AIDS, HIV, καρκίνος… Ἡ ἀμφισβήτησις...Διαβάστε

Interview με τον Stefan Lanka 
Από τον Mark Gabrish Conlan 
Περιοδικό Zenger Δεκέμβριος του 1998 

Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη είχαν αρχίσει να πιστεύουν, ότι ο λεγόμενος ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας [HIV] είναι η αποκλειστική αιτία του AIDS, μαινόταν η διαμάχη ακόμη και εντός της εναλλακτικής κοινότητας του AIDS για το αν ο HIV πραγματικά υπάρχει. 

Αν και ο Peter Duesberg, Ph.D. – ουσιαστικά ο μόνος εναλλακτικός θεωρητικός του AIDS με σημαντική δημόσια φήμη – εξακολουθεί να επιμένει ότι ο HIV υπάρχει αλλά είναι αβλαβής, άλλοι εξ ίσου φημισμένοι ”εναλλακτικοί”, ερευνητές του AIDS, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο ιός δεν υπάρχει. 

Οι κύριοι υποστηρικτές αυτής της άποψης είναι η Αυστραλή ερευνήτρια Ελένη Παπαδοπούλου-Ηλιοπούλου και οι συνεργάτες της (episthmi : η ομάδα του Perth), οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο HIV δεν έχει απομονωθεί σύμφωνα με τα κριτήρια του Ινστιτούτου Παστέρ του 1973, και ως εκ τούτου είναι μάλλον αυτό που ονομάζεται «ενδογενής ρετροϊός» μια δημιουργία από το γενετικό υλικό του ίδιου του σώματος, που μοιάζει και λειτουργεί εν μέρει όπως ένας ιός, αλλά δεν είναι μια μόλυνση, διότι προέρχεται από...
ίδια τα κύτταρα του σώματος.

Dr Stefan Lanka

Ο Stefan Lanka, Ph.D προχωράει την πρόκληση ακόμα πιο βαθειά για την ύπαρξη ή μη του ιού HIV. O Dr Λάνκα Γερμανός ερευνητής, συνήθως αναφέρεται ως ιολόγος. Αλλά αυτή η περιγραφή δεν είναι εύκολο να περιγράψει τα ευρεία πεδία των σπουδών του. Με βάση τις εμπειρίες του στη θαλάσσια βιολογία, βιοχημεία, την εξελικτική βιολογία και την ιολογία, έχει εκφράσει μια εντελώς νέα άποψη για τον HIV και το AIDS. Πιστεύει επίσης ότι όλοι οι λεγόμενοι ρετροϊοί είναι στην πραγματικότητα δημιουργίες του σώματος μας και ότι η ηπατίτιδα είναι μια αυτοάνοση διαταραχή (νόσος στην οποία το σώμα δέχεται επίθεση από συστατικά του δικού του ανοσοποιητικού συστήματος ) και όχι μια ιογενής νόσος, ότι το AIDS δεν έχει τίποτα να κάνει με ανοσοκαταστολή και ότι θα πρέπει στην πραγματικότητα να ονομάζεται Σύνδρομο Επίκτητης Ανεπάρκειας Ενέργειας – AEDS – επειδή η πραγματική αιτία είναι η αποτυχία της παράδοσης οξυγόνου στο αίμα και στους ιστούς του σώματος. Ο Δρ Λάνκα έκανε μια περιοδεία στην Δυτική Ακτή τον Οκτώβριο του 1998 και μίλησε στο HEAL του Σαν Ντιέγκο στις 20 Οκτωβρίου. Το περιοδικό Zenger του πήρε συνέντευξη μερικές ώρες πριν από την εκδήλωση. 


Zenger : Θα ήθελα να μάθουμε λίγο για το παρελθόν σας, το είδος της εκπαίδευσης σας, πότε σπουδάσατε, που έχετε ειδικευθεί, και ουσιαστικά στο πως καταλήξατε σ’ αυτές τις ιδέες για το AIDS.


Stefan Lanka, Ph.D: Άρχισα σπουδάζοντας μοριακή βιολογία, το 1984, και σύντομα βαρέθηκα επειδή κατάλαβα ότι όλα αυτά που έπρεπε να μάθω για να περάσω τις εξετάσεις ήταν ήδη ξεπερασμένες δογματικές αντιλήψεις. Έτσι πήγα στην οικολογία γιατί κατάλαβα, ενώ βρισκόμουν στο εξωτερικό σε διάφορες χώρες, ότι μπορείς να πραγματοποιήσεις πολύ σημαντική έρευνα χωρίς μεγάλα εργαστήρια ή πολλά χρήματα. Έψαχνα για μια ευκαιρία να κάνω μοριακή γενετική στον τομέα της βιολογίας, έτσι επέλεξα να προχωρήσω στη θαλάσσια βιολογία και έκανα πολλές μελέτες με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Ένας καθηγητής θαλάσσιας βιολογίας προθυμοποιήθηκε να με αφήσει να δουλέψω σε αυτόν, και στην διάρκεια των ερευνών μου, βρήκα μια σταθερή σχέση ιού-ξενιστή τυχαία. Ο καλλίτερος τρόπος να κάνεις ουσιαστική γενετική έρευνα, είναι να βρείς μια σταθερή σχέση ιού-ξενιστή, στον οποίο ο ιός παράγεται στον ξενιστή, αλλά δεν σκοτώνει τον ξενιστή. Έτσι, μπορείς πραγματικά να μελετήσεις τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν, το πώς το γενετικό υλικό του ιού παράγεται και πώς αλληλεπιδρά με τον ξενιστή, χωρίς να προσπαθείς να τον χειριστείς. Αυτή είναι ακόμα η μόνη σταθερή σχέση ιού-ξενιστή στην ιολογία, εκτός από τα βακτήρια. 

Ήμουν ευτυχής να πραγματοποιήσω αυτή την μελέτη, αλλά πρώτα έπρεπε να πείσω τον καθηγητή μου, έτσι ώστε να συμφωνήσει να χρηματοδοτήσει τις νέες μελέτες μου. Μου απάντησε ότι σαν κλασσικός βιολόγος δεν μπορούσε να με υποστηρίξει σαν ερευνητή στην ιολογία. Έπρεπε να βρώ έναν άλλο καθηγητή, ο οποίος θα ήταν πρόθυμος να με καθοδηγήσει, και την ίδια μέρα βρήκα έναν άλλον και πήρα και ένα κατάδικό μου εργαστήριο.Μπορούσα να αγοράσω όλα τα εργαλεία και τα μεγάλα μηχανήματα για τις υπερωρίες μου, έτσι είχα τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για να ξεκινήσω τις σπουδές μου. Μετά από ένα χρόνο, είχα απομονώσει έναν ιό και τον χαρακτήρισα..
 
Όταν ξεκίνησα να κάνω ιογενή έρευνα, ήταν ήδη το 1986 με 1987, ακριβώς όταν το κοινό στη Γερμανία και στην Ευρώπη είχε αρχίσει να ανησυχεί για το AIDS. Επειδή το AIDS υποτίθεται ότι προκαλείται από ιό, θεωρήθηκα αυτόματα ένας ειδικός στον τομέα του AIDS. Στην αρχή, αυτό ήταν ένα ωραίο συναίσθημα. Έλεγα στους ανθρώπους τι άκουγα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την τηλεόραση, και δεν έκανα κανένα έλεγχο των αποδεικτικών στοιχείων, επειδή όλοι ήταν πεπεισμένοι ότι το AIDS ήταν μια ιογενής νόσος. Τότε άκουσα για τις φήμες ότι ο Robert Gallo [Αμερικανός ερευνητής του καρκίνου που εντόπισε για πρώτη φορά τον ιό HIV ως αίτιο του AIDS] είχε κάνει λάθος, και ότι είχε παραπλανήσει το κοινό σχετικά με τον πρώτο του ρετροϊό [HTLV-I, ο Gallo ισχυρίστηκε ότι ήταν η αιτία του AIDS το 1982, πριν από την υποτιθέμενη ανακάλυψη του HIV] και είχε κλέψει τον ιό από τον Montagnier, και όλα αυτού του είδους τα κουτσομπολιά. 

Είχα ήδη μια επικριτική στάση, όταν άρχισα τις σπουδές της μοριακής γενετικής, έτσι πήγα στη βιβλιοθήκη για να αναζητήσω τη βιβλιογραφία για τον ιό HIV. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ανακάλυψα ότι όταν μιλούν για τον ιό HIV , δεν μιλάνε για έναν ιό. Μιλούν για κυτταρικά χαρακτηριστικά και δραστηριότητες των κυττάρων κάτω από πολύ ειδικές συνθήκες. Ήμουν βαθιά σοκαρισμενος και σκεφτόμουν, “Μάλλον δεν είμαι αρκετά έμπειρος. Σίγουρα έχω αγνοησει κάτι. Από την άλλη πλευρά, αυτοί οι άνθρωποι ήταν απόλυτα σίγουροι.” Τότε φοβόμουν ότι μιλώντας γι ‘αυτό με τους φίλους μου, ή ακόμη και την οικογένειά μου, θα πίστευαν ότι είμαι απολύτως τρελός. 

