Ας χρεοκοπήσουμε εντός της ευρωζώνης… ας δούμε τότε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος

Η βρετανική ιστοσελίδα γνώμης The Slog δημοσίευσε ένα άρθρο του δημοσιογράφου John Ward, στο οποίο αποτυπώνεται με επιχειρήματα το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ευρώπη και κατά πόσο οι εταίροι μας μπλοφάρουν σε όσα απειλούν ότι..
θα κάνουν.

Το προσυπογράφουμε και το αναδημοσιεύουμε σε μετάφραση του hellasforce.com:

Διαβάστε το άρθρο:

Κουραστική προθεσμία: Ένα νέο επιτραπέζιο παιχνίδι για όλη την οικογένεια που εφευρέθηκε από την εταιρεία παιχνιδιών Eurogroup-Βαρουφάκης-ΔΝΤ.

Τα πράγματα φαίνεται να έχουν γίνει λίγο ψυχρά στις «σκληρές» διαπραγματεύσεις μεταξύ υγιών οικονομιών από τη μία πλευρά και ανόητων κλόουν από την άλλη. Σκληρές ή όχι, αυτό το γελοίο πρωτάθλημα θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί από την πρώτη μέρα.

Το Slog τους τσάντισε όλους από την αρχή, αναφέροντας ότι δεν υπήρχαν καθόλου λόγοι για αισιοδοξία σχετικά με το θέμα του συμβιβασμού. Δημοσίευσα αυτή την ευγενική τοποθέτηση σχετικά με τις πιθανότητες να δημιουργηθούν γέφυρες μεταξύ Φρανκφούρτης και Αθήνας στις 28 Ιανουαρίου.

Αυτό που ακολούθησε ήταν ισχυρογνωμοσύνη επί ισχυρογνωμοσύνης: η ενέδρα Ντράγκι / Σόιμπλε στον Γιάννη Βαρουφάκη στα τέλη Φεβρουαρίου και η άνοδος του ολλανδικού τους τσιρακιού, Ντάισελμπλουμ, με την Λαγκάρντ να προσχωρεί στην τάση του «όχι», παρά την προσπάθεια του Βαρουφάκη να γοητεύσει την αγοήτευτη.

Το χρονοδιάγραμμα, καθώς κάποιος κοιτάζει πίσω τώρα, είναι πραγματικά σχεδόν αστείο:
Η Ελλάδα πρέπει να φτάσει στις 26 Φεβρουαρίου, στη συνέχεια στις 11 Μαρτίου, μετά στις 24 Μαρτίου, στη συνέχεια στις 14 Απριλίου.
Το Reuters θα μπορούσε κάλλιστα να είχε μια καθημερινή στήλη που ονομάζεται «Άλλη μια μέρα, άλλη μια προθεσμία».

Όλα αυτή την εβδομάδα έχουμε τραφεί με πολλά για «ταχεία πρόοδο», αλλά η σημερινή ελεύθερη για όλους πρέσα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια δήλωση του προφανούς: οι δύο πλευρές δεν είναι πιο κοντά σε έναν συμβιβασμό σήμερα, από ό,τι ήταν σχεδόν τρεις μήνες πριν.

Οι παρακάτω πραγματικότητες πρέπει να ληφθούν υπόψη σε αυτό το μαραθώνιο πόκερ:

1. Το αδύναμο χαρτί στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ είναι χωρίς αμφιβολία ότι έχει εντολή να πει στις Βρυξέλλες να πάει να πνιγεί, αλλά όχι να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ.

2. Πάνω από το 50% των Ελλήνων πιστεύει ότι θα μπορούσαν να εκδιωχθούν από το ευρώ, αν και νόμιμα αυτό είναι αδύνατο.

3. Το αδύναμο χαρτί στο χέρι της Troika2 είναι ότι – παρά τα όσα οι αγορές θα μπορούσαν να υποδηλώνουν τώρα – η πραγματικότητα της ελληνικής χρεοκοπίας εντός της ευρωζώνης είναι ότι η δυσαρέσκεια μετάδοσης θα ακολουθήσει σύντομα ... .και εάν, ή όχι, αυτό θα αντικατοπτρίζεται άμεσα στις αιχμές των αποδόσεων των ομολόγων. Οι αγορές θα πρέπει να είναι ανεπαρκής σε όλες τις κύριες αισθήσεις, για να μην εντοπίσουν ότι η εξέγερση σε τέτοια κλίμακα σήμανε το τέλος του ευρώ.

