ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ
Επανάληψις μήτηρ μαθήσεως. Το έχουμε γράψει πολλές φορές, ωστόσο δεν μας πειράζει να κουραστούμε επί του προκειμένου, αν διατηρούμε την ελπίδα να φανούμε χρήσιμοι. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να υπερασπίζεσαι τα προφανή. Η Ιστορία κάθε έθνους συγκροτεί αυτό που ονομάζουμε Εθνική Συνείδηση. Πάνω στις ιδιαιτερότητες κάθε λαού αναπτύχθηκε μέσα από αντιθέσεις - συγκρούσεις ο πολιτισμός.Η ιδιαιτερότητα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο που πολιτισμού μας – ο Άλλος συγκροτεί τη βασική συνθήκη του αυτοπροσδιορισμού μας. Δεν υπάρχει λαός στον κόσμο που να θέλει να καταργήσει το παρελθόν του ή, τέλος πάντων, να το θέσει υπό περιορισμό. Αυτή η παγκοσμίου εμβέλειας γελοιότητα ..
που προωθείται στα ελληνικά σχολεία έρχεται ως αποτέλεσμα μιας σειράς απλουστεύσεων που προωθούνται στο όνομα μιας ομιχλώδους αντίληψης περί παγκοσμιοποίησης.
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας πολύ απλά προωθείται μια «προοδευτική» αντίληψη που μεταφράζει τη φυσιολογική αγάπη που τρέφει κάθε πολίτης για την πατρίδα του και κατά συνέπεια για την ιστορία του ως σύμπτωμα Ρατσισμού. Αυτή η αντίληψη πριν από όλα βρήκε πρόθυμους και, ω του θαύματος, υπερκομματικούς θιασώτες, που καλύπτουν το φάσμα από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, τον Συνασπισμό, μέρος του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ έως και τους νεοφιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας.
Για παράδειγμα, η ιέρεια αυτής της τάσης, η κ. Θάλεια Δραγώνα, ισχυρίζεται ότι η διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στη μέση εκπαίδευση υποκρύπτει ρατσιστικές τάσεις («Τι είν’ η Πατρίδα μας; Ο Εθνοκεντρισμός στην Εκπαίδευση», εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σελίδα 86).
Στο μεταξύ, τα Αρχαία Ελληνικά, ενώ ως γλώσσα διδάσκονται στα εκλεκτότερα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης σε πάμπολλες χώρες όλου του κόσμου, στην Ελλάδα αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση ρατσισμού. Δεν θα είμαι ευγενής: Αυτή η αλλόκοτη ανοησία, αυτός ο εξωφρενικός εξτρεμισμός κάθε λογικής, που εκτρέφεται ποιος ξέρει από ποιους κύκλους, δεν με αφήνει αδιάφορο. Όπως δεν με αφήνει αδιάφορο το ότι σε όλη τη Μακεδονία υπάρχουν διάσπαρτα και αδιαμφισβήτητα μνημεία του ελληνισμού και πρέπει να δέχομαι τις ιστορικές διαστρεβλώσεις που θέλουν τον Μεγάλο Αλέξανδρο Σκοπιανό για να νιώθω αντιρατσιστής!
Το ότι ως κοινωνία αφήσαμε την αγάπη προς την πατρίδα μας να γίνει συνώνυμο με τις πιο απεχθείς φασιστικές εκδοχές της χώρας αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπερασπιστώ τη μεγάλη της Ιστορία, το παρελθόν της, τις μικρές και τις μεγάλες της στιγμές.
Οικοδομήσαμε μια κοινωνία βλακώδη, η οποία εξορίζει τα Αρχαία Ελληνικά, πάνω στην κληρονομιά των οποίων οικοδομήθηκε και βασίζεται όλος ο σύγχρονος κυρίαρχος Δυτικός Πολιτισμός. Την αποκλειστική ευθύνη για την αγράμματη και αστοιχείωτη χώρα έχουν οι μεταπολεμικές δεξιές κυβερνήσεις, οι οποίες την ταύτισαν με τους δωσίλογους, τους μαυραγορίτες και όλους τους αλήτες που συγκρότησαν το παρακράτος της.
Από την άλλη, οι «προοδευτικές δυνάμεις» του τόπου κατάφεραν τον περίφημο άθλο να θεωρείται φασίστας όποιος δεν μιλά τη «γλώσσα του λαού». Αν δεν λες «Ιούλης» και λες «Ιούλιος», θεωρείσαι... δεξιός. Αφήνοντας τη βαρυσήμαντη πνευματική μας κληρονομιά στα χέρια των απογόνων των δωσιλόγων καταφέραμε να ταυτίσουμε τη γλώσσα και την ιστορία μας, δηλαδή το Σώμα και την Ψυχή της πατρίδας, με την πιο απεχθή εκδοχή της Ακροδεξιάς.
Ωστόσο, για την αλήθεια του θέματος, η πατρίδα ουδέποτε συγκινήθηκε για τον πραγματικό της Πολιτισμό, για την Παιδεία της. Η Αριστερά, από τη μεριά της, που διέθετε κύρος και άποψη στον πολιτισμό και την παιδεία, κατανάλωσε τα πνευματικά της αποθέματα στα φεστιβάλ, στα δωρεάν εισιτήρια θεάτρου και στις παραστάσεις… καραγκιόζη.
Εν κατακλείδι, σήμερα λανσάρεται ένα νέο μεταμοντέρνο μοντέλο που τείνει να κάνει μόδα την... αποδόμηση της «Εθνικής Συνείδησης» πάνω στο δρομολόγιο ενός είδους φιλοπατρίας, το οποίο καταλήγει στους βορβορώδεις τόπους της Ακροδεξιάς και των αποβλήτων της.
Το Ποντικι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.