Τα παιχνίδια που παίζονται με την καταστροφή της Χίου.

Η Χίος καίγεται σε βαθμό κακουργήματος. Φταίει μήπως ο καιρός; 

Όχι βέβαια. 
Η ανυπαρξία απαραίτητης υποδομής, η πλήρης διάλυση και των υπαρκτών υποδομών, η ανύπαρκτη συντήρηση των δασικών περιοχών που επαφίενται στον εθελοντισμό των κατοίκων, η εγκατάλειψη του νησιού από την κεντρική εξουσία που δεν διαθέτει πόρους για ασήμαντη αφορμή, όπως η πολιτική προστασία και τα γνωστά. 

Οι καταγγελίες δίνουν και παίρνουν για την κυβέρνηση και τον ρόλο της στο κάψιμο του νησιού. Τα κεντρικά μέσα προπαγάνδας αδιαφόρησαν πλήρως για το όλο θέμα, είτε το κατέταξαν σε τριτεύουσα σειρά. Όλα αυτά φαίνονται μάλλον ύποπτα.

Με δεδομένο το ενδιαφέρον και ορισμένων επενδυτικών κύκλων (ελληνοτουρκικής και αμερικανικής καταγωγής) για την χρήση του νησιού στο δίκτυο ΒΑΠΕ του Αιγαίου, αλλά και την αξιοποίηση της θέσης των μεγάλων νησιών της "Ασπρης Θάλασσας" για ολοκληρωμένα προγράμματα τουριστικής αξιοποίησης μαζί με τα παράλια της Τουρκίας, το κάψιμο του νησιού δεν...
φαίνεται καθόλου τυχαίο. 

Είναι μάλλον προφανές ότι το νησί καίγεται για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες "ανάπτυξης" που απαιτούν οι δανειστές, τα επενδυτικά κεφάλαια που κρύβονται πίσω από την τρόικα και οι Ευρωπαίοι κατακτητές. Η κυβέρνηση απλά εκτελεί εντολές, ελπίζοντας στο γνωστό μπαξίσι. Δεν χρειάζεται και πολλά. Απλά να είναι ο ευτελής εαυτός της και να διατηρήσει το γνωστό μπάχαλο και χάρβαλο στις υπηρεσίες πολιτικής προστασίας. Αυτό αρκεί, για την ώρα.

Επιπλέον, το κάψιμο του νησιού συνδέεται με σοβαρές αλλαγές που οι Ευρωπαίοι κατακτητές και οι Αμερικανοί θέλουν να επιφέρουν στις συνθήκες ασφαλείας της ευρύτερης περιοχής. Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε ότι στις μεγάλες φωτιές του 2007, τόσο οι "ειδικοί" του ΝΑΤΟ, όσο και της ΕΕ, είχαν βγει και είχαν μιλήσει για τον κίνδυνο της "πυροτρομοκρατίας". Αυτό που ήθελαν να πουν ήταν ότι η Ελλάδα του 2007 δεν ζούσε τον πύρινο εφιάλτη της κρατικής αδιαφορίας, της κυβερνητικής σκοπιμότητας, αλλά και της επιχειρηματικής ασυδοσίας, αλλά την απειλή μιας σχετικά νέας μορφής τρομοκρατίας, της "πυροτρομοκρατίας". Επομένως τα μέτρα που έπρεπε να παρθούν δεν αφορούσαν μόνο την κατάσβεση της φωτιάς και της αποκατάστασης των ζημιών, αλλά πρωτίστως μέτρα "εθνικής ασφαλείας" στα πλαίσια του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας.

Αν θυμάστε ο τότε, υπό παραίτηση, πρωθυπουργός έκανε εμφανίσεις αλά Μπους και κήρυξε -- αν και είχε παραιτηθεί λόγω προεκλογικής περιόδου -- στην μισή Ελλάδα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Λίγο έλειψε να προχωρήσει σε επίκληση του άρθρου 11 του Συντάγματος για στρατιωτικό νόμο. Τότε, αν θυμάστε, καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν είχε επισημάνει την επικινδυνότητα των κινήσεων Καραμανλή, ούτε την τακτική εκτροπής που ακολουθούσε. Το μεν ΠΑΣΟΚ γιατί ήταν στο κόλπο, ενώ τα κόμματα της αριστεράς ως συνήθως περί άλλων τύρβαζαν. Την γλυτώσαμε γιατί αφενός ο λαός δεν μάσησε τα περί "πυροτρομοκρατίας" και αφετέρου γιατί η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων τότε αρνήθηκε να υπακούσει σε πολιτικές εντολές επιβολής στρατιωτικού νόμου.

