ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΘΕΟ
Βαθιά στις σκοτεινές κοιλάδες πεθαίνουνε οι πεινασμένοι.Αλλά εσύ τους δείχνεις το ψωμί και τους αφήνεις να πεθαίνουν.Εσύ έχεις θρονιαστεί αιώνιος κι αόρατοςκι αστράφτεις ανελέητος πάνω απ’ το αιώνιο Σχέδιό σου.
Άφησες να πεθάνουνε οι νέοι κι οι χαροκόποιμα αυτούς που θέλουν να πεθάνουν, δεν τους άφησες.Πολλοί από κείνους που τώρα έχουνε σαπίσειπιστεύανε σε σένα και πεθάναν γεμάτοι εμπιστοσύνη.
Άφησες τους φτωχούς φτωχοί να μείνουνε χρόνια και χρόνιαγιατί ήτανε οι πόθοι τους πιο όμορφοι απ’ τον Παράδεισό σου.Πεθάνανε, αλίμονο, πριν δουν το φως σουπεθάνανε μακάριοι, όμως - και σαπίσαν παρευθύς.Λένε πολλοί πως δεν υπάρχεις και τόσο το καλύτερο.Μα πώς μπορεί να μην υπάρχει αυτό που μπορεί έτσι να ξεγελά;Αφού τόσοι και τόσοι ζούνε από σένα και δεν μπορούνχωρίς εσένα να πεθάνουνπες μου, τι σημασία έχει τ’ ότι δεν υπάρχεις;
Μπέρτολτ Μπρεχτ
πηγη http://aoratimelani.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.