Τα Ερωτικά Τονωτικά

Από τότε που η Αφροδίτη ξεπετάχτηκε μέσα από ένα όστρακο,
τα στρείδια θεωρούνται το υπ´ αριθμόν ένα αφροδιασιακό.

Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, θεραπευτές και μάγισσες σ´ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, αγωνίζονταν να παρασκευάσουν ερωτικά φίλτρα, λιγότερο ή περισσότερο περίεργα, που θα υπόσχονταν εξαιρετικές επιδόσεις. 

Στη σύνθεση τους, συναντάμε τροφικά είδη και μπαχαρικά με διεγερτικές ιδιότητες.

Τα ερωτικά μανιτάρια της Ιταλίας: Το 16ο αιώνα, στη Βενετία και στη Φλωρεντία υπήρχε ένα ολόκληρο τετράγωνο που ασχολιόταν με την παρασκευή προϊόντων προορισμένων για εκείνους που είχαν ερωτικά προβλήματα. Τα πιο περιζήτητα συστατικά ήταν τα μανιτάρια και συγκεκριμένα κάποια δηλητηριώδη είδη που σε απειροελάχιστη δόση δημιουργούσαν ζωηρή σεξουαλικότητα.

Ο άνηθος του Ρασπούτιν: 

Ο Ρασπούτιν δεν μετακινιόταν ποτέ χωρίς μια χούφτα άνηθο στην τσέπη του. Οι φήμες λένε ότι τον πετούσε στο μπάνιο των αγαπημένων του, για να είναι βέβαιος για τη φλόγα που θα επεδείκνυαν!

Το φλογερό πιπέρι: Το πιπέρι είναι το βασικό συστατικό όλων των ερωτικών φίλτρων. Το Μεσαίωνα, πρόσθεταν πιπέρι στα κρασιά από βότανα. Σύμφωνα με το θρύλο, ο Τριστάνος και η Ιζόλδη υπήρξαν θύματα ενός τέτοιου φίλτρου.

Τα «πονηρά» φασόλια: Το 328, ο Άγιος Ιερώνυμος είχε παρατηρήσει ότι τα φασόλια ασκούσαν διεγερτική σεξουαλική δράση. Η ανακάλυψη αυτή τον ώθησε να απαγορεύσει την κατανάλωση φασολιών στο ποίμνιο του. Οι παγανιστές είχαν πάρει την αντίθετη απόφαση, γιατί σύμφωνα με ένα έθιμο κάποια στιγμή την εποχή του καρναβαλιού έπρεπε να προσφέρουν στους καλεσμένους τους σούπα από φασόλια, με σκόρδο και με δεντρολίβανο. Η σούπα αυτή είχε… μεγάλη φήμη.

Τζίνσενγκ: Το τονωτικό της κατάκτησης: Φημισμένη από αιώνες για τις τονωτικές ιδιότητες της η ρίζα του τζίνσενγκ παράγεται τώρα πια σε διάφορες περιοχές του κόσμου από ειδικούς καλλιεργητές. Οι γνώστες εκτιμούν, όμως, ότι μόνο το τζίνσενγκ κορεατικής προέλευσης είναι σεξουαλικό διεγερτικό. Έτσι, για να αποκτήσουν τη «ρίζα της μακροζωίας», οι Κινέζοι αυτοκράτορες προσπάθησαν πάρα πολλές φορές να κατακτήσουν την Κορέα. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι αυτοκράτορες αυτοί είχαν πολλά να κάνουν στο ερωτικό επίπεδο, αφού έπρεπε να ικανοποιούν τις πάμπολλες παλλακίδες της απαγορευμένης πόλης.

Πατάτα στο κρεβάτι: Γνωστή οπό την εποχή των Ίνκας για την ιδιότητα της να αποκαθιστά τη σεξουαλική κόπωση, η πατάτα φύεται σε άγρια μορφή στην αμερικανική ήπειρο. Οι Ίνκας, τη θεωρούσαν, επίσης, δηλητηριώδη. Μήπως δεν είχαν άδικο; Χημικοί έχουν αναγνωρίσει μια τοξική ουσία στη φλούδα της πατάτας: τη σολανίνη.

