Αν και η αλεπού θεωρείται απειλούμενο είδος της ελληνικής πανίδας, παραμένει στα θηρεύσιμα είδη, μάλιστα χωρίς περιορισμό στις μέρες κυνηγιού της και χωρίς περιορισμό στον αριθμό ζώων που μπορεί κάποιος κυνηγός να σκοτώσει.
Πρόκειται για μία ακόμα αντίφαση της ελληνικής νομοθεσίας που από τη μία προστατεύει το συμπαθές τετράποδο και από την άλλη δίνει το πράσινο φως για την αλόγιστη..
εξόντωση του. Με αίτημα την ένταξη της αλεπούς στα προστατευόμενα είδη μια ηλεκτρονική «διαδήλωση» βρίσκεται σε εξέλιξη στο διαδίκτυο, με την ομάδα «Σώστε την αλεπού- Save fox in Greece» να μας καλεί να συμβάλλουμε στην προστασία της γνωστής μας από τα παραμύθια,«κυρά-Μαριώς».
Υπό απειλή αλλά όχι υπό προστασία
Η ελληνική αλεπού, που ανήκει στην κατηγορία της Κόκκινης Αλεπούς, στις μέρες μας θεωρείται απειλούμενο είδος της ελληνικής πανίδας.
«Θεωρείται απειλούμενο είδος -έστω ελάχιστης ανησυχίας- της ελληνικής πανίδας, αλλά και μη εκτιμημένο (ΝΕ - Not Εvaluated), δηλαδή, η αλεπού ανήκει στα είδη, που δεν ήταν δυνατόν να αξιολογηθεί ως προς τα σχετικά κριτήρια του Κόκκινου Βιβλίου των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας της Φύσης (IUCN)», εξηγεί στο tvxs.gr ο Τάσος Καραντής, μέλος της ομάδας «Σώστε την αλεπού- Save fox in Greece», περιγράφοντας το υπάρχον νομικό καθεστώς.
Μέχρι το 1992 η αλεπού θεωρείτο βλαβερό είδος που έκανε ζημιές στη γεωργία και την κτηνοτροφία με αποτέλεσμα το κυνήγι της όχι μόνο να ήταν ελεύθερο αλλά να επιβραβεύεται κιόλας. Σήμερα το επιχείρημα της βλαπτικότητας καταρρέει καθώς έχει αποδειχθεί ότι η αλεπού όχι μόνο δεν προκαλεί ζημιές αλλά είναι και πολύτιμος σύμμαχος για τους καλλιεργητές, καθώς συμβάλλει στον περιορισμό των ζημιών από τα ποντίκια. Η λαϊκή εντύπωση, ότι η αλεπού καταστρέφει τα κονικλοτροφεία και τα κοτέτσια των ανθρώπων είναι επίσης υπερβολική, καθώς, σύμφωνα με σχετικές μελέτες, η διατροφής της κόκκινης αλεπούς αποτελείται:
- Κατά 48,4% από φρούτα και καρπούς με κουκούτσια
- Κατά 27,2% από μικρά τρωκτικά
- Κατά 6,5% από λαγούς και κουνέλια
- Κατά 3,1% από μικρά πουλιά
- Κατά 3,1% από έντομα
- Κατά 11,7% από άλλα είδη (κυρίως σκουλήκια και ψάρια)
Τα νούμερα της προ 1992 εποχής όμως έκαναν λόγο, ούτε λίγο ούτε πολύ, για «γενοκτονία» με 50.000 αλεπούδες να σκοτώνονται κάθε χρόνο.
Την τότε κατάσταση περιγράφουν ωμά οι ίδιοι οι κυνηγοί λέγοντας: «Την εποχή που δινόταν αμοιβή για την αλεπού θηρεύονταν μέχρι και 50.000 αλεπούδες ετησίως σύμφωνα με παλιές αναφορές των δασαρχείων. Αυτά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980.Τότε μπήκαμε στην εποχή της πολιτικής ορθότητας και της ιδεοληψίας που κακώς ονομάστηκε οικολογία στην Ελλάδα. Ο όρος επιβλαβές έγινε ταμπού, όλα τα είδη της πανίδας απέκτησαν ίσα δικαιώματα... Το 1992 ήταν το έτος της επίσημης κατάργησης του όρου επιβλαβή και παύσης της επ' αμοιβή δίωξης της αλεπούς....Η πιο αποτελεσματική, και η μοναδική επιλεκτική, λύση παραμένει το τουφέκι. Θα πρέπει, λοιπόν, να ξαναφέρουμε την παράδοση του αλεποκυνηγιού και τις τεχνικές του....».
«Πρόκειται για τραγική ειρωνεία της ανθρώπινης αλαζονείας : οι πρώτοι, ανατομικά, σύγχρονοι άνθρωποι, έζησαν και πήραν την τελική μορφή τους, πριν 200.000 χρόνια. Η αλεπού εμφανίστηκε στη Γη πριν από 400.000 χρόνια. Τα νεότερα είδη κι “ήμερα» (;), ήρθαν να κάνουν το “ρυθμιστή - θεό ή φύση, όπως το πιστεύει ο καθένας” και να εξαφανίσουν τα παλαιότερα κι “άγρια”(;)…”, θα σχολιάσει ο Τάσος Καραντής απαντώντας εμμέσως στα προαναφερθέντα.
«Όλο το θέμα αλεπού, είναι βάναυσο και βάρβαρο! Από το ανεξέλεγκτο κυνήγι τους, ως το φόλιασμα τους! Αν δεν μπει η αλεπού στα προστατευόμενα είδη της ελληνικής πανίδας, θα την θυμόμαστε από τους μύθους του Αισώπου και θα την βλέπουμε μόνο στις φωτογραφίες», θα πει καταληκτικά.
