Έφτασαν στο σημείο, είτε επιλέξουν την οδό των Προεδρικών Διαταγμάτων είτε των νομοθετικών ρυθμίσεων, να εισηγούνται ακόμα και το σκλαβοπάζαρο των 15χρονων παιδιών, των παιδιών των Γυμνασίων και των Λυκείων!
*
Στη ρύθμιση του Λοβέρδου για το εργασιακό, προβλέπεται και ειδική διάταξη, σύμφωνα με την οποία οι εργοδότες - κάτω από το φερετζέ της λεγόμενης «μαθητείας» - θα μπορούν νομιμότατα και για διάστημα ενός έτους, να εκμεταλλεύονται ανήλικους 15 έως 18 χρόνων, στους οποίους.... εκείνο που τελικά θα «διδάσκουν» (σ.σ.: «μαθητεία» γαρ) θα είναι να ζουν με το μισθό των 500 ευρώ!
*
Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στις 19/06/2010, στο Προεδρικό Διάταγμα της κυβέρνησης, στο άρθρο 8, το οποίο έχει τίτλο για τις «ανάγκες της εφαρμογής του προγράμματος σταθερότητας της ελληνικής οικονομίας», σημειώνεται:
«Μεταξύ εργοδοτών και ατόμων που έχουν συμπληρώσει το 15ο έτος μέχρι και το 18ο έτος της ηλικίας τους, δύνανται να καταρτίζονται ειδικές συμβάσεις μαθητείας, μέχρι ενός (1) έτους, με σκοπό την απόκτηση δεξιοτήτων. Οι εν λόγω μαθητευόμενοι λαμβάνουν το εβδομήντα (70) τοις εκατό του κατώτατου ημερομισθίου ή μισθού της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ)...».
*
Είναι πραγματικά ανατριχιαστική αυτή η ρύθμιση που φέρνει η κυβέρνηση για γενίκευση της εργασίας ανηλίκων, που τη βαφτίζει... «μαθητεία».
Πρόκειται για σκλαβοπάζαρο παιδιών, για προσφορά στους εργοδότες φθηνότατης εργατικής δύναμης, ουσιαστικά χωρίς περιορισμούς, χωρίς καμιά έννοια προστασίας των παιδιών, των μαθητών.
Σήμερα, με το επίπεδο εξέλιξης της κοινωνίας, υπάρχει η δυνατότητα για όλα τα παιδιά του λαού να μορφώνονται απρόσκοπτα μέχρι τα 18 τους χρόνια (και αργότερα ακόμα).
Το να εγκαταλείπουν το σχολείο τα παιδιά προκειμένου να συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα δεν είναι προνόμιο και διευκόλυνση, αλλά είναι βίαιος καταναγκασμός που επιβάλλει το σύστημα στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Κι αύριο, με τα μέτρα που παίρνουν, τα φτωχά στρώματα θα είναι θα είναι περισσότερα. Αλήθεια ποιος γονιός θέλει να παρατήσει το παιδί του το σχολείο και να το στείλει για μεροκάματο;
Ήδη πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, το ποσοστό των εργαζόμενων φοιτητών στα πανεπιστήμια και των εργαζόμενων σπουδαστών στα ΤΕΙ έφτανε το 45% και το 60% αντίστοιχα. Ήδη, η «μαθητεία» με πολύ κακές εργασιακές συνθήκες, είχε γενικευτεί για τους νέους στην κατάρτιση και την τεχνική εκπαίδευση, συνδεδεμένη υποτίθεται με το αντικείμενο σπουδών, στην πράξη όμως, με τη μορφή της πολύ φθηνής εργασίας.
Τώρα γενικεύεται η «δυνατότητα» για όλα τα παιδιά, από 15 χρονών και πάνω να συνάπτουν μονοετείς συμβάσεις εργασίας με τους εργοδότες και να δουλεύουν έως 6 ώρες τη μέρα (αν έχουν κλείσει τα 16 τους χρόνια μπορούν να δουλεύουν έως 8 ώρες τη μέρα), ακόμα κι αν πηγαίνουν παράλληλα στο Γυμνάσιο ή το Λύκειο!