Λουίζα η θαυματουργή: Στις μέρες μας πίνει κανείς λουίζα για να χαλαρώσει. Οι Γαλάτες, όμως, λάτρευαν αυτό το φυτό γιατί τους έδινε δύναμη. Διακοσμούσε τα επίσημα ρούχα τους και όλους τους ναούς τους. Τα πέταλα της αρωμάτιζαν το νερό που έπιναν και τα ερωτικά τους φίλτρα. Ένας Γάλλος φαρμακοποιός απομόνωσε στη λουίζα τη βερβεναλίνη, ένα αλκαλοειδές που διαστέλλει τις αρτηρίες και διογκώνει το πέος.

Ντομάτα ο καρπός του έρωτα: Οι Αζτέκοι, στην Κεντρική Αμερική, ήταν αυτοί που ανακάλυψαν την ντομάτα και τις ερωτικές ιδιότητες της. Οι ιερείς τους συνιστούσαν την κατανάλωση της για ενίσχυση της γονιμότητας στα ζευγάρια. Χρειάστηκε να υποστούν βασανιστήρια για να αποκαλύψουν στους Ισπανούς τις αρετές αυτού του κόκκινου καρπού. Οι Ισπανοί, από τη μεριά τους, δεν τολμούσαν να τη δοκιμάσουν επί τόπου, αλλά τη μετέφεραν με τα πλοία τους για να τη φυτέψουν.

Η φράουλα το πιο αφροδισιακό φρούτο στις μέρες μας. Ωστόσο σταφύλια, κυδώνια και ξηροί καρποί ήταν αυτά που συνιστούσαν οι πρόγονοί μας, ελέω Διονύσου φυσικά.

Η άστατη ρόκα: Για να ενισχύσουν τη διάθεση των ανδρών τους, οι Ιταλίδες μεταδίδουν μια συνταγή από μάνα σε κόρη. Πρόκειται για ένα μείγμα φυτών: άνηθο, εστραγκόν, κάρδαμο, φάβα, καρύδι, κρεμμύδι, τσουκνίδα, μαϊντανό, κουκουνάρι, πράσο και ρόκα (το βασικό συστατικό). Κατά τα άλλα, απαγορευόταν στους στρατιώτες να τρώνε σαλάτα ρόκας για να αποφεύγονται ερωτικές παρεκτροπές που μπορούσε να προκαλέσει η κατανάλωση της.

Σαφράν, το μπαχάρι του έρωτα: Μπαχάρι που αναγνωρίζεται ως αποτελεσματικό αφροδισιακό από τη ρωμαϊκή εποχή, το σαφράν το χρησιμοποιούσαν στις θέρμες. Τα λουτρά με σαφράν προτείνονταν στους γλεντζέδες για να μπορούν να αντεπεξέλθουν στα συνεχή «οργιά» τους. Οι αρχαίοι συνήθιζαν να πασπαλίζουν με σαφράν όλα τους τα φαγητά, ενώ έριχναν τη χρυσαφιά σκόνη ακόμα και στο γεννητικό τους όργανο για να το καταστήσουν πιο γόνιμο.

