Φαντάσου ότι πέφτεις από μία βάρκα στον ωκεανό, γυρίζεις το κεφάλι σου και η βάρκα δεν υπάρχει πια....

«Ξαφνικά όλα όσα μού ήταν γνώριμα άρχισαν να εξαφανίζονται. Φαντάσου ότι πέφτεις από μία βάρκα στον ωκεανό, γυρίζεις το κεφάλι σου και η βάρκα δεν υπάρχει πια. Και μετά δεν υπάρχει ούτε το νερό. Και μετά δεν υπάρχεις ούτε εσύ». Ετσι περιγράφει ο ΚλαρκΜάρτιν την πρώτη του εμπειρία με την παραισθησιογόνο ουσία ψιλοκυβίνη. Ο 65χρονος ψυχολόγος είχε δοκιμάσει διαφόρων ειδών αντικαταθλιπτικά για να ξεπεράσει την κατάθλιψη που του προκάλεσε η μάχη του με τον καρκίνο.
Oταν άκουσε για ένα επιστημονικό πείραμα με παραισθησιογόνα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη, δήλωσε αμέσως συμμετοχή. Εναν χρόνο αργότερα δηλώνει πως αυτή η εξάωρη εμπειρία ήταν από τις σημαντικότερες στη ζωή του και τον βοήθησε να ξεπεράσει την κατάθλιψή του και να ξαναβρεί τη χαμένη του όρεξη για ζωή.
Και δεν είναι ο μόνος. Τα τελευταία χρόνια, μερικά από τα καλύτερα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως το Τζονς Χόπκινς, το Χάρβαρντ, το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, της Αριζόνας και της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες, διεξάγουν πειράματα με διάφορες ψυχεδελικές ουσίες, με σκοπό την αντιμετώπιση της κατάθλιψης σε ασθενείς που υποφέρουν από καρκίνο, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή μετατραυματικό στρες, είναι εθισμένοι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά ή φοβούνται τον θάνατο που πλησιάζει.
Αυτές τις ημέρες μάλιστα γίνεται στο Σαν Χοζέ της Καλιφόρνιας το μεγαλύτερο συνέδριο «ψυχεδελικών επιστημών» που έχει γίνει στην Αμερική εδώ και 40 χρόνια.
Η χρήση του LSD. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα σε έναν τομέα που είναι αρνητικά......φορτισμένος λόγω της ανεξέλεγκτης χρήσης του LSD και άλλων ουσιών τη δεκαετία του ΄60. Γι΄ αυτό άλλωστε και η χρηματοδότηση των δοκιμών γίνεται προς το παρόν μόνο από ιδιωτικές πηγές και τα πειράματα είναι περιορισμένα.
Οι επιστήμονες όμως βλέπουν τους ασθενείς που δοκιμάζουν μία φορά παραισθησιογόνα να παρουσιάζουν μεγάλη βελτίωση στην ψυχολογία τους, η οποία διατηρείται ακόμα και έναν χρόνο αργότερα, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα έρευνες.
Κατά τις κλινικές δοκιμές, οι συμμετέχοντες παρακολουθούνται στενά, καθώς η αντίδραση του καθενός μπορεί να διαφέρει σημαντικά.
Στον εγκέφαλο. Οι επιστήμονες μελετούν τον εγκέφαλο του ασθενούς υπό την επήρεια των παραισθησιογόνων και εντυπωσιάζονται από τις ομοιότητες που παρατηρούνται με άτομα τα οποία κάνουν διαλογισμό ή περιγράφουν μυστικιστικές εμπειρίες.
Ερευνητές στην Ελβετία και στο Τζονς Χόπκινς έχουν μελετήσει και τις δύο περιπτώσεις με λειτουργικούς τομογράφους.
Ενας από τους χρηματοδότες των ερευνών είναι και η Ενωση Ψυχεδελικών Ερευνών. «Ελπίζουμε πως τώρα πια η ψυχεδελική κοινότητα και η μέση κοινή γνώμη θα αποφύγουν τις συγκρούσεις της δεκαετίας του ΄60», λέει ο Ρικ Ντόμπλιν, διευθυντής της ένωσης.
«Σήμερα, η κοινωνία μας αποδέχεται πολύ πιο εύκολα τον διαλογισμό, τη γιόγκα, αλλά και την προσφορά παρηγορητικής φροντίδας σε ασθενείς που πεθαίνουν. Τα πειράματα δείχνουν πως οι ουσίες αυτές ωφελούν τους ασθενείς όσο καμία άλλη θεραπεία».

Πνευματική ανάταση με ψιλοκυβίνη
Σε μία από τις έρευνες συμμετείχαν 36 άνθρωποι χωρίς οργανικά ή ψυχολογικά προβλήματα, στα οποία χορηγήθηκε ψιλοκυβίνη. Οι εθελοντές περιέγραψαν την εμπειρία τους ως μία πρωτόγνωρη πνευματική ανάταση με μακροχρόνια θετικά αποτελέσματα στη ζωή τους. Κανείς τους δεν είχε ξαναπάρει παραισθησιογόνα ούτε γνώριζε στη διάρκεια του πειράματος ότι είχε πάρει ψιλοκυβίνη.
Στη συνέχεια, οι ειδικοί χορήγησαν την ουσία σε ασθενείς με κατάθλιψη και καρκίνο με εξαιρετικά αποτελέσματα.
«Οι συμμετέχοντες αλλάζουν γνώμη για τη ζωή τους μετά την εμπειρία, κατά την οποία τα όρια ανάμεσα στον εαυτό τους και τους άλλους εξαφανίζονται», εξηγεί ο Ρόλαντ Γκρίφιθς, καθηγητής συμπεριφορικής βιολογίας στο Τζονς Χόπκινς και επικεφαλής των κλινικών δοκιμών.
Ο Κλαρκ Μάρτιν και άλλοι εθελοντές λένε πως όσο διαρκεί η επήρεια της ουσίας, το εγώ και το σώμα τους εξαφανίζονται, αισθάνονται μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου όπου οι προσωπικές τους ανησυχίες και ανασφάλειες εξανεμίζονται. Αναθεωρούν δε παλιότερες σχέσεις τους με συντρόφους, συγγενείς και φίλους με μία πρωτόγνωρη αίσθηση συμπάθειας και κατανόησης.
«Αλλαξε η προσωπικότητά μου. Δεν με ενδιέφερε πια η εικόνα μου προς τα έξω και η τάση μου να ελέγχω τα πράγματα. Εβλεπα ότι τα καλά πράγματα στη ζωή συμβαίνουν όταν απλώς ζεις και μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου με τους άλλους ανθρώπους. Οταν εναρμονίζεσαι με τους άλλους», εξηγεί ο Μάρτιν.
Απο τα Νεα


http://molibixarti.blogspot.com/
Αναρτήθηκε από Draminos στις 12:59