Είναι παραπάνω από φανερό από το ΠΔ που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση και περιλαμβάνει την παραπάνω ρύθμιση, ότι δεν πρόκειται για μαθητεία, δηλαδή για την εκμάθηση μιας τέχνης, ενός επαγγέλματος. Άλλωστε αυτό δε συνάδει με τη γενική εκπαίδευση σε Γυμνάσιο-Λύκειο.
Πρόκειται για κανονική δουλειά που θα πληρώνεται όμως μόλις στο 70% του κατώτατου ημερομισθίου. Το πρωί στο Γυμνάσιο και το απόγευμα... διανομή φυλλαδίων, ντελίβερι κ.ο.κ. Αυτό δεν είναι μαθητεία για ένα επάγγελμα, αλλά «μαθητεία» στην εκμετάλλευση.
Και παράλληλα, αυτά τα παιδιά που θα σπρωχθούν να δουλεύουν με τέτοιους όρους, θα αποτελέσουν (άθελά τους φυσικά) και ένα μέσο πίεσης για μεγαλύτερη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, αφού ο εργοδότης θα προτιμήσει π.χ. έναν 16χρονο με αυτούς τους όρους, παρά έναν 25χρονο που θα του κοστίσει πιο ακριβά.
Πολύ περισσότερο που σε συνθήκες κρίσης και με αναμενόμενη τη μεγάλη άνοδο της ανεργίας, θα εξαναγκάζονται οι άνεργες εργατικές οικογένειες να στέλνουν τα παιδιά για δουλειά προκειμένου να επιβιώσουν από την πείνα, σε βάρος της μόρφωσης.
Πώς αλήθεια, θα μπορεί να παρακολουθήσει το σχολείο του ένα παιδί που κάνει το πρωί 6 ώρες μάθημα και το απόγευμα δουλεύει για 6 - 8 ώρες; Πότε θα διαβάσει, πότε θα ξεκουραστεί; Πολύ απλά, δε θα μπορεί, θα επιλέγει την πιο εύκολη γνώση, το κατώτερο επίπεδο των βασικών στόχων κάθε τάξης,
θα μαθαίνει από μικρός να κατεβάζει τις απαιτήσεις του από τον εαυτό του και από τη ζωή.
Να πώς έρχονται να συνδεθούν και από αυτή τη σκοπιά οι εξελίξεις στο χώρο της εργασίας με αυτές στην εκπαίδευση: Στο νέο, διαφοροποιημένο σχολείο που θέλει να φέρει η κυβέρνηση θα υπάρχουν δίπλα δίπλα οι μαθητές μειωμένων απαιτήσεων και οι άλλοι που θα μπορούν να προχωρήσουν τις σπουδές τους με καλύτερους όρους. Κι αυτός ο διαχωρισμός θα είναι ξεκάθαρα ταξικός.
Τα μέτρα αυτά δεν έχουν σκοπό να «βγάλουν» τη χώρα από τη κρίση, σκοπό έχουν να μεγαλώσουν τα κέρδη των επιχειρηματιών.
Πριν χρόνια, η Ελένη Βιτάλη (διεκ)τραγουδούσε:
«Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας
κι ο γιος μου τ' ανταλλακτικό
θα 'ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό».
*
Ε, λοιπόν, «Όχι». Χίλιες φορές «Όχι»!
`Η θα τους σταματήσουμε, ή θα τους στείλουμε από κει που ήρθαν, ή θα βγούμε στους δρόμους και θα τους σαρώσουμε, αυτούς, την πολιτική τους, τα κόμματά τους και την τάξη τους, ή θα μας λιώσουν.
Είναι ώρα ευθύνης, συλλογικής και ατομικής
Το οφείλουμε - τελικά - στα παιδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.