H χειρότερη τιμωρία τους, είναι η απαξίωση μας,όταν αυτοί θέλουν την βοήθειά μας,για να ξαναγίνουν πάλι ισχύουσα τάξη..

Αφού δεν υπάρχει νόμος που να τιμωρεί την απληστία και την λατρεία της καρέκλας,νομίζω ότι η χειρότερη τιμωρία τους, είναι η απαξίωση μας,όταν αυτοί θέλουν την βοήθειά μας,για να ξαναγίνουν πάλι ισχύουσα τάξη..

Να κοιτάμε αλλού τότε,όπως δεν μας κοιτάζουν και αυτοί στον καιρό της εξουσίας τους..

Η βία είναι σκληρή και έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα... 

Η αδικία είναι σκληρή,αλλά και εκεί επικρατεί ο νόμος του ισχυρού....και ισχυροί είναι αυτοί δυστυχώς... 

Σήμερα, μπορεί να μην υπάρχουν τάνκς. Μπορεί να μην υπάρχουν στρατηγοί. Μπορεί να μην συντρέχει κίνδυνος δικτατορίας. 

Η δημοκρατία ωστόσο δεν...

απειλείται μόνο από τα τεθωρακισμένα. Η δημοκρατία απειλείται και από τη σταδιακή της διάβρωση. Όπως σε κάθε μηχανισμό χωρίς κανόνες και στεγανά, έτσι και στη νεοελληνική δημοκρατία κάποια γρανάζια έχουν αυτονομηθεί. Τα γρανάζια αυτά μπορεί να μην απειλούν το πολίτευμα. Το χρησιμοποιούν όμως με ανάρμοστους τρόπους προς εκπλήρωση ιδιοτελών και ταπεινών σκοπών.

 Η αδιαφορία με την οποία βαδίζουμε στο μέλλον, οδηγεί αναπόδραστα προς μια χωλή δημοκρατία. Όπως σε κάθε μηχανισμό χωρίς κανόνες και στεγανά, έτσι και στη νεοελληνική δημοκρατία κάποια γρανάζια έχουν αυτονομηθεί. Τα γρανάζια αυτά μπορεί να μην απειλούν το πολίτευμα. Το χρησιμοποιούν όμως με ανάρμοστους τρόπους προς εκπλήρωση ιδιοτελών και ταπεινών σκοπών. 

Τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ούτε σήμερα. Το δομημένο σάπιο σύστημα έχει πολύ σκληρά αντανακλαστικά απέναντι στον κίνδυνο της κατάρρευσής του. Και ποιο είναι αυτό το σύστημα;

 Ο πολιτικός κόσμος που διαγκωνίζεται για την πολιτική του επιβίωση και την άλωση των αρχών εξουσίας.

 Τα μίντια που αρκούνται στα διόλου ευκαταφρόνητα κοκαλάκια που τους πετά ο πολιτικός κόσμος για να αποπροσανατολίζουν κάθε σοβαρή συζήτηση, αναμοχλεύοντας επουσιώδη ζητήματα, όπως οι ατέρμονες εκλογολογίες και οι θορυβώδεις ανασχηματισμοί.

 Η δικαιοσύνη, που ανήμπορη να επιτελέσει το έργο της, ευνουχισμένη από την πολιτική πατρωνία δεν μπορεί να κάνει το αυτονόητο, να εφαρμόσει τους νόμους.

 Η εκτελεστική εξουσία, που ανίκανη και διεφθαρμένη μεγιστοποιεί τα οφέλη για τον εαυτό της και μηδενίζει τα οφέλη για τον τόπο. 

Δανείζομαι τα λόγια του κυρίου Τατούλη.

«Ας έχουμε το θάρρος να το πούμε ευθέως. Είναι μια μεγάλη μας επιτυχία, ημών των πολιτικών. Ατιμωρησία. Οι νόμοι δεν ισχύουν για εμάς. Ηθική και κανόνες δεν έχουν καμία θέση στα έδρανα της βουλής. Και βέβαια, επειδή το παιχνίδι δεν θα μπορούσαμε να το παίξουμε μόνοι, βάλαμε σε αυτό και τους λεγόμενους νταβατζήδες. Ατιμωρησία για τους καναλάρχες, για τους μεγαλοεκδότες, για τους κουμπάρους και τους φίλους μας. Ατιμωρησία για τους εθνικούς εργολάβους και τους προμηθευτές. Και βέβαια σε όλους αυτούς γερά μπαχτσίσια. Γερά μπαχτσίσια στους οσφυοκάμπτες, σε εκείνους που προσκυνούν την εξουσία μας.» 

Aντε και στα δικά μας λοιπόν κύριοι των κυβερνήσεων και των σκανδάλων.

Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης - συγγραφέας, Κατερίνη