Ως Οικονομία μοιάζουμε εδώ και καιρό με μπαλάκι που περιστρέφεται ιλιγγιωδώς γύρω από μία τρύπα, αλλά λόγω υπερβολικής κεκτημένης ταχύτητας, διαγράφει κι άλλες… κι άλλες, ατέλειωτες τροχιές, χωρίς να καταλήγει «μέσα». Τόσο πολύ μάλιστα έχουμε ζαλιστεί παρακολουθώντας το τρελό σφαιρίδιο, στο οποίο έχει ασκηθεί δύναμη πολλών δεκαετιών, ώστε σχεδόν να προσευχόμαστε, ώρες- ώρες τουλάχιστον, για την τελική συνάντησή του με τον πάτο και για το τσίγκινο «ντονγκ» που την επισφραγίζει.
Όχι, δεν είμαστε απ’ αυτούς που επενδύουν στη χρεοκοπία της χώρας. Είμαστε απ’ αυτούς που επεγδύονται εν αναμονή της χρεοκοπίας της χώρας, ανεξαρτήτως του τρόπου άσκησης της πιστοληπτικής ικανότητας, με τον οποίο αυτή θα υπεισέλθει. Θα είναι ορθόδοξη; Θα είναι καθολική; Θα είναι διαμαρτυρόμενη; Θα έχει το haircut των χριστιανών Κοπτών; Κανείς δεν το γνωρίζει. Μόνο εικασίες διατυπώνονται και διαψεύσεις εικασιών.
Αυτό που αντικειμενικότατα μπορούμε να «μαρτυρήσουμε» είναι ότι το «Δυστυχώς επτωχεύσαμε» αρθρώνεται σε έντεχνα τσιγκούνικες δόσεις του ενός γράμματος, με ρυθμούς βραδυγλωσσίας: «Δ…Δ…δ…δ…δ…δ…δ…υ…υ…υ…υ…υ…σ…σ…σ…σ…τ…» και πάει λέγοντας. Ολάκερος ο γλωσσοφαγωμένος, ευρύς, Δημόσιος Τομέας στενάζει...
κάτω απ’ αυτό το ενοχλητικό κόλλημα της βελόνας. Και αδυνατεί να φανεί συνεπής στις οικονομικές του υποχρεώσεις, όπως αδυνατεί και να παραδεχτεί στους απανταχού πελάτες του ότι δεν μπορεί να φανεί συνεπής στις οικονομικές του υποχρεώσεις.
Για να γίνει λιγότερο αισθητή η αύξηση του ελλείμματος (για το τρίμηνο Ιανουαρίου-Μαρτίου 2011) που μαζί με την υστέρηση εσόδων αποτελούν οικτρό ντουέτο-τεκμήριο αποτυχίας, δεν έχει στάξει ευρώ στα απανταχού γκισέ ούτε για δείγμα. Σχεδόν στα 5 δις ευρώ ανέρχονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου με αποτέλεσμα να μένουν απλήρωτοι χιλιάδες εκ των συναλλασσομένων μαζί του και να καθίστανται ανενεργές αναρίθμητες εκδοχές (προγράμματα, συμβάσεις κλπ) της πάλαι ποτέ κοινωνικής πολιτικής. Μέρα με τη μέρα το «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» γίνεται ολοένα και πιο αισθητό. Οι υπηρεσίες σηκώνουν τις μπάρες της ανέχειας και περνάνε ανενόχλητες προς το πουθενά, χωρίς κανείς να νομιμοποιείται βεβαίως να σκεφτεί την υπαγωγή της καθημερινής αυτής ασυνέπειας στις διατάξεις του Κ.Ο.Κ. Άλλο να μην πληρώνουν οι πολίτες και άλλο να μην πληρώνονται.
Κι επειδή το χρήμα έχει γίνει, όπως είπαμε, ακριβοθώρητο στους κόλπους του Δημοσίου, ένα νέο κίνημα εκδηλώνεται στην αντίπερα όχθη, στην πλευρά που μέχρι πρότινος εξαπέλυε κατηγορίες για «τζάμπα μάγκες». Το κίνημα του «Δε λειτουργεί- δε λειτουργεί»… Βλάβες δεν επιδιορθώνονται, πόρτες μένουν κλειστές, λογαριασμοί ακίνητοι, υποθέσεις εκκρεμείς, υποστήριξη μη υποστηρισσόμενη.
Κατά τα λοιπά, πάμε καλά. Η Κυβέρνηση βλέπει φως στο βάθος του τούνελ. Κάποιος άφησε αναμμένη τη λάμπα του σολάριουμ των ολίγων. Και η τρόικα ξανάρχεται «ωχρά, λευκή… ως νεκρική σινδόνη, με είκοσι Φθινόπωρα κι Άνοιξη ουδεμία…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.