Έτσι, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σπούδασα ιολογία, από το τέλος προς την αρχή, από την αρχή έως το τέλος, την ξεσκόνισα, ερευνώντας τα πάντα, για να είμαι απολύτως σίγουρος ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ο HIV. Και ήταν εύκολο για μένα να σιγουρευτώ γι ‘αυτό, γιατί κατάλαβα ότι ολόκληρη η ομάδα των ιών στους οποίους λέγεται ότι ανήκει ο HIV- οι ρετροϊοί – καθώς και άλλοι ιοί που υποτίθεται ότι είναι πολύ επικίνδυνοι – στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν καθόλου.

Zenger : Έτσι, ήταν μόνο στη βάση αυτής της ανάγνωσης που καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι αυτό που ονομάζεται HIV, και θεωρείται ότι είναι ο “ιός HIV” και υποτίθεται ότι είναι μολυσματικός, όπως οι άλλοι ιοί, αναγνωρισμένα παθογόνοι, στην πραγματικότητα αντιπροσώπευαν ένα φαινόμενο μέσα το σώμα. Πώς το συνειδητοποίησες αυτό και γιατί είσαι τόσο σίγουρος γι αυτό;

Δρ Λάνκα: Αναρωτιόμουν τι είναι οι ιοί στην εξέλιξη της ζωής, επειδή δεν φαίνεται να έχουν καμία άλλη λειτουργία εκτός από το να είναι πολύ επικίνδυνοι και να σκοτώνουν άλλα κύτταρα. Έτσι πήγα στην εξελικτική βιολογία και διαπίστωσα ότι το πρώτο γενετικά μόριο της ζωής είναι το RNA, και μόνο αργότερα κατά την εξέλιξη δημιουργήθηκετο DNA . Κάθε ένα από τα γονιδιώματα μας, και αυτών των ανωτέρων φυτών και των ζώων, είναι προϊόν της λεγόμενη αντίστροφης μεταγραφής: RNA που μεταγράφεται σε DNA. 
Αλλά είχα ήδη συνειδητοποιήσει από τότε ότι η μοριακή γενετική ήταν πολύ δογματική. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ήρθε το κεντρικό δόγμα της μοριακής γενετικής, που προσπαθούν να το στηρίξουν ακόμη και σήμερα και το οποίο είναι γελοίο. Το δόγμα λέει ότι το DNA συμπεριφέρεται με έναν στατικό τρόπο. Το DNA κάνει το RNA .Το RNA δεν μπορεί να ξαναμεταγραφεί σε DNA .Το RNA υπάρχει μόνο βάσει του DNA. Αυτό ήταν και είναι η βάση, το κεντρικό δόγμα της μοριακής γενετικής. 

Βρήκα ότι αυτό το είδος της σκέψης προήλθε από έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από τη βιομηχανία παραγωγής σπόρων των Ηνωμένων Πολιτειών, και ότι ολόκληρο το σώμα της υπάρχουσας γνώσης – δηλαδή, αυτό της κυτταρογενετικής, πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – είχε κατασταλεί ή ακόμη συκοφαντηθεί ως “τεμπέλικη επιστήμη”, επειδή είχε πραγματοποιηθεί κυρίως στην Ευρώπη. Αυτό το είδος της επιστήμης είχε καλά τεκμηριώσει ότι το γενετικό υλικό δεν είναι σταθερό. Υπόκειται σε αλλαγές και αυτό σημαίνει ότι το γενετικό υλικό είναι αντίστροφα μεταγραμμένο. Πηγαίνει και προς τις δύο κατευθύνσεις. 

Αυτή η προηγούμενη έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι στο εσωτερικό του κυττάρου έχουμε ένα τεράστιο ποσό γενετικού υλικού, εκτός από εκείνο του πυρήνα. Αλλά επειδή η μοριακή γενετική και η μοριακή βιολογία στην πραγματικότητα ιδρύθηκαν από τους φυσικούς, οι οποίοι πίστευαν ότι θα μπορούσαν να εξηγήσουν την όλη δομή του ατόμου μόνο με την εστίαση στον πυρήνα, όταν πήγαν στη βιολογία μετέφεραν το ίδιο λάθος. Επικεντρώθηκαν μόνο στον πυρήνα του κυττάρου και ισχυρίστηκαν ότι ήταν υπεύθυνος για όλα , για την ύπαρξη ζωής, τον έλεγχο της κλπ. Αυτό είναι γελοίο, επειδή έχουν αγνοήσει το βασικό στοιχείο της ζωής: την παραγωγή ενέργειας. 

Καθώς μελετούσα τις εξελικτικές πτυχές της βιολογίας, συνειδητοποίησα γρήγορα, ότι η αντίστροφη μεταγραφή είναι κοινή σε όλες τις μορφές της ζωής, και στην πραγματικότητα είναι η βάση όλης της υψηλότερης κλίμακας ζωής. Αργότερα έμαθα ότι η αντίστροφη μεταγραφή είναι ένας μηχανισμός επισκευής για το χρωμοσωμικό DNA. Όμως, η επικρατούσα τάση της μοριακής γενετικής εξακολουθεί να είναι εγκλωβισμένη στο κεντρικό δόγμα: “Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η αντίστροφη μεταγραφή από το RNA σε DNA.” Το 1970, όταν ανιχνεύθηκε βιοχημικά ότι υπάρχει αντίστροφη ροή γενετικού υλικού, δεν εγκατέλειψαν το δόγμα, ούτε προσπάθησαν να το αλλάξουν. Αντ ‘αυτού, την αντίστροφη μεταγραφή από το RNA σε DNA, την απεκάλεσαν εξαίρεση από το κεντρικό δόγμα της μοριακής γενετικής και το εξήγησαν θέτοντας ως δεδομένο την ύπαρξη των ρετροϊών.

Zenger: Με συγχωρείτε, αλλά νόμιζα ότι το πεδίο Ρετροϊολογίας είχε αρχίσει ήδη από το 1911, με τον Πέιτον Ρους και τα πειράματά του με τα κοτόπουλα. [Ο Rous αφαιρούσε χειρουργικά καρκινικούς όγκους από κοτόπουλα στο εργαστήριό του, άλεθε τους όγκους, και τους χορηγούσε σε υγιή κοτόπουλα και παρατήρησε ότι τα υγιή κοτόπουλα που έτρωγαν τους αλεσμένους όγκους , ανέπτυσαν και αυτά όγκους. Κατέληξε έτσι στο συμπέρασμα ότι οι όγκοι μπορεί να έχουν προκληθεί από ένα μολυσματικό παράγοντα που μεταδίδεται από τα άρρωστα κοτόπουλα στα υγιή.]

