Δολοφονος ......και ...Αγιος γινεται????

Από την αρχή ο Kωνσταντίνος, εκτός από τα ανεπιτυχή διατάγματά του, είχε πλημμυρίσει την εκκλησία με πλούτο και προνόμια. Ένα ρεύμα χρυσού έρεε από το παλάτι και οι ναοί άρχισαν να αυξάνονται. Στο δικαστήριο και στο στρατό ο καλύτερος τρόπος, εάν όχι ο μόνος τρόπος, για να εξασφαλίσει κανείς την προαγωγή ήταν να ασπαστεί τα στοιχεία αυτής της θρησκείας. Ακόμη και οι απλοί πολίτες ανταμείβονταν με μια βαπτιστική τήβεννο και ένα κομμάτι χρυσού. Τα χωριά αναβαθμίζονταν στην τάξη των πόλεων εάν όλοι οι κάτοικοί τους αντάλλαζαν τον Δία με τον Χριστό. Σε δέκα έτη, ο αυτοκρατορικός χρυσός είχε κάνει περισσότερα από όσο το αίμα όλων των μαρτύρων, τα θαύματα όλων των Αγίων, και τα επιχείρηματα όλων των απολογητών.

Εκτός από το ότι ο πλούτος συνέχιζε να φθάνει στη ρωμαϊκή ιεροσύνη, η πρόοδος της εκκλησίας στη δύση ανεστάλη με την κίνηση προς την Κωνσταντινούπολη. Η πόλη αφιερώθηκε στο χριστιανικό Θεό στα 330 μ.χ. και ο κόσμος είχε πλέον μια χριστιανική μητρόπολη μια θαυμάσια πόλη. Περισσότερα από τα τρία τέταρτα των Χριστιανών ήταν στην ανατολή, και ενθαρρύνονταν τώρα να επιτεθούν στους ειδωλολατρικούς ναούς και να δείξουν ανοιχτά την περιφρόνησή τους. Λίγοι παγανιστές θα μπορούσαν να κάνουν πρόοδο στην ανατολή. Ο Kωνσταντίνος είχε χάσει όλο το σθένος και το διαυγές του πνεύμα. Ντυμένος με θηλυπρεπείς τηβέννους, φορτωμένες με κοσμήματα, και στεφανωμένος με ψεύτικα μαλλιά, κάθονταν μεταξύ των γυναικών και των ιερέων που τώρα προσυλήτιζαν τον κόσμο με τη βοήθεια των χρημάτων και των ευνοιών του. Μόνο όταν ξαναξέσπασε ο παλαιός θυμός, όταν παρουσιάστηκαν φιλονικίες στην εκκλησία, από την Αφρική εως τη Μεσοποταμία, είδε πόσο ανώφελο ήταν το όνειρό του για μια πνευματική αυτοκρατορία. Βαφτίστηκε, και πέθανε, το 337.

Το καθυστερημένο βάπτισμα μέχρι το χείλος του θανάτου ήταν ένα δημοφιλές πρακτικό μέτρο για τους νεοφώτιστους. Το βάπτισμα κρατήθηκε για να ξεπλύνει όλες τις προηγούμενες αμαρτίες, και ένας τόσο αμαρτωλός θα μόλυνε την τελειότητα του βαπτίσματος. Ο Kωνσταντίνος σκότωσε τη σύζυγο και τον μεγαλύτερο γιό του, σοβαρά εγκλήματα ακόμη και για έναν αυτοκράτορα και απο αυτά που μάλλον ξεπλένονταν με το βάπτισμα πριν από το θάνατο. Το βάπτισμα έδωσε επίσης τέτοια εξουσία στην ιεροσύνη πάνω στην ψυχή των ανθρώπων, που οι πρακτικοί άνθρωποι άφηναν την τελική πράξη της μεταστροφής, το βάπτισμα, ως την τελική πράξη των ζωών τους για να εξαγνιστούν μια και καλή.

