Είναι σοβαρό?
Πονάει?
Είναι αναστρέψιμο ή αφήνει μόνιμα κουσούρια?
Η εξάρτηση των εξαρτήσεων.
Μια νέα εξάρτηση, από τις φουντες, τη πρέζα, το συναγωνισμό στα σφηνάκια, τις βουλιμικές ή τις ανορεκτικές κρίσεις, τη θανατολαγνεία, την εξάρτηση από κάθε αρρωστημένο είδωλο ή αντίληψη που τους σερβίρεται στο πιάτο, δηλητήρια νομιμοποιημένα, με τη σφραγίδα είκοσι κατασκευαστών συνειδήσεων, που εγγυώνται πως όλα είναι κάτω από το όριο κινδύνου...
Ξέρετε υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια. Δεν έπεσαν από κάπου. Είναι οι ίδιοι έφηβοι που ...συμβιώνουν με τους γονείς, τους εξαρτημένους από το χρήμα, τις φιλοδοξίες, τον ανταγωνισμό, τ΄απωθημένα, τους καυγάδες, τα διαζύγια, την απουσία από το σπίτι την γενικώτερη απουσία τους από τη ζωή..
Είναι δυο κόσμοι που ανακαλύπτουν μια κοινή τρίτη πραγματικότητα. Σε κοιτάζω μέσα από τον ψηφιακό μου κόσμο, καθώς σκοτώνω τέρατα που σου μοιάζουν λιγάκι. Με κοιτάζεις μέσα από τη συνεχή σου αγωνία, της καθυστερημένης δόσης για το στεγαστικό, της ασφάλειας που έληξε, της αύξησης που δεν έγινε, της σύνταξης που καθυστερεί, του αυτοκινήτου που πάλιωσε και θέλει άλλαγμα, του/της συζήγου που δεν υποφέρεις άλλο πια..
20 παιδιά στο νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα από την συνεχή ενασχόλιση με τους υπολογιστές ή τα γκέιμς. Ενα παιδί είχε πεθάνει εδώ και μια βδομάδα παίζοντας. Δεν το είχε καταλάβει κανείς...
Ειδήσεις που παραλείπoυν το σημαντικότερο. Στο διπλανό δωμάτιο, δεν το είπαν, υπήρχαν γονείς εξαρτημένοι από το γκειμ της ζωής, γονείς εστιασμένοι μόνιμα στο τι θα απογίνουν στο αύριο που δεν υπάρχει ακόμα, με τις πλάτες φορτωμένες από τα φαντάσματα του χτες που δεν μπορούν να πετάξουν από πάνω τους, απόντες από το παρόν που περιείχε ένα παιδί, στο διπλανό δωμάτιο....
Ενα παιδί χτυπιέται χωρίς έλεος στη λέσχη του καυγά, κι εσύ το κοιτάς κι αναρωτιέσαι γιατί στο καλό χτυπάει στα καλά καθούμενα το κεφάλι του στο τοίχο. Κάνε ένα κλικ... μπες στην εικονική του πραγματικότητα. Μπορεί να ανακαλύψεις το κομμάτι που σου έλειπε από την εικόνα. Τον αντίπαλο που δεν μπορούσες να αντιληφθείς στη δική σου πραγματικότητα και που πιθανότατα σου μοιάζει.
Η Μαίρη κρέμασε τον μαυρισμένο της εαυτό, στο παζάρι κοινωνικής δικτύωσης, μόλις γύρισε διακοπές. 1500 φίλοι της έκαναν like...
O Γιώργος δε πήρε πρέφα πως έφτασε 20 αυγούστου 2012 ... έπαιζε....
Οι γονείς της Μαίρης και του Γιώργου, βγήκαν για καφέ, με τα αυτοκίνητά τους παρκαρισμένα δίπλα, και τον φρέντο ίδιο, μέτριο με ζαχαρίνη και λίγη κανέλλα....
Μια νέα εξάρτηση, από τις φουντες, τη πρέζα, το συναγωνισμό στα σφηνάκια, τις βουλιμικές ή τις ανορεκτικές κρίσεις, τη θανατολαγνεία, την εξάρτηση από κάθε αρρωστημένο είδωλο ή αντίληψη που τους σερβίρεται στο πιάτο, δηλητήρια νομιμοποιημένα, με τη σφραγίδα είκοσι κατασκευαστών συνειδήσεων, που εγγυώνται πως όλα είναι κάτω από το όριο κινδύνου...
Ξέρετε υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια. Δεν έπεσαν από κάπου. Είναι οι ίδιοι έφηβοι που ...συμβιώνουν με τους γονείς, τους εξαρτημένους από το χρήμα, τις φιλοδοξίες, τον ανταγωνισμό, τ΄απωθημένα, τους καυγάδες, τα διαζύγια, την απουσία από το σπίτι την γενικώτερη απουσία τους από τη ζωή..
Είναι δυο κόσμοι που ανακαλύπτουν μια κοινή τρίτη πραγματικότητα. Σε κοιτάζω μέσα από τον ψηφιακό μου κόσμο, καθώς σκοτώνω τέρατα που σου μοιάζουν λιγάκι. Με κοιτάζεις μέσα από τη συνεχή σου αγωνία, της καθυστερημένης δόσης για το στεγαστικό, της ασφάλειας που έληξε, της αύξησης που δεν έγινε, της σύνταξης που καθυστερεί, του αυτοκινήτου που πάλιωσε και θέλει άλλαγμα, του/της συζήγου που δεν υποφέρεις άλλο πια..
20 παιδιά στο νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα από την συνεχή ενασχόλιση με τους υπολογιστές ή τα γκέιμς. Ενα παιδί είχε πεθάνει εδώ και μια βδομάδα παίζοντας. Δεν το είχε καταλάβει κανείς...
Ειδήσεις που παραλείπoυν το σημαντικότερο. Στο διπλανό δωμάτιο, δεν το είπαν, υπήρχαν γονείς εξαρτημένοι από το γκειμ της ζωής, γονείς εστιασμένοι μόνιμα στο τι θα απογίνουν στο αύριο που δεν υπάρχει ακόμα, με τις πλάτες φορτωμένες από τα φαντάσματα του χτες που δεν μπορούν να πετάξουν από πάνω τους, απόντες από το παρόν που περιείχε ένα παιδί, στο διπλανό δωμάτιο....
Ενα παιδί χτυπιέται χωρίς έλεος στη λέσχη του καυγά, κι εσύ το κοιτάς κι αναρωτιέσαι γιατί στο καλό χτυπάει στα καλά καθούμενα το κεφάλι του στο τοίχο. Κάνε ένα κλικ... μπες στην εικονική του πραγματικότητα. Μπορεί να ανακαλύψεις το κομμάτι που σου έλειπε από την εικόνα. Τον αντίπαλο που δεν μπορούσες να αντιληφθείς στη δική σου πραγματικότητα και που πιθανότατα σου μοιάζει.
Η Μαίρη κρέμασε τον μαυρισμένο της εαυτό, στο παζάρι κοινωνικής δικτύωσης, μόλις γύρισε διακοπές. 1500 φίλοι της έκαναν like...
O Γιώργος δε πήρε πρέφα πως έφτασε 20 αυγούστου 2012 ... έπαιζε....
Οι γονείς της Μαίρης και του Γιώργου, βγήκαν για καφέ, με τα αυτοκίνητά τους παρκαρισμένα δίπλα, και τον φρέντο ίδιο, μέτριο με ζαχαρίνη και λίγη κανέλλα....
Ιστορίες Συνωμοσίας
RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.