Δρ Λάνκα: Όχι, εκ των υστέρων αναφέρθηκε ότι και εκείνος ασχολείτο με τους ρετροϊούς. Αυτό που ο Πέιτον Ρους έκανε στην πραγματικότητα, ήταν να ενδοδιασταυρώσει τα ζώα του σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε το γενετικό υλικό από τα διάφορα στελέχη που χρησιμοποιούνταν για την εκτροφή να γίνετε όλο και πιο όμοιο. Όταν το γενετικό υλικό των ζώων γίνει πάρα πολύ όμοιο μεταξύ του, τότε ακόμη περισσότερο γενετικό υλικό εναλλάσσεται μεταξύ των χρωμοσωμάτων από ό, τι συμβαίνει συνήθως. 
Συχνά, στα ενδοδιασταυρούμενα ζώα ή τα φυτά, μεταξύ δύο σημείων των χρωμοσωμάτων το γενετικό υλικό χάνεται. Στη συνέχεια θα δείτε τις χαρακτηριστικές χρωμοσωμικές βλάβες σε ενδοδιασταυρούμενα ζώα, φυτά ή στα ανθρώπινα όντα, με αποτέλεσμα να προκύπτουν αναπηρίες που έχουν μελετηθεί πολύ καλά. Έτσι, επειδή τα κοτόπουλα του Ρους είχαν τόσο βαριά ενδοδιασταυρωθεί, είχαν υψηλό ποσοστό αυθόρμητων εκδηλώσεων καρκίνου. 
Τα αποτελέσματα από αυτή την έρευνα δεν δημοσιεύτηκαν για περισσότερα από 20 χρόνια. Αργότερα, μερικοί προσπάθησαν να κάνουν υποθέσεις σχετικά με αυτά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 άρχισαν να σκέφτονται για αυτό, επειδή η μοριακή βιολογία ανέλαβε τη σύγχρονη ιατρική, και υποστήριξε – ενάντια στην τεράστια γνώση και μελέτες που είχαν ήδη γίνει πρίν, ενάντια δηλαδή στα πραγματικά περιστατικά – ότι ο καρκίνος προκαλείται από λοιμώδεις οντότητες: από ιούς, ή μεταλλάξεις, ή ιούς που προκαλούν μεταλλάξεις. Αγνόησαν το γεγονός ότι ο καρκίνος έχει κάτι να κάνει με την έλλειψη οξυγόνου, το οποίο είχε ήδη διαπιστωθεί από την έρευνα του Otto Warburg.
Ο Warburg έλαβε το πρώτο βραβείο Νόμπελ αποδεικνύοντας πώς ένα κύτταρο είναι σε θέση να παράγει πολύ περισσότερη ενέργεια από ό, τι κατά τη διαδικασία της ζύμωσης, χρησιμοποιώντας αερόβια αναπνοή. Και είχε λάβει το δεύτερο Νόμπελ του για να αποδείξει ότι ο καρκίνος χαρακτηρίζεται από τη διαδικασία της αναερόβιας αναπνοής, ζύμωσης, και ότι η αερόβια αναπνοή δεν λαμβάνει χώρα στον καρκίνο. Και αυτό έχει απλώς αγνοηθεί. 
Έτσι, το 1970, όταν αποδείχθηκε ότι η αντίστροφη μεταγραφή μπορεί να συμβεί και ανακάλυψαν το ένζυμο, την ανάστροφη μεταγραφάση (reverse transcriptase ), η οποία το κάνει, δεν εγκατέλειψαν το δόγμα. Το άλλαξαν ελαφρώς και είπαν ότι υπάρχει μια εξαίρεση και ότι αυτή συνδεότανε με την ύπαρξη μιας νέας τάξης ιών που τους ονόμασαν ρετροϊούς, τους οποίους δεν μπορούσαν να αποδείξουν ότι υπάρχουν με άλλους τρόπους. 
Όταν ήμουν απόλυτα σίγουρος για ό, τι σας έχω πει μέχρι τώρα, βγήκα να τα πώ δημόσια. Είχα προσκληθεί σε πολλά συνέδρια σχετικά με τη θαλάσσια βιολογία και τη βιολογία, και σε κάθε συνέδριο παρουσίαζα τα δικά μου δεδομένα. Χρησιμοποιούσα κάθε ευκαιρία να μιλήσω κατά του HIV, και γρήγορα έμαθα ότι επειδή δεν θεωρούσα τον HIV ως την αιτία για το AIDS, αλλά δεν ήμουν σε θέση ακόμη, να το αντικαταστήσω με κάτι άλλο, τότε δεν ήμουν και σε θέση να εξηγήσω τι συμβαίνει κάτω από την ετικέτα “HIV, αυτό με ανάγκασε να αναζητήσω και να βρώ αυτούς τους ανθρώπους που ήταν σε θέση να εξηγήσουν τι συμβαίνει. 
Στην αρχή, βέβαια, κάποιες από τις δημοσιεύσεις του Peter Duesberg με βοήθησαν πολύ, γιατί ήταν μια αυθεντία που αμφισβήτησε πολλά πράγματα, και αυτό με βοήθησε. Μετέφρασα μερικά από αυτά τα άρθρα στα γερμανικά και τα δημοσίευσα σε ένα μικρό εκδοτικό οίκο. 
Στη συνέχεια, όμως, με τον καιρό, έμαθα για άλλους ειδικούς, μεταξύ των οποίων ο Heinrich Kremer, ο γνωστός Γερμανός γιατρός, πρώην ιατρικός διευθυντής της Federal German Drug Abuser Clinics, ο οποίος με βοήθησε να καταλάβω τι πραγματικά συμβαίνει. 
Επειδή ήταν υπεύθυνος για την εισαγωγή του εμβολίου κατά της ηπατίτιδας Β στη Γερμανία, και το χρησιμοποίησε σε ασθενείς του, ο Δρ Kremer ελέγξε τα εμβόλια κατά της ηπατίτιδας Β της αγοράς. Βρήκε ότι το αμερικανικό εμβόλιο της ηπατίτιδας Β, παράγονταν απο τους ορούς που δωρίζονταν από τους άνδρες της γκέι σκηνής της Νέας Υόρκης μεταξύ του 1978 και του 1980. Ηξερε, ότι υπήρχε πολύ σεξ σε αυτή τη μειονότητα και ως εκ τούτου είχαν πολλά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Έτσι φοβόταν τη χρήση αυτού του εμβολίου, και αντ ‘αυτού χρησιμοποίησε το γαλλικό εμβόλιο, το οποίο παράγονταν από δωρεές αίματος από το γενικό πληθυσμό της Γαλλίας. 
Αλλά το 1983 η γερμανική κυβέρνηση τον ανάγκασε να μην χρησιμοποιεί αυτό το εμβόλιο πια. Είπαν ότι το γαλλικό εμβόλιο είχε δηλητηριαστεί από τον “ιό του AIDS” – τη στιγμή που κανένας δεν μιλούσε θετικά για “ιό του AIDS” – αλλά το αμερικανικό εμβόλιο ήταν ΟΚ.
Ήξερε ή τον είχαν προειδοποιήσει, ότι αυτό δεν είχε καμία σχέση με την επιστήμη, αλλά είχε να κάνει με το γεγονός ότι το γερμανικό σύστημα υγείας, σε περιοχές της Γερμανίας, είναι ουσιαστικά μια αποικία του αμερικανικού συστήματος. 
Λίγο μετά, το 1984, του είπαν να παραδώσει τα κατεψυγμένα δείγματα αίματος από τους ασθενείς του στο Βερολίνο, στο νεοϊδρυθέν Κέντρο AIDS, ώστε να ελεγχθούν για τον “ιό του AIDS.” Πριν παραδώσει τα δείγματα, τα έλεγξε ο ίδιος για την ακρίβεια και την αξιοπιστία του τεστ αντισωμάτων HIV, και κατάλαβε ότι το τεστ δεν είναι σε θέση να ανιχνεύσει τον ιό. Δεν είναι σε θέση να πει ναι ή όχι, είτε το αν έχουν ή δεν έχουν μολυνθεί. Ηταν σε θέση να δείξει το αν έχουν ένα υψηλότερο ή χαμηλότερο ποσό αντισωμάτων μόνο. Αυτό ήταν το τεστ αντισωμάτων HIV, έτσι ήταν σχεδιασμένο.

Zenger : Όπως το κατανοώ, όταν έχετε ένα τεστ αντισωμάτων που είναι πραγματικά χρήσιμο, όπως το τεστ αντισωμάτων για τη σύφιλη, μπορείτε να πάρετε μια υψηλή ή μια αντίδραση αντισώματος, και αυτή η αντίδραση, πρόκειται για ένα συγκεκριμένο πολλαπλάσιο του πόσες φορές έχετε αραιώσει το αρχικό δείγμα και εξακολουθεί να έχει αυτήν την αντίδραση. Ως εκ τούτου, ξέρετε ότι δεν είναι μόνο, ότι η μόλυνση είναι παρούσα, αλλά και το πόσο καλά το ανοσοποιητικό σύστημα ανταποκρίνεται σε αυτό.

Δρ Λάνκα: Είμαι απολύτως βέβαιος ότι κανένα τεστ αντισωμάτων στον τομέα της ιατρικής δεν έχει νόημα. Ειδικά στις δοκιμές αντισωμάτων HIV, είναι σαφές ότι τα αντισώματα που ανιχνεύονται στη δοκιμή είναι παρόντα σε όλους. Μερικοί άνθρωποι τα έχουν σε υψηλότερες συγκεντρώσεις, και μερικοί σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις, αλλά μόνο όταν φτάσετε σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο αντισωμάτων – πολύ υψηλότερο από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη δοκιμή αντισωμάτων – τότε θεωρείσαι «θετικός». 
Αυτό είναι μια αντίφαση, διότι στα άλλα τεστ αντισωμάτων, με χαμηλότερο επίπεδο αντισωμάτων, έχεις υψηλότερο κίνδυνο για μια συμπτωματική λοίμωξη. Αλλά με τον ιό HIV λένε ότι είσαι «θετικός» μόνο όταν έχεις φτάσει σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο αντισωμάτων. Κάτω από αυτό το επίπεδο, είσαι αρνητικός.

Zenger : Αυτό είναι που έλεγε και ο Δρ Roberto Giraldo όταν μίλησε στο HEAL στο Σαν Ντιέγκο. Είπε ότι όταν κάνουν το τεστ αντισωμάτων HIV, αραιώνουν το δείγμα στο 1/40 της αρχικής αντοχής του γιατί αν δεν το κάναν αυτό όλα τα δείγματα θα βγούν θετικά.

