Οι Εξάγγελοι της Θεωρίας του Χάους...

«Δεν ξέρω κανέναν σοβαρό τραπεζίτη που θα ήθελε να πετάξει την Ελλάδα  από την ευρωζώνη», φέρεται ότι δήλωσε τις προάλλες κάποιος υπάλληλος της Uni Credit Bank. «Το αντίθετο μάλιστα, φοβόμασταν ότι η Ελλάδα θα αποφάσιζε από μόνη της την έξοδο», συμπλήρωσε τη δήλωσή του ο τραπεζίτης.

Υπάρχουν διάφοροι υπολογισμοί, διαφόρων οικονομολόγων και οικονομολογούντων που υπολογίζουν σε  τερατώδη ύψη το κόστος μιας ελληνικής κατάρρευσης και της εκούσιας επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. 

Δε συμμερίζομαι αυτούς τους υπολογισμούς γιατί αφορούν έναν άλλο κόσμο, των κόσμο των επενδυτών. Βέβαια οι επενδυτές, δηλαδή τα ελεύθερα κεφάλαια που αλωνίζουν τον κόσμο και κερδοσκοπούνε, τέτοιες εκτιμήσεις τις λαμβάνουν σοβαρά υπόψη και μέσα στην παντοδυναμία τους πράττουν αναλόγως .

Ο Σόιμπλε μας οδηγεί στην.. χρεοκοπία! 

Θα καθυστερήσει η δόση,φωνασκούν και χτυπάνε οι μανιακοί οργανοπαίχτες τα κύμβαλα του πολέμου.

Θα αποδείξει σιγά-σιγά ο χρόνος ότι το έκτρωμα που μας κυβερνά, η τρικέφαλη Ύδρα της νέας μυθολογίας μας, θα καταρρεύσει βαρύγδουπα. Μαζί κι ο ψοφοδεής εγγονός της λογοτέχνισσας μαζί κι ο [παρα]συνταγματολόγος με την ψυχογενή βουλιμία, μαζί κι ο ακροτελεύτιος, επίδοξος σωτήρας.

Τόσο βαρύγδουπα θα πέσουν αυτοί και οι υπόλοιποι Αχρησίμευτοι, όσο βαρύγδουπα σκάνε πάνω στα πεζοδρόμια κάποιοι συμπολίτες μας αυτές τις δραματικές ώρες, όπως πηδάνε από τις ταράτσες γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το εισητήριο στο Δημόσιο Νοσοκομείο που φτιάχτηκε με τους φόρους τους.

Εμάς πάντως, δε θα πρέπει, νομίζω, να  μας απασχολούν οι κινδυνολογίες και τα παιχνίδια των «αγορών». Εμείς θα πρέπει μόνο να θυμόμαστε ότι -το είπε κι ο τραπεζίτης της UniCredit Bank- κανείς δε μπορεί να διώξει την Ελλάδα από την ζώνη του κοινού νομίσματος.

Αλλά θα πρέπει να θυμόμαστε κι ένα-δυο ακόμα πράγματα: 

Είναι άνευ νοήματος να συζητάμε για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα προτού ανασυγκροτηθεί η διαλυμένη παραγωγική βάση της χώρας.

Η έλλειψη πρώτων υλών, η καμπύλη εμπειρίας των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών και οι οικονομίες κλίμακας, μεταξύ άλλων, καθιστούν την ιδέα της βιομηχανικής ανάπτυξης της Ελλάδας όνειρο θερινής νυκτός.

Για αντικειμενικούς λοιπόν λόγους, –σε πρώτη φάση, γιατί αυτό είναι το ευκολότερο- οφείλομε να προσηλωθούμε στο στόχο της ανασυγκρότησης της πρωτογενούς παραγωγής και στη βιοτεχνική μεταποίηση που θα προσθέσει αξία στα κατά γενική ομολογία εξαιρετικά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα της ελληνικής γης.

Δεύτερος άξονας είναι ο τουρισμός. Aλλά είναι αναγκαία η βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών τουρισμού και όχι η καταφυγή σε ένα «μαλακό» νόμισμα, για να έρχονται τουρίστες να καταναλώνουν δανέζικο βούτυρο, χυμούς από βραζιλιάνικες παγοκολώνες και ολλανδικά τυριά. 

Ζητώντας «μαλακό» νόμισμα, παραδεχόμαστε ότι ανταγωνιστικές αγορές είναι η τουρκική ή η αιγυπτιακή, παραγνωρίζοντας τις αγεφύρωτες διαφορές του βιοτικού επιπέδου μεταξύ της Ελλάδας και τέτοιων χωρών.

Ο τρίτος άξονας πρέπει να είναι οι νέες τεχνολογίες και η καινοτομία. Αλλά αυτό το τελευταίο πάει στις Ελληνικές καλένδες διότι απαιτείται η διασύνδεση των ελληνικών πανεπιστημίων με την παραγωγή, την οποία το αριστεροδεξιό κατεστημένο που ελέγχει τα ελληνικά πανεπιστήμια, την απορρίπτει μετά βδελυγμίας.

H πρόταση για σταθερή ισοτιμία της «νέας δραχμής», που κάποιοι ευαγγελίζονται, αφορά μόνον τις φαντασιώσεις τους, γιατί αυτό θα μπορούσε να προκύψει μόνο σε μια κλειστή οικονομία σοβιετικού ή άλλου τριτοκοσμικού τύπου κι όχι στην Ελλάδα που είναι ένας εξωστρεφής τουριστικός προορισμός. Η ανάπτυξη της μαύρης αγοράς συναλλάγματος σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν ραγδαία και θα πυροδοτούσε ακόμα περισσότερο τον πληθωρισμό που έτσι κι αλλιώς θα προκαλούσε η καταχρηστική εκτύπωση χρήματος για να καλυφθούν τα ελλείμματα. Χρήμα που δε θα ήθελε κανείς να αποταμιεύσει.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η περαιτέρω εξαθλίωση των κατώτερων οικονομικών στρομάτων θα γινόταν δυσμενέστερη από αυτήν που, έτσι ή αλλιώς, αναμένεται να βιώσουμε στο άμεσο μέλλον.

πηγη