Σκόρδο στη μπουτονιέρα: Το σκόρδο θεωρείται από παλιά, διεγερτικό. Οι πρώτες κρέμες σκόρδου (που τρώγονταν ή απλώνονταν) χρονολογούνται από τα αρχαία χρόνια. Λατίνοι ποιητές όπως ο Οβίδιος και ο Βιργίλιος το αναφέρουν και μεταφέρουν σχετικές συνταγές. Στη Γαλλία του Μεσαίωνα, φέτες ψωμιού με σκόρδο ήταν πολύ συνηθισμένες στους θεριστές, αλλά και στους εραστές. Το 19ο αιώνα, η σούπα πιπεριάς με σκόρδο προτεινόταν στους νεόνυμφους προτού πέσουν ατό κρεβάτι. Φαίνεται πως αυτό συνεχίζεται και σήμερα στη Μέση Ανατολή. Την ημέρα του γάμου, ο νεαρός άντρας πρέπει να έχει μια σκελίδα σκόρδο στο πέτο. Λένε ότι αυτό το περίεργο στολίδι του επιτρέπει να επιδείξει τον ανδρισμό του την πρώτη νύχτα του γάμου. (!!)

Από την ορχιδέα στην αισθησιακή βανίλια: Οι αρχαίοι αντιστοιχούσαν κάθε όργανο του ανθρώπινου σώματος με ένα φαρμακευτικό φυτό. Έτσι, επειδή η ρίζα της ορχιδέας έμοιαζε με όρχεις, έπρεπε να είναι καλή για την καταπολέμηση των σεξουαλικών δυσκολιών. Αυτή η ομοιότητα οδήγησε στη χρήση της για την παρασκευή ερωτικών φίλτρων, αλλά και στην πρόκληση διάρροιας. Μια μέρα, προσφέρθηκε από τους Αζτέκους στους Ευρωπαίους ένας συγκεκριμένος τύπος ορχιδέας που ονομάζεται βανίλια. Αυτή αντικατέστησε την τοξική και από τότε δίνει υπέροχο άρωμα που μπορεί να βοηθάει στη σεξουαλικότητα και σίγουρα προσφέρει απόλαυση με τη γεύση της.

Λάδι και σκόρδο πριν από την πρώτη νύχτα του γάμου.

Τζιτζίκια αλά Μάο: Όταν επέλεγε μια γυναίκα ο Μάο Τσε Τουνγκ για να μοιραστεί το κρεβάτι του, ζητούσε να του μαγειρέψουν πόδια τζιτζικιών με τζίντζερ.

H Κλεοπάτρα και ο Μαρκήσιος ντε Σαντ: H Κλεοπάτρα συνήθιζε να προσφέρει στον Αντώνιο κρασί με πέταλα λουλουδιών. O Τζιάκομο Καζανόβα, για να ανακτά τις δυνάμεις του μετά από τις ερωτικές του περιπτύξεις, προτιμούσε μια πλούσια διατροφή με βάση τους οξύρρυγχους, το κυνήγι, τα μανιτάρια τρούφες και τα κρασιά της Σαξονίας. O Δον Ζουάν δεν παρέλειπε να τρώει στρείδια κάθε φορά που θα συναντούσε γυναικεία ύπαρξη. O Μαρκήσιος ντε Σαντ επέλεγε κεφτεδάκια από κρέας περιστεριού, για να αυξήσει τη σεξουαλική του επιθυμία.

Φάε λάδι κι έλα βράδυ: Το ελαιόλαδο χάρη στη βιταμίνη Ε που περιέχει, φαίνεται ότι έχει θετική επίδραση στην αύξηση της λίμπιντο, καθώς και στη γονιμότητα, πράγμα που είχαν διαπιστώσει πολύ γρήγορα οι αρχαίοι Έλληνες. και ίσως αυτός να ήταν ένας από τους λόγους που θεωρούσαν τις ελιές ιερά δέντρα. Στη λαϊκή μας παράδοση οι νεόνυμνφοι έπρεπε να φάνε ψωμί βουτηγμένο στο πρώτο λάδι της σοδειάς (αγουρόλαδο) πριν την πρώτη τους νύχτα. Η πίστη σ´ αυτήν την αξία του ελαιόλαδου έμεινε ακλόνητη ως τις μέρες μας μέσα από την πολλά υποσχόμενη παροιμία: «Φάε λάδι κι έλα βράδυ!»

 EDW HELLAS