Τα ράσα κάνουν τον παπά (και την Πάπια)...???

Η προκλητικά επίσημη επιβράβευση των συγκεκριμένων «νομίμων» και κατ’ εξακολούθηση παράνομων εκκλησιαστικών φοροφυγάδων 

Το παρόν ιστολόγιο ουδέποτε εξεπλάγη με τη συνεχή και αδιάκοπη παρουσία της εκκλησίας και τους τρόπους δράσης της (η δράση αυτή, ονομάζεται Παράδοση) στο νεοελληνικό, κατ’ επίφαση κοσμικό κράτος.

 Ουδέποτε μείναμε –όπως ορισμένοι «έγκυροι» αρθρογράφοι ή δημοσιογράφοι- άναυδοι με αυτά που βγήκαν και εξακολουθούν να βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας για σεξ, ναρκωτικά, εκβιασμούς, παραδικαστικά  ιερά κυκλώματα, ιερές επενδύσεις, υπεράκτιες εταιρείες και..

άλλα μαφιόζικα, πάντα στα πλαίσια της εκκλησιαστικής ζωής, ή μάλλον της ιερής εξουσίας που στην ιδιοκτησία της συμπεριλαμβάνει και το… κοσμικό μας κράτος.

 Οι πολέμιοι του χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας επικαλούνται συχνά ή κυρίως, συνειδητά ή όχι, την προαναφερόμενη gloriam Παράδοση…

 Συνειδητά παραγκωνίζεται η ιστορική αλήθεια: «Η κυριαρχία της πολιτικής εξουσίας έναντι της θρησκευτικής στο πολυεθνικό Βυζάντιο» μπερδεύεται με τον «ηγετικό ρόλο του Πατριαρχείου στο ορθόδοξο μιλέτ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

 Η, από την άλλη, λησμονείται ότι η σημερινή σχέση Κράτους-Εκκλησίας διαμορφώθηκε ως συμβιβασμός στην προσπάθεια του νεαρού εθνικού κράτους να υποτάξει ένα προεθνικό θεσμό, την ορθόδοξη εκκλησία, που είχε αντιταχθεί στη γέννησή του.»  Αυτά, τα στοιχειώδη, δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα αγνοούνται εσαεί ακόμα κι από ερασιτέχνες μελετητές της νεότερής μας ιστορίας.

 Όλα αυτά, δεν θα έπρεπε να αγνοούνται από τους κυβερνώντες, ούτε φυσικά κι από τον «τσάρο» της οικονομίας κ. Βενιζέλο, εκτός κι αν συντάσσεται με την πολιτικά παρωχημένη άποψη περί «κοινωνικής συνοχής», η οποία έχει ήδη διαλυθεί λόγω των άδικων οικονομικών μέτρων εις βάρος των χαμηλών στρωμάτων, επομένως, το επιχείρημα δεν στέκει.

 Εντάσσοντας λοιπόν την εκκλησία και το πλήρωμά της εντός της συνταγματικής ισονομίας (λέμε τώρα), δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί «διάκριση» ενάντιά της, κάθε άλλο μάλιστα, θα έκανε πράξη, τις επαναλαμβανόμενες -προς εμπέδωσή μας- εξαγγελίες του αρχιεπισκόπου περί συμβολής της εκκλησίας στη κοινωνική δικαιοσύνη. Προς το παρόν αυτές οι εξαγγελίες παραμένουν αυτό που πράγματι είναι:

 Κούφιες εξαγγελίες, χωρίς κανένα νόημα, στοχεύουν αποκλειστικά σε αυτούς που θα πίστευαν ούτως ή άλλως τον… αγαθό εκκλησιαστικό λόγο, δηλαδή τα αμνοερίφια, τα οποία μαθηματικά με την πάροδο του χρόνου, λιγοστεύουν κι αυτά ωιμέ, δραματικά.

