αλεπού του Ολύμπου: Όσο σκύβεις το κεφάλι σου τουρλώνεται ο κώλος σου ραγιά.

14 Φεβ 2013

Όσο σκύβεις το κεφάλι σου τουρλώνεται ο κώλος σου ραγιά.

Μούργοι και...Στουρνάρια

Βγήκε ακόμα ένας μούργος ονόματι Μέργος, από αυτούς που πληρώνονται αδρά από τις δικές μας τσέπες και το δικό μας αίμα, και είπε ότι είναι υψηλός ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα.
Είπε ακόμη αυτός ο Μούργος, που τον πληρώνουμε εμείς αδρά, ότι αν μειωθεί ο μισθός θα έρθει η ανάπτυξη.
Βέβαια αμέσως μετά βγήκε ο Βρούτσης - που παλιότερα είχε πει ότι δεν είναι δυνατόν να παίρνει κάποιος συντάξεις 1.000 ευρώ ενώ οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας παίρνουν 485 - και διέψευσε.

Διέψευσε ο ψεύτης ο Βρούτσης αφού πρώτα είχαν διαψεύσει την διαρροή που είχε γίνει από αυτόν για την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας.
Διέψευσε έτερος ψεύτης τον Μούργο, το στουρνάρι ο Στουρνάρας, ο προϊστάμενός του Μούργου.
Και αφού διέψευσαν οι ψεύτες τον εαυτό τους, ο Όλι Ρεν θύμισε ότι στο Μνημόνιο 2 υπάρχει όρος επανεξέτασης του... κατώτατου μισθού και ο κύκλος έκλεισε.

Οι νεοφιλελεύθεροι σταυροφόροι,

αυτά τα γλοιώδη τυπάκια,

οι σάλιαγκες των πλουσίων παγκοσμίως,

οι βρυκόλακες των λαών, νιώθουν ότι ανήκουν σε μια αριστοκρατία που οι υπόλοιποι πρέπει να υπηρετούν με ευλάβεια, ταπεινότητα και αυταπάρνηση.

Μια αριστοκρατία ελέω θεού που δημιουργεί μια κοινωνία κανιβάλων.

Μια κοινωνία χειρότερη από ζούγκλα.

Στη ζούγκλα υπάρχει ανάγκη και κορεσμός της πείνας, ακόμη και το λιοντάρι σταματά να κυνηγά όταν χορτάσει.

Ο πλούσιος, ο άπατρις, ο απάνθρωπος, ο άπληστος δεν σταματά ποτέ.

Αυτοί λοιπόν οι τύποι, με τις ευλογίες και τη βοήθεια τις παγκόσμιας και εγχώριας οικονομικής ελίτ χρησιμοποιούν την επίφαση της Δημοκρατίας - τον κοινοβουλευτισμό - και με τη χρήση μαζικής προπαγάνδας από τα ΜΜΕ που τους ανήκουν εδραιώνουν μια ψευδεπίγραφη νομιμότητα. Από κει και μετά εξυπηρετούν τα συμφέροντα του συστήματος και με την ισχύ και τη βία που τους παρέχει η δυνατότητα νομοθεσίας και κατόπιν επιβολής και καταστολής απορυθμίζουν πλήρως την αγορά και την κοινωνία.

Ξεριζώνουν τις ζωές των ανθρώπων καταργώντας οποιαδήποτε έννοια κοινωνικής παροχής και δημόσιας μέριμνας. Διαμορφώνουν μια κατάσταση όπου η συντριπτική πλειονότητα βρίσκεται να παλεύει σε έναν ορυμαγδό και στην υπερπροσπάθεια που καταβάλει για επιβίωση γίνεται αδύνατον να αντισταθεί στη λαίλαπα που έχει πέσει πάνω της.

Και έρχεται η ανάπτυξη για την ολιγαρχία του πλούτου, ατούς που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν και να ελέγχουν τα κέντρα άσκησης νομοθετικής εξουσίας. Ανάπτυξη σημαίνει πια η δυνατότητα είκοσι οικογενειών, των παρατρεχάμενών τους και των πολιτικών αποστόλων τους να πλουτίζουν άμετρα και να διαχειρίζονται όλη την ισχύ ενός οργανωμένου κράτους-δυνάστη.

Η θέση του λαού στην ανάπτυξη είναι αυτή του σκλάβου, του δουλοπάροικου. Του ατόμου με την ατομική σύμβαση εργασίας που θα προσέρχεται να διαπραγματευτεί με το κεφάλι σκυμμένο, χωρίς καν το αφαιρεμένο προνόμιο της απεργίας και με όλη την φασιστική δύναμη των δυνάμεων καταστολής - που απαρτίζονται από ανεξέλεγκτους ψυχασθενείς - να δύνανται να προφυλάσσουν την ηρεμία των αφεντικών.

Και η δική σου αντίδραση;
Πότε θα ξεπεράσεις το φόβο ότι θα χάσεις τα πάντα ενώ ξέρεις ότι θα στα πάρουν έτσι και αλλιώς;
Πότε θα ξεπεράσεις την ελπίδα ότι θα σε λυπηθούν και θα σταματήσουν στο σημείο που θα μπορείς έστω να επιβιώσεις κάπως; Δεν θα σταματήσουν.
Πόσο θα πιστεύεις ότι θέλουν το καλό σου τη στιγμή που σε θάβουν;