Δρ Λάνκα: Ακριβώς αυτό είναι, πόσο γελοίο. Ο Δρ Kremer το ήξερε αυτό ήδη από το 1984. Ήταν πολύ ανήσυχος για την τύχη των ασθενών του, γιατί το 1984 οι πολιτικοί του ζήτησαν να βάλει αυτούς που είχαν ήδη στιγματιστεί σαν “HIV-θετικοί” σε καραντίνα, πράγμα που σημαίνει να τους διαχωρίσει από τους άλλους . Είπε όχι, επειδή ήξερε, ήταν σίγουρος, είχε κάνει μόνος του τις εξετάσεις και είχε δεί ότι δεν υπήρχε κανένας μολυσματικός φορέας . Ήξερε ότι ο καθένας που ασθένησε από χρόνια ενεργό ηπατίτιδα ή είχε κάνει το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β θα αποδεικνύονταν “HIV-θετικός” .Ηξερε ότι δεν υπήρχει καμία μόλυνση στο νοσοκομείο του. 
Ενημέρωσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, λεπτομερέστατα και ιοι οποίοι επισκέφτηκαν και το νοσοκομείο του. Τους έδειξε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία. Και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, σε talk shows, στο Der Spiegel [ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή περιοδικά της Γερμανίας], για παράδειγμα, δημοσίευσαν ακριβώς τα αντίθετα. Έτσι ήξερε ότι όλα ήταν σκόπιμα από την αρχή. Έπαιζαν πόλεμο. Όλοι ήθελαν να έχουν μία επιδημία με σέξ και αίμα, σε αντίθεση με τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσίασε για αυτό. Έτσι ήξερε ότι το AIDS χτίστηκε πάνω σε παρανοήσεις. Ασχολούνταν στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο. Του είπαν, off the record, ανεπίσημα, ότι το ήξεραν, αλλά δεν τους ένοιαζε, το δικό τους πρόβλημα ήταν να ασχοληθούν με τα φάρμακα και τους ομοφυλόφιλους.
Προσπάθησαν ακόμα και να τον σκοτώσουν αλλά δεν το πέτυχαν. Είχε καλή διαίσθηση και βγήκε από το αυτοκίνητό του πριν να εκραγεί . Τότε έμαθε από έναν υπουργό ο οποίος τον εκτιμούσε βαθειά, λόγω της εργασίας του με τους φυλακισμένους και τους ναρκομανείς, ότι η γερμανική κυβέρνηση διεξάγει μυστική ψυχολογική έρευνα, προσπαθώντας να αποδείξει ότι ήταν ψυχικά άρρωστος και ότι τον κρατούσαν στη δουλειά του μόνο και μόνο επειδή τον θεωρούσαν επικίνδυνο για απόπειρα αυτοκτονίας. Έτσι, όταν το έμαθε , άφησε την πολύ υψηλή θέση που κατείχε επειδή δεν ήταν σε θέση να σιωπά για το θέμα αυτό. Αυτό δεν ταίριαζε στην ηθική του. 
Επίσης, συνάντησα τον καθηγητή Alfred Hassig απο την Ελβετία. Είχε ιδρύσει το ελβετικό σύστημα αιμοδοσίας και ήταν ένας από τους πρώτους που χρησιμοποίησε προϊόντα αίματος, συγκεκριμένα το πλάσμα για τη θεραπεία χρόνιων ασθενειών. Με το να γίνει συνάδελφος και ένας πολύ στενός μου φίλος , έμαθα πολλά για τη βιομηχανία παραγωγής αίματος και τις εγκληματικές ενέργειες πίσω από αυτή. Τον Μάρτιο του 1996, στη Βέρνη ,ο Hassig, ο Kremer και εγώ συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. 
Κατέστη σαφές, επίσης, τι συμβαίνει στον τομέα της ηπατίτιδας. Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν ιό. Φυσικά, υπάρχει μια πιθανότητα με τον εμπλουτισμό απο ορισμένα είδη πρωτεϊνών στα προϊόντα αίματος, τα οποία αυτά στη συνέχεια προκαλούν σοβαρές αυτοάνοσες αντιδράσεις, αλλά μόνο, το τονίζω σε πολύ στρεσαρισμένους ανθρώπους, ποτέ σε ανθρώπους χωρίς στρές. Όταν έμαθαν πώς να απομακρύνουν αυτές τις πρωτεΐνες από τα προϊόντα αίματος, ή να τις αραιώνουν, δεν υπήρχαν πλέον ηπατικά προβλήματα Αυτό το έμαθα μέσα από αυτόν.

Zenger: Λέτε ότι όλες οι μορφές ηπατίτιδας είναι μη-μολυσματικές, ή μόνο μερικές από αυτά;

Δρ Λάνκα: Όχι, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η λοιμώδης ηπατίτιδα.

Zenger : Αν είναι έτσι, δεν υπάρχουν ούτε ιοί της ηπατίτιδας;

Δρ Λάνκα: Ναι δεν υπάρχουν. Ο Hassig πάντα αγωνίζονταν να παράγει τα προϊόντα αίματος μόνο από χορηγούς που ήταν νέοι και υγιείς. Η βιομηχανία άρχισε να παράγει προϊόντα αίματος στη βάση της εμπορικής αιμοδοσίας, χρησιμοποιώντας ένα τεράστιο ποσό δειγμάτων αίματος, τα οποία συγκέντρωνε όλα μαζί σε μια μεγάλη παρτίδα, γιατί έτσι ήταν πολύ φθηνότερα, να πάρει τα διάφορα είδη προϊόντων του αίματος.


Zenger : Σε αυτή τη χώρα (Αμερική), είναι ακόμα χειρότερα, επειδή οι δωρεές αίματος είναι ένας από τους βασικούς τρόπους που οι άστεγοι μπορούν να παραμείνουν ζωντανοί. Σαν αποτέλεσμα,η μεγάλη παροχή αίματός, γίνεται από τους ανθρώπους της κοινωνία μας που έχουν το λιγότερο υγιεινό τρόπο ζωής.


Δρ Λάνκα: Ξέρω όλες τις λεπτομέρειες. Ο Καθηγητής Hassig , ενώ επισκέπτονταν τα νησιά Φίτζι μετά από ένα συνέδριο στην Αυστραλία, γνώρισε μία φορά το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για τη βιομηχανία παραγωγής βιομηχανικών προϊόντων αίματος και καθώς αυτός είχε μέθυσει, είπε στον καθηγητή Hassig ότι σύντομα πρόκειται να συντρίψει τις μονάδες αίματος , με βάση την εθελοντική αιμοδοσία, επειδή θα είναι πολύ φθηνότερη η παραγωγή των προϊόντων αίματος, διότι θα πηγαίνουν στις χώρες του Τρίτου Κόσμου και είναι ήδη εκεί σε όλες τις φυλακές των δικτατόρων στη Νότια Αμερική και αλλού.

Όταν Ο Hassig το ακουσε, τηλεφώνησε σε μερικούς από τους φίλους του γιατί ο Hassig ήταν το κορυφαίο πρόσωπο στην επιχείρηση αίματος – και εκείνη την εποχή υπήρχαν ορισμένοι μη διεφθαρμένοι άνθρωποι στον ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας). Έτσι, σε έκτακτη συνεδρίαση, που κλήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε η βιομηχανία να μην έχει το χρόνο να διαφθείρει τα μέλη που θα αποφάσιζαν για τα θέματα αυτά, αποφάσισαν ότι η θέση του ΠΟΥ θα είναι ότι δεν επιτρέπεται να παράγεται πλάσμα απο χώρες του Τρίτου Κόσμου, επειδή θα τους αποστράγγιζε από το αίμα τους. 
Τώρα αποστραγγίζουν τους φτωχότερους των φτωχων και πρόκειται για το Μεξικό, κοντά στο σημείο όπου καθόμαστε τώρα. Προκειμένου να βοηθήσει την εμπορική βιομηχανία προϊόντων αίματος, η FDA [ΗΠΑ Food and Drug Administration], έχει εγκρίνει ότι ένα άτομο μπορεί να δώσει μέχρι και 50 μονάδες πλάσματος ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πηγαίνει δύο φορές την εβδομάδα για να δώσει πλάσμα αίματος και συκωτιού. Και ένας ελέφαντας δεν θα ήταν δυνατόν να επιβιώσει από αυτό, σωστά; Έτσι, αυτό είναι το φόντο, και τι έκαναν όταν όλα αυτά τα νομικά τακτοποιήθηκαν; Αλλαξαν τον τρόπο θεραπείας των αιμορροφιλικών. Ξεκίνησε στην Καλιφόρνια. 
Μέχρι το έτος 1969 ήταν απαγορευμένο να χορηγήσεις παράγοντες πήξης σε αιμορροφιλικούς, εκτός αν είχαν εσωτερική αιμορραγία. Και αυτό γιατί αν θα έδιναν παράγοντες πήξης, για προφύλαξη, ο οργανισμός τους θα παρήγαγε αντισώματα, επειδή αυτά τα προϊόντα αίματος είναι εξαιρετικά μολυσμένα. Το 1969 η βιομηχανία άρχισε να προσπαθεί να πείσει γιατρούς – και η πρώτη ήταν μια γυναίκα γιατρός στην Καλιφόρνια – για τη θεραπεία ασθενών αιμορροφιλικών με παράγοντες πήξης, σαν προφυλακτικό και με αυτό τον τρόπο, η βιομηχανία έβγαλε πολλά χρήματα. Και, φυσικά, τα σώματα από τους αιμορροφιλικούς δημιούργησαν πολλά αντισώματα εναντίον αυτών των προϊόντων, όπως είχε προβλεφθεί. Έπρεπε να χρησιμοποιούν όλο και υψηλότερες δόσεις των παραγόντων πήξης από τότε, προκειμένου να ανταγωνιστούν με τα αντισώματα. Σταδιακά έπρεπε να αυξάνουν την ενέσιμη ποσότητα. 

Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιχείρηση στον κλάδο του αίματος από την αρχή της δημιουργίας της. Κανείς δεν μίλησε γι ‘αυτό, αλλά αυτή είναι η αιτία που σχεδόν όλοι οι αιμοφιλικοί έχουν αποκτήσει ηπατίτιδα. Αν κάνετε ένεση με ένα τόσο υψηλό ποσοστό ξένων πρωτεϊνών, καθώς και με όλους αυτούς τους ρυπαντές, τότε φυσικά το ήπαρ, ως κεντρικό όργανο του μεταβολισμού, στρεσάρεται, με αποτέλεσμα να αναπτύξει ηπατικές φλεγμονές. Πολλοί αιμοφιλικοί πέθαναν από ηπατίτιδα, και κατηγορήθηκαν για αυτό οι ανύπαρκτοι ιοί. 

Zenger: Ένα από τα ζητήματα που τίθενται από τις ομάδες, όταν μιλάμε για τις θεωρίες πως δεν υπάρχει HIV, ή ότι δεν υπάρχουν ρετροϊοί, ή ότι η νόσος δεν είναι μεταδοτική , οι άνθρωποι λένε ότι θέλει πολλή προσπάθεια να πείσουν τους ανθρώπους να σκεφτούν ότι ο ιός HIV μπορεί να είναι αβλαβής. Θέλει ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια να προσπαθήσουν να τους πείσουν ότι δεν υπάρχουν καθόλου, και ακόμα πιο δύσκολο να προσπαθήσουν να τους πείσουν ότι – αν καταλαβαίνω σωστά αυτό που λέτε – από το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου σχεδόν κάθε επιστήμονας που εργάζεται σε αυτόν τον τομέα είναι απολύτως δεσμευμένος σε μια εντελώς λανθασμένη θεωρία και ότι όλη αυτή η έρευνα είναι ανοησία και πρέπει να πεταχτεί. 

Δρ Λάνκα: Αυτό δεν είναι αλήθεια. Πριν από το AIDS, υπήρχαν πολλές συζητήσεις και έγγραφα σχετικά με το ρόλο των ιών στην εξέλιξη. Οι εξελικτικοί βιολόγοι είχαν αρχίσει να αμφισβητούν ήδη το το κεντρικό δόγμα της μοριακής γενετικής. Αλλά αυτό αποσιωπήθηκε, επειδή όλοι είχαν βιώσει πόσο γρήγορα αυτή η ιδέα αναπτύχθηκε και πόσο ισχυρή ήταν.Ακόμα και όταν κάποιοι από τους συναδέλφους μου στο πανεπιστήμιο και όλοι όσους μίλησα, ήταν απόλυτα σίγουροι και πεπεισμένοι για αυτά που έλεγα, παρέμεναν σιωπηλοί. Κανένας δεν με υποστήριξε από τους πολλούς καθηγητές μου στο πανεπιστήμιο. Μερικοί απ ‘αυτούς, βέβαια, με συμπαθούσαν πολύ και προσπάθησαν να με προειδοποιήσουν, όταν υπήρχε κίνδυνος να αποβληθώ από το πανεπιστήμιο, κλπ. Αλλά κανένας από αυτούς δεν πήρε δημόσια θέση υπέρ μου.

Zenger: Πότε ποιά ημερομηνία θα έβαζες για την αρχή αυτού του λάθους, αυτό που εσύ ονομάζεις δόγμα; Πόσο καιρό έχει γίνει το κυρίαρχο παράδειγμα; 

Δρ Λάνκα: Νομίζω ότι πραγματικά ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960, όταν οι ρετροϊολόγοι υποστηρίχτηκαν από τον Πρόεδρο Νίξον στον «πόλεμο κατά του καρκίνου.” Αυτή ήταν η πρώτη φορά που απίστευτα χρηματικά ποσά ξοδεύτηκαν σε αυτό το είδος της έρευνας.Τότε δημιουργήθηκαν αυτές οι ελίτ σχολές της σκέψης και , κυριάρχισαν στα πάντα, και φυσικά είχαν επιτυχία με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επειδή ασχολούνταν με τον καρκίνο. Όταν ισχυρίστηκαν ότι οι ρετροϊοί ήταν η αιτία του καρκίνου, φυσικά ανέπτυξαν την χημειοθεραπεία εναντίον του. Αλλά σύντομα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την ιδέα ότι ο καρκίνος προκαλείται από τους ιούς, επειδή είδαν ότι η αντίστροφη τρανσκριπτάση και η αντίστροφη ματαγραφή συνέβαιναν παντού όπου και αν κοιτούσαν. Βρήκαν ότι είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των μορφών ζωής, ειδικά για τα καρκινικά κύτταρα, και στην πραγματικότητα είναι ένας μηχανισμός επιδιόρθωσηςτου κυτταρου. 
Έτσι, αθόρυβα, αργά αλλά σταθερά, σταμάτησαν να μιλούν πλέον, για αυτήν την θεωρία, περί των ιών που προκαλούν καρκίνο αλλά ήρθαν με μια εντελώς νέα ιδέα για το τι προκαλεί τον καρκίνο, λέγοντας ότι ευθύνεται το αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Όταν δημιουργήθηκε η ανοσολογία,με δικές της βιολογικές αρχές και με δική της σχολή, οι άνθρωποι ισχυρίστηκαν ότι ήταν σε θέση να μετρήσουν τη δύναμη του ανοσοποιητικού συστήματος με τη μέτρηση των λεμφοκυττάρων στην κυκλοφορία του αίματος. Φυσικά, χιλιάδες μελέτες είχαν πραγματοποιηθεί στη δεκαετία του ’70 λέγοντας ότι ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων δεν συσχετίζεται με οποιαδήποτε ασθένεια ή με οποιαδήποτε ηλικία. 
Αλλά, ακόμα κι έτσι, ισχυρίστηκαν ότι οι καρκίνοι δημιουργούνται από τυχαίες μεταλλάξεις παντού στο σώμα, και το ανοσοποιητικό σύστημα καταστέλλει τον καρκίνο. Και όταν τα Τ4 κύτταρα δεν υπακούουν στο ανοσοποιητικό σύστημα, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν μπορεί να καταστείλει πλέον τον καρκίνο. Και αυτή ήταν η θεωρία της ανοσολογικής επιτήρησης του καρκίνου, η οποία ήταν λάθος από τη στιγμή που την ανακοίνωσαν επειδή ήδη ήξεραν από τότε ότι τα καρκινικά κύτταρα δεν έχουν ειδικούς δείκτες στην επιφάνειά τους. Έχουν τους ίδιους δείκτες πρωτεΐνης στην επιφάνειά τους, όπως τα εμβρυικά κύτταρα. 

Zenger: Οπότε κάποιος δεν θα περίμενε το ανοσοποιητικό σύστημα να αναγνωρίζει ένα καρκινικό κύτταρο, επειδή είναι το ίδιο. 

Δρ Λάνκα: Ακριβώς. Έχουμε πολλά εμβρυϊκά κυττάρα στο σώμα μας παντού. Αυτά είναι τα βλαστικά κύτταρα. Όταν τα νευρικά κύτταρα σπάσουν, νέα νευρικά κύτταρα μπορούν να αναγεννηθούν από τα εμβρυϊκά κύτταρα, επειδή τα ίδια τα νευρικά κύτταρα δεν μπορούν να αναγεννηθούν. Έτσι έχουμε εμβρυϊκούς ιστούς παντού, και εδώ έρχεται η εξελικτική βιολογία.

Τώρα πρέπει να σας πω την βάση της δημιουργίας της ζωής μας. Η διαδικασία ζύμωσης δεν παράγει αρκετή ενέργεια για να σχηματιστούν πολυκυτταρικοί οργανισμοί ή για να μπορέσει το κύτταρο να διαφοροποιηθεί. Τα βακτηριακά κύτταρα δεν διαφοροποιούνται, δεν είναι σε θέση να κατασκευάσουν πολυκύτταρους οργανισμούς, επειδή δεν έχουν αρκετή ενέργεια. Μόνο η εφεύρεση της φωτοσύνθεσης – χρησιμοποιώντας την ενέργεια του ήλιου για να διαχωρίσει την ύλη, προκειμένου να πάρει τα ηλεκτρόνια – επιτρέπει τη συνέχιση της ζωής. Η ζωή κινείται με τη δύναμη των ηλεκτρονίων και με τη φωτοσύνθεση τα ηλεκτρόνια παράγονται από τη διάσπαση του νερού, και το βασικό προϊόν τους είναι το οξυγόνο. 

