μια κουλτούρα υπηκόων που απευθύνονται στον αρχηγό-μονάρχη... Οι καραμανλικότεροι του Καραμανλή!

Με πολλή ευγένεια και τακτ προσεκλήθη στην επιτροπή προανακριτικής εξέτασης για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ο πρώην πρωθυπουργός, ο κ. Καραμανλής.
Παρ’ όλα αυτά προκλήθηκε μεγάλη ταραχή στη ΝΔ και αντέδρασε με υπερβολική οξύτητα. Μερικά μάλιστα στελέχη της «υπερακοντίζουν»...

Γίνονται κατά κάποιο τρόπο καραμανλικότεροι του Καραμανλή! Πράγμα που είναι πολιτικά απωθητικό και πολύ μίζερο.
Δυστυχώς στο ακραία αρχηγικό και πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό μας σύστημα (να μια ακόμα αδυναμία του) υπάρχει παράλληλα μια «μοναρχικού τύπου» κουλτούρα υπερπροστασίας του αρχηγού, νυν ή πρώην, ασύμβατη με την ουσία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Ως κοινοβουλευτικοί άνδρες, θα έπρεπε οι ίδιοι να επιδιώκουν, όταν χρειάζεται, να δίνουν εξηγήσεις στη Βουλή, ή πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν ερωτήματα στην κοινή γνώμη. Ασυζητητί δε όταν τους το ζητάει μια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Πρόκειται, ήδη, για κατακτήσεις χρόνων για πολλά από τα κοινοβούλια της... Εσπερίας. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν μαρτυρικές αναφορές (δίκαιες ή άδικες άλλο πράγμα) στο πρόσωπό τους ή όταν στενοί συνεργάτες τους εμπλέκονται σε σκανδαλώδεις ιστορίες. Τι κοινοβουλευτικοί ηγέτες είναι ή υπήρξαν όταν αρνούνται το «βήμα» της Βουλής;
Αντίθετα βλέπουμε να «μην το θέλουν». Να εκφράζουν δυσφορία. Να μην το επιθυμούν. Να χρησιμοποιούν τα κόμματά τους και τους βουλευτές (εκόντες - άκοντες) ως «ασπίδα» προστασίας και να αποδίδουν τα πάντα σε «μικροκομματικές σκοπιμότητες» ή «σκευωρίες του αντιπάλου». Ομως έτσι δεν βαθαίνει ούτε υπηρετείται η δημοκρατική κουλτούρα που πρέπει να διακατέχει το κοινοβούλιο και είναι «κρίσιμος όρος» για να πάνε στο περιθώριο οι «σκευωρίες» και οι «μικροκομματικές σκοπιμότητες».
Στην πολιτική δεν είναι όλα «αγγελικά πλασμένα». Το ξέρουμε καλά. Επίσης ξέρουμε ότι η «παραπλάνηση», η «παγίδευση» κλπ. του αντιπάλου είναι μέρος του ευρύτερου πολιτικού παιγνίου. Ομως για να υπάρχει δημοκρατία, χρειάζεται απόλυτος σεβασμός των θεσμών της.
Εξάλλου η δύναμη της αλήθειας είναι πάντα καταλυτική. Ο άνθρωπος που δεν έχει σχέση με αυτά που του καταμαρτυρούν, και ιδίως το δημόσιο πρόσωπο, οφείλει να μη σηκώνει «μύγα στο σπαθί του». Δυστυχώς δεν το βλέπουμε συχνά...
Ο σεβασμός στα πρόσωπα (προσωπικότητα) είναι μέρος του περιεχομένου του θεσμικού μας συστήματος. Αψογη η επιστολή του προέδρου της Επιτροπής προς τον κ. Καραμανλή, με μια παρατήρηση, που αφορά την τελευταία παράγραφο, όπου λέει: «Προς τούτο είμαστε στη διάθεσή σας να προσδιορίσουμε από κοινού τον προσφορότερο τρόπο για τη συμβολή σας (μαρτυρία) αυτή»! Υπερβαίνει την απαιτούμενη ευγένεια. Παραπέμπει σε μια κουλτούρα υπηκόων που απευθύνονται στον αρχηγό-μονάρχη... Αλλά τότε γιατί τον καλούν;Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου.. panpan@pegasus.gr