Κ.Στεφανοπουλος..Τις ευθύνες οφείλουμε να αναζητούμε και να καταλογίζουμε στους πολιτικούς, που είναι θεσμικά ταγμένοι να προασπίζουν το δημόσιο συμφέ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
Πού να βρεθούν οι αναμάρτητοι να μας σώσουν...
Στη μνήμη του ελευθερόφρονος ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ
Τα κατάφερε ο επανεκλεγείς πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος να προκαλέσει σύμπαντα τον πολιτικό κόσμο σε οργίλη ομοβροντία εναντίον του. Καθ' ότι του πάτησε τον κάλο. Δεν αρκέστηκε να αποδώσει, όπως όλοι οι πολίτες άλλωστε, τις μέγιστες ευθύνες για την πολύπλευρη κρίση σε όλο το πολιτικό προσωπικό και στο εξαχρειωμένο πολιτικό σύστημα.
Αποτόλμησε και να υπαινιχθεί ότι η «νέα μεταπολίτευση» για τη σωτηρία της πατρίδας(!), αν δεν αλλάξει άρδην το πολιτικό σύστημα και δεν υπερβεί τον εαυτό του, μπορεί να προέλθει από τη στιβαρή και ευγενή τάξη των υπερπατριωτών επιχειρηματιών -κατά τα πρότυπα, βεβαίως, του μπερλουσκονισμού.

Ιερή αγανάκτηση κατέλαβε τους πολιτικούς (εξ ορισμού και κατ' επάγγελμα σωτήρες μας) όλου του φάσματος. Μηδέ του Αλέξη Τσίπρα (τι κρίμα!) εξαιρουμένου: «Η Βουλή -είπε- δεν μπορεί να μένει άφωνη στη συντονισμένη επιχείρηση κατασυκοφάντησης της πολιτικής ζωής (σ.σ.: σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου...) από τιμητές - Μεσσίες του επιχειρηματικού κόσμου...». Ωστόσο μόνον «άφωνη» δεν έμεινε η Βουλή. Εντονότερος όλων, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης έδωσε τίτλους σε κανάλια κι εφημερίδες επικαλούμενος τη λαϊκή ρήση «χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά» (θα μπορούσε, νομίζω, να προκαλέσει, επίσης, αίσθηση με την προσφορότερη παροιμία «μάθανε πως πηδιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι», αλλά το απέφυγε φρονίμως κι όχι μόνο για τη ρατσιστική χροιά της). Εν τη ρύμη του χειμαρρώδους λόγου του όμως, τα μπέρδεψε μάλλον: δεν είπε στους επίδοξους Μπερλουσκόνι ορθά-κοφτά να μην προκαλούν διότι τον «πατριωτισμό» τους οι περισσότεροι τον έχουν επιδείξει αρκούντως, απομυζώντας μονίμως το κράτος, με τη συστηματική φοροκλοπή και, εσχάτως, με τη φυγάδευση κεφαλαίων στο εξωτερικό. Αντ' αυτών, ο υπουργός Δικαιοσύνης, με ασυγκράτητο και ανεξήγητο μένος, ολίσθησε σε γλώσσα λανθάνουσα:

«Την πολιτική -είπε- δεν μπορούν να την κρίνουν και να την αλλάξουν επιχειρηματίες βουτηγμένοι στη διαπλοκή...».

Αλλά αυτοί που πρωτίστως βαρύνονται για τη διαπλοκή, είναι ασφαλώς οι πολιτικοί. Θυμάμαι τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, πολύπειρο και έντιμο πολιτικό, να με διορθώνει επίμονα κάθε φορά που ξεστράτιζαν κείμενά μου για την πολιτική διαφθορά, απαύγασμα της οποίας είναι η διαπλοκή, ήτοι οι αθέμιτες σχέσεις συναλλαγής των πολιτικών με οικονομικούς παράγοντες, με τα αφεντικά των ΜΜΕ και με περιώνυμους της δημοσιογραφικής φάρας.