Αυτή η φωτοσύνθεση ήταν τόσο επιτυχής που μόλυνε ολόκληρο τον πλανήτη. Το νερό, και τελικά η ατμόσφαιρα, γέμισε με κορεσμένο οξυγόνο. Μόνο όταν τα βακτήρια άρχισαν να μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το οξυγόνο για να παράγουν πολύ περισσότερη ενέργεια από οργανικό υλικό, από ένα μόριο σακχάρου, είχαμε το επόμενο βήμα στην εξέλιξη. Η Ζωή εμφανίστηκε με την καταστροφή του πλανήτη μας απο το οξυγόνο και από τότε είχαμε μια τέλεια ισορροπία των βακτηρίων που παράγουν οξυγόνο και των βακτηρίων που χρησιμοποιούν οξυγόνο , έτσι ώστε να κρατήσουν την ατμόσφαιρα στο σταθερό επίπεδο του 20 τοις εκατό οξυγόνου. Αυτό είναι ακριβώς το επίπεδο στο οποίο η ζωή μπορεί να συνεχιστεί. Σε χαμηλότερο επίπεδο, ή σε υψηλότερο επίπεδο οξυγόνου, η ζωή είναι αδύνατο να συνεχιστεί. Ζούμε στην ισορροπία. Αυτή είναι η αρχή της Γαίας. 
Εκείνα τα βακτηρίδια που έμαθαν να χρησιμοποιούν το οξυγόνο ήταν σε θέση να παράγουν 20 έως 30 φορές περισσότερη ενέργεια ανά μόριο σακχάρου, επειδή το οξυγόνο τραβάει πολλά περισσότερα ηλεκτρόνια απο ότι θα μπορούσε να ληφθούν απο το σάκχαρο μέσω της διαδικασίας της ζύμωσης. Ετσι παράγεται πολύ περισσότερη ενέργεια από ό, τι ήταν δυνατόν να παραχθεί χωρίς την ισχυρή οξειδωτική ουσία στο τέλος της ενεργειακής παραγωγικής αλυσίδας . Αυτή η επανάσταση στην παραγωγή της ενέργειας ήταν η βάση για όλα τα ανώτερα κύτταρα και όλους τους ανώτερους οργανισμούς. Φυσικά, με αυτή την περίσσεια ενέργειας, τα κύτταρα μπορούσαν τελικά να διαφοροποιούνται και να σχηματίζουν πολυκύτταρους οργανισμούς. Και αυτά τα βακτήρια, τα οποία χρησιμοποιούν καθαρά το οξυγόνο, είναι μέρος του κάθε κυττάρου μας, και ονομάζονται μιτοχόνδρια. Έτσι, τα πολύ εξελιγμένα κύτταρα είναι ένα προϊόν της σύντηξης πολλών διαφορετικών ειδών βακτηρίων: οι σπειροχαίτες, οι οποίες έφεραν την κινητικότητα στη ζωή και τα μιτοχόνδρια, τα οποία παρήγαγαν πολύ περισσότερη ενέργεια από ό, τι πριν. 

Αυτή η περίσσεια ενέργειας είναι η βάση όλης της εξελιγμένης ζωής. Αν την παραβιάσουμε, αν δεν αφήσουμε το οξυγόνο να μπεί στον οργανισμό, ή αν το αίμα οξειδώνεται από τα πόπερς, poppers [νιτρώδη] ή σουλφιναμίδες [συμπεριλαμβανομένων αδιακρίτως των φαρμάκων όπως το Bactrim και Septra] ή εάν ο τρόπος μεταφοράς του αίματος προς τα κυττάρα δηλητηριάζεται από βαρέα μέταλλα, ή την έλλειψη των ουσιωδών λιπαρών οξέων, ή όταν τα μιτοχόνδρια καταστρέφονται μέσα στα κύτταρα, λόγω της έλλειψης τροφής, ή των αντιβιοτικών, το οξυγόνο δεν μπορεί να μεταφερθεί από το αίμα στα κύτταρα. Τότε το κύτταρο δεν είναι σε θέση να παράξει αρκετή ενέργεια. Οπότε είτε μπορεί να πεθάνει, είτε να οδηγηθεί σε φλεγμονή, ή αν υπάρξει η δυνατότητα σε ενα κύτταρο να επιβιώσει, θα εξελιχθεί σε καρκινικό. Όταν το κύτταρο παράγει μόνο ζύμωση, τότε αυτό είναι ο καρκίνος, όπως ο Otto Warburg είχε το είχε ήδη εντοπίσει από το 1940. 
Ήξεραν από την αρχή ότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν μόνο εμβρυϊκούς δείκτες στην επιφάνειά τους. Για την βιολογική, εξελικτική άποψη είναι λογικό ότι ένα καρκινικό κύτταρο είναι η αναγωγή (υποβίβαση) σε εμβρυακό στάδιο. Ξανα-διαφοροποιείται λόγω της έλλειψης ενέργειας, και περιμένει μέχρι η έλλειψη ενέργειας να τελειώσει, προκειμένου να διαφοροποιηθεί και πάλι σε κανονικό κύτταρο. Φυσικά, εάν η έλλειψη ενέργειας επιμένει, χάνει γενετικό υλικό και αυτά ήταν τα παλιά κριτήρια για τον ορισμό του καρκίνου, όταν τα κύτταρα χάσουν πολύ γενετικό υλικό, τότε θα χάσουν την ικανότητα να διαφοροποιηθούν ξανα σε υγιή κύτταρα.

Zenger: Με άλλα λόγια, ο καρκίνος εμφανίζεται όταν το κύτταρο έχει προγραμματιστεί να συμπεριφέρεται σαν ένα κύτταρο στην εμβρυακή του ανάπτυξη και διαιρείται σαν τρελό. 

Δρ Λάνκα: Αυτό είναι. Ενα εμβρυϊκό κύτταρο μεταπίπτει σε μια μονοκύτταρη κατάσταση. Συμπεριφέρεται σαν ένας μονοκύτταρος οργανισμός, όπως ένα βακτήριο. Χάνει την ικανότητα να σταματήσει την αντιγραφή όταν έρχεται σε επαφή με άλλα κύτταρα. Έτσι, γνωρίζοντας την εξελικτική βιολογία, είστε σε θέση να εξηγήσετε τα πάντα. 
Για να εξηγήσουν την αποτυχία να βρούν έναν ρετροϊό που προκαλεί άμεσα τον καρκίνο, ισχυρίζονται ότι είναι σε θέση να μετρήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Αλλά αυτό είναι γελοίο.

Στο Journal of the American Medical Association, 28 Αύγ 1981, δημοσιεύθηκε ότι δεν έχει νόημα να μετρήσεις τα λεμφοκυττάρα στο αίμα, διότι μόνο λίγα από αυτά είναι στο αίμα. Το ανοσοποιητικό σύστημα παράγεται, όχι στο αίμα, αλλά στους ιστούς. Μόνο σπάνια και τυχαία βλέπουμε μερικά από αυτά στο αίμα. Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί χιλιάδες μελέτες και έχει αποδειχθεί οτι δεν υπάρχει καμία συσχέτιση ανάμεσα στη νόσο ή την υγεία, σε ηλικιωμένους ή νέους και τα Τ-κύτταρα και ακόμη λιγότερο, φυσικά, με υποομάδες των Τ-κυττάρων. 

Αλλά, ακόμα και ενώ ήξεραν ότι αυτές οι δοκιμές Τ-κυττάρων δεν είχαν νόημα, το πουλούσαν στην αγορά. Ξεκινώντας το 1977, αρχής γενομένης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που ήταν δυνατό να πατεντάρουν βιολογικές οντότητες ή βιολογικές τεχνικές, ώστε άρχισαν να βγάζουν χρήματα από βιολογικές ιδέες.

Αυτό είναι το οριστικό σημείο καμπής, όταν η σύγχρονη ιατρική και η σύγχρονη βιολογία έχασαν την ακεραιότητα τους και την αθωότητά τους. Αυτό είναι. Η θεωρία της ανοσολογικής επιτήρησης του καρκίνου – η πεποίθηση ότι αν μετρηθεί η αντοχή του ανοσοποιητικού συστήματος, τότε θα μπορούσαμε να δούμε, αν υπάρχει η δυνατότητα να αναπτυχθεί καρκίνος – ήταν η βάση του AIDS, της σκέψης σχετικά με το AIDS. Είπαν οτι αν οι λειτουργίες του ανοσοποιητικού σας συστήματος είναι αδύναμες, θα έχετε την ευκαιρία να αναπτύξετε όλες τις ιογενείς μορφές των ευκαιριακών λοιμώξεων και όλων των μορφών καρκίνου. Και στην πραγματικότητα, αυτό δεν συνέβη ποτέ. Στο AIDS δεν είδαμε ποτέ ευκαιριακές λοιμώξεις. Δεν έχουμε δει όλες τις ιογενείς μορφές καρκίνου μόνο μία μορφή καρκίνου, [σάρκωμα Kaposi] KS. 

Zenger: Όταν λέτε, “Στο AIDS δεν έχουμε δει καμία ευκαιριακή λοιμώξη”, τι εννοείτε με αυτό; Επειδή σχεδόν τα πάντα που σχετίζονται με το AIDS θεωρούνται “ευκαιριακή λοίμωξη.” 

Δρ Λάνκα: Αυτό δεν είναι αλήθεια. Μια ευκαιριακή λοίμωξη είναι μια βακτηριακή λοίμωξη, η οποία αναλαμβάνει δράση όταν οι λειτουργίες του ανοσοποιητικού είναι πεσμένες, όταν έχετε μια ανοσολογική ανεπάρκεια, ή ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό ήταν και είναι ο ορισμός της ανοσοποιητικής δυσλειτουργία και η ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος: όταν οι βακτηριακές λοιμώξεις εξαπλώνονται στο σώμα σας, σε γενικευμένες βακτηριακές λοιμώξεις. 

