Όχι, δε θα συνθηκολογήσω!...ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!»

Αναζητώντας το μουντό εκείνο απόγευμα ένα θεατρικό έργο στη βιβλιοθήκη μου, δεν  ξέρω πώς, έπεσε το βλέμμα μου στο «Ρινόκερο» του Ιονέσκο!

Σκέφτηκα πως “προεξέχοντας” το κέρας από τη ρίνα μες σε κείνη τη βιβλιοθήκη, σαν κάτι να ‘θελε να μου πει.

Εν ολίγοις σε αυτό του το έργο ο Ιονέσκο περιγράφει μια μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία όλοι οι άνθρωποι μετατρέπονται βαθμιαία σε  ρινόκερους, δηλαδή χάνουν την ανθρωπιά τους, αποκτηνώνονται και προσαρμόζονται στο κομφορμιστικό ρεύμα της εποχής τους με την ενσωμάτωσή τους στη νέα ζωώδη κατάσταση πραγμάτων η οποία γίνεται κυρίαρχη.

Το έργο τελειώνει με την εσωτερική πάλη και σύγκρουση του Μπερανζέ, του τελευταίου που παραμένει ακόμη άνθρωπος, τη στιγμή που ακόμη και η σύντροφός του Ντέζη υποχώρησε κι αυτή, και μετατράπηκε σε ρινόκερο! Σε αυτό το σημείο ο Μπερανζέ καταλήγει:

«Θα πολεμήσω ενάντια σε όλο τον κόσμο. Η καραμπίνα μου, πού είναι η καραμπίνα μου?

(γυρνώντας προς τον τοίχο, όπου φαίνονται τα κεφάλια των ρινόκερων).

Ενάντια σε όλο τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτόν μου ενάντια σ’ όλο τον κόσμο…δε θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω…Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος…και μέχρι να ‘ρθει το τέλος, θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δε θα συνθηκολογήσω!...ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!»

«Ο ρινόκερος» είναι ένα έργο Αντίστασης κατά της παραπληροφόρησης της κάθε προπαγάνδας, έργο ενάντια στην παράλογη «λογική» και στα ψέματα που μας σερβίρουν σε  villeroy & boch  πιάτα οι κυρίαρχοι, που μας καθοδηγούν. Εκείνοι που αποκτηνώνοντας τους ανθρώπους, τούς καταντάνε στη συνέχεια σκλάβους. Κι εκείνοι με τη σειρά τους –αλίμονο!- «ναρκισσεύονται» στην  αποκτήνωσή τους…

Έργο διαχρονικό και ιδιαίτερα επίκαιρο στην εποχή μας, όπου η σύγχρονη ρινοκεριάδα γίνεται ένα από τα θεμελιακά στηρίγματα του παραλογισμού που επικρατεί, που θέλει οι λαοί της ανθρωπότητας ολάκερης να οδηγούνται προς τα πίσω. Προς τα πίσω. Και μόνο προς τα πίσω!

Απανταχού επικρατεί αποδοχή της χειροτέρευσης των συνθηκών ζωής αντί της βελτίωσής τους. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η αποδοχή της επιβολής πρόσθετων καταναγκασμών αντί της άρσης των ήδη υπαρχόντων?

Καλλιεργούμε φαντασμαγορικά την περεταίρω αποκτήνωσή μας βαδίζοντας αμαχητί στην προϊστορία της ανθρωπότητας, λησμονώντας τα βήματα εξανθρωπισμού!

Κι όμως!

Αρνούμαστε να μετατραπούμε σε ρινόκερους και κραυγάζουμε με όλη τη δύναμη της βούλησής μας να παραμείνουμε άνθρωποι.

                         

                                                                             Γ. Μπαλιάκας.