Το οράτιον, που δόθηκε από τον Ευσέβιο στον Kωνσταντίνο το 336, αποκαλύπτει τη σχέση μεταξύ της εκκλησίας και του κράτους που ο Kωνσταντίνος είχε επιδιώξει από τους Χριστιανούς , ως όρο για την αποδοχή του Χριστιανισμού σαν μια θρησκεία ελέγχου μέσα στην αυτοκρατορία. Ήταν ευτυχής να δεχτεί ότι υπήρξε ένας κυβερνήτης στον ουρανό, ο Θεός, και ένας θείος νόμος, ο χριστιανικός νόμος. Σε αντάλλαγμα, οι Χριστιανοί ηγέτες δέχτηκαν την απόλυτη εξουσία του Ρωμαίου αυτοκράτορα πάνω στη γη, που αναγνωρίστηκε ως αντιπρόσωπος του Θεού στη γη, και ένα κοσμικό νόμο, το νόμο της Ρώμης. Ο Ευσέβιος δήλωσε ότι ο Kωνσταντίνος ήταν η γήινη αντανάκλαση του Λόγου του Θεού η αρχή από την οποία ο Θεός έδωσε τη τάξη στον κόσμο. Στην πραγματικότητα, αναγνωρίστηκε ως ενσαρκωμένος Χριστός ! Ο Εβραίος ηγέτης των Εβιωνιτών που περιφρόνησε τον πλούτο ,έγινε ηγεμόνας στον ουρανό και ένας πραγματικός βασιλιάς στη γή ως Ρωμαίος αυτοκράτορας.Ο Χριστός ως αυτοκράτορας ήταν η έννοια του Χριστού για την επόμενη χιλιετία, και οι επίσκοποι ήταν ευτυχείς να θεωρηθούν ως Χριστοί-βρέφοι στις επισκοπές τους.

Ο βασικός παράγοντας της επικράτησης της εκκλησίας ήταν η οργανωτική δύναμη που της δόθηκε από τον Kωνσταντίνο, παρέχοντάς της νομικά προνόμια που της επέτρεψαν να συσωρεύσει τη δύναμη και τον πλούτο ώστε να εξουσιάσει την Ευρώπη μερικούς αιώνες αργότερα. Με τη εξουσία στο πλευρό τους, οι επίσκοποι σταμάτησαν αμέσως τους Χριστιανούς από την επιλογή του επισκόπου τους. Οι επίσκοποι επρόκειτο να γίνουν επίσκοποι από άλλους επισκόπους, και έτσι έγιναν αυτοεκλεγόμενοι ως ανεξάρτητα σώματα απο τα πρόβατά τους και συνολικά ικανοί να κάνουν και να αποφασίζουν οτι τους άρεσε. Ο Kωνσταντίνος έκανε ότι του ζητούσαν οι επίσκοποι για την αντιμετώπιση ορισμένων εγκλημάτων. Κατ' αρχάς, σταμάτησε τη σταύρωση ως μορφή εκτέλεσης, όχι επειδή ήταν τόσο φοβερή αλλά επειδή ήταν τόσο ιερή. Αντ' αυτού εισήχθησαν νέες τιμωρίες οι άνθρωποι αναγκάζονταν να βγάλουν τα μάτια τους ή να ακρωτηριάσουν τα μέλη τους αλλά το μαρκάρισμα των σκλάβων στο πρόσωπό επρόκειτο να τελειώσει. Αντ' αυτού, βάσει ενός νέου νόμου, ο κύριός τους θα μπορούσε να τους κτυπήσει μέχρι θανάτου και δεν τους επιτρέπονταν να επιδιώξουν άσυλο σε μια χριστιανική εκκλησία. Οι επίσκοποι τους επέστρεφαν αμέσως στους ιδιοκτήτες τους. Και όπως θα αναμέναμε, οι αυστηρότεροι νόμοι επρόκειτο να εφαρμοστούν στα σεξουαλικά εγκλήματα, την μοιχεία και την πορνεία .

Αλλά ο προσυλητισμός ήταν μια πολύ αργή και ανώμαλη διαδικασία με πολλές τοπικές παραλλαγές. Οι αυτοκράτορες ποικίλαν στο πώς να μεταχειρίζονται τις χριστιανικές και ειδωλολατρικές πρακτικές μετά από τον Kωνσταντίνο, με πρώτο τον Ιουλιανό τον Αποστάτη που ήρθε σε ρίξη με τον Χριστιανισμό. Θα μπορούσε ο Ιουλιανός να αντιστρέψει την παλίρροια; Ίσως , εάν είχε βασιλέψει για είκοσι έτη παρά λιγότερο από δύο.

