"Γιατί να μην ανατρέφει το παιδί ο πατέρας ;"

Ενα άρθρο του Τάκη Μίχα στην "Ελευθεροτυπία" ...

"Γιατί να μην ανατρέφει το παιδί ο πατέρας ;"

Συνιστούμε θερμά στον αναγνώστη, να συμβουλευθεί το άρθρο αυτό, στην ακόλουθη διεύθυνση :

http://193.92.17.22/past/1997/04/08/on-line/keimena/greece/greece3.htm

ΠΡΟΣΟΧΗ :  Αν δεν υπάρχει πλέον στο διαδίκτυο, ζητήστε το κάνοντας κλικ ΕΔΩ και θα το λάβετε με email.

Πριν παραθέσουμε την απάντηση e-mail της 10/10/1998 του επιμελητή αυτής της παρουσίασης στην έγκριτη εφημερίδα, νομίζουμε σκόπιμο να επισημάνουμε τα εξής :

Τα αλληλοαντικρουόμενα "συν και πλην" των ειδικών που αναφέρονται, δεν ξεπερνούν τα στενά περιθώρια μιας καθόλα αξιοσέβαστης, πλην όμως προσωπικής εμπειρίας. Δεν μπορεί κανείς να μην τα παραλληλίσει με τις εξ ίσου αλληλοαντικρουόμενες απόψεις που επικρατούν στο αρμοδιότερο όργανο που έχει τάξει η Πολιτεία, για να προστατεύσει το συμφέρον ενός παιδιού και που τεκμηριώνουμε στο Κεφάλαιο : Γονική μέριμνα και διατροφές : Παραδείγματα και νομολογία. Ετσι - πάντα σαν σύνολο - χάνουν δυστυχώς την όποια βαρύτητά τους, όχι μόνο όταν πρόκειται να συνάγει κανείς κάποιους συγκροτημένους και θεμελιωμένους στρατηγικούς άξονες απέναντι στα ζητήματα που γεννά η διάσπαση της ελληνικής οικογένειας αλλά, ακόμη και σαν μια συγκροτημένη φιλοσοφική θεώρηση που θα μπορούσε να στηρίξει τους άξονες αυτούς.

Οσον αφορά την "τάση των ανδρών να αποφεύγουν τις ευθύνες τους" σύμφωνα με κάποιες απόψεις που διατυπώνονται στο άρθρο αυτό, παραπέμπουμε τον αναγνώστη στις τεκμηριώσεις του Τρίτου Μέρους αυτής της παρουσίασης, που έχει τίτλο Τα αίτια ενώ, ως προς τα λοιπά, στην απάντηση e-mail που ακολουθεί.

.. και η απάντηση της 10/10/1998, του επιμελητή αυτής της παρουσίασης

e-mail : Jupiter

To: Eleftherotypia

Subject: Γιατί να μην ανατρέφει το παιδί ο πατέρας ;

Αγαπητή Ελευθεροτυπία,

Είδα μόλις σήμερα, από τη διεύθυνσή σου στο Internet, το ομώνυμο άρθρο του Τάκη Μίχα που δημοσίευσες στο φύλλο σου της 08/04/97. Ομως, επειδή το ζήτημα που πραγματεύεται είναι πάντα επίκαιρο,... θα ήθελα να μου επιτρέψεις να προσθέσω και εγώ μερικά στοιχεία, που δίδουν νομίζω μερικές απαντήσεις στα όσα πραγματεύεται.

Και, πρώτ' απ' όλα, βλέπω πως στο άρθρο αυτό, διάφοροι ειδικοί εκφράζουν τις προσωπικές τους απόψεις για τις σχέσεις που έχει ή που πρέπει να έχει το παιδί με τους γονείς του. Σκέφθηκε άραγε ποτέ κανείς, να ρωτήσει τους γονείς και τα παιδιά τους ; Πότε, τέλος πάντων ρωτήθηκαν, αυτοί οι άμεσα ενδιαφερόμενοι σ' αυτή τη χώρα ; Μήπως όταν έγινε ο εκσυγχρονισμός του δικαίου της οικογένειας ; Μήπως πριν ; Μήπως μετά ; Γιατί δεν επισημαίνονται αυτά ; Γιατί προτιμούνται οι δογματικές απόψεις ;

