Ο Νίκος, έχει έρθει στην Νέα Υόρκη, ξανά επέστρεψε για την ακρίβεια μετά από μια μακρά περιπλάνηση απογοήτευσης στην Ελλάδα. Γεμάτος οργή. Θυμό και ένα σωρό αρνητικά βιώματα από την Πατρίδα. Επέστρεψε πάλι στην Αμερική για να ζήσει. Να κάνει όνειρα. Να αρχίζει να χτίζει και πάλι. Να βρει ελπίδα. Με διπλώματα και διδακτορικά. Πρώην υπάλληλος στη Βουλή με πλήθος εμπειριών και καταγγελιών για όσα έζησε το διάστημα που εργάστηκε στην Ελληνική Βουλή. Εργάστηκε και για το Mega. Αρκετό καιρό. Κάπου επτά χρόνια. Εκεί και αν είδε και άκουσε! Σήμερα, παρόλο που δεν το ήθελε ανοίγει την καρδιά του και εξομολογείτε… Καταγγέλλει απίστευτα πράγματα που σήμερα τα θεωρούμε κανονικά γεγονότα μέσα στην ζωή μας… Για ευνόητους λόγους δεν θέλησε ούτε φωτογραφίες ούτε δημοσιοποίηση του πλήρους ονόματος του ακριβώς γιατί αυτά που είπε θα τον...στοχοποίησουν. Σεβαστήκαμε την επιθυμία του. Ακούστε το ηχητικό ντοκουμέντο!
Νέα Υόρκη. Astoria. Ένα νέο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα έχει ξεκινήσει προς την Αμερική, αυτή την περίοδο , το τρίτο ιστορικά κατά σειρά στην ιστορία του σύγχρονου νεότερου Ελληνισμού.
Ένα νέο αυτή την φορά επίσης αρκετά μεγάλο κύμα Ελλήνων μεταναστών που έρχονται κυνηγώντας το όνειρο. Αναζητώντας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Ένα καλύτερο αύριο. Μέλλον για τα παιδιά τους.
Ένα μεγάλο μεταναστευτικό κύμα, μέχρι αυτή την στιγμή περισσότεροι από 70.000 έχουν έρθει νόμιμα στις ΗΠΑ. Ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα με πολλά και διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ξέρουν τι θέλουν. Δεν πάνε στα τυφλά. Έχουν πτυχία. Masters. Διδακτορικά.
Αλλά παρόλα αυτά ξεκινούν από απλές δουλείες την καθημερινότητας. Και από τις πρώτες ημέρες όλοι τους αλλάζουν συναισθήματα. Γεμίζουν ελπίδα και αρχίζουν και κάνουν όνειρα. Κάνουν σχέδια. Χτίζουν το προσωπικό τους όραμα.
Τα προηγούμενα χρόνια τον 19ο και 20ο αιώνα οι Έλληνες που ήρθαν στην Αμερική απλώς αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή. Αρκετοί αναζητούσαν το όνειρο. Την ελπίδα. Όλοι τους ή ακριβέστερα στην μεγάλη πλειοψηφία τους αγράμματοι. Άνθρωποι απλοί. Μεροκαματιάρηδες. Δούλεψαν στα πιάτα στα εστιατόρια στις πίτσες και τις οικοδομές. Στα χρόνια που πέρασαν έκαναν λεφτά. Πολλά λεφτά. Δούλεψαν και απέκτησαν. Έφτιαξαν την μεγαλύτερη και την πλέον εύρωστη οικονομικά κοινότητα. Με κόπους. Με θυσίες. Με μόχθο. Έχτισαν σχολειά Εκκλησίες κοινοτικά και πολιτιστικά κέντρα. Η Ελλάδα στις θύμισες και τις συζητήσεις τους ήταν κάτι που μιλούσαν με δέος. Με σεβασμό. Με αγάπη. Με ιερή προσέγγιση.
