Πόσο «επιστημονικά» είναι τα πειράματα που ισχυρίζεται ότι κάνει η Ιαπωνία και γι΄ αυτό σκοτώνει κάθε χρόνο εκατοντάδες φάλαινες; Και γιατί άραγε «βούιξε ο τόπος» στην πρόσφατη σύνοδο της Διεθνούς Επιτροπής Φαλαινοθηρίας (ΙWC) στο Μαρόκο ότι το Τόκιο εξαγόρασε την ψήφο δεκάδων διεφθαρμένων κυβερνήσεων ώστε να μην περιοριστεί το βάρβαρο «σπορ» της φαλαινοθηρίας;
Μίζες, κομπίνες και ψέματα. Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο πλέουν οι τρεις χώρες που επιμένουν στον άνισο πόλεμο ο οποίος....
μαίνεται στο απέραντο γαλάζιο των ωκεανών. Κουρελόχαρτο είναι το «μορατόριουμ» που υποτίθεται ότι ισχύει από το 1986. Η Ιαπωνία, η Νορβηγία και η Ισλανδία, αρνούνται να σταματήσουν τη θηριώδη πρακτική τους. Η φαλαινοθηρία, λένε, «υπηρετεί την επιστήμη» ή είναι μέρος της παράδοσης και των διατροφικών τους συνηθειών.
Την περασμένη εβδομάδα τα 88 κράτη-μέλη της ΙWC έπειτα από πολύμηνες μυστικές προπαρασκευαστικές συνομιλίες συγκεντρώθηκαν στην πόλη Αγκαντίρ του Μαρόκου με την ελπίδα να υιοθετηθεί συμβιβαστική λύση σε αυτό το τόσο ευαίσθητο ζήτημα. Η πρόταση που έπεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είχε ως εξής: άρση του μορατόριουμ για δέκα χρόνια με αντάλλαγμα Ιάπωνες, Νορβηγοί και Ισλανδοί να εφαρμόσουν αυστηρότατα όρια στον αριθμό των φαλαινών που θα επιτρέπεται να θηρεύουν στο εξής. Οι συνομιλίες οδηγήθηκαν σε ναυάγιο.
Κάθε χρόνο τα φαλαινοθηρικά των τριών κρατών θανατώνουν συνολικά περίπου 1.500 κήτη, με την Ιαπωνία να κατέχει τα πρωτεία. Εκμεταλλευόμενη ένα «παραθυράκι» στις διατάξεις του μορατόριουμ της ΙWC, από το 1987 επικαλείται την φαλαινοθηρία για «ερευνητικούς σκοπούς». Φυσικά τα περισσότερα κήτη που σκοτώνονται καταλήγουν παράνομα στα γιαπωνέζικα εστιατόρια όλου του κόσμου και όχι στα γιαπωνέζικα επιστημονικά εργαστήρια.
Ο απολογισμός είναι τραγικός: από τη στιγμή που επιβλήθηκε το μορατόριουμ η Ιαπωνία, η Νορβηγία και η Ισλανδία έχουν σκοτώσει περίπου 35.000 φάλαινες! Σύμφωνα με στοιχεία της Greenpeace, από τις μπλε φάλαινες της Ανταρκτικής έχει διασωθεί μόλις το 1% του αρχικού τους πληθυσμού. Από τις γκρίζες φάλαινες του Δυτικού Ειρηνικού έχουν παραμείνει μόλις 100.
Η οικονομική διάσταση του ζητήματος είναι αποκαλυπτική. Κάθε χρόνο περίπου 4.000-5.000 χιλιάδες τόνοι κρέατος φάλαινας σαπίζουν σε ιαπωνικές αποθήκες καθώς η ζήτηση για αυτό συνεχώς μειώνεται.
Επομένως γιατί συνεχίζεται η θηριωδία; Δεν πρόκειται παρά για μια προσπάθεια αναζωογόνησης μιας παραπαίουσας βιομηχανίας εκ μέρους της ιαπωνικής κυβέρνησης, η οποία ακολουθώντας επιθετικές πολιτικές, προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη τόσο στο εσωτερικό τόσο και στο εξωτερικό ότι η φαλαινοθηρία και η κατανάλωση κρέατος φάλαινας αποτελούν μέρος της παράδοσης της χώρας. Η Ιαπωνία έδωσε τέτοια μάχη στη σύνοδο της ΙWC στο Μαρόκο. Και οι κακές γλώσσες λένε ότι εξαγόρασε τις ψήφους τουλάχιστον 20 μικρών κρατών από την Αφρική, την Ασία, τον Ειρηνικό και την Καραϊβική.