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε και η άποψη της κας Δραγώνα για το "όποιος 'πατέρας' και νάναι, δε βαριέσαι, καλός θάναι …". Γι' αυτό, σου επισυνάπτω την ελληνική μετάφραση της συνέντευξης της Γαλλίδας κοινωνιολόγου και μιας από τις πρώτες φεμινίστριες, κας Evelyne Sullerot. Πιστεύω ότι δίνει μια καλή και, προπαντός τεκμηριωμένη απάντηση σε μερικές προσωπικές και μη τεκμηριωμένες απόψεις ... Ισως, αφού τη διαβάσετε εκεί, θελήσεις να της την διαβιβάσεις … Αν δεν φθάνει, έχω και άλλα …

Για το ίδιο ζήτημα, θα μου επιτρέψεις να προσθέσω στα "παραδειγματάκια" από τη δικαιοσύνη μας, άλλη μια, αληθινή και αυτή, ιστορία : Τέκνο 15 χρονών, χωρισμένων γονιών με διπλή εθνικότητα, φοιτά ευδόκιμα, από το νηπιαγωγείο, σε ξένο δημόσιο σχολείο, όπου περνά, κατά τα ειωθότα της ξένης αυτής χώρας, ολόκληρη την ημέρα του. Εκεί είναι το σχολείο του, η ζωή του, ο κόσμος του. Ο πατέρας, ζητεί τη γονική του μέριμνα, βάσει του εκσυγχρονιστικού Ν 2447/96, με το οποίο η Πολιτεία, θέλησε να συμπληρώσει, μετά από … 14 έτη, το ΟΔ που είχε αφήσει ημιτελές το 1983 λόγω … "ελλείψεως χρόνου". Η μητέρα, ακολουθώντας τις συμβουλές "ειδικών", θέλει να έχει όλα τα ατού με το μέρος της : για ν' αποδείξει, στο δικαστήριο την ελληνικότητα αυτής και του τέκνου της, αποσύρει το ανήλικο από το ξένο σχολείο και τον κόσμο όπου μεγάλωσε, κρυφά από τον βιολογικό πατέρα που ξέρει πως θα αντιδράσει και, στην ευαίσθητη εφηβική ηλικία του, το εγγράφει σε … ελληνικό. Ουδείς από τους μέχρι σήμερα "μη βιολογικούς" πατέρες δεν διαμαρτύρεται … Ο βιολογικός πατέρας, που το μαθαίνει την τελευταία στιγμή και δεν έχει χρόνο να αντιδράσει "εντός των νομίμων προθεσμιών", εφιστά, παρά ταύτα, εγγράφως την προσοχή της δικαστού για τους κινδύνους που εγκυμονούνται, παραιτούμενος ακόμη και από τη γονική μέριμνα, με αντάλλαγμα τη διαταγή να αποκατασταθεί άμεσα η βαθιά ρωγμή στη σχολική σταδιοδρομία του παιδιού του. Η δικαστής, κωφεύει. Οι κίνδυνοι επαληθεύονται. Ο πατέρας επανέρχεται έγγραφα, ζητώντας πλέον έλεος για το παιδί, ενώ μητέρα και ¨μη βιολογικοί" πατέρες, σιωπούν ... Η δικαστής, αντί να εξαντλήσει τις δυνατότητες που της παρέχει ο νόμος, κωφεύει πάντοτε. Το σχολικό έτος, τελειώνει. Η δικαστής, παρά τον νόμο, δεν έχει ακόμη εκδώσει την απόφασή της. Το παιδί, που φοιτούσε ευδόκιμα στο ξένο σχολείο του, πάει τώρα από το κακό στο χειρότερο. Τελικά, αποκλείεται από τις εξετάσεις "λόγω ελλιπούς φοιτήσεως" … Η δικαστής, μετά πάροδο … οκτώ μηνών από την εκδίκαση, εκδίδει απορριπτική απόφαση. Το ανήλικο, ξεριζωμένο, χαμένο, χωρίς πραγματικό πατέρα, συλλαμβάνεται, τελικά, από την αστυνομία, "για κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών", περνά τη νύχτα στο μπουντρούμι και, την επομένη, παραπέμπεται στο αυτόφωρο… Η Πολιτεία, με αντισυνταγματικό νομοθέτημα, αποσύρει "εκ του πονηρού" τις εκσυγχρονιστικές διατάξεις του Ν 2447/96, αδιαφορώντας αν τον έχει επικυρώσει σαν Κώδικα … Ετσι, όλοι είναι ευχαριστημένοι : "θεωρητικοί" νομοθέτες, "πρακτικοί" εφαρμοστές, "μη βιολογικοί πατέρες" (τη δουλειά μας να κάνουμε …) , και η "α-λά … ανατολίτικα αξιόπιστη", εικόνα της χώρας μας απέναντι στους "κουτόφραγκους" της ΕΕ. Ο μόνος που κλαιει και οδύρεται, είναι ένας "μη ειδικός" : ο αληθινός πατέρας … Τώρα, ποιος ενδιαφέρεται για αν "το 74 % των ανήλικων παιδιών που είναι κλεισμένα στον Κορυδαλλό, προέρχονται από διασπασμένες οικογένειες ή από οικογένειες που είναι στα πρόθυρα της διάσπασης" (υποσημείωση 1) αυτό, προφανώς, επαφίεται στις … αγαθοεργές οργανώσεις !!

