Η μαύρη μέρα της ελληνικής δημοσιογραφίας..

Ανεξαρτήτως της ομολογίας του διαβόητου Στρος Καν ουδείς αμφιβάλει ότι οι «Γιωργάκηδες» «έδωσαν» συνειδητά τη χώρα μας στις «αγορές».. Ότι οι «υπόγειες» συζητήσεις είχαν αρχίσει ακόμα από πριν τις εκλογές(!) τότε που ο «Γκιόργκος», ο πασοκισμός και η εντεταλμένη δημοσιογραφία εξαπατούσαν συνειδητά τον κόσμο για να υφαρπάξουν την εξουσία.. Ουδείς αμφιβάλει ότι όλοι αυτοί μεθόδευσαν την βρώμικη δουλειά παρουσιάζοντας την χώρα μας ως «τιτανικό» και το λαό της ως «κοπρίτη» και «διεφθαρμένο» προκειμένου να δημιουργηθεί το κατάλληλο επικοινωνιακό κλίμα, να αντιδράσουν οι «αγορές», να ανέβουν τα σπρέντ και να επακολουθήσει η παράδοση όλων μας σε μια σειρά από «μνημόνια» που γαμάνε τη ζωή μας χωρίς τελειωμό..

Εκείνο πια που ενδιαφέρει περισσότερο είναι το γεγονός ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας (αριθμός 1) δημοσιογράφος για να «αποκαλύψει» την κομμένη συνέντευξη του Στρος Καν που ομολογούσε την μεθοδευμένη παράδοση.. Ούτε ένας που να κάνει στοιχειωδώς τη δουλειά του και να παρουσιάσει το λογοκριμένο κομμάτι.. Ακόμα και επί χούντας υπήρξαν κάποιοι δημοσιογράφοι που τίμησαν το επάγγελμα και τον εαυτόν τους.. Αυτό λοιπόν που δεν μπόρεσε να κάνει ακόμα και ο πιο τρανός «αποκαλυπτικός» δημοσιογράφος, παρότι ήταν η δουλειά του, μπόρεσε να το κάνει ο Λαζόπουλος, δηλαδή ένας ηθοποιός παρότι δεν ήταν η δουλειά του.. Η ελληνική δημοσιογραφία με την ηχηρή σιωπή της αποκάλυψε τρανταχτά το ποιόν της και το ποιόν αυτών που υπηρετεί. Αν αυτό δεν λέγεται καθεστώς, τότε πώς λέγεται; Αν αυτό δεν αποτελεί τον μέγιστο εξευτελισμό και τη μαύρη μέρα της ελληνικής ενημέρωσης και δημοκρατίας τότε τι άλλο περιμένουμε;..

sofistis