Τσίπρας – Καμμένος, μια δύσκολη σχέση

 Οι ΔΟΛιοι δημοσιογράφοι έχυσαν όλη τη χολή τους για να υποβαθμίσουν τη συνάντηση...

Οι πολιτικές διεργασίες που συντελούνται στον ελλαδικό αντιμνημονιακό χώρο, τις τελευταίες δύο εβδομάδες, μετά το νέο ΟΧΙ του κυπριακού λαού, είναι ραγδαίες. Χωρίς αυτό θα χρειάζονταν χρόνια για να συντελεστούν, αν συντελούνταν.

Η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ της 15ης Μαρτίου και ακόμα περισσότερο το ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής, στις 19 Μαρτίου, βρήκε για άλλη μια φορά απροετοίμαστη την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η πίεση των γεγονότων οδήγησε τον Τσίπρα σε αυτό που, πριν λίγο καιρό, θα ήταν σχεδόν απίθανο, στο να συναντηθεί με  τον Καμμένο και να συμφωνήσουν σε κοινή τακτική για την Κύπρο, κατά Τρόικας και κυβέρνησης. 

Τσίπρας και Καμμένος συμφώνησαν να κληθεί ο κεντρικός τραπεζίτης, Γιάννης Προβόπουλος, στη Βουλή για να δώσει εξηγήσεις γιατί δεν έδωσε στην Κύπρο βοήθεια 2 δισ. ευρώ, που είχε ζητήσει η κυπριακή πλευρά, και να δημιουργηθεί κοινό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο κατά της κυβέρνησης, με αφορμή τις εξελίξεις στην Κύπρο. Και, τέλος, επίσης σημαντικό, να συνεργάζονται τα δύο κόμματα προκειμένου να ασκηθεί πίεση στην τρικομματική κυβέρνηση να φέρνει στη Βουλή νομοσχέδια και όχι νομοθετικές ρυθμίσεις.

Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από αυτή τη συνάντηση ήταν σφοδρότατες και προήλθαν από όλους τους χώρους. 

Τα τρία κόμματα της κυβέρνησης προσπάθησαν να ξορκίσουν τον φόβο τους με ειρωνείες προς Τσίπρα και Καμμένο. 

Το ΚΚΕ έκανε λόγο για..

μάσκες που έπεσαν και ότι ο Τσίπρας δεν διστάζει να συνεργαστεί ακόμα και με εθνικιστές! 

Θυμήθηκε, μάλιστα, όπως και η ΝΔ, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το 2004, είχε ταχθεί υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Οι ΔΟΛιοι δημοσιογράφοι έχυσαν όλη τη χολή τους για να υποβαθμίσουν τη συνάντηση, ενώ ο Μπάμπης έκανε λόγω για «νέο τραγικό δίδυμο». Ακόμα και στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί ήταν εκείνοι που είδαν με μισό μάτι αυτή τη συνάντηση.

Η κυπριακή κρίση φαίνεται ότι διέλυσε τις όποιες ψευδαισθήσεις είχε ο Τσίπρας ότι, δείχνοντας καλό πρόσωπο στο εξωτερικό (επίσκεψη στη Γερμανία και συνάντηση με τον Σόιμπλε, επίσκεψη στις ΗΠΑ και συχνές συναντήσεις με Αμερικανούς αξιωματούχους), θα μπορούσε να γίνει ανεκτός από αυτούς και να πετύχει μια πιο ευνοϊκή μεταχείριση για τη χώρα. 

Επιπλέον, είδε ότι όλες οι κινήσεις του στο εσωτερικό, π.χ. ανοίγματα στην καραμανλική δεξιά (που τον οδήγησαν στο ατόπημα να εκθειάσει ακόμα και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή), ανοίγματα στο παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, φλερτάροντας πολιτικά με πρόσωπα όπως η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, αλλά και στη ΔΗΜΑΡ, μήπως και μετεκλογικά μπορούσαν να συνεργαστούν, δεν απέδιδαν καρπούς. 

Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, το τελευταίο εξάμηνο, είναι κολλημένα λίγο κάτω από το 30%, με πολύ μικρές αυξομειώσεις. Πράγμα που σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει πολύ από την αυτοδυναμία ή τα ποσοστά κοντά σε αυτήν και το σχέδιο περί κυβερνώσας αριστεράς απομακρύνεται. 

Αν συνέχιζε αυτή η κατάσταση, θα αντιμετώπιζε και εσωτερικούς κλυδωνισμούς, στον βαθμό που, όσο η προοπτική της διακυβέρνησης είναι πιθανή, η εσωτερική αντιπολίτευση του Λαφαζάνη και οι περισσότερες συνιστώσες δεν τραβάνε το σχοινί.