Αυτά. Η αληθινή αυτή ιστορία, μιλά από μόνη της … Λες να χρειάζονται "ειδικοί" για να την ερμηνεύσουν ;

Εχω και μερικά άλλα να σου πω. Θα σου τα πω όμως, άλλη μέρα.

Με εκτίμηση

Α. Αγοραστάκης

ΥΓ. Αν κάποιος θέλει να μάθει για το που κατάληξε αυτή η ιστορία, θα σας το πω κι αυτό. Μετά από δυο διαδοχικές αναβολές, η προσπάθεια του δικηγόρου της μητέρας για να "πνιγεί" η υπόθεση, ευδοκίμησε τελικά στην τρίτη δικάσιμο, δέκα ολόκληρους μήνες από τη σύλληψή του. Το παιδί "επωφελήθηκε" αποτελεσματικά για να βουλιάζει όλο και περισσότερο στον τεχνητό παράδεισο των ναρκωτικών κατά τη μακρά αυτή περίοδο και συνεχίζει ακόμη, διδασκόμενο συγχρόνως πως η καλύτερη μέθοδος αθώωσης ενός κατηγορουμένου είναι η ανυπακοή στα θεσμικά όργανα της Πολιτείας μας. Η μητέρα, επωφελούμενη από την παρά πάνω απόφαση σύμφωνα με την οποία η δικαστής βεβαίωνε πως το τέκνο της ήτο "εξαιρετική μαθήτρια" την ίδια ακριβώς στιγμή που βούλιαζε στα ναρκωτικά και είχε εγκαταλείψει το σχολείο του, απειλεί σήμερα να ξεσπιτώσει τον πατέρα λόγω "σχολικών αναγκών" του παιδιού της, γράφοντάς το σε ιδιωτικά "σχολεία" τα οποία δεν βλέπει ούτε από μακριά, ενώ στην Επιμελήτρια Ανηλίκων που γνωρίζει την αλήθεια, έχει απαγορευτεί από τους προϊσταμένους της να την καταθέσει, εκθέτοντας και τις πραγματικές ανάγκες του παιδιού, στο δικαστήριο που θα δικάσει τη διατροφή του ή την επιμέλειά του. Τέλος, ο βιολογικός πατέρας, δεν έχει δικαίωμα να προσφύγει στους ανώτερους βαθμούς της δικαιοσύνης μας, για να προσβάλει αυτή την απόφαση ! Οταν διηγούμαι αυτή την ιστορία σε φίλους και συγγενείς που δεν έχουν γνωρίσει τη δικαστική μας πραγματικότητα, μου λένε : "Αδύνατον ! Οπου και να τα πεις, κανείς δε σε πιστεύει ..." Τους καταλαβαίνω απόλυτα. Βλέπε εν προκειμένω και την έρευνα του ΕΚΚΕ για τη δικαιοσύνη μας, ειδικά για τα κριτήρια με τα οποία ο κόσμος προσβλέπει σ' αυτήν, κριτήρια που, όπως διαπιστώνουν οι ίδιοι οι ερευνητές, βρίσκονται δυστυχώς μακριά από κάθε πραγματικότητα ...

http://id65.tripod.com