«Κακώς βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τους διαπλεκόμενους -μου 'λεγε ο κ. Στεφανόπουλος καλά να 'ναι. Οι επιχειρηματίες και με τη διαπλοκή κάνουν τη δουλειά τους, που είναι να κερδοσκοπούν. Τις ευθύνες οφείλουμε να αναζητούμε και να καταλογίζουμε στους πολιτικούς, που είναι θεσμικά ταγμένοι να προασπίζουν το δημόσιο συμφέρον...».

Την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη ξέσπασε ένα ακόμη σκάνδαλο διαπλοκής: αποκαλύφθηκε ότι ένα προνομιακό διαμέρισμα 240 τ.μ., με θέα το Κολοσσαίο, που είχε αγοράσει το 2004 ο Κλαούντιο Σκαγιόλα, υπουργός Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, έναντι μόλις 600.000 ευρώ, δεν ήταν τόσο χρυσή ευκαιρία, όσο χρυσή διαπλοκή, αφού άλλες 900.000 ευρώ είχε καταβάλει για λογαριασμό του υπουργού ο γαλαντόμος μεγαλοεργολάβος Ντιέγκο Ανέμονε. Στον υπολογιστή του προφυλακισμένου για ποικίλα σκάνδαλα καπάτσου εργολάβου βρέθηκε λίστα με 350 ονόματα πολιτικών, δικαστών, κρατικών λειτουργών κ.ά., που του άνοιγαν, με το αζημίωτο, τις πόρτες για τα δημόσια έργα... Αυτά στη γείτονα Ιταλία, όπου για σκάνδαλα διαπλοκής έχουν βρεθεί στη φυλακή πρωθυπουργοί και υπουργοί κι ένας τους, μάλιστα, φυγάς της ξεφτίλας, πέθανε στην υπερορία...

Σε μας; Στην αγρίως δεινοπαθούσα χώρα μας με τα πανευρωπαϊκά θλιβερά πρωτεία, το κόστος της διαφθοράς αποτιμάται ετησίως σε 20 δισεκατομμύρια ευρώ - τόσα, που δεν θα εισπράξουν οι (με αριστερές, αλίμονο, καταβολές) Γ. Παπακωνσταντίνου και Αν. Λοβέρδος κι ας πάρουν και την τελευταία μπουκιά από το στόμα των δύσμοιρων συνταξιούχων κι ας κλείσουν και την παραμικρή χαραμάδα ελπίδας στις στρατιές των ανέργων νέων μας.

Με αποδεδειγμένα επικερδέστερο επάγγελμα το υπουργιλίκι στην Ελλάδα, το βασίλειο της αχαλίνωτης λαμογιάς, ούτε ένας λεχρίτης πολιτικός και βεβαίως ούτε ένας από τους ασύδοτους «νταβατζήδες» της εξωθεσμικής υπερεξουσίας δεν είναι στις φυλακές, τις υπερπλήρεις από φτωχοδιάβολους...

Χορταίνουμε μόνον από ανέξοδες πομπώδεις διακηρύξεις και ανταγωνισμό των κομμάτων σε ρηξικέλευθες προτάσεις χωρίς αντίκρισμα. Στους εφτά μήνες αυτής της κυβέρνησης, για πολλοστή φορά αυτές τις ημέρες ο υπουργός Δικαιοσύνης αλλάζει (;) τον νόμο περί ευθύνης υπουργών! Και, βεβαίως, ούτε οι πολιτικοί μας θέλουν να θυμούνται ούτε τα «παπαγαλάκια» τους στα θολά κανάλια θυμίζουν ότι σε τρεις αναθεωρήσεις του Συντάγματος κανένα κόμμα (εννοώ, ούτε της Αριστεράς) δεν πρότεινε να αλλάξουν οι διατάξεις που παρέχουν την προκλητική και μοναδική στην Ευρώπη ποινική ασυλία στους υπουργούς και τους βουλευτές. Σημαδεμένη, από όλους ανεξαιρέτως, η τράπουλα...