Χριστιανικός βαρβαρισμός

Η περίοδος μετά από τον θάνατο του Kωνσταντίνου ήταν μπερδεμένη, ως διεσπασμένη αυτοκρατορία και με αυτοκράτορες που άλλαζαν συχνά, ειδικά στη δύση. Ο γιός του Kωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος (337-361), έκανε τις τελετουργικές θυσίες των παγανιστών μια κύρια παράβαση. Σε ένα διάταγμα του 341, διέταξε όλες τις δεισιδαιμονίες" να πάψουν και τις θυσίες να καταργηθούν. Ένα πιό πρόσφατο διάταγμα αυτού του ίδιου Χριστιανού αυτοκράτορα διέταξε το κλείσιμο όλων των ειδωλολατρικών ναών, και οι άνθρωποι που ήταν ένοχοι της προσφοράς θυσιών επρόκειτο να θανατωθούν. Οι όχλοι των ενθουσιωδών Χριστιανών το εξέλαβαν ως εξουσιοδότηση να εισβάλουν στους ειδωλολατρικούς ναούς αρχίζοντας την ανατροπή . Αυτοί οι καταπιεστικοί νόμοι ξύπνησαν τον θυμό των παγανιστών της αυτοκρατορίας. Οι παγανιστές εκδικήθηκαν με ταραχές και παρόμοιες ενέργειες στις χριστιανικές εκκλησίες.

Καθένας που λάτρευε τους παλαιούς Θεούς ήταν μάγος και έτσι έριχνε ξόρκια στους ανθρώπους. Το να ρίχνεις ξόρκια στους ανθρώπους τιμωρούνταν με θανατική ποινή στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία όπως και πολλά άλλα εγκλήματα. Οι ειδωλολατρικοί Ρωμαίοι δεν συμπάθησαν τους μάγους και τις μάγισσες αλλά δεν θεωρήθηκαν ποτέ ως τίποτα άλλο εκτός από κάτι το μεμονωμένο. Με το θρίαμβο του Χριστιανισμού η μαγεία έγινε μια μαζική συνωμοσία του Σατανά .

Οι Χριστιανοί είχαν την υποχρέωση να πιστέψουν οτι η μαγεία ήταν αποτελεσματική με την επίκληση των δαιμόνων, δεδομένου ότι ο απόλυτος Θεός δεν θα χρησιμοποιούταν ποτέ κατ' αυτό τον τρόπο. Και υπήρξαν πολλοί ισχυροί δαίμονες αυτοί ήταν οι ειδωλολατρικοί Θεοί που οι Χριστιανοί είχαν απαγορεύσει! Ο χριστιανικός τρόμος για τη δύναμη της μαγείας εξαρτήθηκε από την επιτυχία της εκκλησίας να χρωματίσει τις παλαιές θρησκείες ως εργασία του διαβόλου. Οι άνθρωποι, μέχρι τον Θεοδόσιο, είχαν πιστέψει στην αποτελεσματικότητα των Θεών των μυστηριακών θρησκειών τόσο έντονα όσο οι Χριστιανοί πίστεψαν στο δικό τους Θεό . Οι παγανιστές γονείς είχαν πει στα παιδιά τους για την πίστη στο Θεό τους, αλλά οι Χριστιανοί διάκονοι , κατόπιν ,είπαν στα παιδιά ότι αυτοί ήταν διάβολοι. Έτσι, η ιδέα της μαύρης μαγείας, όπως η ύπαρξη ενός ισχυρού εχθρού του καλού Θεού , έγινε σταθερή στα μυαλά των ανθρώπων.

Ο Χριστιανισμός έσπασε επίσης, με το σχίσμα μεταξύ των Καθολικών και των Ορθόδοξων, μετά απο τις πιέσεις των διαφορετικών προσεγγίσεων στη θεότητα, την ευχαριστεία και τον εορτασμό, και τελικά αυτόν της εικονοκλασίας. Η ρωμαϊκή εκκλησία επιδίωξε να εναρμονίσει τις τοπικές εκκλησίες, συχνά με τις περιφερειακές ή πολιτικές παραλλαγές, με το επίσημο δόγμα των εκκλησιών. Όλη αυτή η εσωτερική σύγκρουση περιόρισε τον πόλεμο ενάντια στους παγανιστές.

Το 361, οι Γαλατικές λεγεώνες επαναστάτησαν και επευφήμησαν ως αυτοκράτορα τον Ιουλιανό, ξάδελφο του Κωνστάντιου και αποστάτη από τον Χριστιανισμό. Ο Κωνστάντιος πέθανε στον δρόμο για να καταστήλει την αποστασία, και για πρώτη φορά μετά από τον Λικίνιο η αυτοκρατορία κυβερνήθηκε από έναν Εθνικό. Ο Ιουλιανός, εντούτοις, κυβέρνησε μόνο για δύο έτη.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γρατιανού (378-383), παρά την αντίθεση των άλλων ειδωλολατρικών γερουσιαστών, ο Γρατιανός, που επηρεάστηκε από τον Αγιο Αμβρόσιο, επίσκοπο του Μιλάνου, αρνήθηκε τον τίτλο του Pontifex Maximus, και αφαίρεσε το βωμό της νίκης από τη ρωμαϊκή Σύγκλητο. Απέσυρε επίσης τα προνόμια των παγανιστών ιερέων που είχαν προηγουμένως.

