Την Τετάρτη στις 31 Οκτωβρίου συνέβη κάτι που ελάχιστη δημοσιότητα πήρε και στην επικαιρότητα η όποια έκταση έλαβε, είναι δυσανάλογα μικρή για τη βαρύτητα του θέματος.
Το χειρότερο όλων, όμως, είναι ότι οι ελάχιστοι που ασχολήθηκαν με το θέμα, και λάθος το ανέγνωσαν και άλλες παραμέτρους απ’ αυτές που έχει, «διάβασαν». Και το σημαντικότερο;
Κάποιοι υποτίμησαν ή και απέκρυψαν τις πιο σοβαρές διαστάσεις του.
Στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων της ελληνικής (;) βουλής συζητήθηκε η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την «Κατάργηση των Μνημονίων, του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 και των Εφαρμοστικών τους νόμων – καταγγελία των Δανειακών Συμβάσεων που έχουν ως προαπαιτούμενο την εφαρμογή των Μνημονίων».
Πρόκειται για μια πρόταση την οποία το ΚΚΕ είχε καταθέσει απ’ τις 12 Ιουλίου και όπως καταγγέλλει ο Περισσός, η κυβέρνηση «εδέησε» να φέρει το νομοσχέδιο σε συζήτηση μετά από αλλεπάλληλα διαβήματα και διαμαρτυρίες.
Στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων της βουλής υπέρ της πρότασης νόμου του ΚΚΕ, τάχθηκαν ο ...
ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Κατά τάχθηκαν τα τρία κυβερνητικά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Ενώ, η Χρυσή Αυγή τάχθηκε υπέρ του νομοσχεδίου επί της αρχής και ταυτόχρονα δήλωσε ότι καταψηφίζει όλα του τα άρθρα!
Τελικά το νομοσχέδιο δεν μπήκε σε ψηφοφορία, καθώς σύμφωνα με την «κυβερνητική» ερμηνεία του Συντάγματος (άρθρο 73 παράγραφος 3) νομοσχέδια που συνεπάγονται «δημοσιονομικό κόστος» δεν μπορούν να ψηφίζονται απ’ τη βουλή!
Πριν απ’ όλα, απ’ τα ως τώρα αναφερθέντα προκύπτουν δύο πολύ σοβαρά ζητήματα, το ένα μάλιστα είναι και είδηση βόμβα.
Βόμβα μεγατόνων.
Όχι για τους πονηρεμένους αλλά για τους «αδαείς» όπως θα έλεγε και η Χρυσή Αυγή. Και η είδηση βόμβα αφορά αυτό το ίδιο το νεοναζιστικό κόμμα.
Η Χρυσή Αυγή ρίχνει τη μάσκα της αντιμνημονιακής και αντισυστημικής δύναμης.
Καταψηφίζοντας όλα τα άρθρα ενός νομοσχεδίου που καταργεί τις 2 δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους αποδεικνύει ότι τελικά είναι υποχείριο και υποτακτική των «ξένων τοκογλύφων» και της κυβέρνησης των «εθελόδουλων» που η ίδια καταγγέλλει βαρύγδουπα μέσα απ’ τις δημαγωγικές ανακοινώσεις της.
Η δεύτερη είδηση (που δεν είναι και τόσο είδηση αλλά δεν θα πρέπει να συμβιβαζόμαστε με την ιδέα) δείχνει πολύ απλά ότι με τις μνημονιακές ερμηνείες του Συντάγματος: η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει καταργηθεί, τα κόμματα της αντιπολίτευσης σύμφωνα με τα ήθη του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου θα πρέπει να έχουν ένα ρόλο γλάστρας στον κήπο μιας κυβέρνησης του μνημονίου, του ευρώ και των κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων.
Με δύο λόγια έχουμε μια βουλή (ως θεσμό) «απόλυτο πορνείο» σε μια χώρα «βαθύ προτεκτοράτο» των δανειστών και του χρηματιστικού κεφαλαίου. Τόσο απλά.
Θα περίμενε κανείς να σηκωθούν κι οι πέτρες γι’ αυτά τα δύο πράγματα. Και θα περίμενε κανείς αυτό να το κάνουν τουλάχιστον τα κόμματα που τάσσονται υπέρ του νομοσχεδίου για την κατάργηση των συμφωνιών με τους δανειστές και ειδικά το ΚΚΕ στο οποίο ανήκε και η σχετική πρωτοβουλία. Τζίφος.
Αν’ αυτού ο Ριζοσπάστης (Παρασκευή 2 Νοεμβρίου, Σάββατο 3 Νοεμβρίου και Κυριακή 4 Νοεμβρίου) που έδωσε χώρο στις σελίδες του για όσα (σύμφωνα με την εφημερίδα του ΚΚΕ) διημείφθησαν στην επιτροπή αρκέστηκε σε ένα ολιγόλογο σχόλιο για το «απαράδεκτο» της λειτουργίας της βουλής που αρνείται να τεθεί σε ψηφοφορία το νομοσχέδιο.