Αλλά ποιος να αρπάξει ποιον από το αυτί, να τον καθίσει στο σκαμνί, να τον χώσει στη φυλακή και να του δημεύσει τα κλεμμένα;

Οσο και να ψάξεις στο πολιτικό προσωπικό είναι δυσεύρετοι οι αναμάρτητοι. Οχι, βέβαια, γιατί κλέβουν και πλουτίζουν αθεμίτως όλοι. Οι βουλευτές και τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ λ.χ. ζουν με προλεταριακές αποδοχές -και σταχανοβίτικες επιδόσεις στην επαναστατική γυμναστική... Αλλά το δίχτυ της συνενοχής, της ανοχής, της συντεχνιακής αλληλεγγύης και της συγκάλυψης, για πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες, είναι τόσο περίτεχνα πλεγμένο και τόσο προσεκτικά απλωμένο, ώστε να τους καλύπτει όλους.

Κι όσο λιγότερα τα δραστικά μέτρα, τόσο πιο παχιά τα λόγια και τόσο περισσεύουν τα επικοινωνιακά τερτίπια και η υποκρισία. Ο Γ. Ραγκούσης, έτσι, αφήνει άθικτο τον (μοναδικό στον κόσμο) στόλο των δεκάδων χιλιάδων κρατικών αυτοκινήτων και ανακοινώνει κάθε μήνα παραπλανητικά πόση βενζίνη εξοικονομεί σε μόλις 170 απ' αυτά! Ο Φ. Πετσάλνικος βρίσκει «λίγους και με μικρό κόστος» τους βουλευτές μας και αφήνει τις αποδοχές τους αφορολόγητες, 4-5 υπαλλήλους να υπηρετούν τον καθένα και πληρωμένα ώς και τα... «κινητά» τους.

Ελεύθερη σκοπεύτρια και χωρίς κόμμα τώρα η Ντόρα Μπακογιάννη έχει την άνεση να προτείνει να κοπεί στη μέση η όντως υπερβολική κρατική επιχορήγηση στα πολιτικά κόμματα (160 εκατομμύρια ευρώ, ετησίως, για να τρέφουν τις γραφειοκρατίες τους και να ψηφοθηρούν). Και ο φέρων τον σταυρόν του μαρτυρίου Γ. Παπακωνσταντίνου ρίχνει για τέταρτη φορά στην οργισμένη αρένα τους 150 μεγαλογιατρούς φοροφυγάδες του Κολωνακίου (εκείνους με τις... καμουφλαρισμένες πισίνες τούς ψάχνει ακόμη) μπας και φοβηθούν και συνετιστούν και άλλοι επιδιδόμενοι αναισχύντως στο εθνικό σπορ της φοροκλοπής - τώρα που συμπληρώνονται οι φορολογικές δηλώσεις.

Κοντός ψαλμός αλληλούια. Αν τα κόμματα πασχίζουν πράγματι να ανακτήσει ο πολιτικός κόσμος το θεσμικό του κύρος στην κοινωνία και να αποτραπούν εκτροπές και υπονομεύσεις της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μια άμεσης εφαρμογής λύση εκ των ενόντων δίνει η πρόταση 48 βουλευτών (από τους νεότερους) του ΠΑΣΟΚ: να ελεγχθεί με φερέγγυα και αδιάβλητη διαδικασία το «πόθεν έσχες» (σε αντιπαραβολή με τις φορολογικές δηλώσεις τους, θα πρόσθετα) από το 1990 ώς σήμερα όλων όσοι διετέλεσαν υπουργοί, βουλευτές, γραμματείς υπουργείων και διοικητές κρατικών οργανισμών. Και να κατασχεθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία από αθέμιτο πλουτισμό (εξυπακούεται, υποθέτω, η δημόσια στηλίτευση και η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων).

Για να δούμε, επί τέλους, πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Αλλά πού...
απο την Ελευθεροτυπια