H επικοινωνιακή πολιτική κινείται μεταξύ ασημαντολογίας, λες και ζούμε μέρες Πέτρου Κωστόπουλου και αρχές ΠΑΣΟΚ

Τι έκανε ο Βαρουφάκης πριν να επιστρέψει στην Αίγινα.

Μίλησε για το Eurogroup. Όσο μπανάλ κι αν ακούγεται αυτή η απάντηση για τα ΜΜΕ της χώρας μας, η αδιαφορία για αυτό το γεγονός συμπυκνώνει το δημοσιογραφικό όνειδος του κυβερνητικού Τύπου. Ο Βαρουφάκης πριν το τεράστιο σκάνδαλο της μετακίνησης προς την Αίγινα, μίλησε για ένα ζήτημα κρίσιμης σημασίας για την πορεία της αντιμετώπισης της πανδημίας, αλλά και για το μέλλον της ΕΕ. 

Ποιον να ενδιαφέρει όμως η δημόσια υγεία και το οικονομικό και πολιτικό μέλλον της ΕΕ, μπροστά στην καταγγελία ενός λιμενικού ότι ο Βαρουφάκης δεν παρουσίασε τα έγγραφα για τη μετακίνησή του;

Φάγαμε το ’15 μιλώντας για τα πουκάμισα του Βαρουφάκη, για τον ναρκισσισμό του και το “ουάου”. 

Φάγαμε άλλα τέσσερα χρόνια μιλώντας για τα 300 δις που στοίχισε στην οικονομία. 

Ακόμη και σήμερα, μέλη της κυβέρνησης νομίζουν ότι μπορούν να πατήσουν πάνω σε όλη αυτή την επικοινωνιακή γλίτσα και να συνεχίσουν να συζητούν εκτός θέματος. «Ο Βαρουφάκης κάνει διακοπές στην Αίγινα», κοκ. 

Ας πιστεύει ο καθένας ό,τι θέλει πολιτικά, αλλά αυτή είναι καλύτερη συζήτηση που μπορούμε να κάνουμε;

Ο Βαρουφάκης μίλησε στη Βουλή για το Eurogroup. 

Εικάζω ότι δεν αμφιβάλλει κανείς ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που κατανοεί και τον μηχανισμό λήψης αποφάσεων εκεί και το τι κρίνεται. 

Η ομιλία δεν συζητήθηκε. Ποτέ δεν συζητιέται τίποτα. Δεν λέω να υμνηθεί για τις απόψεις του, αλλά έστω να συμφωνήσουμε να μιλάμε για το ίδιο θέμα.

Η κυβέρνηση και τα Μέσα που παριστάνουν τα Μέσα αλλά είναι το ακριβοπληρωμένο με 32 εκατομμύρια (υπολογίζω και την αναστολή πληρωμής φόρου μαζί με το «μπόνους φιλότιμου») μακρύ χέρι της κυβέρνησης φροντίζει να μη συζητάμε ποτέ τίποτα. 

Προσοχή: όχι να μην εκφράζεται η άλλη άποψη, να μην υπάρχει καν το θέμα της συζήτησης.

Δεν είναι μόνο η κακογουστιά των υμνητικών κειμένων που δεν ντρέπονται να υπογράφουν στα φιλικά Μέσα προς την κυβέρνηση, για τον Μητσοτάκη Μωυσή και δεν ξέρω τι άλλη αρλούμπα θα...

σκαρφιστούν.

Είναι ότι η επικοινωνιακή πολιτική κινείται μεταξύ ασημαντολογίας, λες και ζούμε μέρες Πέτρου Κωστόπουλου και αρχές ΠΑΣΟΚ για να ασχολούμαστε με το κούρεμα και τα μπράτσα του κάθε κάγκουρα, και μπούλινγκ απέναντι στην κριτική.

Ο Βαρουφάκης είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει κινηθεί ποτέ στο επίπεδο των προσωπικών προσβολών. Έχει δεχθεί ήδη εδώ και χρόνια τη δολοφονία χαρακτήρα, που με δεδομένη την εκλογή του ΜέΡΑ25 στη Βουλή φαίνεται να μην απέδωσε τα αναμενόμενα. 

Αυτά τα πυρά  ικανοποιούν ένα κοινό που ήδη τον απεχθάνεται για τα 300 (τουλάχιστον) δις που μας στοίχισε, αλλά αφήνουν ασυγκίνητο ένα υπολογίσιμο κομμάτι της κοινωνίας που καταλαβαίνει ότι χρειαζόμαστε επειγόντως να συζητήσουμε πολιτικά. 

