κεφαλλονίτικη καντάδα αφιερωμενη στην υπουργο...εξαιρετικα !!!

Εθνική Εορτή: O "Σικελικός Εσπερινός" του λαού

Αργοστόλι:

Ούτε ένας μαθητής δεν γύρισε το κεφάλι του, για να τιμήσει την παρουσία των "επισήμων" στην εξέδρα.

 Ούτε ένας.

 Και δεν ήταν απόφαση μαθητικών οργάνων ή παρατάξεων.

 Απλώς, συνέβη. Το μέλλον είναι εδώ.

Στο τέλος, οι μαθητές του 2ου Γενικού Λύκειου σήκωσαν πανώ και τραγούδησαν μια κεφαλλονίτικη καντάδα , προς τιμή της κυρίας υπουργού.

"Εις τον αφρό της θάλασσας η υπουργός κοιμάται

Παρακαλώ σας κύματα στον πάτο να την πάτε".

και οι "επίσημοι" χειροκροτούσαν...

Κάποιος τους έφτυνε κι αυτοί νόμιζαν πως ψιχάλιζε!

Σε όλη την Ελλάδα. Σε όλη. Ένας ολόκληρος λαός έδειξε την περιφρόνηση του προς το πολιτικό σύστημα, το οποίο σύσσωμο έσπευσε να καταγγείλει. και ο λαός συνεχίζει να δείχνει την περιφρόνηση του, χωρίς καμία εξαίρεση. Είναι η αρχή του τέλους τους.

Ο Πρόεδρος της "δημοκρατίας"  μίλησε :

"Πατριώτες είναι εκείνοι που αμαυρώνουν μια εθνική επέτειο; Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν; Δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο; Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν το δημόσιο χώρο ως ιδιοκτησία τους; Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;

Υπάρχει το δικαίωμα και η κατάχρησή του, υπάρχει η δίκαιη οργή και ο εκφυλισμός της, υπάρχει καθαρό όριο ανάμεσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία και σε μια κοινωνική οργάνωση χωρίς κανόνες, χωρίς δημοκρατικό υπόβαθρο.

Κάνω τις επισημάνσεις αυτές πιστεύοντας ότι η έξοδος της πατρίδας μας από την κρίση δεν είναι μόνο ζήτημα αριθμών αλλά υπόθεση βαθιά πολιτική, βαθύτερα πολιτισμική'"'.

Από κοντά, Σαμαράς, Κουβέλης, Καρατζαφέρης και λοιποί ομοϊδεάτες. Ο κ. δήμαρχος Αθήνας απείλησε με απολύσεις τους μουσικούς της μπάντας που πήγαν στην παρέλαση με μαύρες κορδέλες στα όργανα.

«Άλλο η διαμαρτυρία και άλλο η προσβολή στους Εθνικούς αγώνες και η προσπάθεια υπονόμευσης των [...], ο "κυβερνητικός" εκπρόσωπος της τρόικας κ.Μόσιαλος.

"Εθνική ντροπή χαρακτήρισε τα όσα συνέβησαν στη Θεσ/νίκη", ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, προσκεκλημένος στο στούντιο του ΒΗΜΑ Fm.

"ενέργειες που τραυματίζουν τη δημόσια εικόνα της χώρας, αλλά και προσβάλουν μια σημαντική μέρα όπως η σημερινή που συμβολίζει το μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα», κάνει λόγο η Δημοκρατική Αριστερά σε ανακοίνωσή της.

Οι πολιτικοί υπηρέτες της Ολιγαρχίας ενάντια στη "μειοψηφία", που ακούει στο όνομα "λαός".

Με μία εξαίρεση:

"Στη Θεσσαλονίκη, σήμερα, αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Πριν 71 χρόνια, ο ελληνικός λαός, είπε όχι στον εισβολέα. Σήμερα στη Θεσσαλονίκη και όπως μαθαίνω και στην Πάτρα και στο Ηράκλειο και στο Βόλο και στα Τρίκαλα και σ άλλα μέρη, ο λαός, διατρανώνει το ΟΧΙ του στην υποταγή της χώρας στην τρόικα και τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο.", είπε ο Μανώλης Γλέζος.

Αγνοώντας και περιφρονώντας την ιστορία, την πραγματικότητα και την αλήθεια, μιλούν για "ιεροσυλία", "αμαύρωμα", "προσβολή" κ.λ.π. της μέρας και του νοήματος της.

Το "ούτε ένας μαθητής" είναι  μειοψηφία!

