Μην τους αφήνετε να σας τρομάζουν άλλο. Δεν αξίζει...

Don't Panic!

Του Αλέξανδρου Μερκούριου
(Μην τους αφήνετε να σας τρομάζουν άλλο. Δεν αξίζει.)
Don’t panic
Παρακαλώ πριν ξεκινήσετε την ανάγνωση, αν επιθυμείτε βέβαια να διαβάσετε, πατήστε την υπερσύνδεση του τίτλου για να ακούτε κατά την ανάγνωση. Αν και μου αρέσουν οι Coldplay, ομολογώ ότι δεν ήξερα αυτό το τραγούδι. Το άκουσα όμως, πρώτη φορά χθες το απόγευμα.


Πού;


Στο διάστημα. Κι όμως, είναι αλήθεια. Ο αστροναύτης - πιλότος, που αυτή την ώρα (ή πριν λίγο) επιχειρεί την τελευταία προσγείωση του διαστημικού λεωφορείου Atlantis, είχε αγχωθεί αρκετά χθες το βράδυ προετοιμάζοντας τη δύσκολη διαδικασία της επιστροφής.
 Θυμήθηκε ότι το 2004, την ώρα που οι Έλληνες ήταν στην τελική φάση προετοιμασίας της Ολυμπιάδας, το διαστημικό λεωφορείο Columbia κάηκε κατά την επάνοδο στην ατμόσφαιρα γιατί κάποιος «υπεύθυνος» δεν πρόσεξε ότι στην θερμική ασπίδα είχε ανοίξει μια τρύπα… Στην τραγωδία που ακολούθησε δεν έζησε κανείς.
Από το κέντρο ελέγχου σκέφτηκαν να του βάλουν ένα τραγουδάκι για να τον χαλαρώσουν.  Του έβαλαν λοιπόν το Don’t panic. Και τα κατάφεραν…


Την ίδια ώρα που προσγειώνεται η τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου, για μας τους Έλληνες ξημερώνει η πιο κρίσιμη ημέρα από την έναρξη της κρίσης.

 Πιστωτικό γεγονός;

 Επιλεκτική χρεοκοπία;

 Υποβάθμιση; Αναδιάρθρωση;

 Κούρεμα;

 Rollover;

 Επαναγορά ομολόγων;

. Συμμετοχή ξένων ιδιωτών στο χρέος μας;

Ομολογώ, ότι μετά από μήνες συστηματικής επικοινωνιακής τρομοκρατίας, αν μη τι άλλο οι Έλληνες ίσως να είναι ο πιο ενήμερος λαός στα...
 μακροοικονομικά. Οι γνώσεις τους είναι πλέον Πανεπιστημιακού επιπέδου. Έχουν βομβαρδιστεί τόσο πολύ με άχρηστη θεωρητική γνώση που θα τους έκανε άριστους συνομιλητές σε ένα ακαδημαϊκό τραπέζι.
 Δεν θα έδινε όμως καμία λύση στο πρόβλημά τους. Το ίδιος συμβαίνει και με τις ημερομηνίες σταθμούς. Η 21η Ιουλίου, όπως και η 25η Μαρτίου, προηγούμενα, είχαν προβληθεί ως οι καθοριστικές ημερομηνίες (και σε έναν βαθμό ήταν) για τη ζωή ή τον θάνατο της ελληνικής οικονομίας.

Όπως λοιπόν συνέβη και την 25η Μαρτίου, το «διακύβευμα» που έλεγε κάποτε και ο Σημίτης (αλήθεια που είναι σήμερα ο πρωτεργάτης της ελληνικής ένταξης στο ευρώ και ποια γνώμη έχει γι αυτό που έφτιαξε;) μετατοπίζεται.

Και η λύση δεν θα είναι του τύπου ναι ή όχι, άσπρο ή μαύρο, αλλά κάτι πιο ενδιάμεσο. Κάτι που θα επιτρέψει και μια χρονική αλλά και ποιοτική μετατόπισης της λύσης, σε ένα θέμα που δείχνει να μην λύνεται.

Ως Έλληνες, που έχουμε μάθει τόσο καλά οικονομικά, καταλαβαίνουμε πια ότι το θέμα δεν είναι μόνο δικό μας. Ούτε το δημιουργήσαμε εμείς, μόνο. Απλά, ως μικρότεροι, βγάζουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Έχουμε καταλάβει επίσης, ότι αν η Ευρώπη δεν αποφασίσει να λύσει το θέμα της θα πέσει και η ίδια. Άρα το θέμα δεν είναι αν θα σωθεί η Ελλάδα. Η Ελλάδα με τα δικά της μέσα δεν μπορεί να σωθεί με τίποτα.
Δεν είδατε ότι ούτε τα αντικειμενικά κριτήρια που «πουλάνε» εδώ και τέσσερα χρόνια από τις ειδήσεις δεν μπορούν να εφαρμόσουν; Και το γύρισαν σε μαζικό χαράτσι επιτηδευματιών για δίκαιους και άδικους;


Δεν είδατε το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, ότι ενώ τα μέσα μαζικής μεταφοράς, και ο ΟΣΕ πάνε για ξεπούλημα εξπρές, χθες ανακοινώθηκε νέο ρυθμιστικό σχέδιο για την Αθήνα, που προβλέπει πως θα κινούνται και τι θα κάνουν; Είναι δυνατόν Κι όμως είναι διότι κάποιος είχε πάρει την μελέτη, και προφανώς πρέπει να πληρωθεί…
Αφήστε λοιπόν τα σοβαρά και τα δύσκολα. Εκεί τα πράγματα είναι χειρότερα. Γι αυτό και όπως σας είπα, το θέμα δεν είναι αν θα σωθεί η Ελλάδα μόνη της. Το θέμα είναι αν η Ευρώπη για να σωθεί θα γίνει μία άλλου τύπου… Αμερική. Με σύστημα Ηνωμένων Πολιτειών με κεντρική κυβέρνηση και τράπεζα.
Κι εμείς αν θα γίνουμε μια καλή ευρωπαϊκή πολιτεία, τύπου Φλόριντα. Με σουπερ τουρισμό, πολλά ξενοδοχεία, καζίνο και φρουτάκια (αυτό το θέμα δεν άνοιξε, χθες;). Και βέβαια με πολλούς λαθρέμπορους και πουτάνες, που «φέρνουν» όλα τα προηγούμενα…


Γι αυτό, βέβαια, εσείς δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα. Οπότε, ακόμη κι αν η Ελλάδα που ξέρατε, σαν αφήσει πίσω, μην αγχωθείτε. Απλά… don’t panic. Δεν χρειάζεται.