Χιλιάδες ηθικοί αυτουργοί για τις Σκουριές!

του Κωσταντίνου Γιαννέλου

Ήμουν κι εγώ εκεί. Στις Σκουριές, την Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012 και βίωσα μια από τις πιο άγριες καταδιώξεις που θα μπορούσα να φανταστώ. Μέσα στο δάσος να πέφτουν ασφυξιογόνα κι ένας στρατός από robocops να κυνηγά χιλιάδες διαδηλωτές που ζητούσαν τα αυτονόητα σε μια εποχή πλήρους παραλογισμού. Και νιώθω υπερήφανος γι’ αυτό, παρά το ότι φοβήθηκα σαν παιδάκι όταν περνούσα μέσα από τους καπνούς που μου έκοβαν την ανάσα.

Ήμουν κι εγώ εκεί. 

Στην “αόρατη” για τα καθεστωτικά ΜΜΕ πορεία του Σαββάτου 24 Νοεμβρίου 2012 στη Θεσσαλονίκη, όπου ακόμη περισσότερες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν περίτρανα την αντίθεσή τους στην καταστροφική για το περιβάλλον επένδυση των μεταλλείων χρυσού. Και νιώθω περήφανος γιατί εκείνο το αναπάντεχα ηλιόλουστο μεσημέρι δεν κατέβηκα για φραπέ στην παραλία, αλλά... καλούσα τον κόσμο της πόλης να προστατέψει τη Χαλκιδική στην οποία καταφεύγει για μπάνιο το καλοκαίρι.

Θα είμαι και πάλι εκεί, την επόμενη φορά που θα υπάρξει κάλεσμα για πορεία μέσα στο δάσος των Σκουριών, στη ΒΑ Χαλκιδική. Γιατί σε αυτή τη ρημάδα τη ζωή, ειδικά όπως την έχουν καταντήσει οι εξουσιαστές, όχι μόνο δεν μπορείς να μείνεις αδιάφορος στην αδικία και την καταπίεση, αλλά οφείλεις να δώσεις με όλες σου τις δυνάμεις τον αγώνα για να αλλάξουν τα πράγματα προς την καλύτερη κοινωνία που οραματίζεσαι.

Λοιπόν, αυτό που γίνεται στις Σκουριές είναι ένα έγκλημα διαρκείας. Συντελείται υπό την ανοχή και τη συνενοχή του κράτους, της συντεταγμένης πολιτείας που συναλλάσσεται με τους επιχειρηματίες και απεργάζεται σχέδια εξαθλίωσης των ανθρώπων και υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος στο όνομα της ανάπτυξης, με την δικαιολογία των μνημονίων, κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας και της χρεοκοπίας.

Στο κοινωνικό εργαστήρι που λέγεται Ελλάδα, στη χώρα όπου το καπιταλιστικό σύστημα πειραματίζεται με τις αντοχές των πολιτών στην καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων, στη νομότυπη παράδοση της εργασίας, της παιδείας, της υγείας, της ελευθερίας στις επιταγές των κεφαλαιοκρατών, η ιστορία των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των σχεδίων που επιφυλάσσουν για όλους εμάς οι ξεπουλημένοι πολιτικοί σε συνεργασία με τους άπληστους για κερδοφορία μεγαλοεπιχειρηματίες.

Αυτό που επιδιώκεται πάση θυσία να γίνει στις Σκουριές είναι ενάντια στη λογική των πολλών ανθρώπων, αλλά είναι σύμφωνο με τα όσα θεωρούν σωστά εκείνοι που έχουν τα μέσα παραγωγής και καρπώνονται την υπεραξία της, συμπιέζοντας στο ελάχιστο το εργατικό κόστος και την ανταποδοτικότητα στην κοινωνία και τη φύση.

Δεν είναι μόνο ένα μεγάλης έκτασης και περιβαλλοντικής αξίας δάσος που θα καταστραφεί. Δεν είναι μόνο η ενδιαφέρουσα πανίδα που θα εκλείψει ή θα εκδιωχθεί. Δεν είναι μόνο τα ρέματα που θα θα γίνουν αγωγοί λυμάτων και θα μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Δεν είναι μόνο οι παράπλευρες εμπορικές και τουριστικές δραστηριότητες ήπιας περιβαλλοντικής παρέμβασης που θα ακυρωθούν. Δεν είναι μόνο ο στοχευμένος και μαζικός παραθεριστικός τουρισμός που δε θα μπορεί να συνεχίσει αν η θαλάσσια ρύπανση είναι εκτεταμένη. Δεν είναι μόνο το μικροκλίμα που θα αλλάξει με την εξαφάνιση του δάσους.
Θα είναι όλα αυτά μαζί και συνολικά η επίδρασή τους θα είναι γενικευμένη, ακόμη πιο καταστροφική, αδιανόητη.

