 |
| Η σεξι Μερκελ... |
Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που μπαίνει σε περίοδο φτώχειας. Ας παρηγορηθούμε. Υπάρχουν στον πλανήτη μας ακόμα 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι που είτε δεν τρώνε καθόλου είτε είναι μονίμως πεινασμένοι. Δηλαδή, ο ένας στους έξι δεν έχει να φάει.
Η πολεμική βιομηχανία είναι η ραχοκοκαλιά του καπιταλιστικού συστήματος και ο πόλεμος η μεγαλύτερη επένδυσή του. Χωρίς τη στήριξη των τραπεζών και των βιομηχάνων ο Χίτλερ δεν θα μπορούσε να κάνει πόλεμο.
Να θυμίσουμε μερικά πράγματα που είναι γνωστά στους ειδικούς αλλά άγνωστα στο ευρύ κοινό. Η γνωστή μας Deutsche Bank χρηματοδότησε την κατασκευή του στρατοπέδου εξόντωσης στο Αουσβιτς. Οι στρατιώτες του Γ' Ράιχ έκαναν τις μετακινήσεις τους με τζιπ και φορτηγά μάρκας Φορντ.
Ο Χένρι Φορντ είχε παρασημοφορηθεί από τον ίδιο τον Χίτλερ για τις υπηρεσίες του, όπως το ίδιο έγινε και με τον πρόεδρο της ΙΒΜ, με την υψηλή τεχνολογία της οποίας έγινε δυνατόν να εντοπιστούν οι Εβραίοι.
Το Ιδρυμα Ροκφέλερ χρηματοδότησε πλουσιοπάροχα τα πειράματα του Μέγκελε και των άλλων ναζί γιατρών, που ...
χρησιμοποιούσαν τους κρατουμένους ως ινδικά χοιρίδια. Οι κρατούμενοι δούλευαν για τις γιγαντιαίες γερμανικές βιομηχανίες, όπως Krupp, Thyssen, Siemens, Varta, Bosch, Volkswagen και άλλες, που στήριζαν οικονομικά το ναζιστικό πολεμικό μηχανισμό. Κανένας από αυτούς τους φίλους και υποστηρικτές του Χίτλερ δεν πέρασε από καμία Νυρεμβέργη, και είναι οι ίδιες εταιρείες που στηρίζουν σήμερα τη Μέρκελ και την πολιτική της.
Το τραγικό της Ιστορίας είναι πως σε αυτά τα εργοστάσια όπου δούλευαν Ελληνες κρατούμενοι, πήγαν και δούλεψαν πάλι Ελληνες μετανάστες τη δεκαετία του '50 και θεώρησαν τυχερό τον εαυτό τους που βρήκαν μια δουλειά. Τώρα οι Γερμανοί επενδυτές θέλουν να δημιουργήσουν στην Ελλάδα τις λεγόμενες βιομηχανικές ζώνες, κατά τα πρότυπα του Τρίτου Κόσμου, που στην ουσία θα είναι στρατόπεδα εργασίας, όπου οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν κανένα δικαίωμα. Θα είναι σαν κρατούμενοι με ελάχιστη αμοιβή.
Πρέπει να καταλάβουμε πως οι εταίροι μας έχουν κηρύξει στην Ελλάδα έναν οικονομικό πόλεμο. Και ως συνήθως τα κυρίως θύματα στους πολέμους είναι οι άμαχοι. Η διαφορά του πραγματικού πολέμου και του οικονομικού πολέμου είναι μόνο στην έλλειψη στρατού κατοχής. Το ρόλο του στρατού κατοχής τον παίζουν κυβερνήσεις ανδρεικέλων και μαζί με τις δυνάμεις καταστολής αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν εντολές και μνημόνια με αντάλλαγμα μια θέση στην εξουσία και, όχι σπάνια, με πλουτισμό. Οπως, για παράδειγμα, στη Δημοκρατία του Κονγκό, ένα μεγάλο μέρος του εξωτερικού χρέους της πήγε κατευθείαν στην τσέπη του Μομπούτου και από κει στις ελβετικές τράπεζες.
Τώρα πώς δέχτηκαν οι τράπεζες της Ελβετίας αυτό το κλεμμένο χρήμα; Αφελές το ερώτημα. Ολο το κλεμμένο χρήμα στις τράπεζες καταλήγει. Και οι ελβετικές τράπεζες έχουν και ένα ένδοξο παρελθόν.
Κέρδισαν υπέρογκα ποσά αγοράζοντας από τον Χίτλερ το χρυσάφι των θυμάτων του: τα κοσμήματα και τα δόντια των Εβραίων. Τη μόνη ηθική αξία που γνωρίζουν οι τράπεζες είναι πολλαπλασιασμός των κερδών τους. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.