4. Εάν η Troika2 ήταν πραγματικά άνετη με την ιδέα της ελληνικής χρεοκοπίας, θα την είχαν προχωρήσει μέχρι τώρα: είστε ένας μποξέρ και έχετε τον άλλον στα σχοινιά... απλά τον γαργαλάτε κάτω από τις μασχάλες και στριφογυρνάτε μέχρι να χτυπήσει το καμπανάκι στο τέλος του γύρου; Νομίζω πως όχι. Να θυμίσουμε ότι δύο φορές τώρα, ο Ντράγκι συνέχισε να δίνει κεφάλαια του ELA στις ελληνικές τράπεζες. Είναι πολύ περίεργος πράγματι, που παίζει για να κρατήσει τους εχθρούς του στο παιχνίδι.

5. Μακριά προς τη Δύση, είμαστε λίγο πάνω από 12 μέρες μακριά από τις γενικές εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Nigel Farage είναι πολύ ενθουσιασμένος, γιατί μια νέα δημοσκόπηση στην εκλογική περιφέρεια που μάχεται – Thanet – τον βάζει εννέα μονάδες μπροστά ... όταν πριν από δύο μόλις εβδομάδες έδειχνε να κινδυνεύει να χάσει.

Ο Nigel ενθουσιάζεται σχεδόν με το τίποτα... Αλλά αν πραγματικά υπάρχει ένα κύμα UKIP που θα απογειωθεί, ενώ είναι εξαιρετικά απίθανο να έχει πάνω από τέσσερις έδρες συνολικά, ωστόσο αυτό θα αποτελέσει ένα τρίτο μέτωπο να ανοίγει ενάντια στις πολιορκούμενες Βρυξέλλες-am-Βερολίνο: όχι μόνο μια εξέγερση λιτότητας στην Ελλάδα και εξεγέρσεις ευρώ στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά ξαφνικά μια εξέγερση της ΕΕ στη Βρετανία. Η Marine Le Pen στη Γαλλία μπορεί κάλλιστα να προστεθεί στον εφιάλτη σε δύο χρόνια από τώρα.

Νομίζω τώρα ότι είναι μακρινό παρελθόν, όταν ο καθένας μπορεί να παρουσιάσει ένα επιχείρημα για να πει ότι ο Δάσκαλος Στρατηγικής Γιάνης Βαρουφάκης ξέρει ακριβώς τι κάνει και κάθε βήμα είναι προσεκτικά σχεδιασμένο: 
Όπως έχω γράψει πριν, ο Γιάννης υπερεκτίμησε τη διάθεση μόχλευσης για να παράγει μια συμβιβαστική λύση, και η Troika2 δραστικά υποτίμησε την απροθυμία του ελληνικού εκλογικού σώματος για να φάει ακόμη περισσότερα παραμύθια.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι στα τέλη Φεβρουαρίου ο Βαρουφάκης έπρεπε να έχει αποκαλύψει την υπουλότητα του Eurogroup και να αποχώρησει από την ενέδρα. Η πραγματικότητα είναι ότι, αν μια συμφωνία ήταν να επιτευχθεί τώρα, θα είχε μηδενική αξιοπιστία στις αγορές και ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας κάνει αυτή τη συμφωνία θα είχε μηδενική εκλογική αξιοπιστία στην Ελλάδα.

Ο Βαρουφάκης θεώρησε αναγκαίο να αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κρατούσε ένα κλαδί ελιάς, ενώ οι Τροϊκανοί κρατούσαν ρόπαλα του μπέιζμπολ. Υποψιάζομαι ότι αυτή ήταν η αλήθεια: αλλά δεν είναι ο τρόπος που η Δυτική προπαγάνδα των μίντια το παρουσίασε.

Ο μόνος αξιότιμος δρόμος που έχουν μπροστά Τσίπρας και Βαρουφάκης τώρα είναι να πουν, «Εντάξει- όσο χειρότερα τόσο καλύτερα: εμείς δεν πρόκειται να δεχθούμε τα νεοφιλελεύθερα χάλια σας μεταμφιεσμένα ως» μεταρρύθμιση». Εμείς θα χρεοκοπήσουμε εντός της ευρωζώνης: ας δούμε τότε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος».

ΠΗΓΗ