Η στάση της Χρυσής Αυγής πέρασε σχεδόν απαρατήρητη (ουσιαστικά μόνο δημοσιογραφική καταγραφή γίνεται) και κυρίως εξάντλησε το θέμα με το να καταγγέλλει το ΣΥΡΙΖΑ για προσχηματική και υποκριτική θέση υπέρ του νομοσχεδίου.
Την ίδια ώρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου αρχικά δήλωνε: «Την ώρα που ο κ. Τσίπρας αποκαλύπτει το πρόγραμμά του και συντάσσεται με το ΚΚΕ υπερψηφίζοντας πρόταση νόμου για «κατάργηση των μνημονίων», με στόχο τη δραχμή, την χρεοκοπία και την έξοδο από την Ε.Ε., ο Κοινοβουλευτικός του Εκπρόσωπος Παναγιώτης Λαφαζάνης δηλώνει πως δεν θέλει να κοροϊδεύει τον λαό και πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.
Η μαύρη κωμωδία «η επιστροφή στη δραχμή» που ανεβάζει ο ΣΥΡΙΖΑ σε σκηνοθεσία Αλέξη Τσίπρα, έχει πάψει πια να κόβει εισιτήρια». Στη συνέχεια ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης επανερχόταν δηλώνοντας «Οι μάσκες του ΣΥΡΙΖΑ έπεσαν.
Μαζί με το ΚΚΕ, τα δυο κομμουνιστικά κόμματα, υποστήριξαν στη Βουλή σχέδιο νόμου για την κατάργηση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. …Ο κ. Τσίπρας συντάχθηκε με το ΚΚΕ για την έξοδο της χώρας μας από την Ευρώπη.
Ο Ελληνικός λαός πλέον γνωρίζει καλά ποιο είναι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την Πατρίδα μας. Αυτό που και ο ίδιος είχε περιγράψει μέσα στη Βουλή ευχόμενος «να χρεοκοπήσουμε όπως η Αργεντινή». Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν και τη συμμορία της δραχμής ο Ελληνικός λαός δεν θα του κάνει το χατίρι».
Ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε σχεδόν απολογητικά και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «διαστρεβλώνει τις θέσεις του με τόσο παιδαριώδη τρόπο». Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έκλεισε τη συζήτηση με μια λιτή ανακοίνωση: «Η αλήθεια είναι μία: Δύο από τα κομμουνιστικά κόμματα της χώρας, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, συνυπέγραψαν στη Βουλή την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ. Όλα τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες».
Στο μεταξύ το ΚΚΕ παρενέβη με μια επίσημη ανακοίνωση που μεταξύ άλλων έλεγε: «Ο τσακωμός της ΝΔ με το ΣΥΡΙΖΑ γύρω απ’ την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα μνημόνια, εντάσσεται στη διαπάλη του νέου διπολισμού για την εναλλαγή στις κυβερνητικές καρέκλες.
Η ΝΔ χρησιμοποιεί την υποκρισία και την τρομοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ τη διγλωσσία και τον καιροσκοπισμό, τη στιγμή που και οι δύο συναγωνίζονται ποιος είναι περισσότερο υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Τελικά τι είναι αυτό που «βλέπει» η κυβέρνηση στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ (και του χρεώνει θέσεις όπως η έξοδος απ’ το ευρώ και την ΕΕ, που δεν τις υιοθετεί) και το ΚΚΕ δεν μπορεί να το «δει»; Γιατί απ’ τη μια η κυβέρνηση κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ για υποκρισία όταν δηλώνει ότι είναι υπέρ της παραμονής στο ευρώ και απ’ την άλλη το ΚΚΕ κατηγορεί επίσης για υποκρισία το ΣΥΡΙΖΑ όταν ψηφίζουν από κοινού την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων;
Ενδεχομένως το ΚΚΕ να έχει και δίκιο θα αναρωτηθεί κάποιος. Μπορεί να είναι και έτσι. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ξεκάθαρη θέση όταν κατέθεσε την πρόταση νόμου το ΚΚΕ. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου έχει προσχωρήσει στη λογική της επαναδιαπραγμάτευσης και θα μπορούσε βάσιμα να υποθέσει κανείς ότι το ναι του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόταση νόμου του ΚΚΕ είναι εκ του ασφαλούς εφόσον δεν μπαίνει σε ψηφοφορία.
Όμως εδώ η άρχουσα τάξη αποδεικνύεται πιο οξυδερκής απ’ το ΚΚΕ, «το κόμμα της εργατικής τάξης».
Ξέρει πολύ καλά ότι η πάλη κατά του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης είναι σε λανθάνουσα μορφή πάλη για έξοδο απ’ την ευρωζώνη και αποδέσμευση απ’ την ΕΕ, απ’ τη στιγμή που η ζώνη του ευρώ έχει μετατραπεί σε ένα «θεσμικό μνημόνιο» απ’ την Κύπρο μέχρι την Ιρλανδία. Και με τη στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζει προτάσεις νόμου του ΚΚΕαντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ διαπαιδαγωγείται να μην υπαναχωρήσει μπροστά στο μνημόνιο για χάρη του ευρώ όπως κάνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όταν τίθεται το δίλημμα.
