το μνημόνιο πέρασε ?...και πάμε για πολλά χρόνια κοινωνικής φρίκης???

Ο πόλεμος είναι ολοκληρωτικός. Το τέλος του 2010 και ιδίως το 2011 (όπου η αφαίμαξη των εργαζομένων θα είναι πιο έντονη) θα είναι κρίσιμα. Η κυβέρνηση επιτίθεται σε όλα τα μέτωπα. Το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, που παρουσίασε ο Γ. Ραγκούσης προωθεί νέες, ακόμα πιο δραματικές και μόνιμες, περικοπές στο εισόδημα των 750.000 δημοσίων υπαλλήλων. Δεν τους έφτασε το 1,5 δισ. ευρώ, που απέσπασαν εντός του 2010-2011, από το κουτσούρεμα του 13ου-14ου μισθού και τα επιδόματα. Υποστηρίζουν ότι οι μισθοί στο Δημόσιο είναι 40% υψηλότεροι από τον ιδιωτικό τομέα, ενισχύοντας τα αντανακλαστικά αντιπαράθεσης μέσα στους εργαζόμενους και φωτογραφίζοντας τις μειώσεις που θέλουν να επιβάλουν. Κι αυτό όταν ο μισθός εισαγωγής ενός δημοσίου υπαλλήλου με υποχρεωτική εκπαίδευση είναι 711 ευρώ κι ενός με πανεπιστημιακή 984 ευρώ. Μιλάμε για τέτοια σπατάλη πια... Κυβέρνηση και «ομιλούσες κεφαλές» των ΜΜΕ σηκώνουν το θέμα των επιδομάτων (που λειτούργησαν –κακώς!– ως αναπλήρωση αυξήσεων και σε ορισμένες κατηγορίες γραφειοκρατίας ως εξαγορά), δεν λένε όμως ότι από τα 7,17 δισ. ευρώ του ετήσιου συνόλου των επιδομάτων (σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης) τα 2,21 πηγαίνουν σε στρατιωτικούς, αστυνομικούς και σώματα ασφαλείας! Δεν είναι μόνο το ύψος των αμοιβών, αλλά και ο τρόπος υπολογισμού τους. Η κυβέρνηση προωθεί «"συσχέτιση με το παραγόμενο αποτέλεσμα» και εξατομίκευση, ανάλογα με την πορεία του κάθε υπαλλήλου. Η υποταγή θα αμείβεται εξτρά...

Η αυριανή παρουσίαση του προϋπολογισμού του 2011 θα αποκαλύψει την πρωτοφανή λεηλασία και της επόμενης χρονιάς. Πάνω από 2,5 δισ. υπολογίζονται τα αυξημένα κρατικά έσοδα, λόγω των ρυθμίσεων του ’10 (ΦΠΑ, φόροι σε καύσιμα - τσιγάρα, περικοπές μισθών και συντάξεων). Πάνω σε αυτά θα προστεθούν άλλα 6,65 δισ.(!) με διάφορους φόρους, έσοδα από τζόγο, απογείωση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης, άλλο ένα δισ. από την αύξηση του ΦΠΑ (από το 11% στο 13%) και νέες περικοπές σε συντάξεις, ενώ με 0,5 δισ. θα συνεισφέρουν οι «καλλικρατικοί» δήμοι και περιφέρειες (ρίχνοντας τα βάρη στο λαό). Και βεβαίως, αυτό είναι το... αισιόδοξο σενάριο, δηλαδή εάν τα νούμερα τους βγουν το 2010 (πράγμα αδύνατο) κι εάν η τρόικα και οι Βρυξέλλες (όπου θα περάσει από έγκριση ο προϋπολογισμός) δεν απαιτήσουν επιπλέον μέτρα (πράγμα σίγουρο).

