# #

8 Φεβ 2011

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ


Εμαστε διος λαός δ καί 3000 χρόνια. Δέν εμαστε οτε Σλάβοι οτε Τορκοι καί ποδεικνύεται πρόσκοπτα πό τήν λληνική γλσσα καί κυρίως πό τίς παροιμιώδεις φράσεις πού μόνο μες ο λληνες καταλαβαίνουμε καί χρησιμοποιομε διαλείπτως στήν καθημερινότητα, πό τήν ρχαιότητα μέχρι σήμερα. ριστοφάνης στίς Νεφέλες (στίχ. 1382-1384) χρησιμοποιε τίς παιδικές λέξεις μαμμν κακκν ο ποες σώζωνται μέχρι σήμερα καί σημαίνουν κάνε μάμ καί κακά.
Σς παραθέτω μερικές φράσεις πό τό ξαίρετο βιβλίο το . ντωνάκου «λληνες εί σμέν»....


                                   

ΑΡΧΑΙΑ ΦΡΑΣΙΣ
ΝΕΑ ΦΡΑΣΙΣ



1.
Εφημα φώνει [Εριπίδου «ρακλς»].

Καλομελέτα
2.
τι ο μύες στορονται καί σίδηρον κατεσθίεν καί χρυσίον [Θεόφραστος fragmenta ] ....

Θά φάει μύγα σίδηρο.....
3.
ρώσιμοι γάρ χτέρων εσίν γύαι (= γιατί πάρχουν κί λλα χωράφια κατάλλητα γιά καλλιέγεια). (Σοφοκλέους «ντιγόνη»).

Εναι κι λλο πορτοκαλιές πού κάνουν πορτοκάλια
4.
Ηρε δ’ πανοργος τερον πολύ πανουργίαις μείζοσι κεκασμένον καί δόλοισι ποικίλοις ήμασι τ’ αμίλοις. (ριστοφάνης «ππες» στ. 683-687)

Βρκε τόν μάστορά του
5.
Οδείς πλούτισε ταχέως δίκαιος ν (Μενάνδρου)

Κανείς δέν βγαλε λεφτά μέ τόν σταυρό στό χέρι

6.
Λύκος ποιμήν: πί τν μετά σχήματος φιλικο πιβουλευόντων τισί.
Βάλαμε τόν λύκο νά φυλάει τά πρόβατα.

7.
Κύων τετλα οκ σθίει ( σκύλος λάχανα δέν μασάει)

Μασάει κατσίκα ταραμ;
8.
ώς ρσα τά νυκτός ργα γελ. (κ το ποφθέγματος το ρσενίου)

Τς νύχτας τά καμώματα τά βλέπει μέρα καί γελ
9.
Μία χελιδών αρ ο ποιε. (Στοβαος)

να χελιδόνι δέν φέρνει τήν νοιξη.

10.
δέ χείρ τήν χερα νίζει (πίχαρμος).

Τό ’να χέρι νίβει τ’ λλο.
11.
Ε κακά τίς σπεραι κακά κέρδια μήσειν (σίοδος).

,τι σπείρεις θά θερίσεις
12.
Κρέσσων οκτιρμο φθόνος (Πίνδαρος)


Κάλλιο νά σέ ζηλεύουνε, παρά νά σέ λυπονται
13.
γλττα νόστεος μέν στέα θραύει
γλσσα κόκκαλα δέν χει καί κόκκαλα τσακίζει

14.
Τόν πάθει μάθος  (γαμέμνων)

παθός μαθός τό πάθημα το γινε μάθημα

15.
Τριχός ρθίας πλόκαμος σταται (πτά πί Θήβας)

Το σηκώθηκαν ο τρίχες
16.
νήρ στέγης στύλος ( γαμέμνων)

νδρας κολώνα το σπιτιο

17.
πτεσθαι ξύλου (ριστοφάνης).
Χτύπα ξύλο

18.
στε πτίους πό το γέλωτος καταπεσεν (θήναιος)

πεσαν κάτω πό τά γέλια
19.
αυτούς ξεθεατρίουν (Πολύβιος).

γιναν θέατρο

20.
Μή μοι σύγχει (μηρος).

Μή μέ συγχίζεις
21.
Λύεται γούνατα (μηρος).

Μο λύθηκαν τά γόνατα
22.
Τόν δέ λίπε ψυχή (μηρος).
Λιποψύχησε το ΄φύγε ψυχή

23.
Τότε μοί χάνοι ερεα χθών (μηρος).
Ν ΄ νοίξη, γ νά μέ καταπι

24.
ποσκότισον μέ (Διογένης).

Μή μέ σκοτίζεις
25.
βίωτον ζμεν βίον (Φιλήμων)

γινε βίος βίωτος
26.
ρνιθος γάλα (Πλούταρχος)
Το πουλιο τό γάλα

27.
Τριχολογεν καί τρίχας ναλέγεσθαι (Σούδα)

Λές τρίχες
28.
Πέμπειν ς κόρακας

ει στόν κόρακα
29.
Οδέν μοι μέλει

Δέν μέ μέλει
30.
Πολλά λαλες

Πολλά λες
31.
Διαρραγείης (Αριστοφάνης).

Νά σκάσης
32.
λοιο

Νά χαθής
33.
Παχύνοες

Χονδροκέφαλοι
34.
ρχή δήπου παντός ργου χαλεπωτέρα

Κάθε ρχή καί δύσκολη.
35.
χει τί πικρόν τς ληθείας λόγος (Δίων).

λήθεια εναι πικρή
36.
δύνατον τ’ ληθές λαθεν (Μένανδρος).

λήθεια δέν κρύβεται
37.

νδρός δικαίου καρπός οκ πόλλυται
Τό δίκαιο πργμα δέν χάνεται

38.

Τήν νάγκην φιλοτιμίαν ποιησάμενος

κανε τήν νάγκη φιλοτιμία

39.

Τά ρόδα ν κάνθαις φύονται
πό ρόδο βγαίνει γκάθι
40.


http://gernao.blogspot.com
Γέλως καιρος κλαυθμάτων παραίτιος
Τά γέλια φέρνουν κλάμματα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.