Όλα τα κοιτώ σαν παιδί κουτό...

Της Τζένης Κ.


Με έναν τσαμπουκά των ταξιτζήδων ξεχνιέέέέέμαι. Και μ’ ένα δίλημμα… «Μακρυκωσταίοι ή Κοντογιώργηδες;» «Στραβελοκαψήδες ή Λυμπερόπουλοι;» «Ρέπες ή Ραγκούσηδες;» διοχετεύω την αδρεναλίνη μου στο κενό μιας διογκωμένης κατάστασης, μιας αποσπασματικής  φούσκας και ξεχνάω ότι μετά το καλοκαίρι έρχεται ο Χειμώνας κι ότι οι τζίτζικες των νέων δανειακών διευκολύνσεων και των σωτηριών θα πάψουν οσονούπω να λαλούν  αφού πρώτα παραδώσουν τη σκυτάλη στα αδίστακτα μυρμήγκια, στους τερμίτες του ξεπουλήματος.

 Με μια φωτιά στο λιμάνι, μ’ ένα λόγο υπεραπειλητικό, με την ανατριχιαστικά θεατρική κηδεία μιας κίτρινης κούρσας…
που σπανίως ήταν μία (σχεδόν πάντα ήταν διπλή και τρίδιπλη), με την υπερπροστασία του μεγαλοδημοσιογράφου για τον ανώνυμο φραγκοφονιά τουρίστα, εγκλωβίζομαι καλοκαιριάτικα σαν κακός επενδυτής στη φούσκα της κατευθυνόμενης ενημέρωσης. Ξεχνώ πως οι μισθοί μου πρόκειται να έρθουν προσεχώς πριονισμένοι, τσεκουρωμένοι, εξανεμισμένοι λόγω των νέων μέτρων και των νέων συνθηκών. Ξεχνώ ότι τίποτα δε διαφυλάττει τους μισθούς μου γενικώς, όσο κοντοπίθαροι κι αν καταντήσουν.
Είναι κι αυτό ένα σήριαλ φτιαγμένο στο μέτρα μου. Ένα ακόμα μυστικό της ΕΔΕΜ που το έχω κρυμμένο προκαταβολικά στης καρδιάς τα βάθη, κι όλοι το έχουν μάθει και με δουλεύει το βουνό...Το τραγουδούν τη νύχτα στα κλώνια όλα τα πιόνια και το χορεύουνε τα πρεζόνια στον ουρανό…  Το παρακολουθώ αυτό το επιτυχημένο  σήριαλ κάθε βράδυ και χωρίς να το καταλαβαίνω αδειάζω τις τσέπες μου, βγάζω τα ρούχα μου, τα διπλώνω, βγάζω και τα παπούτσια μου, φοράω τη φόρμα με τις ρίγες και μπαίνω στο κελί μου να εκτίσω την ποινή μου. Δίλημμα το δίλημμα, θα αλλάξω ο Μανολιός και θα πάω να βουλιάξω…
Αααα ξέχασα! Επειδή το πρόγραμμα έχει και ψυχαγωγική ζώνη, με ενημερώνουν που και που για τα πρωθύστερα της Νέας Δημοκρατίας. Για όσα ο Δούκας είχε γράψει και για τα άλλα που ο Αρχιδούκας Κωνσταντίνος Καραμπουζουκλής στα αρχεία του είχε γράψει… Περσινά ξινά σταφύλια. Αυτό είναι σήριαλ σε επανάληψη…