Χαμογέλα ρε... σωθήκαμε!

Του Δημήτρη Μυ

Τα «αισιόδοξα» περί της ελληνικής «διάσωσης» από τους αλληλέγγυους εταίρους τα ακούσαμε χτες από δηλώσεις κυβερνητικών επισήμων και από το δημοσιογραφικό «ρουλεμάν».

 Εχει άραγε αυτή η αισιόδοξη εικόνα την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα; 

 Θα το δούμε τις προσεχείς μέρες, παρακολουθώντας τις αντιδράσεις και τις κινήσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Εκεί δηλαδή που γίνεται καθημερινά το καρδιογράφημα της ελληνικής οικονομίας...

Αποτιμώντας τα όσα ακούγονται από τις Βρυξέλλες, άνθρωποι της πιάτσας υποστηρίζουν ότι τα όσα συμφωνήθηκαν οδηγούν σε:

1. εξασφάλιση των κεφαλαίων των πιστωτών
   
   
2. αφαίμαξη για δυο- τρεις δεκαετίες των ελληνικών πόρων για χάρη των καταβολών τοκοχρεολυσίων
   
   
3. εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας και εθνικών πόρων
   
   
4. αλλαγή του χάρτη στην ελληνική τραπεζική αγορά, καθώς δεν είναι σε θέση να καλύψουν το άνοιγμα που έχουν σε ελληνικά ομόλογα

Τι σημαίνουν με πιο απλά λόγια τα παραπάνω;

1. διαιωνίζεται ο οικονομικός (και πολιτικός) έλεγχος της χώρας από τους πιστωτές
   
   
2. διάλυση του κοινωνικού ιστού, επέκταση της φτώχειας, των κοινωνικών ανισοτήτων και των εντάσεων
   
   
3. αποστέρηση των πόρων και των δυνατοτήτων ανάκαμψης
   
   
4. ασφυκτικός έλεγχος της ελληνικής οικονομικής κοινωνικής πολιτικής ζωής από τα χρηματοοικονομικά σχήματα της Ευρώπης και των ΗΠΑ

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω για την Ευρωζώνη; Υπάρχει άραγε σωτηρία της ευρωπαικής νομισματικής (και πολιτικής) ένωσης?

Την απάντηση στο ερώτημα μάλλον δίνει μια χτεσινή εξέλιξη, σύμφωνα με την οποία συνολικά 2,62 δισ. ευρώ άντλησε την η Ισπανία δημοπρατώντας 10ετή και 15ετή ομόλογά της, βλέποντας όμως τα επιτόκιά τους να αυξάνονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 14 ετών στον απόηχο των ανησυχιών για την Ευρωζώνη.

Το επιτόκιο για τα 10ετή έφτασε, κατά μέσο όρο, το 5,92% (έναντι 5,35% στην προηγούμενη δημοπρασία) και εκείνο των 15ετών το 6,21% (από 6,03%). Η ζήτηση ήταν μεν σχεδόν διπλάσια και για τις δύο περιπτώσεις, αλλά μειωμένη σε σύγκριση με την αντίστοιχη δημοπρασία του προηγούμενου μήνα. Η Μαδρίτη είχε κληθεί να πληρώσει τόσο ακριβά το δανεισμό της από το 1997, όταν τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων της είχαν φτάσει το 7,26% και των 15ετών το 7,49%

Με άλλα λόγια, μπορεί να «βούλωσε» η ελληνική «τρύπα», είναι όμως έτοιμες να ανοίξουν άλλες, πολύ μεγαλύτερες.