Σήμερα επανέρχεται το ίδιο σενάριο με μικρές παραλλαγές. Μπορεί το νησί να το καίει η τρόικα, οι δανειστές και η ευρωζώνη με εκτελεστικό όργανο την κυβέρνηση, αλλά κάποιοι ανακάλυψαν τουρκικό δάχτυλο. Άρχισαν λοιπόν να διοχετεύονται "πληροφορίες" ότι οι τούρκοι ξανακαίνε την Χίο κι άλλες τέτοιες ανοησίες. Το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις πυρκαγιές στο νησί είναι βαλτές, είνα κάτι περισσότερο από πιθανό. Όπως άλλωστε και πολλές, αν όχι οι περισσότερες, από τις πυρκαγιές που ξεσπούν και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όμως, το να μιλά κανείς για σκοτεινό σχέδιο των τούρκων πάει πολύ. Λες και δεν έχουμε "δικούς μας" με αρκετά σκοτεινά σχέδια ώστε να κάψουν όχι μόνο τη Χίο, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα. Εδώ, η συμμορία του ευρώ, μνημονιακή και αντιμνημονιακή, έχουν βάλει φωτιά και καίνε ολόκληρη την χώρα και μια Χίο θα λυπηθούν;

Το παραμύθι περί τουρκικής εμπλοκής το έκανε σημαία του και το κόμμα του κ. Καμμένου, που όπως όλα στην πολιτική φέρει το παραπειστικό τίτλο "Ανεξάρτητοι Έλληνες". Δεν έχει σημασία αν έχει ή δεν έχει στοιχεία. Έτσι είναι άμα είσαι στην ελληνική Βουλή, μπορείς να λες ότι σου κατεβάσει η γκλάβα, ή ότι σου υπαγορεύει η σκοπιμότητα που υπηρετείς, χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για φτηνή πατριδοκαπηλεία και ταυτόχρονα σκόπιμος αποπροσανατολισμός από τους πραγματικά υπεύθυνους, τι καθεστώς κατοχής που ευπειθώς υπηρετούν τα μνημονιακά και αντιμνημονιακά κόμματα της συμμορίας του ευρώ.
Είναι μόνο αποπροσανατολισμός; Πολύ φοβάμαι πώς όχι. Η παραφιλολογία περί τουρκικού δαχτύλου εξυπηρετεί τις ίδιες σκοπιμότητες των κύκλων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που υπήρχαν το 2007. Είδαν ότι οι άκρως επικίνδυνες παπαρολογίες περί "πυροτρομοκρατίας" δεν έπιασαν στον κόσμο και τώρα παίζουν μια "πατριωτική" εκδοχή του: για όλα φταίνε οι Τούρκοι. Ο σκοπός είναι να αλλάξει το καθεστώς του νησιού σε σχέση με την εθνική άμυνα και να τεθεί άμεσα υπό την άμεση επιτήρηση του ΝΑΤΟ, αλλά και των δυνάμεων της ΕΕ (FRONTEX, κλπ.) ως κρίσιμη περιοχή εθνικής ασφαλείας. Η προσπάθεια αυτή εντάσσεται σε μια συνολικότερη επιχείρηση του ΝΑΤΟ να αλλάξει το καθεστώς της εθνικής άμυνας της χώρας και να την εντάξει οργανικά στους επιχειρησιακούς τομείς εθνικής ασφαλείας που έχει αρχίσει να διαμορφώνει. Άλλωστε, μια χώρα υπό διάλυση, με τα νησιά της -- θυμάστε; -- στο τραπέζι του δούναι-λαβείν με τους δανειστές, τα ποικίλα επενδυτικά κεφάλαια και τους Γερμανούς γκάουλάιτερ της ΕΕ, δεν μπορεί να έχει ενιαίο σύστημα εθνικής άμυνας. Είναι μάλιστα ζήτημα αν χρειάζεται ένοπλες δυνάμεις. Αυτό που χρειάζεται είναι ευέλικτες ένοπλες δυνάμεις εθνικής ασφαλείας ταχείας επέμβασης εναντίον των "ασύμμετρων απειλών" που θα προκύψουν.