SΟS από τους ωκεανούς
Η Ιαπωνία ποτέ δεν έχει δημοσιεύσει στοιχεία για τις «επιστημονικές έρευνες» που ισχυρίζεται ότι κάνει με τις νεκρές φάλαινες.
Στα φαλαινοθηρικά τα κήτη χρειάζονται κατά μέσο όρο 2,5 λεπτά να πεθάνουν. Αλλά το μαρτύριο μπορεί να παραταθεί ως και μία ώρα, ενώ συχνά τεμαχίζονται ζωντανά.
Μια θηλυκή φάλαινα γεννάει μόλις ένα μικρό κάθε ένα δύο χρόνια. Πολλές από όσες θανατώνονται είναι έγκυοι ή θηλάζουν.
Η φαλαινοθηρία είναι νόμιμη για κάποιους αυτόχθονες πληθυσμούς στην Αλάσκα, στη Γροιλανδία και στη Ρωσία. Σκοτώνουν όμως ελεγχόμενα πολύ μικρό αριθμό φαλαινών.
Greenpeace
«Μορατόριουμ χωρίς εξαιρέσεις»
«Το μορατόριουμ στο κυνήγι της φάλαινας δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Πρέπει να συνεχιστεί χωρίς εξαιρέσεις»λέει στο «Βήμα» η κυρία Αντζελα Λάζου, υπεύθυνη εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.
«Επιτέλους η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινοθηρίας ας αναλάβει τον πραγματικό της ρόλο, που είναι η προστασία των φαλαινών και ας αρχίσει να διαχειρίζεται καταστάσεις που συνδέονται και με τη φαλαινοθηρία, όπως είναι η κλιματική αλλαγή, η αλιεία και η ρύπανση»τονίζει. Και εξηγεί:«Αν αρθεί μερικώς το μορατόριουμ, ανοίγει ο δρόμος και σε άλλες χώρεςκυνηγούς φαλαινών».
ΜΙΑ...ΚΡΕΑΤΟΠΙΤΑ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 30 ΜΕΤΡΑ
Ακριβό τίμημα για ένα «μεζεδάκι»
[RΕUΤΕRS/ΑΡΕΙRΟΝ ]
RΕUΤΕRS/ΑΡΕΙRΟΝ
«Τουλάχιστον οι φαλαινοθήρες θα θεωρούσαν τη φάλαινα αριστοκρατικό φαγητό,αν δεν υπήρχαν τόσο πολλές φάλαινες. Αλλά μπορεί και να σου κοπεί η όρεξη όταν κάθεσαι τελικά μπροστά σε μια κρεατόπιτα που έχει περίπου 30 μέτρα μήκος!» έγραφε το 1851 ο αμερικανός συγγραφέας Χέρμαν Μέλβιλστο κλασικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας «Μόμπι Ντικ». Το μυθιστόρημα βασίστηκε στην προσωπική του εμπειρία ως ναυτικού σε φαλαινοθηρικό και είναι ένα έργο γεμάτο συμβολισμούς και μεταφορές. Αφηγητής είναι ο περιπετειώδης Ισμαήλ που αποφασίζει να ακολουθήσει στο ταξίδι του τον Κάπτεν Αχαάβ,ο οποίος έχει βάλει σκοπό της ζωής του να κυνηγήσει και να σκοτώσει τον Μόμπι Ντικ, μια τεραστίων διαστάσεων λευκή φάλαινα,που στο τελευταίο ταξίδι του καπετάνιου τον ακρωτηρίασε.Μέσα από τις περιπέτειες του πληρώματος ο συγγραφέας εξερευνεί βαθύτερα ζητήματα όπως η σχέση του ανθρώπου με τη φύση,η ανθρώπινη μοίρα,το καλό και το κακό,οι έμμονες ιδέες και η θρησκεία. Ομως το μυθιστόρημα δεν αποτελεί μόνο μια βα θιά φιλοσοφική αναζήτηση στην «άβυσσο» της ανθρώπινης σκέψης: περιέχει πλήθος πληροφοριών για τη ζωή των ναυτικών,τη φαλαινοθηρία και την κητολογία.Αφιερώνει μάλιστα ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην κατηγοριοποίηση του επιβλητικότερου πλάσματος των θαλασσών.
ΒΗΜΑ
Sourta-ferta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.