Και, βέβαια , δεν είναι μόνο ο χρυσός που τα προκαλεί όλα αυτά. Μην ξεχνάμε και το λιγνίτη, που τόσο πολύ είναι αναγκαίος για τον ενεργοβόρο πολιτισμό μας.
Δεν είναι δυνατόν να μη μας απασχολήσουν ποτέ όλα αυτά. Δεν είναι δυνατόν να περάσουμε όλη τη ζωή μας καταναλώνοντας και ποτέ διερωτώμενοι. Έχουμε όλοι ευθύνες τις οποίες δεν μπορούμε να αποποιηθούμε, όσο κι αν κωφεύουμε στις εκκλήσεις για συμμετοχή στα κοινά, για μαζική αντίδραση στις αντιλαϊκές πολιτικές, για συνδιαμόρφωση των μελλοντικών συνθηκών ζωής.

Η επίθεση στις εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. και η πολιτική διάσταση που πήρε αυτό το γεγονός, δεν μπορούν να απομονωθούν από τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα.

Εάν είναι προβοκατόρικη στημένη ενέργεια της ίδιας της εταιρείας για τη δημιουργία εντυπώσεων, είναι ενδεικτική του πόσο πολύ αποφασισμένοι είναι οι “επενδυτές” να εκμεταλλευτούν την οικονομική δυσχέρεια, την ανέχεια των ανθρώπων. Κυρίως, το μέχρι στιγμής υποτιθέμενο σκηνικό στο οποίο οι επιτιθέμενοι περιέλουσαν με βενζίνη υπαλλήλους της εταιρείας στοχεύει στη συναισθηματική φόρτιση των τηλεορασόπληκτων πολιτών οι οποίοι τυγχάνουν μονόπλευρης ενημέρωσης.

Εάν είναι αυθόρμητα οργανωμένη αντίδραση κατοίκων και οικολόγων ακτιβιστών που θέλουν να αντισταθούν στην επιτελούμενη περιβαλλοντική καταστροφή, είναι μια ενέργεια η οποία τελικά αξιοποιείται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ προς την κατεύθυνση που συμφέρει τους επιχειρηματίες και τους συνεργάτες τους και, ως τέτοια, θα πρέπει να προβληματίσει για την αποτελεσματικότητά της, ειδικά από τη στιγμή που διαπράττεται κάποιο αδίκημα.

Όπως και να έχει, πολύ φοβούμαι ότι η πόλωση θα είναι όλο και πιο έντονη, η σύγκρουση όλο και πιο βίαιη και σύντομα η αστυνομική καταστολή που προστατεύει το μεγάλο κεφάλαιο θα είναι τόσο αμείλικτη ώστε κάποιος άοπλος διαδηλωτής μέσα στο δάσος ή σε κάποιον δρόμο θα χάσει τη ζωή του.

Όμως, είναι υποκριτικό να ακούγεται στις τηλεοράσεις πως τα καμένα φορτηγά έκαναν το τοπίο να φαντάζει με “κρανίου τόπο”, όταν το σκηνικό ήταν στημένο μέσα σε μια κατεστραμμένη από τις εγκαταστάσεις των μεταλλείων δασική έκταση!
Είναι επικίνδυνο να γίνονται προτεραιότητα οι με κάθε τρόπο και τίμημα επενδύσεις, ακόμη και σε περίοδο οικονομικής κρίσης, και οι άνθρωποι να αδυνατούν να αντιληφθούν το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες στους και που αφορά το μέλλον τους και οι ίδιοι να παρακολουθούν αμέτοχοι από τα σπίτια τους. Φοβισμένοι και αδρανείς.
Είναι δημοκρατικό έλλειμμα το γεγονός ότι όλοι οι θιασώτες της επένδυσης, φανεροί και μη, στην αγωνία τους να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις στοχοποιούν τους κοινωνικούς αγωνιστές .

Μόλις την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου η δίκη των 14 συλληφθέντων στα “επεισόδια” στις Σκουριές της 21/10/12 αναβλήθηκε για τις 21/11/13 σε μια οφθαλμοφανή προσπάθεια να παραμείνουν διωκόμενοι οι άνθρωποι που αντιδρούν στην καταστροφή του περιβάλλοντος προς όφελος των καπιταλιστών.

