- Κυρία Φρόσω, πώς γράφεται το «υποψήφιος»;
- Με… με ύψιλον νομίζω.
- Καλά, το βάζω με ήττα για να’μαστε σίγουροι. Λοιπόν… έτοιμη η αίτηση: «Καταθέτω την ηποψιότητα μου για την …». Κυρία Φρόσω, το «ηγεσία» με ύψιλον;
- Με ήτα.
- Δεν εφησυχάζω και το βάζω με ύψιλον… «… την υγεσία του κόμματος»… το κόμμα θα το βάλω με δύο «μου»… πιο πολλά γράμματα, πιο χορταστικό. Χοχοχο!...
- Χρυσό μου παιδί, τι τα θες τ’ αρχηγιλίκια;; Δεν κάθεσαι στ’ αυγά σου λέω γω; Έχεις το μισθό σου μήνας μπαίνει-μέρα βγαίνει, έχεις και τα τυχερά σου…
- Ζζζαμέ! Το κόμμα με περιμένει κυρία Φρόσω να του κάνω ριμπούτ.
- Μάνα βάλε διπλή μερίδα… δεν σε βλέπω απ’ την πείνα! Μάνα;
- Εδώ παιδί μου, στο σαλόνι. Έχουμε επισκέψεις.
- Νυχτιάτικα; Ωχ αμάν!... τι… τι κάνει εδώ ο κύριος Κούλης;
- Βρήκα ανοιχτή την πόρτα και μπήκα. Χοχοχο… πλάκα κάνω. Είστε ο γιος της κυρίας Φρόσως ε; Εγώ ήρθα εδώ εντελώς τυχαία, στην προσπάθειά μου να επανενώσω την ιστορική μας παράταξη με τις παρυφές των κοινωνικών στρωμάτων.
- Και πώς βρέθηκες στις παρυφές της πολυκατοικίας μας;
- Εγώ βασικά για τον απάνω όροφο πήγαινα… στην κυρία Νταλαβέρη. Είναι μια πολύ καθωσπρέπει κυρία που χρωστάει πολλά στον μπαμπά και υποσχέθηκε να υπογράψει τη λίστα μου. Αλλά έκανα λάθος στο ασανσέρ και κατέβηκα στον όροφό σας.
- Ισόγειο είμαστε.
- Κλαίω!... Να κάνω εγώ τέτοια γκάφα;… θα το συζητήσω αύριο με τη συνείδησή μου κύριε… τ’ ονοματάκι σας;
- Μη σας κρατάμε άλλο.
- Καλά, εγώ θα σας λέω κύριο σκέτο. Κυρία Φρόσω μπορώ να καταχραστώ τη φιλοξενία σας και να μοιραστώ μαζί σας εκείνο το ροσμπίφ που λέγατε; Στα πλαίσια της κοινωνικής συμμετοχής στη διαδικασία υποψηφιότητας για το κόμμα μας. Μην πάει ο νους σας πουθενά αλλού.
- Καλά, πείτε τα λίγο οι δυο σας μέχρι να γίνουν τα μακαρόνια…Α… κύριε Κούλη, προτιμάτε σπαγγετίνη ή τα πιο χοντρά;
- Δεν με αφορούν τέτοια διλήμματα κυρία Φρόσω. Είμαι παμφάγος πολιτικός εγώ και το έχω αποδείξει!
- Εμένα δεν θα με ρωτήσεις ρε μάνα;
- Εσύ είσαι εξωκοινοβουλευτικός παιδί μου. Κι άντε να στρώσεις το τραπέζι.
- Με όλο το θάρρος και πάλι. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη μητέρα σας κύριε μου. Τα παιδιά οφείλουν να απογαλακτίζονται απ’ τη γονεϊκή επιρροή και να λειτουργούν αυτόνομα. Να, καλή ώρα εγώ!… Εεεεμ, κυρία Φρόσω…
- Ναι;
- Μου επιτρέπετε να βγούμε μια σέλφι παρέα; Θέλω να τη στείλω στο μπαμπά. Ωωωωπ… Κατά φωνή! Με παίρνει τηλέφωνο…
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία Φάνη και εύχομαι ολόψυχα καλό φθινόπωρο και καλές εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα κείμενά σου Μαρία ανεβάζεις την ποιότητα της αλεπούς μου..Σ ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφή