. Ακούς «νεκροθάφτης» και ο τελευταίος που σου έρχεται στο νου είναι ο Θόδωρος. Το φιζίκ του, το στυλ του, το παρελθόν του παραπέμπουν σε άλλα επαγγέλματα, εκπαιδευτής καρδερίνων, αποξηραντής τουλιπών, δοκιμαστής βρεφικών τροφών, άντε το πολύ- πολύ να πλέκει μονογράμματα σε μεταξωτά μαντήλια. Τι να γίνει όμως, όταν έχεις πενήντα ακίνητα να θρέψεις, κάνεις τα πάντα, μέχρι και πεθαμένους καις, που λέει ο λόγος.

Εμένα με καίει άλλο. Προσπαθώ να καταλάβω από πού περιμένει ο Θόδωρος να προκύψει η δουλειά, πόθεν δηλαδή θα βρεθεί η πελατεία. Από αυτοκτονίες, από πείνα, από έλλειψη φαρμάκων, γιατρών, νοσηλευτών, αναλωσίμων, από τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ, από τα καρδιαγγειακά επεισόδια που προκαλεί η κατάθλιψη, από την ομίχλη των καυσόξυλων, από τα μαγκάλια, από τα τροχαία δυστυχήματα που φέρνει το άγχος, από τις καραμπίνες της Μανωλάδας, από τις φαλτσέτες των φασιστών;

Το Μνημόνιο είναι ευκαιρία διά τον νεκροθάφτη, το Μνημόνιο είναι ευτυχία διά τον νεκροθάφτη, τώρα μάλιστα που απελευθερώθηκε και το κλειστό επάγγελμα της νεκροφόρας, θα φιλήσουνε τα χέρια τους. Απ' όπου πέρασε το ΔΝΤ, σε όσες χώρες ενέσκηψε η κατάρα του ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού, το προσδόκιμο επιβίωσης μειώθηκε δραστικά. Ήταν τόσο ευτυχισμένοι οι άνθρωποι, που βιαζόντουσαν να πάνε να συναντήσουν τους προγόνους τους, για να τους περιγράψουν την απερίγραπτη χαρά τους.

Ευτυχώς πάντως που ο Θεόδωρος θα ασχοληθεί επιχειρηματικά με την καύση και όχι με την ταφή, οπότε τουλάχιστον θα αποφύγουμε το όλους μαζί μάς φάγανε.

Του Γ. Ανανδρανιστάκη , μοντάζ Γρέκι

Αριστοφάνης