Ο υπουργός ΠροΠο έσπευσε στη Χαλκιδική για να δει από κοντά τις καταστροφές, οι οποίες “δε θα μείνουν ατιμώρητες”, όπως μουρμούρισε στον υπεύθυνο της εταιρείας. Ατιμώρητα σχεδιάζουν να αφήσουν όλα τα υπόλοιπα εγκλήματα, στα οποία είναι συμμέτοχοι. Εγκλήματα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά.

Ο δήμαρχος της περιοχής, γνωστός και για την υπόθεση με παραχώρηση εκτάσεων σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα επί πρωθυπουργίας Σημίτη, δεν έχασε την ευκαιρία να στοχοποιήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως υποκινητή όλων αυτών των βίαιων αντιδράσεων.

Πόσο σαθρό επιχείρημα! Στη χώρα στην οποία οι άνθρωποι δε βγαίνουν μαζικά στους δρόμους με πορείες αλλά κλείνονται στα σπίτια τους, τσακισμένοι από την αλλαγή στην καταναλωτική τους δύναμη, δεν είναι δυνατόν το κόμμα που πήρε το 27% να είναι μια ομάδα από κουκουλοφόρους πολιτικούς εξτρεμιστές και οικολόγους ακτιβιστές.
Όχι γιατί θα ήταν απαράδεκτο να συμβαίνει κάτι τέτοιο – κάποιοι εξάλλου υποστηρίζουν ότι έχει παρέλθει ο καιρός της πολιτικής ορθότητας και ότι οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν και ακραία αντιμετώπιση.
Αλλά επειδή όταν κάποιος καθίσταται τόσο αδρανής, δεν μπορεί να ταυτιστεί εύκολα με μια ιδέα ριζοσπαστική και εναλλακτική, όπως είναι αυτή που προτείνεται από τον κόσμο της Αριστεράς.

Το κυνηγητό των εξουσιαστών και υπηρετών του κεφαλαίου είναι αμείλικτο και προς πάσα κατεύθυνση. Διώκονται ως ηθικοί αυτουργοί στη δολιοφθορά στις εγκαταστάσεις των μεταλλείων άνθρωποι που έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στην καταστροφική για το περιβάλλον επένδυση της εξόρυξης. Στην Ιερισσό οι αστυνομικές αρχές συνεχίζουν τις προσαγωγές των πολιτών για καταγραφή γενετικού υλικού προς ταυτοποίηση με στοιχεία που βρέθηκαν στο χώρο της επίθεσης, υπό την απειλή της απείθειας. Όμως, οι νομικοί ενημερώνουν πως “απείθεια υπάρχει όταν αρνείται κάποιος να συνεργαστεί σε κάποια νόμιμη υπηρεσιακή ενέργεια. Η συγκέντρωση γενετικού υλικού χωρίς απαγγελία κατηγορίας δεν είναι νόμιμη υπηρεσιακή ενέργεια. Άρα όποιος αρνείται δεν διαπράττει απείθεια.”

Σε τι μέρες ζούμε; Ποιανού εμπνευσμένου συγγραφέα το σενάριο υλοποιείται αυτή τη φορά;

Η κατάλυση της συνταγματικής νομιμότητας, η καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, η θέσπιση νόμων βάσει των οποίων πραγματοποιείται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε κεφαλαιοκράτες, η βία που ασκεί στις ζωές μας η κρατική εξουσία απαγορεύοντας τα όνειρα και τσακίζοντας την ελπίδα, θα πρέπει να μας βρει όλους ενωμένους, αποφασισμένους, οργανωμένους σε συλλογικότητες που θα αντιμάχονται και θα αντιπροτείνουν. Γιατί ιδέες υπάρχουν…

Είναι καθήκον όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων να αντιδράσουν σε αυτήν την κοροϊδία.

Εσύ, τι θα κάνεις γι’ αυτό; Ποια θα είναι η θέση σου, αν ποτέ σε ρωτήσουν;

Ο γράφων έχει δηλώσει την αντίθεσή του στην εξόρυξη χρυσού με όρους της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Έχει συμμετάσχει ειρηνικά σε πορείες διαμαρτυρίας. Θεωρείται λοιπόν από τις αστυνομικές αρχές ηθικός αυτουργός σε οποιαδήποτε έκνομη πράξη συντελεστεί.

Δέκα, εκατό, χιλιάδες ηθικοί αυτουργοί, λοιπόν!

*Συλαλλητήριο διαμαρτυρίας και συμπαράστασης στους αγωνιζόμενους κατοίκους της Χαλκιδικής την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου στις 11πμ στη Μ.Παναγία.

Ο Κωνσταντίνος Γιαννέλος είναι άνεργος φυσικός και, φυσικά, ηθικός αυτουργός.