Ωστόσο, ο παγανισμός δεν είχε απαγορευτεί επίσημα μέχρι το 392, όταν ο Ισπανός αυτοκράτορας Θεοδόσιος (379-395) απαγόρευσε και πάλι την προσφορά θυσιών και τις παγανιστικές ιεροτελεστίες του εφέστιου Θεού. Ένα πρόσωπο ένοχο της θυσίας επρόκειτο να τεθεί στο θάνατο, ενώ ο καθένας που ασκούσε άλλες ειδωλολατρικές ιεροτελεστίες του δημεύονταν η ιδιοκτησία του, ένας κοινός τρόπος με τον οποίο οι Χριστιανοί λήστευαν τους παγανιστές Οι νόμοι ενάντια σε όλες τις μορφές ειδωλολατρείας συνεχίστηκαν από τους διαδόχους του Θεοδοσίου. Στο τελευταίο τέταρτο του τέταρτου αιώνα, οι μη-Χριστιανοί, που αποκαλούνταν μέχρι τότε "Εθνικοί," άρχισαν να καλούνται "pagani." Απλά, η ειδωλολατρεία αναγνωρίζονταν ως περιορισμένη στους ανθρώπους της επαρχίας ,αι έτσι τα αστικά κέντρα ήταν στέρεα χριστιανικά.

Ο Ολυμπιόδωρος λέει την ιστορία, ότι όταν άρχισαν οι Χριστιανοί να εξαγνίζουν τις ειδωλολατρικές θρησκείες, οι άνθρωποι της Θράκης αποφάσισαν να λάβουν ένα προφυλακτικό μέτρο. Είχαν τρία ασημένια αγάλματα μορφών με μακριά μαλλιά και επιμελημένες τηβέννους και με τα χέρια δεμένα συμβολικά πίσω από τις πλάτες τους. Ήταν στην παγανιστική μόδα και τοποθετήθηκαν σε ένα στρατηγικό πέρασμα που κοιτούσε στον Βορρά ώστε να αποκρούσουν τους βαρβάρους. Για να κρατήσουν την σωτήρια επίδρασή τους ,αλλά και να τα σώσουν από τους χριστιανούς βαρβάρους, οι ντόπιοι τα έθαψαν επί τόπου, βάζοντάς τα να κοιτάζουν ακόμα προς τον Βορρά για να αποκρούσουν τους εισβολείς.Το 421, ο Χριστιανός αυτοκράτορας, άκουσε για τα τρία λατρευτικά αγάλματα και διέταξε να ξεθαφτούν και να απομακρυθούν. Όχι πολύ αργότερα , τρεις διαφορετικές βάρβαρες φυλές εισήλθαν στην κοιλάδα από το Βορρά, λεηλατώντας τη γή. Για τους Θράκες, η απομάκρυνση των τριών προστατευτικών Θεών τους σήμαινε την πτώση της αυτοκρατορίας, και μισό αιώνα μετά όντως έπεσε.

Μετά από το διάταγμα του Θεοδόσιου που απαγόρευσε την ειδωλολατρεία το 392, οι παλαιές θρησκείες συνεχίσαν αδιαφιλονίκητα, είτε υπόγεια , είτε σαν πιο ανεκτές σε μερικές περιοχές για άλλα τουλάχιστον 200 έτη . Η μοίρα τους, εν τούτοις ,είχε σφραγιστεί. Οι Χριστιανοί είχαν όλη τη δύναμη του κράτους απο πίσω τους και αποφάσισαν να καταστρέψουν όλες τις ανεπίσημες θρησκείες. Οι περισσότεροι ειδωλολατρικοί βωμοί και ναοί καταστράφηκαν. Η έλλειψη της γνώσης μας για τα παγανιστικά εθιμοτυπικά και τελετουργικά είναι εν μέρει, εάν όχι κατά ένα μεγάλο μέρος, επειδή οι Χριστιανοί κατέστρεψαν τα ειδωλολατρικά αρχεία των λειτουργιών τους και των ύμνων τους όταν απαγόρευσαν αυτές τις θρησκείες. Εν τω μεταξύ, οι Χριστιανοί ιδιοποιήθηκαν τα πρακτικά και τις γιορτές των παλαιών θρησκειών για να βοηθήσουν τους απρόθυμους να μεταστραφούν στη νέα τάξη.
πηγή: www.odal.gr/constantin-dogma.htm
http://apollonios.pblogs.gr/