Δεν το περίμεναν;

Μείζον πολιτικό ζήτημα, λοιπόν, οι επιθέσεις - χλευασμοί, μούντζες και «γιούχα» στη συντριπτική πλειονότητα των περιστατικών - κατά πολιτικών;

Όχι βέβαια... Θα ήταν κάτι σαν πολιτικό ανέκδοτο μια παρόμοια θεώρηση του θέματος.

 Αντιθέτως, το ότι υπουργοί και μεγαλοστελέχη έφτασαν σε υψηλότατα επίπεδα δραματοποίησης και υποκρισίας σχεδόν αναγνωρίζοντας... ρόλο σε γραφικούς και τσαρλατάνους που διοργανώνουν ηλίθια γιουρούσια έξω από σπίτια πολιτικών είναι μια ένδειξη πολιτικής παθολογίας.

Το ίδιο ισχύει με την αστόχαστη (και απίστευτη) επίκληση Παπουτσή του ενδεχομένου το ΠΑΣΟΚ να κινητοποιήσει τους οπαδούς του για υπεράσπιση των στελεχών του. Όλοι γνωρίζουν ότι τα φαινόμενα αποδοκιμασίας θα ...
εντείνονται όσο περισσότερο θα προχωρεί η εξαθλίωση μεγάλων λαϊκών μαζών, όσο η αδικία θα γίνεται το κυρίαρχο αίσθημα των Ελλήνων πολιτών.
Τι άλλο μπορεί να περιμένει κάποιος όταν φορολογεί δύο, τρεις και τέσσερις φορές τους ίδιους και τους ίδιους, όταν μειώνει ακόμη και τις άθλιες συντάξεις των 350 ευρώ, όταν καταδικάζει στη μόνιμη ανεργία τεράστιο μέρος του πληθυσμού και όταν εμπεδώνει το καθεστώς «διαρκούς χρεοκοπίας» ως ανάγκη και «σωτηρία της χώρας»;
Ο δρόµος που επέλεξε η κυβέρνηση, είτε από αδυναμία είτε από ανικανότητα είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, είναι καταστροφικός και αδιέξοδος. Καμιά κοινωνία, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορεί να αποδεχθεί τον θάνατό της, όταν μάλιστα συνειδητοποιεί σε όλο και μεγαλύτερη έκταση ότι δεν υποβάλλεται σε ανταποδοτικές θυσίες που κάποτε θα δώσουν θετικό αποτέλεσμα.
Αντιθέτως η πλήρης κατάρρευση της παραγωγής, του εμπορίου και της απασχόλησης, η απαξίωση υγείας και παιδείας, η εκποίηση - με όρους κατάσχεσης - της εθνικής περιουσίας πείθουν όλο και περισσότερους ότι η επιστροφή σε δεκαετίες πείνας και εξαθλίωσης θα έχει πολυετή, αν όχι μόνιμα, χαρακτηριστικά.
Το ερώτηµα πού θα καταλήξουν οι εκδηλώσεις οργής και αγανάκτησης δεν μπορεί, προφανώς, να απαντηθεί σήμερα. Ας ελπίσουμε ότι η σημερινή απόρριψη θα γίνει το συντομότερο αναζήτηση διεξόδου επιβίωσης και ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν ύστερα να ανακτηθούν...

Ποντικι