Κλαίω από συγκίνηση για κάθε μικρό, αυτονόητο βήμα προς την δικαιοσύνη και την ελευθερία που γίνεται. Βιώνοντας τόσο καιρό την απόλυτη καφρίλα και την υποτέλεια, τώρα άρχισα και πάλι να αισθάνομαι άνθρωπος.
Χαμογελώ στη θέα άοπλων,
αμήχανων μπάτσων στα συλλαλητήρια και χολωμένων δοσίλογων στα πάνελ κακιασμένων δημοσιοκάφρων.
Και όχι, δεν κρατώ ούτε μεγάλο ούτε μικρό καλάθι, όπως συχνά με συμβουλεύουν οι φίλοι μου. Ζω και απολαμβάνω κάθε θετικό που γίνεται σήμερα. Σήμερα που ο λαός έκανε την πρώτη του μικρή επανάσταση, νικώντας το φόβο που τόσο καιρό τον κρατούσε σκυφτό και υποταγμένο.
Και ονειρεύομαι για το μέλλον, ένα λαό που θα συλλογάται λεύτερα και θα πράττει καλά.
Υ.Γ. Δεν είμαι Συριζαία.
Είμαι απ' αυτούς που πάντα ήταν και θα είναι στους δρόμους παλεύοντας για την Ουτοπία.
Της Τ. Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.