Σήμερα, σε αντίθεση με το χτες, οι 10αδες χιλιάδες που έχουν κατακλύσει τις Αμερικανικές πολιτείες είναι εξαγριωμένοι με την Ελλάδα! Μιλούν με τα χειρότερα λόγια όχι για την πατρίδα, την οποία υπέρ Αγαπούν και μάλιστα με πάθος για την ιστορία και τον πολιτισμό της και συνολικά το Ελληνικό έθνος αλλά για αυτούς που την κυβέρνησαν τις τελευταίες 10ετιες. Μιλούν με οργή. Με ιερή αγανάκτηση. Εξαγριωμένοι. Με μια διαφορά ξέρουν τι θέλουν. Ξέρουν τη ζητάνε. Γνωρίζουν πολλά. Ρωτάνε. Μαθαίνουν. Υπάρχει το διαδίκτυο. Ρωτάνε. Διασταυρώνουν.
Το τελευταίο διάστημα, για την ακρίβεια το τελευταίο χρόνο, έχουν έρθει χιλιάδες νέοι Έλληνες στην Αμερική, αναζητώντας την ελπίδα στο όνειρο. Αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ένα καλύτερο μισθό. Καλύτερη αντιμετώπιση από την πολιτεία και τους κυβερνώντες. πρώην άνεργοι όλοι τους απογοητευμένοι πικραμένοι και αγανακτισμένοι με το πολιτικό σύστημα στην χώρα. Θυμωμένοι και οργισμένοι με την νοοτροπία των τελευταίων ετών. Νοοτροπία που εξέθρεψε το πολιτικό σύστημα δεκαετιών πριν. Νοοτροπία του βολέματος. Του ρουσφετιού. Της μίζας και της απάτης. Ο Νίκος και ο Αναστάσης είναι δυο νέοι, 40αρηδες και οι δυο. Έφυγαν από την Ελλάδα πριν από λίγα χρόνια. Αρχές της 10ετιας του 2000. Ήρθαν στην Αμερική έκαναν χρήματα και σε πολύ λίγο διάστημα ξανά επέστρεψαν να τα επενδύσουν στην πατρίδα. Αγανάκτησαν και επέστρεψαν στην Αμερική.
Τους συναντήσαμε στο πιο γνωστό στέκι της νεολαίας και των 40αρηδων στην Astoria της Νέας Υόρκης στο café Avenue εκεί στην 30η λεωφόρο και 36 street . Τα όσα μας είπαν και κατέγραψε ο τηλεοπτικός φακός είναι βιώματα και εμπειρίες από την ζωή τους. «…αγαπώ την Ελλάδα και πληρώνω για να είμαι έλληνας στην Αμερική.
Πληρώνω το παιδί για να μαθαίνει Ελληνικά γιατί αγαπώ την χώρα μου. Αγαπώ την πατρίδα μου και τα παιδιά μου θέλω να μείνουν Ελληνόπουλα. Αλλά είμαι θυμωμένος. Οργισμένος. Αγανακτισμένος με αυτούς εκεί κάτω. Με όλους. Με τους πράσινους. Τους κόκκινους. Τους γαλάζιους. Όλοι με εξαπάτησαν!
Με εξαπάτησαν. Μας εξαπάτησαν». Μας λέει ο Νίκος με εμφανή τον θυμό αλλά και τα βουρκωμένα μάτια. Αφήνουμε τον ίδιο να μας τα πει. Τα λέει και τα περιγράφει τόσο μα τόσο καθαρά που δεν χρειάζεται μεσάζοντες και ειδική παρουσίαση. Μιλάει χωρίς να μασάει τα λόγια του.
Μιλά με την καρδιά και την βιώματα που κουβαλά μέσα του από την Ελλάδα έχοντας χαράξει βαθιά μέσα στην μνήμη του με φανερά ανεξίτηλα τα σημάδια της «πολιτικής και κοινωνικής κακοποίησης από ένα αρρωστημένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα» όπως χαρακτήρισε συνολικά την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Δείτε το video
Στο ίδιο μήκος κύματος πιο ήρεμος ο Αναστάσης . Μας μιλάει και περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο όσα έζησε στην Ελλάδα πριν την εγκαταλείψει οριστικά. Μιλά για την Ελλάδα του Χρηματιστηρίου του μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ελλάδα. Μιλάει για τα ρουσφέτια.
