Δίκαιο Αγγλίας για τους πιστωτές, μισθοί Αλβανίας για τους εργαζόμενους

του Λεωνίδα Βατικιώτη*

Ψεκάστε την Παρασκευή, σκουπίστε το Σάββατο, τελειώσατε την Κυριακή! 

Αυτό είναι το σχέδιο της κυβέρνησης Παπαδήμου, της πιο πουλημένης και ξενόδούλης κυβέρνησης που έχει περάσει ποτέ από τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες.

 Μια ματιά να ρίξει κανεις στα νομοσχέδια που θα ψηφιστούν και τα οποία δόθηκαν στη δημοσιότητα τα χαράματα του Σαββάτου, πλημμυρίζει από οργή και μίσος.

 Ούτε η χούντα δεν επιχείρησε να περάσει τοσο βίαια, τόσο γρήγορα τέτοια αντιλαϊκά μέτρα που τσακίζουν μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, διαλύουν ακόμη κι αυτό το υποτυπώδες σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, προωθούν τις πιο βάρβαρες ιδιωτικοποιήσεις και στέλνουν στην ανεργία 150.000 δημοσίους υπάλληλους.

Τρία άρθρα σχεδιάζεται να περιλαμβάνει το πραξικόπημα Παπαδήμου, με βάση τις ανακοινώσεις που έγιναν στο υπουργικό σύμβούλιο της Παρασκευής, χωρίς να αποκλείεται και να «συμπυκνωθεί» ο εκβιασμός σε ένα άρθρο. Τα «πακέτα» πάντως είναι τρία:

 Το πρώτο θα αφορά το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων (PSI),

 το δεύτερο την αναπλήρωση κεφαλαίου των τραπεζών και

 το τρίτο την εν λευκώ εξουσιοδότηση του δοτου πρωθυπουργού Παπαδήμου και του υπουργού Οικονομικών να χειριστούν εν λευκώ όλες τις λεπτομέρειες του προγράμματος ανταλλαγής.

 Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας!

Τι περιλαμβάνουν τα νομοσχέδια; Κρατηθείτε...

«Η παρούσα σύμβαση και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννάται σε σχέση με αυτή θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.

 Τα μερη υποχρεούνται να υπαγάγουν κάθε διαφορά που ενδέχεται να προκύψει σε σχέση με τη νομιμότητα, εγκυρότητα, ερμηνεία ή εκτέλεση της παρούσας σύμβασης στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου»!!!

Το αγγλικό δίκαιο υποβαθμίζει τα διακρατικά επί της ουσίας δάνεια σε εμπόρικα - ιδιωτικά, στερώντας το ελληνικό Δημόσιο από τα προνόμια που θα απολάμβανε. Έρχεται επίσης να διασφαλίσει ότι η Ελλάδα ακόμη και στην περίπτωση που βγει από την ευρωζώνη (ενδεχόμενο που έρχεται πιο κοντά και δεν απομακρύνεται στην περίπτωση που θα ψηφισθεί αυτό το έκτρωμα και προχωρήσει η ανταλλαγή) θα συνεχίσει να αποπληρώνει τα ομόλογα σε ευρώ. Η δυνατότητα δηλαδή που διατηρεί κάθε κυρίαρχο κράτος να τροποποιεί τους όρους των δανειακών συμβάσεων, δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κατά το δοκούν αμφισβητείται ευθέως.

Αν η νέα δανειακή σύμβαση προσφέρει το δίκαιο της Αγγλίας και του Λουξεμβούργου στους πιστωτές ως δώρο, για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα επιφυλάσσει την αλβανοποίηση. 

Συγκεκριμένα, για μισθούς και μεροκάματα το νέο Mνημόνιο προβλέπει τη μείωση του κόστους εργασίας κατά 15% την περίοδο 2012-2014.

 Επικαλείται μάλιστα την ενίσχυση της ανάπτυξης. Στην πραγματικότητα, τρόικα και κυβέρνηση αποκαλύπτεται ότι δουλεύουν για την εργοδοσία, ότι απώτερος στόχος των μέτρων που λαμβάνουν δεν είναι τίποτε περισότερο από την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

 Η μείωση αυτή θα επέλθει μέσω του κουρέματος των μισθών όπως προβλέπονται στη συλλογική σύμβαση εργασίας του 2012 (όπου ο ελάχιστος μικτός μισθός είναι 751,3 ευρώ) κατά 22% και σε ό,τι αφορά τους νέους, κατά 32%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσοι είναι κάτω των 25 ετών θα αμείβονται με 510,94 ευρώ μικτά ή 417,5 ευρώ καθαρά. Άγριο κούρεμα πέφτει και στις συντάξεις, επικουρικές και κύριες, με την ελπίδα να συγκεντρωθούν 300 εκ. ευρώ.