Αυτή είναι η περίπτωση σε αυτά τα παιδιά που γεννιούνται με ανοσολογική ανεπάρκεια, τα οποία είναι υποχρεωμένα να ζουν σε ενα αποστειρωμένο περιβάλλον ή των ανθρώπων στις μονάδες εντατικής θεραπείας, οι ασθενείς που πεθαίνουν σαν τις μύγες τώρα, επειδή έχουν ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος μετά απο επέμβαση, ατύχημα, μετάγγιση ή μεταμόσχευση, ή όταν οι λειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος τεχνητά καταστέλλονται. Οι βακτηριακές μολύνσεις πηγαίνουν παντού στο σώμα, και λόγω της καταστροφικής αντίστασης, η οποία είναι το ιατρικό υπόβαθρο, του γιατί το “AIDS” έχει εφευρεθεί, σίγουρα, πεθαίνουν σαν τις μύγες. Αλλά όλες αυτές οι εσωτερικές βακτηριακές λοιμώξεις ουδέποτε αποτέλεσαν μέρος του ορισμού του AIDS. 

Zenger : Θυμάμαι οι ειδικοί για το AIDS βάζαν μια ερώτηση, ρωτούσαν σε μερικές από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις, στις αρχές της δεκαετίας του 1980: “Λοιπόν, αν αυτό είναι μια κατάρρευση του ανοσοποιητικού συστήματος, γιατί δεν κρυολογούν οι ασθενείς όλη την ώρα. Γιατί δεν κολλάνε γρίπη συνέχεια ; Γιατί δεν παθαίνουν όλες αυτές τις κοινές μολυσματικές ασθένειες όλη την ώρα; Γιατί είναι πραγματικά απόκρυφα τα πράγματα όπως η PCP (πνευμονοκυστική πνευμονία) και το KS (σάρκομα καπόσι) και ο CMV ο κυτταρομεγαλοιός και η μυκοβακτηριακή ενδοκυτταρική μόλυνση και ό, τι άλλο;

Δρ Λάνκα: Αυτό είναι. Οι μόνες ασθένειες που παρατηρήθηκαν σε άτομα με AIDS είναι αυτές οι ειδικές τροπικές ασθένειες που οι ειδικοί έχουν ειδικευτεί. Αυτοί είναι μονοκύτταροι οργανισμοί που εμφανίστηκαν στην εξελικτική φάση της ανάπτυξης όταν δεν υπήρχε τόσο πολύ οξυγόνο στην ατμόσφαιρα, όπως υπάρχει σήμερα. Έτσι, μπορούν να αναπτυχθούν μόνο σε άτομα που έχουν έλλειψη οξυγόνου. Και αυτό γίνεται, εμφανίζονται , ακόμα και όταν οι λειτουργίες του ανοσοποιητικού είναι απολύτως τέλειες. 
Ιδιαίτερα στην περίπτωση των μυκήτων, η ανοσολογία τους, η ανοσία τους δεν είναι γνωστή. Νομίζουν ότι έχουν την ίδια ανοσία με τα βακτηριακά κύτταρα. Αλλά η εξελικτική βιολογία απαντά σε αυτά τα ερωτήματα. Οι μύκητες εμφανίστηκαν μετά από τα ζώα. Οι μύκητες ανακάλυψαν τα ένζυμα τα οποία είναι ακόμη σε θέση να παράγουν ενέργεια από την οξείδωση. Τρέφονται με νεκρή οργανική ύλη, (είναι οι σκουπιδιάρηδες του οργανισμού μας) και αυτό είναι το καθήκον τους στην εξέλιξη, στη βιολογία: η ανακύκλωση. Χωρίς μύκητες, τα φυτά δεν θα αναπτύσσονταν στη γη, έξω από το νερό.

Zenger: Αυτός είναι και ο λόγος, που οι καλλιεργητές μανιταριών, τα βάζουν σε ένα ζεστό, σκοτεινό μέρος γεμάτο από κομμάτια ξύλου και κομμάτια φυτών;

Δρ Λάνκα: Ακριβώς. Ήταν ήδη γνωστό από το 1965, σίγουρα, ότι η PCP πνευμονοκυστική πνευμονία είναι ένας μύκητας. Και αυτό ήταν και είναι η πιο σημαντική ασθένεια του AIDS. Αν δείτε ποιός ασθενεί απο αυτήν την ασθένεια, θα δείτε ανθρώπους που χρησιμοποιούν πόπερς. Τι είναι τα πόπερς; Τα νιτρώδη άλατα. Και ελέγξτε κάθε λεξικό στο βιβλιοπωλείο, ή Λεξικό της Λαϊκής Ιατρικής: τι κάνουν τα νιτρώδη στο σώμα; Οξειδώνουν το αίμα. Αυτό σημαίνει ότι το ίδιο το αίμα δεν είναι σε θέση να μεταφέρει οξυγόνο. Έτσι, φυσικά, τα πρώτα κύτταρα που υποφέρουν είναι τα κύτταρα στον πνεύμονα. 
Τα νιτρώδη μετασχηματίζονται αμέσως σε νιτρικά οξείδια στα μικρότερα τριχοειδή αγγεία του σώματος. Τα νιτρικά οξείδια τα παράγει ο οργανισμός σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις, ώστε να ελέγχουν την πίεση του αίματος και έτσι να ελέγχουν την ανάπτυξη. Πρέπει να απενεργοποιηθούν από το σώμα αμέσως, επειδή σε υψηλότερες συγκεντρώσεις δρούν πολύ επιθετικά, καταστρέφοντας τα πάντα. Αυτός είναι ο λόγος που τα μακροφάγα “η λειτουργία τους είναι να τρώνε κύτταρα” του ανοσοποιητικού συστήματος, απελευθερώνουν νιτρικά οξείδια σε μεγάλες ποσότητες σε αντιδράσεις φλεγμονής: για να καταστρέψουν και να αφομοιώσουν τα βακτηριακά κύτταρα. 
Έτσι, εάν παίρνετε τακτικά νιτρώδη, ή κάπου κάπου – σημαίνει ότι παράγονται τεράστιες, υπερβολικές ποσότητες από νιτρικά οξείδια – αυτό σημαίνει ότι ξεκινάτε τη διαδικασία αυτοκαταστροφής στο σώμα σας, ειδικά στους πνεύμονες. Θα αρχίσει η καταστροφή πνευμονικού ιστού, και θα αναπτυχθούν λοιμώξεις από μύκητες που αναπτύσσονται σε αυτή τη νεκρή οργανική ύλη, για να την απομακρύνουν. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, οι λειτουργίες του ανοσοποιητικού είναι τέλειες, επειδή οι ασθενείς αυτοί, όντως καταστέλλουν τις βακτηριακές λοιμώξεις. Όλα αυτά τα 60 διαφορετικά είδη των ασθενειών των πνευμόνων που γνωρίζουμε έως τώρα, όλα προκαλούνται από βακτηριακές λοιμώξεις, αλλά δεν εμφανίζονται σε αυτούς τους ασθενείς, επειδή οι λειτουργίες του ανοσοποιητικού τους είναι ακόμη καλές. 

Έτσι έχουμε άμεση τοξική επίδραση, που μπορεί να συμβεί ακόμη και όταν το σύστημα αποτοξίνωσης σας δεν λειτουργεί σε κυτταρικό επίπεδο, λόγω υποσιτισμού. Η πνευμονοκυστική πνευμονία (PCP) μπορεί επίσης να συμβεί σε άτομα που υποφέρουν από ακραίο υποσιτισμό, όπως είχαμε στην Αφρική. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η PCP δεν αποτελεί μέρος του ορισμού του AIDS στην Αφρική, επειδή πάσχουν απο αυτήν τα παιδιά που υποφέρουν απο πείνα, επειδή το σύστημα αποτοξίνωσης των κυττάρωνστα παιδιά είναι πολύ αδύναμο. Αυτός είναι ο λόγος, που κατά τον Μεσαίωνα, όταν τα πηγάδια είχαν δηλητηριαστεί από τα περιττώματα ή το κρέας από τους εμφύλιους ή τους παγκόσμιους πολέμους, τα παιδιά υπέφεραν πιο πολύ, γινόντουσαν μπλέ – για αυτό ονομάστηκε “η νόσος των μπλέ” – όταν έπιναν νερό, γιατί υπήρχαν πολλά νιτρώδη και νιτρικά αλάτα στο εσωτερικό των πηγαδιών, που παράγονταν από τα βακτήρια νιτροποίησης, όταν τα πηγάδια είχαν δηλητηριαστεί, επειδή τα συστήματα αποτοξίνωσης των παιδιών είναι πολύ χαμηλά. Αυτός είναι ο λόγος που τα υποσιτισμένα παιδιά στην Αφρική πεθαίνουν σε μεγάλο βαθμό απο πνευμονοκυστική πνευμονία.