Να συζητήσουμε, εννοώ, τι θα κάνουμε. Τι συμβαίνει και προς τα πού πρέπει να κινηθούμε. Όμως δεν είναι πολλοί οι πολιτικοί που παράγουν ανάλυση. Εκτιμώ ότι μία από τις αιτίες της αποτυχίας της ΛΑΕ στις εκλογές ήταν ένα εμφανές έλλειμμα σε επίπεδο ανάλυσης της συγκυρίας από την ηγεσία της.

Το πρώτο εξάμηνο του ΣΥΡΙΖΑ, που το αποκαλούν υποτιμητικά «περίοδο Βαρουφάκη», ήταν μια στιγμή κατά την οποία συζητήσαμε πολιτικά. 

Συζητήθηκε η κρίση χρέους και η λιτότητα, συζητήθηκε ο τρόπος με τον οποίο καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε, δεν ήταν συζήτηση εκτός θέματος. 

H τηλεοπτική ενημέρωση, ακριβώς διότι ξεπληρώνει συμβόλαια δεκάδων εκατομμυρίων, είναι μονίμως εκτός θέματος: Τους λες για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, σου λένε πού ψάλλει ο Τσιόδρας. Και φοβάμαι ότι το δηλητήριο της κακής ποιότητας διαλόγου διαπερνά και προοδευτικότερα μέλη της κοινωνίας, δεν σταματάει στους κομματάνθρωπους της ΝΔ.

Αυτή τη στιγμή, αναμένουμε με αγωνία την έκβαση της πανδημίας στη χώρα μας, μαζί με οικονομικές προβλέψεις για το άμεσο μέλλον που σε κάνουν να ανατριχιάζεις. 

Η κυβέρνηση και το παρακολούθημά της που παριστάνει τα ΜΜΕ πιστεύουν ότι σε επίπεδο αποφάσεων κάνουν ό,τι θέλουν, και σε επίπεδο επικοινωνίας επιβάλλουν μια απολιτική ατζέντα. Τι συνέβη με το ευρωομόλογο δεν θα συζητηθεί παρά μόνο από λεπτογεύστες του περιθωρίου, που έχουν την παραξενιά να επιμένουν σε ζητήματα πολιτικής.

Συζητήθηκε νομίζω πια αρκετά και η Αίγινα, και το γούστο του Βαρουφάκη στα ρούχα, και οι ψυχολογικές αναλύσεις της πεντάρας για τον ναρκισσισμό του. Κάποια στιγμή θα χρειαστεί να επιμείνουμε στο τι συνιστά για τον καθένα μας πολιτική.

Ένας λιμενικός που λέει ότι ο Βαρουφάκης δεν σταμάτησε στον έλεγχο, το «σήμα που δίνεται στην κοινωνία», όλα αυτά είναι ως συνήθως «μη θέματα». 

Από ένα κόμμα το οποίο εξελέγη με σλόγκαν για την πυρκαγιά στο Μάτι, το Μακεδονικό και την ανομία στα Εξάρχεια, δεν είναι περίεργο αυτό. Είναι ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται η Νέα Δημοκρατία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κλυδωνίζεται, από μια ακόμη χαμένη ευκαιρία να ανταποκριθεί σε μια κρίση ακόμη σοβαρότερη από την προηγούμενη. Ο Βαρουφάκης σημειώνει ως προς αυτό μια σταδιακή μετακίνηση σε απόψεις πολύ πιο κριτικές προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως βαρόμετρο μιας ολοένα εντονότερης αίσθησης αδιεξόδου.

Μπορεί μέσα σε αυτές τις συνθήκες να θέλει κανείς να συζητήσει αν ο Βαρουφάκης έσπασε την καραντίνα για να κάνει διακοπές στην Αίγινα και αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του στον λιμενικό. Καταλαβαίνω τους λόγους για τους οποίους γίνεται, απλώς όσο σκληραίνει η κατάσταση, τόσο πιο ενοχλητική γίνεται η εκτός θέματος συζήτηση, σαν ορχήστρα που παίζει την ώρα που το πλοίο βουλιάζει.  Διότι τα ουσιώδη τα έχουμε πάντα μπροστά μας, όσα πουκάμισα, «διακοπές» και ψυχαναλύσεις του διαδρόμου και αν στοιβάξουμε στον δημόσιο διάλογο.