Στην καρμανιόλα της τρόικας εντάχθηκαν κι οι ωριμάνσεις, ενώ αλλαζει η νομοθεσία για τη διαιτησία καθώς πλέον θα απαιτείται η σύμφωνη γνώμη εργοδοτών και εργαζομένων. Με άλλα λόγια, προσφυγή στη διαιτησία θα γίνεται μόνο αν το επιλέγει η εργοδοσία, πρακτικά επομένως καταργείται ως θεσμός. Το νέο Mνημόνιο προβλέπει επίσης τη μείωση των θέσεων εργασίας στο Δημόσιο κατά 150.000.

 Στο Mνημόνιο επίσης προβλέπεται η κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας. Μέτρο που θα έχει αρνητικές συνέπειες στα πιο φτωχά στρώματα εργατών και υπαλλήλων που έκαναν τακτική χρηση των δανείων και των παροχών τους: Aπό εισιτήρια θεάτρου μέχρι επιδοτούμενες διακοπές.

Η απροκάλυπτη φιλοεργοδοτική κατεύθυνση των μέτρων της τρόικας φαίνεται επίσης από τον όρο μείωσης των εργοδοτικών εισφορών στο ΙΚΑ κατά 5%, από την απόφαση κατάργησης του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων κι επιπλέον την άρση της υποχρέωσης δημοσιεύσεων ισολογισμών στον Τύπο και άλλα πολλά.

Ταυτόχρονα, πλήθος μέτρων οδηγούν σε διάλυση το σύστημα υγείας, κάτι που γίνεται εμφανές από το στοχο συγκράτησης των δημοσίων δαπανών υγείας κάτω από 6% του ΑΕΠ και μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 1,076 δισ. ευρώ. Η μείωση αυτή θα επέλθει μέσα από την αύξηση της χρήσης γενοσήμων φαρμάκων. Ο στόχος που τίθεται είναι η χρήση τους να φτάσει το 35% του συνολικού όγκου φαρμάκων που πωλούνται στα φαρμακεία μέχρι το τελος του τρέχοντος έτους και το 60% μέχρι το τελος του 2013.

 Η αντικατάσταση των επωνύμων φαρμάκων που παρασκευάζουν οι πολυεθνικές του κλάδου με φθηνά γενόσημα θα λειτουργήσει σε βάρος της δημόσιας υγείας, καθώς η αποτελεσματικότητά τους είναι πολύ περιορισμένη σε ανθρώπινους οργανισμούς που υποβάλλονται συχνά σε φαρμακευτική αγωγή και σε περιβάλλοντα επιβαρυμένα και περίπλοκα, όπως των ανεπτυγμένων χωρών όπου τα μικρόβια επιδεικνύουν ασυνήθιστη αντοχή.

 Αδιαφορώντας γι’ αυτές τις τεκμηριωμένες ενστάσεις, τρόικα και κυβέρνηση απειλούν τους γιατρούς ακόμη και με πρόστιμα και κυρώσεις στην περίπτωση που παραβιάζουν τις οδηγίες του αρμόδιου υπουργείου και του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκου που αναλαμβάνει να θωρακίσει αυτή την επικίνδυνη και ανθυγιεινή πολιτική.

Το συνταγματικό πραξικόπημα της χούντας Παπαδήμου και της τρόικας προβλέπει επίσης επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων από τις οποίες αναμένει να εισπράξει 50 δισ. ευρω. Μέχρι το τέλος του 2012, υπολογίζουν να εισπράξουν 4,5 δισ. ευρώ, μεχρι το τέλος του 2013 υπολογίζουν 7,5 δισ., 12,2 δισ. μέχρι το τέλος του 2014 και 15 δισ. το 2015.

Συνολικά πρόκειται για έναν οδοστρωτήρα που υπόσχεται να ισοπεδώσει εργατικές κατακτήσεις ενός αιωνα. Θα προκαλέσει εξαθλίωση στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και θα φέρει τη χρεοκοπία ακόμη πιο κοντά (παρά τους επιπλέον φόρους που προβλέπει το νέο φορολογικό, από τις νέες αντικειμενικές χαρακτηριστικά) αφού όμως πρώτα θα έχει καταφέρει να θωρακίσει τα συμφέροντα των πιστωτών εσαεί.

