Love Story (?)
Λεωφορείο, μεσημέρι Πέμπτης, έξω από Ευαγγελισμό προς Ακαδημίας, εγώ κι Εύη, με μαύρο γυαλί, ήλιος λαμπρός μας χτυπάει, ευχαριστημένες, το περνάμε το μάθημα.
Άγριο μποτιλιάρισμα.
Ο οδηγός ανοίγει τις πόρτες:
- όποιοι θέλουν να κατέβουν, διαδήλωση! Θα κάνουμε μια ώρα να φτάσουμε Σόλωνος!
- δεν πάμε πουθενά μανάρι μου! Ακούω δίπλα μου την φωνή της Εύης να μονολογεί…
- εδώ θα μείνουμε να σου κάνουμε παρέα! Συνεχίζει η Εύη που είχε κατεβάσει το γυαλί και κοίταζε τον οδηγό με μάτι που γυάλιζε σαν αρπακτικό!
Το λεωφορείο αδειάζει, μένουμε εγώ, η Εύη και το… μανάρι!
- είσαι σοβαρή;
- είμαι!
Ναι, ήταν, δεν είχα αμφιβολία, την ξέρω…
- ούτε του χρόνου δεν φτάνουμε… μας λέει ο οδηγός.
- βιάζεσαι να μας ξεφορτωθείς; Επιτίθεται στα ίσια η Εύη!
Σαν να μπερδεύτηκε αυτός… κοιτάζει καλύτερα, παρατάει τιμόνι, έρχεται κοντά, χαμόγελο, καθαρό βλέμμα, συμπαθέστατος….
- έτσι κι αλλιώς δεν πληρώσαμε, τσαμπατζήδες, του ‘δεν πληρώνω’ είμαστε! συνεχίζει η Εύη…
- κι εμείς μαζί σας! Συντονίζεται ο οδηγός
- θα πεινάσετε λέει ο υπουργός
- ποιος το χέζει τ’ αρχίδι τον υπουργό !
Δεν μασάει λόγια μπροστά σε δεσποινίδες, ενδιαφέρον…
Δύσκολη η θέση μου, μάλλον πρέπει να την κάνω διακριτικά
Ν΄αφήσω την φίλη μου μ’ ένα άγνωστο;
Το τρόλεϊ μπροστά κουνήθηκε λίγο, ο δικός μας, - Βασίλης- γύρισε στο τιμόνι, έκανε 10 μέτρα δρόμο και ξαναγύρισε, η Εύη πρόλαβε και με διαβεβαίωσε πως πρέπει να φεύγω χωρίς τύψεις…
Ο Βασίλης επιστρέφει. Εγώ κάνω πως βιάζομαι. Η Εύη κάνει πως δεν την νοιάζει. Κατεβαίνω…
Μάλλον για τον οδηγό πρέπει ν’ ανησυχώ, η Εύη είναι τύπισσα που ‘αφήνει πίσω της συντρίμμια…’ καθόλου σταθερή στα ερωτικά, μοιραία, ΤΟ θηλυκό της παρέας, έχει 2-3 πάντα στο ‘περίμενε’ αλλά τον περισσότερο καιρό είναι μόνη και γκρινιάζει…
Άρχισα να φαντάζομαι τίτλους ειδήσεων: ‘ λεωφορείο ανέβηκε στο πεζοδρόμιο και πάτησε νεαρή φοιτήτρια! τυφλωμένος από το πάθος, ο νεαρός οδηγός δήλωσε πως δεν άντεξε τον χωρισμό!!!’
Βραδυασε και η περιέργεια χτύπησε κόκκινο
Τηλέφωνο στην Εύη, τηλεφωνητής, αφήνω μήνυμα, ξαναπαίρνω σε μια ώρα, το ίδιο… στέλνω γραπτό μήνυμα ανησυχίας… ‘όλα ΟΚ’ είναι η ξερή απάντηση…
Παρασκευή μεσημέρι, υποτίθεται έχουμε κανονίσει με Εύη, τηλέφωνο, το σηκώνει, θόρυβος πλήθους…
- δεν μπορώ, έχουμε στάση εργασίας! Λέει η Εύη και το κλείνει!
Μένω μαλάκας…
Έχουμε στάση εργασίας; Ποιοι;
Έχουμε;
Ποιοι έχουμε;
Α, κατάλαβα… φτάσαμε στο …ούμε
Δεν αντέχω, ξαναπαίρνω:
- που είσαι μωρή;
- στο αμαξοστάσιο! Το κλείνει πάλι!
Aμαξοστάσιο!!!
Την άφησα ήσυχη
Έκτοτε αγνοείται η τύχη της
Υποθέτω ότι βρίσκεται σε καλά χέρια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.