’Προφητικό’’ -- μεταφητικό…..

’Προφητικό’’ -- μεταφητικό…..

…..Ήταν ένας αρκουδιάρης….. κι είχε για αρκούδα μια χορεύτρια μαϊμού….!
Την τριγυρνούσε στα Πέντε Παζάρια της Γης….,
παίζοντας στο νταούλι του αρκουδιάρικους σκοπούς….,
κι εκείνη χόρευε…., διασκεδάζοντας τους παζαριώτες….,
‘’με το αζημίωτο’’…., κλαυτόγελη και παραπονεμένη….,
προπαντός, που ‘’ποτέ’’ του δεν της έπαιξε έναν χορευτικό σκοπό….. φτιαγμένο για μαϊμούδες….!

Έτσι…., ο αρκουδιάρης κέρδιζε πολλά λεφτά….,
που τα μοιράζονταν με τους ληστοδιοργανωτές των πέντε Παζαριών της Γης….!

Κάποια νύχτα…., όμως…., που ‘’ο αγέρας φυσούσε μανιασμένα…., μα φύλλο δεν κουνιόταν’’….,
ψόφησε η μαϊμού…., από μπαγιάτικο φαγητό…., κάτω απ’ το κρεβάτι του αρκουδιάρη….,
κι η άμεση σαπίλα του κορμιού της έβγαλε τόση δυσοσμία
που έπνιξε τον αρκουδιάρη στον ύπνο του….!

Ύστερα…., πήγαν οι Παζαροδιοργανωτές στο σπίτι του αρκουδιάρη
κι έθαψαν…., λένε…., το πτώμα του στον ιδιωτικό του βόθρο….,
ενώ….. το πτώμα της μαϊμούς….. το έθαψαν σ’ ένα πολυτελές μνήμα….,
εκεί -- εδώ -- εκεί….. στον κήπο της αυλής του και κάτω από μια μικρή ελιά….,
μόνο, για το θεαθήναι οι βρωμεροί Ζουγκλάδες….!

Και…., αμέσως τότε…., μοιράστηκαν το βιός –τους αναμεταξύ τους….:
το βιος του αρκουδιάρη…., όλο…., το μοιραστήκανε ‘’ανάλογα’’…..
και τα τσιμπράκαλα της μαϊμούς τα πήγαν πάνω σε ένα ψηλό ζαχαρόβουνο….,
όπου τους περίμενε ο Αρχιπλανητάρχης…., που του τα έδωσαν ως αντίδωρο….,…..
ω εσείς της Ζούγκλας….. Τσίτεεεεεςςςςς….!.....

……………………………………………………….

‘’Τρελό’’ τραγούδι….!

…..Ντιχταρντά -- ντιχταρντό…..
να σε βλέπω στο ‘’χορό’’….,
ντουμπουρντού -- ντουμπουρντού…..
να ψοφάς…., γυφτομαϊμού….!

Το κορμάκι σου το σέρνουν….,
την ψυχούλα σου τη γδέρνουν….,
ήθελές ‘τα….. κι έπαθές ‘τα….,
‘’κι από πάν’’ ζητάς και ρέστα….!

Μούρλια έκατσες στο ‘’λούκι’’….,
να, ‘’παλούκι σε παλούκι’’….,
άει…., ρε ‘’γέννα της Αβύσσου’’….,
βρες μία θηλιά….. και πνίξου….!

…..Ε…., ναι…., μαϊμού ψωρόκωλη….,
αυτό που ζεις σ’ αξίζει….,
το να ‘σαι αντικείμενο
που Κύριος τ’ ορίζει….!

Σου λέγαν, πάντοτε, σοφοί….:
«…..στα ‘’λούκια’’….. τα ‘’παλούκια’’….!»….,
μα, εσύ, εκεί…., Υποταγή….,
μαζόχα στα χαστούκια….!

Γι’ αυτό….. μην καταράζεσαι
‘’θεούς’’…., σε σένα πες ‘τα….,
αυτό που ζεις….. το διάλεξες….,
μαϊμού…., πάρε τα ρέστα….!.....


Γεια…..
και…..
‘’το δέντρο σαν μαραίνεται…., φεύγουνε οι μαϊμούδες…..’’…., ω Τσίτα λαουτζίκα….:
Αλέξανδρος Ζήβας,
URL : www.alexandros-zivas.gr