Και αυτό είναι ικανό να τροφοδοτήσει εξελίξεις που θα είναι απρόβλεπτες και εν δυνάμει «επαναστατικές». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η κυβέρνηση επικεντρώνει στο ΣΥΡΙΖΑ τα πυρά της και όχι στο κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων που και αυτοί τάχθηκαν όπως ο ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της πρότασης νόμου του ΚΚΕ.
Θα μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί κανείς ότι το ΚΚΕ συμπεριφέρεται σα να μην ήθελε να ψηφιστεί από καμία άλλη πολιτική δύναμη το νομοσχέδιο για την κατάργηση του μνημονίου. Τότε δικαιολογημένα θα ρωτήσει κάποιος γιατί η Αλέκα Παπαρήγα στις 12 Ιουλίου καλούσε συγκεκριμένα το ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες να το στηρίξουν και να πάρουν θέση; Φαίνεται πως το ΚΚΕ έχοντας ξεχάσει στα συρτάρια το Λένιν και το ρητό «βαδίζουμε χωριστά και χτυπάμε μαζί», ακυρώνει το ρόλο του στην πολιτική ζωή και τις όποιες πρωτοβουλίες του στην πάλη κατά του μνημονίου και εν τέλει αδυνατίζει επί του πρακτέου την πάλη κατά της ευρωζώνης και της ΕΕ.
Είναι τραγικό όμως να μην αντιλαμβάνονται στο ΚΚΕ ότι έτσι προσχωρούν στην ενότητα της Αριστεράς που ξορκίζουν και μάλιστα σε μια ενότητα με τη γραμμή Τσίπρα που εγγυάται την παραμονή στο ευρώ. Και αυτό γιατί το μεν ΚΚΕ καταθέτει νομοσχέδια για την κατάργηση του μνημονίου και καταγγέλλει όσους τα ψηφίζουν και ο δε ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει εκ του ασφαλούς την κατάργηση του μνημονίου καθώς το ΚΚΕ δεν τον «δεσμεύει» να τηρήσει την ψήφο του ώστε να είναι σε θέση το ΚΚΕ να εκθέτει πολιτικά την Κουμουνδούρου στον κόσμο που ακολουθεί το ΣΥΡΙΖΑ.
Απ’ τα πράγματα οι μόνοι ωφελημένοι είναι οι δανειστές τώρα που κλονίζεται η τρικομματική συγκυβέρνηση καθώς κερδίζουν χρόνο για να ετοιμάσουν το «κόμμα Σαμαρά».
Καλά τα λέει το άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά "περίεργα" έχει κάνει στην πράξη -τα τελευταία χρόνια- η ηγεσία του ΚΚΕ.
Και χθες το πρωϊ η Παπαρρήγα στον Χατζηνικολάου τον περισσότερο χρόνο τον αφιέρωσε σε επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάνει πώς αγνοεί ο Περισσός πως οι δανειστές και οι Σαμαράδες δεν φοβούνται τόσο τον Τσίπρα ή τη Δούρου, αλλά κυρίως τον κόσμο και πάρα πολλά μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντί να συμβάλει στην προωθητική και ριζοσπαστική ενότητα της αριστεράς, επιμένει να βάζει συνεχώς εμπόδια σ΄αυτή.
Δεν έλαβε καθόλου υπόψη της το αποτέλεσμα του Ιούνη, που ήταν ένα πολύ γερό "καμπανάκι" από πολλούς απλούς βιοπαλαιστές αγωνιστές της ζωής και της αριστεράς.
Οσες αδυναμίες ή παλινωδίες και να έχει ή κάνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με τη στάση του ο Περισσός κάθε άλλο παρά βοηθά το λαό.
Διαδίδει ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί εύκολα να αλλάξει "δρόμο" και ν΄αποτελέσει ένα ακόμα ανάχωμα του συστήματος. Ακόμη και αν είχε μια κάποια (έστω ελάχιστη) βάση αυτό το επιχείρημα, η ηγεσία του ΚΚΕ δείχνει μάλλον να το εύχεται.
Αφήστε που με το επιχείρημα αυτό υποτιμά τη νοημοσύνη εκατοντάδων χιλιάδων απλών αγωνιστών της ζωής και της αριστεράς, που "βλέπουν" πολύ καθαρά, πολύ πιο "πέρα" από την (τουλάχιστον) μυωπική του λογική (έτσι και το ΄44 οι ΕΑΜίτες έβλεπαν πολύ πιο καθαρά τα επερχόμενα δεινά από τον κάθε Σιάντο).
Αντε, με τέτοια μυαλά, η Αλέκα να κάνει παρέα στον Κουβέλη (στην πολιτική ανυποληψία).