Η (αν) - ηθική του κυνηγιού
Με την εκβιομηχανοποίηση της κτηνοτροφίας, το κυνήγι δεν αποτελεί πια επιτακτική ανάγκη επιβίωσης. «Οι δικαιολογίες των κυνηγών, πως συνεχίζουν μια χιλιάδων ετών ανθρώπινη δραστηριότητα δεν στέκει. Ο προϊστορικός άνθρωπος κυνηγούσε για την εξασφάλιση της τροφής του. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος έχει εξημερώσει τα ζώα εκτροφής για τις διατροφικές του ανάγκες και δεν χρειάζεται να βγαίνει στα βουνά», σημειώνει ο κ. Καραντής. «Αν οι κυνηγοί αγαπάνε τη χλωρίδα και την πανίδα, τους προτείνω τις πεζοπορίες και τις φωτογραφίσεις των άγριων ζώων, κι όχι τον τουφεκισμό τους και την εξαφάνισή τους!», τονίζει και συνεχίζει: « Αν πάλι, οι κυνηγοί αγαπάνε τα όπλα, υπάρχει το άθλημα της σκοποβολής, που είναι κι ολυμπιακό! Ας αφήσουν το αιματοβαμμένο σπορ του κυνηγιού! Βρισκόμαστε στον 21o αιώνα κι όχι στην προϊστορική εποχή!».
Κατόπιν αυτών, εύλογη απορία είναι λοιπόν γιατί η πολιτεία επιτρέπει την επικράτηση του ανθρώπου επί της πανίδας, κατά τέτοιο βάναυσο τρόπο. Την απάντηση δίνουν και πάλι οι ίδιοι οι κυνηγοί μέσα από τις αντιδράσεις τους στις πρόσφατες εξαγγελίες ΣΥΡΙΖΑ, ότι αποτελεί προγραμματική του δέσμευση να περιοριστεί το κυνήγι σε περίπτωση εκλογικής του επικράτησης. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα επιστολής του Κυνηγετικού Συλλόγου Μολάων προς τον Αλέξη Τσίπρα, όπου ο πρόεδρος του συλλόγου διερωτάται: «Ποιους Έλληνες (200. 000 κυνηγούς ) θα τιμωρήσετε με αυτά που ανακοινώσατε, αυτούς που προσφέρουν 1,5 δις ευρώ στην ελληνική οικονομία από: άδειες θήρας, ρούχα, φυσίγγια, όπλα, καύσιμα, ξενοδοχεία, ταβέρνες, σκυλιά, αυτοκίνητα;;;;;».
«Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος, βλέπει ψηφοθηρικά κι ωφελιμιστικά το κυνήγι. Γι’ αυτό και δεν το απαγορεύει! Κρατά μια πολιτικάντικη στάση, ρίχνοντας μια καραμέλα στους κυνηγούς περί νομιμότητας του κυνηγιού και μια καραμέλα στους φιλόζωους, όπως π.χ. φιλοζωικός νόμος 4039/2012», σχολιάζει ο Τάσος Καραντής. «Αν το κράτος είχε ουμανιστικές κι οικολογικές ευαισθησίες, θα έβαζε τη φιλοζωία και ως μάθημα στα σχολεία, θα έλυνε το πρόβλημα των αδέσποτων, πριν σεβαστεί και την ελληνική πανίδα, με την απαγόρευση του κυνηγιού», θα πει επίσης.
«Σώστε την αλεπού- Save fox in Greece»
Η ομάδα «Σώστε την αλεπού- Save fox in Greece» δημιουργήθηκε πριν, μόλις δυο μήνες, και ήδη αριθμεί 725 μέλη. «Να διευκρινίσουμε πως δεν είμαστε οι φιλόζωοι που έχουν, απλά, ένα ζώο συντροφιάς στο σπίτι τους, αλλά αγαπάμε κι ευαισθητοποιούμαστε για όλα τα ζώα του πλανήτη -εξημερωμένα κι άγρια- δηλαδή, για την πανίδα του, και φυσικά, για την πανίδα της Ελλάδας. Είμαστε, για να το θέσω αλλιώς, ενεργητικοί κι ακτιβιστές φιλόζωοι», λέει ο Τάσος Καραντής.
Βασικός, σκοπός και στόχος της ομάδας είναι η απαγόρευση του κυνηγιού της αλεπούς, δηλαδή η έξοδος της αλεπούς από τα θηρεύσιμα είδη (ρυθμίσεις θήρας 2014-2015) κι η ένταξή της στην κατηγορία των προστατευόμενων ειδών.
Η προσπάθειά της ομάδας εστιάζεται αυτή τη στιγμή σε μία ηλεκτρονική διαμαρτυρία που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη στο διαδίκτυο και εστιάζει στη συγκέντρωση υπογραφών στο ψήφισμά όπου διατυπώνει τα αιτήματα της και το οποίο προτίθεται να επιδώσει προς το ελληνικό κοινοβούλιο.
«Θα έλεγα, ακόμα και προς αυτούς που δεν είναι φιλόζωοι, αλλά, τουλάχιστον – με βάση την κοινή λογική – δεν μισούν τα ζώα κι αγαπάνε την πατρίδα μας, ας πλαισιώσουν την ομάδα μας, και, κυρίως, ας υπογράψουν, για να σώσουμε ένα από τα πιο ωφέλιμα και συμπαθητικά είδη της ελληνικής πανίδας. Κι η ελληνική πανίδα είναι μέρος του ελληνικού πολιτισμού μας! Του οικολογικού μας πολιτισμού μας! Ας μην τον σκοτώσουμε – οι ίδιοι – κι αυτόν!», θα καταλήξει ο Τάσος Καραντής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.