Από την άλλη πλευρά, οι ΑΝΕΛ μετά τις εκλογές, διήνυσαν μια περίοδο κατά την οποία τα δημοσκοπικά ποσοστά τους συρρικνώνονταν, παρουσίαζαν εικόνα μη-κόμματος, ενώ, τον Ιανουάριο, πέρασαν και μια μίνι κρίση με την αποχώρηση των βουλευτών Μαρκόπουλου και Ζώη. 

Από τότε, όμως, οι ΑΝΕΛ δείχνουν σαν να ξελάφρωσαν από κάποια βαρίδια, σταθεροποιήθηκαν και, με βάση το μηνιαίο βαρόμετρο της Public Issue, αυξήθηκαν το τελευταίο δίμηνο οι θετικές εκτιμήσεις για τον Καμμένο ενώ, σε αρκετές δημοσκοπήσεις που έγιναν μετά την κυπριακή κρίση, εμφανίζουν και μικρή άνοδο.

Με το σκηνικό όπως διαμορφώνεται, ο Καμμένος φαντάζει ως η μόνη διέξοδος για τον Τσίπρα, για μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση με ή χωρίς τη ΔΗΜΑΡ (άραγε πόσο αντιμνημονιακή θα ήταν μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή του κυρ-Φώτη;). 

Η προοπτική της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα τους έδινε νέα εκλογική πνοή, αφού πολλοί πολίτες του αντιμνημονιακού χώρου, που στις προηγούμενες εκλογές δεν τους ψήφισαν, είτε για τις απαράδεκτες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά είτε για τις νεοφιλελεύθερες θέσεις των ΑΝΕΛ στα κοινωνικά ζητήματα, σε μια πιθανή συνεργασία, θα έκριναν διαφορετικά.

Αλλά για να φτάσουμε μέχρι εκεί, πρέπει να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. 

Η εσωτερική αντιπολίτευση του Λαφαζάνη, που έσπευσε να δηλώσει ότι η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ θα είναι πρόσκαιρη και πάνω σε συγκεκριμένα θέματα, ποντάρει και πάλι στο δίλημμα εντός ή εκτός ευρώ ώστε να αποπροσανατολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο Λαφαζάνης, με όπλο πρόσφατη δημοσκόπηση (της Marc), που καταγράφει ότι το 48% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν υπέρ της αποχώρησης από το ευρώ, θέτει την ανάγκη επανεξέτασης της θέσης του κόμματος για το ευρώ. 

Ο Λαφαζάνης επενδύει στο ότι, από το συνέδριο του ΚΚΕ, ίσως προκύψει μια νέα κατάσταση που να ευνοεί τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και κάτι τέτοιο μοιάζει δύσκολο και το πιο πιθανό είναι όσοι βλέπουν θετικά τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ να οδηγηθούν εκτός κόμματος. 

Επίσης, ελπίζει πολλά στις σχέσεις και στα κοινά σημεία που έχει με τον Αλαβάνο και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε πρόσφατη συνέντευξη του στην Αυγή, αποκάλυψε το σχέδιό του για το πώς θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία: «Το στοίχημα σήμερα είναι να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα άνετο και σταθερό προβάδισμα έναντι της Ν.Δ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει αυτό το πλεονέκτημα, οι ανατρεπτικές εξελίξεις θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας και θα καταστήσουν πολύ γρήγορα πραγματικότητα μια κυβέρνηση της Αριστεράς». Μόνο που η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται σε αυτό γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει να μπορεί πάρει άνετο προβάδισμα επί της ΝΔ.

Ο Τσίπρας, μετά την κυπριακή κρίση, δείχνει να συνυπολογίζει πια και μια διάσταση που μέχρι τώρα του διέφευγε, τη γεωπολιτική. Στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι η Κύπρος θα πρέπει να επιδιώξει λύση στα προβλήματά της εντός της ευρωζώνης. «Διαφορετικά, θα εμφανιστεί σαν ένα καράβι με πειρατική σημαία στη Μεσόγειο και θα δεχθεί απίστευτες πιέσεις και στο εθνικό της πρόβλημα». 

Οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις μέσα στον κόμμα του, όμως, δεν έχουν ωριμάσει και δεν δείχνουν να μπορούν να ωριμάσουν, όταν δηλώνουν ότι το ΟΧΙ της Κύπρου ήταν μισό, μιας και ολοκληρωμένο θα ήταν μόνο αν έλεγε και όχι στην ΕΕ, δηλαδή η Κυπριακή Δημοκρατία να έκανε χαρακίρι. 

Το φλερτ με τον Καμμένο είναι πολύ δύσκολο να ευδοκιμήσει γιατί το ίδιο του κόμμα δεν το θέλει, αλλά, έτσι όπως αυτοεγκλωβίστηκε ο Τσίπρας με τα περί κυβερνώσας αριστεράς, είναι η μόνη δυνατότητα για να φτάσει κάποια στιγμή στο Μέγαρο Μαξίμου.

του Γιάννη Ξένου από τη Ρήξη