 Προς τι λοιπόν αυτή η συστηματική, η προκλητικά επίσημη επιβράβευση των συγκεκριμένων «νομίμων» και κατ’ εξακολούθηση παράνομων εκκλησιαστικών φοροφυγάδων;

 δηλώνονται ποτέ έσοδα κηδειών, γάμων, βαφτίσεων και άλλων πολυπλόκαμων και… περίεργων δωρεών; Πλήρωσε ποτέ τα ανομήματά της για την οικονομική διαχείριση της «ΜΚΟ» Αλληλεγγύη; Αστεία πράγματα.

Τι ακριβώς φοβάται η κυβέρνηση και δεν πράττει το αυτονόητο.

«Τον τελευταίο καιρό, βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Την ώρα που τα συνήθη θύματα των φορολογικών επιδρομών -μισθωτοί και συνταξιούχοι- υφίστανται άγρια λεηλασία και αφαίμαξη του εισοδήματός τους με ποικιλία μεθόδων, τη στιγμή που η τρόικα εξαναγκάζει την κυβέρνηση να ξεπουλήσει δημόσια περιουσία και επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, ο υπουργός Οικονομικών Β. Βενιζέλος διαβεβαιώνει τον αρχιεπίσκοπο ότι η Εκκλησία δεν κινδυνεύει να απολέσει οποιαδήποτε παροχή ή ευνοϊκή μεταχείριση απολαμβάνει από το υπό πτώχευση κράτος.

Ούτε τους μισθούς των κληρικών θα κληθεί να πληρώσει η ίδια, ξαλαφρώνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε τα τεράστιας αξίας ακίνητα, που κατέχει με περίεργα οθωμανικά φιρμάνια, θα ενταχθούν στην εταιρεία αξιοποίησης της δημόσιας περουσίας για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, ούτε τις σκανδαλώδεις φορολογικές απαλλαγές των εσόδων από το παγκάρι των ναών ή τις μισθώσεις γαιών και οικοδομών θα στερηθεί.

Και, για να ρίξουν «στάχτη στα μάτια» των σκληρά φορολογούμενων χαμηλοσυνταξιούχων και χαμηλόμισθων, αρχιεπίσκοπος και υπουργός επικαλέστηκαν το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας.

 Τι σημαίνει αυτό;

 Πολύ απλά, με τα χρήματα που οφείλει να αποδίδει στο Δημόσιο, για την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας, η Εκκλησία παριστάνει -με κρατικά κόλλυβα- τη φιλάνθρωπη, επιτυγχάνοντας μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια, προσελκύει… πελάτες και από την άλλη κρατάει αυτούσια τα περιουσιακά της στοιχεία.

Μάλιστα, ο υπουργός Αμυνας Π. Μπεγλίτης τής παραχώρησε και το στρατόπεδο «Λιόση» για την κατασκευή προνοιακών υποδομών, ωσάν να μη διαθέτει ανά την Ελλάδα τεράστιες εκτάσεις και μεγάλης αξίας ακίνητη περιουσία….» [Ντόρα Νταϊλιάνα στην «Ε»]

 Σοφά πράττει ο κ. Βενιζέλος διότι ακόμα και στην ατζέντα των αυτοαποκαλούμενων «Αγανακτισμένων», η εκκλησία παραμένει, εν μέσω χειροκροτημάτων μάλιστα, στο απυρόβλητο.

 Την οργή των οποίων εκμεταλλεύεται και υποδαυλίζει από άμβωνος, με περίσσια θρασύτητα, παριστάνοντας τον κήνσορα κατά των σκληρών μέτρων. Την ίδια στιγμή που η ίδια, προς ίδιον όφελος, λειτουργεί ως συνεταίρος του ρημαγμένου δημόσιου ταμείου.

Μα τι λέω, η στάση του κ. Βενιζέλου ως προς τις πολύτιμες πελατειακές του σχέσεις δεν είναι παρόμοια με αυτόν του «νόμιμου» τυχοδιωκτισμού της Εκκλησίας;

Σαρανταδύο οι βαθμοί Κελσίου. Ας τα λέμε καλά.

από Po