Ο λαός γιόρταζε το ΟΧΙ του κι αυτοί τα πολλά τους ΝΑΙ.

Όπως πάντα, έτσι και σήμερα. Η τυπολατρική νεωτερικότητα όλων των μορφών της ολιγαρχίας αγνοεί πως ο λαός μετέτρεπε τις θρησκευτικές και άλλες γιορτές του, συχνά πυκνά, σε εξεγέρσεις και αφορμές για αντίσταση.

Ας τους θυμήσουμε μερικά πράγματα, για τον τρόπο με τον οποίο ο λαός σέβεται και τιμά τις εορτές του, την πίστη του, την πατρίδα και τα "θέλω" του:

- Στα ενετοκρατούμενα  επτάνησα, οι αποικιοκράτες της Γαληνοτάτης "Δημοκρατίας", πολλές φορές,  είχαν απαγορεύσει την περιφορά του Επιταφίου ή τη λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, κατά τις βραδυνές ώρες, επειδή αυτές αποτελούσαν αφορμή για μερικές από τις πολλές εξεγέρσεις των ποπολάρων. Σήμερα, στη Ζάκυνθο, η περιφορά του Επιταφίου γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες

- Οι ανιστόρητοι εχθροί του λαού και όψιμοι "υπερασπιστές των ιερών και των οσίων", αγνοούν το πώς μια θρησκευτική διαμάχη έγινε η κοινωνική και πολιτική επανάσταση των "Ζηλωτών" στη Θεσσαλονίκη, το 1342 και στην 7χρονη εγκαθίδρυση λαϊκής εξουσίας στην πόλη.  Αγνοούν, επίσης, τους λόγους  "κατά τοκιζόντων" και "περί τόκου" του "σοφωτάτου και λογιωτάτου και τοις όλοις αγιωτάτου οσίου πατρός ημών Νικολάου Καβάσιλα του και Χαμαετού", την ίδια εποχή.

(Η ήττα των "ζηλωτών" σήμανε το τέλος της ελληνικής αναγέννησης και την απαρχή του ως τα σήμερα, ελληνικού σκοταδισμού. Με τη βοήθεια της Εκκλησίας).

- Και το χειρότερο τους, είναι που αγνοούν τη χρήση των θρησκευτικών εορτών, σαν αφορμή για  επανάσταση, και κλείνουμε την ασήμαντη αναφορά μας - αφιέρωμα στους λόγους "περί αμαύρωσης", με τον "Σικελινό Εσπερινό" του 1282. Δείτε, με τι μεγάλο σεβασμό,  οι Σικελοί "αμαύρωσαν" την Ανάσταση του Χριστού.

Το 1282 το ΠΑΣΧΑ ΕΠΕΦΤΕ ΝΩΡΙΣ, στις 29 Μαρτίου. Όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα το νησί της Σικελίας φαινομενικά ήταν ήρεμο. Στο λιμάνι της Μεσσήνης ήταν αγκυροβολημένη μια μεγάλη αρμάδα των Ανζού. Βασιλικοί πράκτορες, δίχως να ενδιαφέρονται για την έχθρα των σκυθρωπών χωρικών, περιόδευαν ανά το νησί και επιτάσσανε όσα αποθέματα δημητριακών έβρισκαν και συγκέντρωναν αγέλες βοοειδών και χοίρων για να εξασφαλίσουν τα τρόφιμα της εκστρατείας, καθώς και άλογα για τους ιππότες. Ο βασιλικός Βικάριος και κυβερνήτης του νησιού Χεριβέρτος της Ορλεάνης, ήταν εγκατεστημένος στη Μεσσήνη. Κανένας από τους Γάλλους αξιωματούχους και κανένας από τους στρατιωτικούς που διοικούσαν τα σαράντα δύο φρούρια για τον έλεγχο της ενδοχώρας δεν είχε παρατηρήσει κάτι περισσότερο από τη συνηθισμένη εχθρότητα που τους έδειχναν οι υποτελείς. Μεταξύ όμως των Σικελών, οι οποίοι γιόρταζαν την Ανάσταση του Χριστού με τα παραδοσιακά τους τραγούδια και χορούς στους δρόμους, η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη και εκρηκτική.

Ανέκαθεν τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στην εκκλησία, στο Παλέρμο, γινόταν κατά το έθιμο, πανηγύρι, και αυτή τη χρονιά, τη Δευτέρα (του Πάσχα), είχε φθάσει από την πόλη και τα γύρω χωριά, όπως συνηθιζόταν, πλήθος κόσμου, για να παρακολουθήσει την ακολουθία του Εσπερινού.