 Ο απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν οι ομόλογοί του την Πέμπτη στις Βρυξέλλες τον Βαγγέλη Βενιζέλο στέλνοντάς τον μεταξεταστέο λόγω του ότι είχε μείνει μια τρύπα 300 εκ. ευρώ, δείχνει ότι αυτή τη φορά δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν την παραμικρή απόκλιση. Αφού δηλαδή διασφάλισαν τα συμφέροντά τους με το αγγλικό δίκαιο, τώρα τους κάνουν ...γυμνάσια δείχνοντας ότι το σημείο που αυτή η εύθραυστη ισοροπία θα τιναχθεί στον αέρα, είναι κοντά.

Ο ίδιος όμως ο «πολύς» υπουργός Οικονομικών, αφού άκουσε πειθήνια τα σχολιανά του σαν πολιτικό τεριέ, βγαίνοντας από την αίθουσα, μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε πολιτικό μπουλντόγκ απέναντι στο λαό και τα ξημερώματα έθεσε το γνωστό ψεύτικο, πλην όμως τρομοκρατικό δίλημμα, «μέσα στην ΕΕ με δυστυχία ή έξω από την ΕΕ και καταστροφή»!

Αυτή την ώρα, το δίλημμα πρέπει να απαντηθεί με αυτοπεποίθηση από το λαό και την Αριστερά: Έξω από το ευρώ, ρήξη και έξοδος από την ΕΕ σημαίνει δυνατότητα να ζήσει καλύτερα ο λαός.

 Μόνο η άμεση παύση πληρωμών προς τους πιστωτές σημαίνει ότι δεν θα πληρώσουμε το 50%-60% του προϋπολογισμού σε αυτούς, ποσό που μπορεί να πάει στα ασφαλιστικά ταμεία, στην παιδεία και στην υγεία. Η απόρριψη του PSI σημαίνει ότι δεν καταρρέουν άμεσα τα ασφαλιστικά ταμεία από το καταστροφικό «κούρεμα».

 Η απόρριψη της δανειακής σύμβασης σημαίνει ότι δεν θα πληρώνουμε το χρέος τους, που ήδη έχουμε πληρώσει 2,5 φορές, για άλλα 20 με 30 χρόνια. Σημαίνει ότι δεν θα μειωθούν άμεσα οι μισθοί ακόμη 20%-30%. Φυσικά, μια τέτοια απόρριψη μπορεί να γίνει μόνο από ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα με προοπτική την ανατροπή όλης αυτής της πολιτικής. Μόνο αυτό μπορεί να ανατρέψει το αστικό πολιτικό σύστημα που είναι εξαγορασμένο ως το μεδούλι. Και έτσι να διώξει τους δοσίλογους, τους δοτούς, τους «συνταγματάρχες με πολιτικά», τους τραπεζίτες - οικονομικούς δολοφόνους και να κλονίσει όλο το εγχώριο οικονομικό τραπεζικό - βιομηχανικό κατεστημένο.

Σήμερα περισσότερο από κάθε φορά απαιτείται μία «νέα πολιτική οικονομία» του μαζικού κινήματος, το οποίο πρέπει να θέσει μπροστά το κοινωνικό, ταξικό ζήτημα της εκμετάλλευσης και απ’ αυτό το πρίσμα να εντάξει όλη την πάλη κατά του χρέους στην αναγκαιότητα να μην κλαπούν κι άλλα ποσά εργασίας από τους ανταγωνιζόμενους, πλην όμως συνεταιρισμένους «πιστωτές» της εργασιακής δύναμης.

 Το ιστορικό αίτημα για τα τρία οκτάωρα, μετασχηματίζεται σήμερα στο νέο πιστωτικό αίτημα «τέσσερις ώρες δουλειά - τέσσερις ώρες συμμετοχή στα κοινά - οκτώ ώρες πολιτισμός - οκτώ ώρες ύπνο», με μισθούς και εισόδημα που θα ανταποκρίνονται στην κάλυψη των σύγχρονων αναγκών. Με αυτή την κατεύθυνση, το εργατικό και λαϊκό κίνημα μπορεί να επιβάλει άμεσα την επιστροφή των κλεμμένων από τα μνημόνια, 35 ώρες δουλειά για όλους, προοδευτικές αυξήσεις από τον κατώτατο μισθό προς τα πάνω, προστασία των ανέργων, φορολογική ελάφρυνση των εργαζομένων και του λαού και 40%-50% φορολόγηση του κεφαλαίου.

 *Ο Λεωνίδας Βατικιώτης είναι διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών

εφημερίδα ΠΡΙΝ