Θα πρέπει να έχουμε παντελώς καθαρό ότι τα επιχειρηματικά συμφέροντα των μεγάλων ολιγοπωλιακών ομίλων που τόσα χρόνια καταδυναστεύουν αυτόν τον τόπο, οικονομικά και πολιτικά, έχουν προχωρήσει τόσο πολύ στο να τα βρουν με τους αντίστοιχους ολιγάρχες της Τουρκίας, που θα μπορούσαμε να πούμε το εξής: Η ευρύτερη λεκάνη του Αιγαίου έχει γεννήσει ήδη μια ενιαία επιχειρηματική ολιγαρχία που απαρτίζεται από τις μονοπωλιακές κορυφές της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου, η οποία ονειρεύεται την από κοινού εκμετάλλευση της περιοχής. Από την Μαύρη Θάλασσα, έως την Μέση Ανατολή. Σήμερα δεν υπάρχει κανένα μεγάλο όνομα των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και την Κύπρο που να μην έχει ισχυρά οικονομικά και επιχειρηματικά ερείσματα στην Τουρκία. Όλοι αυτοί που κυβερνάνε την Ελλάδα τόσα χρόνια μέσα από τα ΜΜΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους έχουν κάνει τα ανοίγματά τους στην Τουρκία και έχουν μεταφέρει σε μεγάλο βαθμό τον κέντρο της επιχειρηματικής δράσης τους για τα επόμενα χρόνια στην γείτονα χώρα.

Μιλάμε για μια ενιαία επιχειρηματική τάξη, η οποία δεν δίνει δεκάρα τσακιστή πια για την εθνική συγκρότηση των χωρών απ' όπου προέρχονται τα διάφορα τμήματά της και έχει βρει σ' αυτή την συνένωση την διέξοδο σε μια εποχή όπου η ΕΕ και το ΝΑΤΟ επιδιώκουν την ρευστοποίηση της περιοχής με οικονομικά, αλλά και με πολιτικά μέσα. Ή η ελληνική επιχειρηματική και πολιτική ελίτ έχει πλήρως ενσωματωθεί στο νέο καθεστώς κατοχής και εκποίησης της Ελλάδας, απ' όπου η χώρα -- και το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό -- δεν πρόκειται να επιβιώσει ως ενιαία εθνική επικράτεια. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο, όπου η αντίστοιχη ελίτ έχει ήδη παραδόσει την ΑΟΖ και βρίσκεται στο παραπέντε να παραδώσει κι ολόκληρο το νησί υπό καθεστώς μνημονίων και κατοχής, ανάλογο μ' αυτό της Ελλάδας. Το μέλλον αυτών των αρχουσών τάξεων δεν συνδέεται πλέον με την υπαρξη τυπικά ανεξάρτητων κρατών, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήρια επιχειρηματικής επέκτασης όπως έκαναν μέχρι χθες. Πάνω σ' αυτή την βάση τα έχουν βρει με τους αντίστοιχους Τούρκους, υπό την αιγίδα των Αμερικανών και των Ευρωπαίων.

Αυτή η ενιαία επιχειρηματική τάξη, υπό την αιγίδα Ευρωπαίων και Αμερικανών, θέλει το Αιγαίο και τα νησιά του, ιδίως τα παράκτια με την Τουρκία, υπό καθεστώς γκρίζας οικονομικής και πολιτικής ζώνης, όπου το ΝΑΤΟ και η ΕΕ θα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Αυτό θα αποτελέσει το αντίβαρο και του διαφαινόμενου διαμελισμού της ίδιας της Τουρκίας από τους συμμάχους της. Γι' αυτό και όλοι μαζί ξαφνικά θυμήθηκαν τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της λεκάνης του Αιγαίου, αλλά και την χάραξη της ΑΟΖ. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπό καθεστώς χρεοκοπίας, εκποίησης και κατοχής από την ΕΕ, οι διαπραγματεύσεις για την ΑΟΖ και οι επιχειρήσεις πιστοποίησης του ορυκτού πλούτου είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να αναδειχθεί η "κοινή μοίρα" των χωρών της περιοχής. Στα πλαίσια αυτά, ούτε η Αθήνα, αλλά ούτε και η Άγκιρα δεν κάνει καμιά κίνηση που δεν έχει υποοδεχθεί από τους μεγάλους εταίρους και συμμάχους.

Όποιος λοιπόν φωνάζει σήμερα ότι φταίνε οι Τούρκοι για την καταστροφή της Χίου, τότε, συνειδητά, ή ασυνείδητα, παίζει, πέρα από ένα πολύ άσχημο παιχνίδι αποπροσανατολισμού από τους πραγματικά υπεύθυνους, αλλά και ένα επίσης πάρα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι για την ασφάλεια του νησιού, αλλά και της Ελλάδας, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα γεωοικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα του νέου καθεστώτος κατοχής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ
RAMNOUSIA