Φλυαρούσαν και τραγουδούσαν στην πλατεία και ο καθένας περίμενε να αρχίσει η λειτουργία. Ξαφνικά έφθασε μια ομάδα Γάλλων αξιωματούχων για να πάρει μέρος στη γιορτή. Τους υποδέχθηκαν ψυχρά, με εχθρικά βλέμματα, αυτοί όμως επέμεναν να αναμιχθούν με το πλήθος. Είχαν πιει πολύ, συμπεριφέρονταν ανέμελα και γρήγορα άρχισαν να πειράζουν με οικειότητα τις νέες γυναίκες, γεγονός που προσέβαλε τους Σικελούς. Ανάμεσά τους, ένας λοχίας που τον έλεγαν Ντρουέ, τράβηξε μια νέα παντρεμένη γυναίκα από το πλήθος και την παρενοχλούσε με τις φιλοφρονήσεις του. Αυτό δεν μπόρεσε να το ανεχτεί ο άνδρας της. Τράβηξε το μαχαίρι του, έπεσε πάνω στον Ντρουέ και τον σκότωσε. Οι Γάλλοι έτρεξαν να εκδικηθούν για το θάνατο του συντρόφου τους, και ξαφνικά βρέθηκαν περικυκλωμένοι από ένα πλήθος εξαγριωμένων Σικελών, που ήταν όλοι οπλισμένοι με στιλέτα και σπαθιά. Από τους Γάλλους δεν επέζησε ούτε ένας. Εκείνη τη στιγμή οι καμπάνες της εκκλησίας του Αγίου Πνεύματος και όλες οι εκκλησίες της πόλης σήμαιναν τους Εσπερινούς.
Οι καμπάνες ηχούσαν και αγγελιαφόροι ξεχύθηκαν στους δρόμους του Παλέρμο καλώντας τους άνδρες να εξεγερθούν εναντίον του καταπιεστή. Και με μιας οι δρόμοι γέμισαν εξαγριωμένους, οπλισμένους άνδρες που φώναζαν «θάνατο στους Γάλλους» - moranu li Franchiski- στη σικελική τους διάλεκτο. Σκότωναν όποιον Γάλλο έβρισκαν μπροστά τους. Όρμησαν στα πανδοχεία όπου σύχναζαν Γάλλοι και στα σπίτια όπου κατοικούσαν δίχως να λυπηθούν κανέναν, ούτε άνδρα ούτε γυναίκα ή παιδί. Σικελές κοπέλες που είχαν παντρευτεί Γάλλους, χάθηκαν μαζί με τους άνδρες τους. Οι διαδηλωτές μπήκαν στα μοναστήρια των Δομινικανών και των Φραγκισκανών και άρπαξαν όλους τους ξένους μοναχούς και τους διέταξαν να προφέρουν τη λέξη «τσιτσιρί», της οποίας τον ήχο δεν μπορούσαν ποτέ να προφέρουν σωστά οι γαλλόφωνοι. Όποιον αποτύχαινε στη δοκιμή, τον σκότωναν.
 Ως το άλλο πρωί είχαν σκοτωθεί περίπου 2.000 Γάλλοι, άνδρες και γυναίκες, και το Παλέρμο βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο των επαναστατών. Η οργή τους είχε κοπάσει αρκετά, τόσο ώστε να σκέφτονται το μέλλον. Συναθροίστηκαν αντιπρόσωποι από κάθε περιφέρεια και κάθε επάγγελμα, και ανακήρυξαν το νησί τους Κοινότητα. Τελευταία  πόλη που προσχώρησε ήταν η Μεσσήνη, η κοινή γνώμη όμως  ήταν υπέρ της επανάστασης όπερ και εγενέτο.
Όταν η τάξη αποκαταστάθηκε στη Μεσσήνη, η Κοινότητα εξέλεξε τέσσερις συμβούλους για να βοηθούν τον αρχηγό. Όλοι τους ήταν τοπικοί δικαστές: ο Ρεϊνάλδος Λιμότζια, ο Νικόλαος Σαπορίτο, ο Πέτρος Ανσαλάνο και ο Βαρθολομαίος του Νεοκάστρου, ο οποίος αργότερα έγραψε την ιστορία των μεγάλων γεγονότων.

Προς γνώση και συμμόρφωση...με την ιστορία και τις επιταγές του λαού.

(στη φοτό, η παρέλαση των ΜΑΤ, σήμερα).