Ανακεφαλαίωση: υπάρχουν οι εργαζόμενοι που προσλαμβάνονται με σύμβαση. Και όταν τελειώνει η σύμβαση, προσφεύγουν στα δικαστήρια, τα οποία αποφασίζουν να επιστρέψουν στη θέση τους προσωρινά μέχρι να βγει η οριστική απόφαση.
Γιατί το κάνουν; Μα προφανώς διότι μπορούν!
Και γιατί ήθελε ο κ. Μανιτάκης να διώξει ειδικά αυτούς;
Μα γιατί είναι πιο εύκολο να καταργείς δικαστικές αποφάσεις, παρά να πείθεις τα πειθαρχικά συμβούλια να βγάλουν απόφαση για τους επιόρκους...
Αλλά μια που το έφερε η κουβέντα: τέτοιους συμβασιούχους δεν προτείνει να προσληφθούν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με το «πρόγραμμα αναχαίτισης της ανεργίας»; (Μτφ.: «Πρόγραμμα αναχαίτισης της δημοσκοπικής πτώσης του ΠΑΣΟΚ»)
Να γιατί χρειάζεται συντονιστής στην κυβέρνηση: γιατί αυτοί που θα απολύονταν από τον Μανιτάκη, θα προσλαμβάνονταν ξανά από τον Ευάγγελο, οπότε θα ήταν όλοι ευχαριστημένοι!
................
Μήπως τελικά θα ήταν πιο πρακτικό, αντί να πηγαινοφέρνουν κάθε τόσο τον Διώτη, στην επιτροπή, να του έβαζαν μια μόνιμη θέση εκεί, ώστε να γλιτώνουν και τις εργατοώρες των κλητήρων;
Εντάξει, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση για «εμπόριο ελπίδας», εννοεί ότι εκείνος τη μοιράζει δωρεάν;
Ή ότι οι υποσχέσεις του δεν θα έπρεπε να δημιουργούν ελπίδες στους ψηφοφόρους;
Ασχετο αλλά...
... αυτά τα «αυστηρά αξιοκρατικά κριτήρια» των προσλήψεων, που αναφέρουν όλοι σαν να σοβαρολογούν, θα τα θέσουν οι ίδιοι που υποτίθεται ότι αξιολογούν εδώ και 11 μήνες οργανισμούς του Δημοσίου;
Συμπέρασμα: παράγουμε περισσότερες θέσεις υψηλά αμειβόμενων συμβούλων από όσες δηλώσεις για ανάπτυξη καταναλώνουμε.
Δικός σας,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.