Απλά πράγματα, τρομαχτικά.

Πιστεύω σε έναν κόσμο που στα τραπέζια δεν θα ακούγονται οι χαρούμενες ιστορίες από τον στρατό, οι αποκάτω θα πάψουν επιτέλους να τσακώνονται και η Γώγου θα είναι στα 'σχολικά' βιβλία που θα διαβάζουν τα παιδιά μας.

Πιστεύω σε έναν κόσμο που δεν θα σπαταλάμε το χρόνο μας να ψάχνουμε διευθύνσεις για καταστήματα κράτησης κι ούτε θα βλέπουμε ρεζίληδες τύπους να χοροπηδάνε στις διαφημίσεις σαν παλαβοί. 

Πιστεύω σε έναν κόσμο που θα δουλεύουμε ...μόνο αν μας περισσεύει χρόνος απ' τις προσωπικές μας εργασίες, στους δρόμους δεν θα ξαναδούμε νεκρές γάτες κι όλοι θα ξέρουμε πόσες τρύπες έχει μια φλογέρα.

Πιστεύω σε έναν κόσμο που δεν θα υπάρχουν μικρόφωνα στα τραγούδια μας, η ΣΟ στο indymedia θα είναι αχρείαστη, κι όταν η μικρή σου λέει θέλω να πάμε στον παιδόποτο, εσύ μαλάκα που γράφεις το κείμενο δεν θα τη διορθώνεις γιατί τελικά έτσι είναι το σωστό.

Πιστεύω σε έναν κόσμο χωρίς πλαστικούς παιδότοπους, σε έναν κόσμο που όταν έχει πανσέληνο δεν θα υπάρχει φωτισμός επάνω στον πλανήτη και δεν θα ξαναγίνουν συναυλίες στο θέατρο Badminton.

Πιστεύω σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι δεν θα αποκαλούν το 'μάτια ερμητικά κλειστά' ταινία πορνό, τα φάρμακα θα τα φτιάχνουμε μαζί με την Ε. στην κατάληψη πίκπα κι εγώ δεν θα ξαναδώ ντελιβερά με αδιάβροχο. 

Πιστεύω σε έναν κόσμο που θα ρίξει τα λείψανα όλων των αγίων στα σκυλιά για να έχουνε να παίζουνε, σε έναν κόσμο που δεν θα υπάρχουν συμπατριώτες στο εξωτερικό, έξυπνα αξεσουάρ, τσίχλες φρούτα του δάσους.

Πιστεύω σε έναν κόσμο χωρίς ξυπνητήρια, ανέκδοτα του Λαζόπουλου, και συγγενείς στα κοιμητήρια που λιποθυμούν χωρίς να γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι πως υποκρίνονται.

Απλά πράγματα, τρομαχτικά. 

http://toportatif.blogspot.gr/