Η Πάρος και ο Πάσσαρης

Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην Ελληνική Αστυνομία και στην ελληνική κυβέρνηση. 
Θα περιμένω να μιλήσει ο συλληφθείς για τη ληστεία της τράπεζας στην Πάρο που συνοδεύτηκε από την δολοφονία ενός οδηγού ταξί.

 Εν τω μεταξύ, όμως, θέλω να σχολιάσω κάτι που διάβασα στο μπλογκ του. Θέλω να σχολιάσω τον «θαυμασμό» του για τον Κώστα Πάσσαρη. 
 Αναφέροντας την επίδραση που είχαν πάνω του διάφορα πρόσωπα που απασχόλησαν το αστυνομικό ρεπορτάζ -και, κυρίως, τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων-, καταλήγει:

«Βρήκα πιο ελκυστική, την λιγότερο υποκριτική, ηθική του Πάσσαρη. Ήμουνα νέος». 

 Κι εγώ ήμουν νέος αλλά δεν βρήκα καθόλου ελκυστική την ηθική του Πάσσαρη. Όποιος θέλει να σκοτώνει, θα βρει πολλές δικαιολογίες για να το κάνει. 
Ο Πάσσαρης βρήκε πολλές. 
 Όταν ο Πάσσαρης πυροβόλησε τους δυο αστυνομικούς του Τμήματος Μεταγωγών και τον σωφρονιστικό υπάλληλο στο Γενικό Κρατικό -την ημέρα που απέδρασε-, πυροβόλησε για να σκοτώσει. Διαφορετικά, θα τους πυροβολούσε στα πόδια. 

Ο Πάσσαρης είπε πως δεν ήθελε να σκοτώσει τους δυο αστυνομικούς. Η δικαιολογία του Πάσσαρη ήταν πως ο ένας εκ των δυο αστυνομικών τράβηξε όπλο, ενώ για τον σωφρονιστικό υπάλληλο – τον οποίο επίσης πυροβόλησε και επέζησε- είπε πως δεν γνώριζε ότι δεν είχε όπλο πάνω του. 
Νωρίτερα, βέβαια, ο Πάσσαρης είχε πει ότι θα σκοτώσει αστυνομικούς για να εκδικηθεί για τον θάνατο δυο Ρουμάνων συνεργών του που σκοτώθηκαν σε ανταλλαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς. 

Ο Πάσσαρης έλεγε ό,τι ήθελε -ανάλογα με την περίσταση- και κάποιοι τα έπαιρναν στα σοβαρά. Ήταν ένα τηλεοπτικό «είδωλο».

Σαφώς, ο Πάσσαρης είχε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, ήταν δημιούργημα της ίδιας κοινωνίας στην οποία ζούμε όλοι μας, έχουμε ευθύνες όλοι για την πορεία του στη ζωή -και ένας εκληματολόγος θα μπορούσε να βρει εξηγήσεις και «δικαιολογίες» για την συμπεριφορά του-, αλλά δεν νιώθω καμία εκτίμηση για την «ηθική» του. 

Όσοι εκτιμούν τον Πάσσαρη ξεχνούν πως δεν ήταν μόνο οι «ηρωικές» συμπλοκές του με τους αστυνομικούς. 

Ο Πάσσαρης -μεταξύ άλλων- είχε χρησιμοποιήσει όπλο για να ληστέψει μια γυναίκα που πουλούσε φρούτα στον ηλεκτρικό σταθμό της Καλλιθέας. Πολύ ηρωική πράξη. 

Για να επιστρέψω στον συλληφθέντα για τη ληστεία της Πάρου, δεν καταλαβαίνω πως ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στην εποχή του διαδικτύου -και μπορούσε να έχει πληροφορίες για όλους και για όλα- επιλέγει να «θαυμάζει» τον Πάσσαρη. 
Πολλή τηλεόραση είδε αυτή η γενιά και της έκανε κακό. Σκλαβάκια του Ευαγγελάτου και του Κακαουνάκη. 
Μπορεί να τους θαυμάζουν κι αυτούς. 