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το φθινόπωρο μπαίνει μελαγχολικό και με νότες απαισιοδοξίας και για τους «κάτω» και για τους «πάνω». Το παράδοξο είναι ότι τόσο οι εργαζόμενοι όσο και η άρχουσα τάξη είναι απαισιόδοξοι. Αλλά για διαφορετικούς λόγους. Οι κάτω» γιατί αντικρύζουν το μέλλον μαύρο και δεν βλέπουν κάποια άμεση προοπτική ανατροπής της επίθεσης. Επιπλέον, δέχονται μια τρομερή συντονισμένη προσπάθεια να πειστούν ότι το μνημόνιο πέρασε και πάμε για πολλά χρόνια κοινωνικής φρίκης. Οι «πάνω» είναι κι αυτοί απαισιόδοξοι, όσο κι αν το παίζουν άνετοι, γιατί φοβούνται ότι «θα φύγουν νύχτα». Βλέπουν το ελατήριο που συμπιέζεται και φοβούνται μια πρωτοφανή κοινωνική έκρηξη, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον. Την ίδια ώρα στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων υπάρχουν αντιδράσεις, οι οποίες όμως γίνεται προσπάθεια να απομονωθούν, να βγουν από το συνολικό κάδρο, να δοθούν λεία στον κοινωνικό αυτοματισμό και στο νέο κανιβαλισμό. Οι απεργίες στον ΟΣΕ, στις αστικές συγκοινωνίες, στο χώρο του βιβλίου, οι συγκρούσεις στα ΜΜΕ, η κινητοποίηση χιλιάδων συμβασιούχων την περασμένη εβδομάδα, ακόμα και η εμφάνιση ανεξέλεγκτων επιτροπών αγώνα στους μικρομεσαίους φορτηγατζήδες(!), δείχνουν ότι το κοινωνικό καζάνι βράζει. Το πολιτικό σκηνικό και η σημερινή κυριαρχία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της τρόικα θα αμφισβητηθεί έντονα και μπορεί να διαρραγεί.

Σε αυτές τις συνθήκες οι μαχόμενες αριστερές δυνάμεις και οι πρωτοπόρες τάσεις του κινήματος μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά, εάν προχωρήσουν επίμονα και αποφασιστικά με μια πολιτική λογική που συμπυκνώνει όλες τις επιμέρους αναμετρήσεις στον κεντρικό πολιτικό στόχο της ανατροπής του μνημονίου και της συνολικής αντεργατικής επίθεσης, της κυβέρνησης που το υλοποιεί και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, της «χούντας» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - κεφαλαίου. Με ένα πολιτικό μαζικό κίνημα, έτοιμο για παρατεταμένο αγώνα σκληρό αγώνα, με σημαία του την ανάγκη μιας κοινωνικής εξέγερσης, ενός «εργατικού Δεκέμβρη», που θα σαρώσει την αντεργατική επίθεση και τους πυλώνες της. Κρίσιμο σημείο εδώ η ενοποίηση -συντονισμός των αντιστάσεων, η αλληλεγγύη, ο διακλαδικός αγώνας και η δημιουργία μεγάλων πολιτικών γεγονότων του κινήματος, όπως για παράδειγμα η θερμή υποδοχή της τρόικας στα μέσα Οκτώβρη, η διαδήλωση για τις απολύσεις στις 12/10 κ.λπ. Και όλα αυτά με την πρωτοβουλία των κινήσεων στα πρωτοβάθμια σωματεία και στις κινήσεις βάσης, κόντρα στον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Επιτακτικά αναγκαίος είναι ο άμεσος εμπλουτισμός του εργατικού κινήματος με τις δυναμικές «κοινωνικές εφεδρείες» της νεολαίας (η επίθεση στο πανεπιστήμιο είναι πρωτοφανής) και του αγώνα για τις ελευθερίες (αφού η καταστολή αναβαθμίζεται ποιοτικά, καλύπτοντας το... έλλειμμα πειθούς της αστικής πολιτικής). Η βαθιά και συνολική καταδίκη της αστικής επίθεσης και στις εκλογές της 7ης Νοέμβρη, το μαύρισμα των υποψηφίων του μνημονίου και της κυβέρνησης και η αποφασιστική ενίσχυση των ψηφοδελτίων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που προβάλλουν μια συνολική γραμμή ανατροπής, ένα αντικαπιταλιστικό εργατικό πρόγραμμα πάλης - ρήξης με την ΕΕ και το κεφάλαιο, και το στόχο για την Αριστερά της εποχής μας, θα δώσουν άλλον αέρα για τη νικηφόρα έκβαση της αναμέτρησης.

Κόντρα στις σειρήνες του «δεν γίνεται τίποτα», θα ακουστεί ξανά το τραγούδι της ανατροπής.

http://www.prin.gr