Μιλάει , αποκαλύπτει και καταγγέλλει αυτά που σήμερα για όλους μας είναι κατακριτέα τα αποκαλύπτει και τα καταγγέλλει. «Απογοητεύτηκα και έφυγα. Έχασα πολλά λεφτά. Μου τα έφαγαν. Με εξαπάτησαν με το χρηματιστήριο. Αλλά στην Ελλάδα θα πάω. Την Ελλάδα την αγαπώ. Αλλά όχι τους έλληνες είσαι στην Ελλάδα και δεν κάνεις τίποτα. Δεν έχεις καμία ευκαιρία.
Είμαι εδώ κάνω καλά λεφτά. Κάνω καλά λεφτά. Ήρθα εδώ χρεωμένος. Χρώσταγα. Και σήμερα δεν χρωστάω σε κανένα. Η χώρα που αγαπώ μου λέει φέρε τα λεφτά σου και σήκω φύγε! Ήρθα στην χώρα αυτή και μου έδωσε ξανά την ευκαιρία και ξανά έκανα λεφτά. Από την ώρα που θυμάμαι τον εαυτό μου μας κυβερνάνε Καραμανλήδες Παπανδρέοι, Μητσοτάκηδες!
Οι ίδιες οικογένειες. Είναι χειρότεροι και από βασιλιάδες… δεν τα έχω με τους πολιτικούς… αυτοί την δουλειά τους κάνουν.. μαγαζάκια ανοίγουν. Εμείς φταίμε. Ο λαός εμείς τους επιλέγουμε εμείς που τους ψηφίζουμε..για την ακρίβεια εγώ πρέπει να διαμαρτυρηθώ. Πρέπει να αλλάξουν οι νόμοι. Να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία. Που ακούστηκε. Να πάνε 200 χρόνια πίσω και να τους ψάξουν… » μας είπε πολλά. Μίλησε μέσα από την καρδιά του. Ας τον ακούσουμε.
και οι δυο νεαροί που ακούσαμε και μας κατήγγειλαν με πόνο ψυχής όσα μας κατέθεσαν, όπως και οι δεκάδες άλλοι με τα ίδια βιώματα τις ίδιες αντιλήψεις την ίδια πίκρα και τον ίδιο πόνο που τους ενώνει και τους έφερε στην Αμερική θα πάνε στην Ελλάδα για να στηρίξουν την Ελλάδα! Αυτό από μόνο του ως μήνυμα λέει πολλά….
Και κάτι ακόμα που έχει την δική του σημασία και αξίζει να επισημανθεί.
Όλοι τους, μα όλοι τους επισημαίνουν την παντελή έλλειψη της «οργανωμένης ομογένειας». Την έλλειψη της τοπικής Εκκλησίας. «όταν ήρθα κανένας έλληνας δεν με βοήθησε. Δεν μου είπε τι πως και που; Τι πρέπει να προσέχω;
Κανένας αξιωματούχος δεν με πλησίασε. Όλοι τους με κοιτάξανε με καχυποψία… κοιτάξανε να πάρουν την υπογραφή μου να με βάλουν σε ένα ψόφιο πεθαμένο σύλλογο. Να με εκμεταλλευτούν… έτοιμοι να πέσουν πάνω μας… να μας φάνε. Αυτή την νοοτροπία σιχαθήκαμε και φύγαμε από την Ελλάδα.
Αυτή την νοοτροπία αντιπαλεύουμε και εδώ… όταν είσαι μακριά από τους Έλληνες πας καλά όταν μπλέκεις μαζί τους συνέχεια είσαι κάτω. Μίζερος. Κουβαλάς τα κακά της Ελλάδας. …» μας είπε ένας τρίτος της παρέας… που για τους δικούς του λόγους δεν ήθελε να εμφανιστεί στην κάμερα και στην ευρύτερη δημοσιότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.