Στη ληστεία της Πάρου, ένας οδηγός ταξί προσπάθησε να σταματήσει τους δράστες την ώρα της διαφυγής τους, αυτοί τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν. 
Δεν έχω καταλάβει -από αυτά που έχω διαβάσει στα διάφορα ρεπορτάζ -αν πυροβόλησε ένας ή περισσότεροι τον οδηγό ταξί αλλά οι σφαίρες τον βρήκαν στο κεφάλι. Τον πυροβόλησαν για να τον σκοτώσουν. Διαφορετικά, θα τον πυροβολούσαν στα πόδια. 

Συμφωνώ πως είναι ανόητο να προσπαθήσεις να σταματήσεις τους ληστές μιας τράπεζας, αν δεν είναι αυτή η δουλειά σου (που κι αυτή είναι μια ανόητη δουλειά). 
Εγώ, πάντως, δεν σκοπεύω να το κάνω. 
Δεν ξέρω, όμως, αν ο άτυχος οδηγός ταξί ήξερε πως είχαν ληστέψει τράπεζα. Δεν ήταν μέσα στην τράπεζα, ήταν έξω από αυτήν. Από την άλλη, διαβάζω πως κάποιος φώναξε ότι τα όπλα των ληστών είναι ψεύτικα. Αν αυτό συνέβη, αυτός που το φώναξε πρέπει να αισθάνεται τύψεις για πάντα. 

Ο οδηγός ταξί ζούσε σε μια μικρή νησιώτικη κοινωνία και, ίσως, πίστεψε πως κάποιος γνωστός του απειλείται. 
Στα νησιά, οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους και ένας οδηγός ταξί -λόγω επαγγέλματος- τους γνωρίζει όλους. 
Οπότε, σε αυτήν την περίπτωση, δεν είναι ένας «ψόφιος βλάκας» που θυσίασε τη ζωή του για μερικά χιλιάρικα που είχαν ληστευτεί από τράπεζα -όπως αναφέρουν σε κείμενό τους κάποιοι που δηλώνουν αναρχικοί- αλλά ένας καλός άνθρωπος που προσπάθησε να βοηθήσει έναν συνάνθρωπό του. Σε κάθε περίπτωση, μπορούσαν να τον πυροβολήσουν στα πόδια. Αυτοί τον πυροβόλησαν στο κεφάλι. Και ήταν άοπλος. 
Δολοφόνοι. 

Απ’ τον καιρό που τα όπλα είναι στο χέρι του καθενός, χάθηκαν οι μάγκες. 

Και έγινε μάγκας όποιος μπορεί να τραβήξει τη σκανδάλη. Δεν γνωρίζω αν ο συλληφθείς ήταν ένας από αυτούς που πήραν μέρος στη ληστεία της τράπεζας στην Πάρο, ούτε αν είχε συμμετοχή στη δολοφονία του οδηγού ταξί. Υποθέτω πως θα μάθουμε την αλήθεια σύντομα. 

Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια πως πολλοί νέοι άνθρωποι δηλώνουν πως είναι αναρχικοί. Βέβαια, οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να είσαι αναρχικός. 

Πάντως, ο Πάσσαρης δεν ήταν αναρχικός. Ήταν δολοφόνος. Δημιούργημα της κοινωνίας μας μεν -και με δικές μας ευθύνες- αλλά δολοφόνος. 
Η ηθική, κοινωνική, πολιτιστική, πολιτική και οικονομική κατάρρευση της χώρας κάνει κάποιους να πιστεύουν πως δικαιολογούνται να κάνουν τα πάντα. Ακόμα και να σκοτώνουν περαστικούς. 
Δεν είναι έτσι. Αυτή είναι η λογική του μπάτσου. 

Οπότε, να μην λένε πως είναι αναρχικοί. Να λένε πως είναι αναρχόμπατσοι. 

Ή αναρχικός θα είσαι ή δολοφόνος. 

Και τα δυο δεν γίνεται.

πηγη