Δεν «χαρίζεται» στους προδότες η γαλανόλευκη.

Εκείνοι που έδειραν τον κ. Χατζηδάκη, γιατί δεν έχουν συλληφθεί ακόμα; «Αόρατοι άνθρωποι» είναι ή «φαντομάδες»;
Οτι πιθανόν να 'ναι «πρασινοφρουροί», δεν θέλω να το πιστέψω. Ούτε επίσης «ακτιβιστές» από εκείνους που δέρνουν προληπτικώς τους φασίστες, επειδή οι φασίστες «προτρέπουν στη βία» (άρα το ξύλο εναντίον τους δεν είναι επίσης βία)!!
Ούτε θέλω να πιστέψω ότι εκείνοι που αμαυρώνουν και υπονομεύουν τις εργατικές διαδηλώσεις είναι «προστατευόμενο είδος» (μάλιστα απ' την Αστυνομία
ή την κυβέρνηση). Διότι ένας υπουργός της κυβέρνησης, όπως ο κ. Χρυσοχοΐδης, ...
δικαιούται να 'ναι πληροφοριοδότης των Αμερικανών (κοινώς χαφιές) για το τι κάνουν ή δεν κάνουν οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας του, αλλά αν το σπορ γενικευθεί
δεν θα γνωρίζουμε πλέον ποιος καρφώνει σε αυτήν τη χώρα ποιον για καλό σκοπό και ποιος από κακιά συνήθεια.
Οπως γίνεται τώρα στην Ευρώπη με την Ουγγαρία. Κατηγορείται για τυποκτόνους νόμους λες και δεν έχουν ακριβώς τους ίδιους άλλες χώρες όπως η Ολλανδία, η Δανία, η Σουηδία ή η Ελβετία.
Για να μην πούμε για τη Γαλλία όπου δικάζονται άνθρωποι (ανάμεσά τους και... δημοσιογράφοι) για «εγκλήματα γνώμης»!! Οπως η «παρακίνηση σε μίσος»!! Μίσος εναντίον ποιου; Του φασισμού μήπως; του καπιταλισμού έστω; και είναι αυτό το μίσος ένα κακό μίσος;
Με κάτι τέτοια πολιτικώς ορθά (άτινα οι σιωνιστές κυρίως καθιέρωσαν παγκοσμίως βάζοντας μπροστά τις ΗΠΑ) και τα οποία η μεταμοντερνική αριστερά υποστήριξε έως αποκολοκυνθώσεως, σήμερα θα μπορούσε να κατηγορηθεί για «εγκλήματα μίσους» τόσον ο Μαρξ όσον κι ο Τσώρτσιλ.
Τα έχουμε μπερδέψει τα πράγματα. Για παράδειγμα, η ελληνική σημαία στα χέρια ενός φασίστα, όπως προχθές στον Αγιο Παντελεήμονα, υβρίζεται. Αυτοί
που χαιρετούν φασιστικά κρατώντας τη γαλανόλευκη είναι οι επίγονοι των εξ ίσου φασιστών προγόνων τους, των ταγματασφαλιτών, των δωσίλογων, των συνεργατών των Γερμανών ναζί. Οι φασιστοχρυσαυγίτες έχουν τόση σχέση με τον πατριωτισμό όση είχαν οι φασίστες ταγματαλήτες που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές το 1941-44. Αυτούς που διαμέλισαν τότε την Ελλάδα κι έκαναν την πείνα του λαού της λίρες και σφαίρες.
Δεν «χαρίζεται» στους προδότες η γαλανόλευκη. Τουλάχιστον όχι από όσους την κρατούσαν τρυφερά στα χέρια τους στο Πολυτεχνείο, ή την έβαψαν με το αίμα τους στο 1-1-4, στο ΕΑΜ, στο Μπιζάνι, στο Θέρισο ή στο Μανιάκι.
Κάποτε πρέπει να σοβαρευτούμε.
Δύσκολο σε μια χώρα που γίνεται σήριαλ το αν-θα-φύγει-να-πάει-πού η κυρία Μανωλίδου
ή όπου καλείται Ιστορία να μας διδάσκει ο Αδώνιδας, μιας και η κυρία Διαμαντοπούλου φαίνεται ότι εξορίζει αυτό το μάθημα απ' τα Λύκεια.
..................................
Κάπως έτσι, έχουμε φθάσει να κατηγορείται σήμερα ο Μπερλουσκόνι για «εκπόρνευση ανήλικης» κι όχι για την ανασκολόπιση της Ιταλίας.
***
Απ' την άλλη βεβαίως, αρχίζουν να εμφανίζονται και «περιπτώσεις Γκλέτσος», οι οποίες ως φαίνεται ανοίγουν δρόμους ευρύτερους από εκείνους που φράζουν τα διόδια. Περιπτώσεις
που έχουν τη δική τους γνησιότητα, άσχετη με τη ρητορική (αλλά και τη φαιδρή συχνά πρακτική) των «επαγγελματιών του ακτιβισμού», των
συγκοινωνούντων μαζί τους μη-κυβερνητικών-οργανώσεων κι άλλων «αντιεξουσιαστικών» σχημάτων, που βολεύουν την εξουσία τόσον όσον οι πραιτωριανοί, οι ιησουίτες, η πέμπτη φάλαγγα και οι ιδιοτελείς ηλίθιοι...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 17.Ι.2011 stathis@enet.gr