Μπορώ να προβλέψω, εδώ και τώρα, ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τακτικά το Viagra θα ασθενήσουν με σάρκομα καπόσι KS σε δύο με τρία χρόνια, λόγω του ότι το Viagra δρα αναστέλλοντας την εξουδετέρωση των νιτρικών οξειδίων. Όταν παίρνετε Viagra, το νιτρικό οξείδιο συσσωρεύεται, προκαλεί χαλάρωση των λείων μυών, το αίμα ρέει μέσα, και έχετε στύση. Τα Popers δρουν με τον ίδιο τρόπο, επειδή τα νιτρώδη μετατρέπονται σε νιτρικό οξείδιο στα πιο μικρά αγγεία και έτσι τα μικρότερα αγγεία χαλαρώνουν. Αλλά ενώ τα πόπερς παράγουν άμεσα νιτρικό οξείδιο, το Viagra λειτουργεί εμποδίζοντας την εξουδετέρωση του νιτρικού οξειδίου που η φυσιολoγική του ύπαρξη είναι η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Διατηρείται σταθερά σε πολύ χαμηλό επίπεδο, αλλά αν συσσωρευτεί , βρίσκεστε σε πολύ μεγάλο κίνδυνο. 

Έτσι, αν το αίμα έχει οξειδωθεί και η επένδυση (βλεννογόνος) στα μικρότερα αγγεία , τα τριχοειδή, έχει καταστραφεί από το νιτρικό οξείδιο, τότε τι πρόκειται να συμβεί; Αυτά τα κύτταρα θα μετατραπούν σε καρκινικά κύτταρα.Οταν υπάρχει μια έλλειψη οξυγόνου, τα πρώτα κύτταρα που θα υποστούν αυτή την ανεπάρκεια οξυγόνου είναι η επένδυση του επιθηλίου, στα μικρότερα αγγεία , όπου τα νιτρώδη μετατρέπονται σε νιτρικό οξείδιο. Και αυτός είναι, στην πραγματικότητα, ο ορισμός του σαρκώματος Kaposi : όταν στην επένδυση – του εσωτερικού των μικρότερων αγγείων – αναπτυχθεί μια καρκινική μορφή, αυξάνεται και πολλαπλασιάζεται άναρχα. Αυτή είναι η υπερπλασία, όχι μια μορφή σαρκώματος, αλλά μια πραγματική μορφή καρκίνου, και αυτό ορίζεται ως KS. Μπορεί επίσης να δημιουργηθεί , ακόμη και αν δεν καταναλώνετε πόπερς , αλλά όταν το κυψελοειδές σύστημα αποτοξίνωσης σας δεν λειτουργεί πλέον. 

Zenger: Ποιά είναι η τελική σας απάντησή στο ερώτημα, “Τι είναι το AIDS;” 

Δρ Λάνκα: Ναι. Το AIDS είναι ένα πρόβλημα έλλειψης ενέργειας. Το “AIDS” σαν όρος είναι απολύτως παραπλανητικός, διότι δεν έχει τίποτα να κάνει με ανοσολογική ανεπάρκεια ή ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος. Είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με μια ενεργειακή ανεπάρκεια. Έτσι, ο όρος «AIDS» πρέπει να αντικατασταθεί από τον όρο “ΑΕDS,” “Σύνδρομο Επίκτητης Ανεπάρκειας Ενέργειας,” και να κρατήσουμε τον όρο «AIDS» μόνο με τη μορφή της διαταραχής του συνδρόμου επίκτητης νοημοσύνης (Acquired Ιntelligence Deficiency Syndrome). Το ΑΕDS έχει μια λογική βάση, και είναι θεραπεύσιμο. Υπάρχουν πολύ ισχυρές θεραπευτικές επιλογές διαθέσιμες για να αντιστρέψουν αυτές τις ζημίες που προκαλούνται από δηλητηρίαση ή έλλειψη οξυγόνου, σε όλα τα διάφορα επίπεδα.

Εδώ, επίσης, βοηθά η εξελικτική βιολογία. Τα ζώα δεν είναι σε θέση να παράγουν τρεις βασικές κατηγορίες ουσιών, επειδή όταν άρχισαν να εξελίσονται, οι ουσίες αυτές ήταν διαθέσιμες μέσα στο νερό. Αυτό είναι μια άλλη πτυχή της εξέλιξης, επειδή έχουν αναπτυχθεί και μεγαλώσει σε ένα σταθερό περιβάλλον, όπου όλα τα απαραίτητα μόρια ήταν διαθέσιμα. Τα ζώα δεν μπήκαν στον κόπο να δημιουργήσουν τρείς σημαντικές ομάδες μορίων απο μόνα τους, έτσι ώστε να έχουν το πλεονέκτημα να χρησιμοποιούν την ενέργειά τους, προκειμένου να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο και πιο γρήγορα. 
Μεταξύ αυτών των ουσιών που τα ζώα δεν μπορούν να παράγουν μόνα τους είναι οι πολυφαινόλες, οι οποίες είναι βιταμίνες. Γνωρίζουμε πάνω από 5.000 διαφορετικά είδη πολυφαινολών που παράγονται από βότανα – σε όλα τα φυτά, αλλά ιδιαίτερα στα αρωματικά φυτά. Οσο πιο ψηλά αναπτύσσονται τόσο περισσότερες πολυφαινόλες παράγουν. 
Μπορείτε να εντοπίσετε τα φυτά από την ακτινοβολία. Αυτές οι πολυφαινόλες είναι φυσικοί αναστολείς της πρωτεάσης . Τα ζώα δεν είναι επίσης σε θέση να παράγουν τα μόρια μακράς αλυσίδας, πολυσακχαρίτες που συνθέτουν τους βασικούς ιστούς και αποτελούν έως και το 80 τοις εκατό του σωματικού μας βάρους. Αυτοί οι ιστοί παράγουν το σταθερό περιβάλλον για τα κύτταρα στο σώμα και αν δεν τους έχετε οδηγείστε αυτόματα σε ασθένεια. 
Κάθε κύτταρο περιβάλλεται από αυτούς τους βασικούς ιστούς, από μακρομόρια σακχάρου ενωμένα με πρωτεϊνες. Όλα τα νευρικά κύτταρα απολήγουν εκεί όπου ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται. Όλες οι ανοσολογικές αντιδράσεις πραγματοποιούνται εκεί. Αυτοί οι βασικοί ιστοί έχουν οιονεί κρυσταλλική δομή και λειτουργούν με την πέδηση ταλαντούμενα πολύ γρήγορα, αρκετές χιλιάδες φορές το δευτερόλεπτο, με την ταχύτητα που όλες οι βιοχημικές αντιδράσεις προκαλούνται, κλπ. κλπ. Αν κάποιος δεν ξέρει πώς η ζωή λειτουργεί στο κυτταρικό επίπεδο, δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τον καρκίνο. Αν δεν ξέρει πώς η ζωή οργανώνεται στο επίπεδο των ιστών, δεν μπορεί να καταλάβε,τη ζωή, έτσι δεν είναι;

Έτσι, εάν το κύτταρο δεν διαθέτει αυτές τις ουσίες, δεν μπορεί να διατηρήσει το περιβάλλον του σταθερό, στην ουσία καταργείται η ομοιοσύσταση . Οι επιφάνειες των κυττάρων χρειάζονται ιδιαίτερα εκείνα τα μόρια σακχάρου μακράς αλύσου, προκειμένου να αποτρέψουν το ασβέστιο από το να μπεί στο εσωτερικό του κυττάρου. Εάν τα προϊόντα αυτά δεν υπάρχουν, το ασβέστιο σχηματίζεται στο εσωτερικό των κυττάρων, θανατώνοντας το κύτταρο, με αποτέλεσμα τον ελεγχόμενο θάνατο των κυττάρων, την απόπτωση: που σημαίνει φλεγμονή. Κανονικά μπορείτε να πάρετε αυτές τις ουσίες από τα φυτά. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, εάν έχετε έλλειψη, μπορείτε να τις πάρετε από βόειο χόνδρο ή αγάρ (ζελέ), δύο κουταλιές κάθε πρωί, Με αυτό μπορείτε να σταματήσετε όλες τις μορφές αρθρίτιδας, μιας και αυτά τα μόρια είναι εξίσου ισχυροί αναστολείς της πρωτεάσης. Σε κάθε περίπτωση φλεγμονής, ή καταβολικής κατάστασης – όταν χάνετε περισσότερα κύτταρα από το σώμα σας απότι είναι σε θέση να αναπαράγει – παίρνοντας χόνδρο ή άγαρ θα σας βοηθήσει.

Οι τεχνητοί αναστολείς πρωτεάσης βοηθάνε μόνο για σύντομες περιόδους. Μετα δηλητηριάζουν τα κύτταρα, επειδή οι τεχνητοί αναστολείς πρωτεάσης δεν μπορούν να αφομοιωθούν. Το σώμα δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτούς. Σχηματίζουν κρυστάλλους, και τελικά δηλητηριάζουν το σύνολο του κυττάρου και ολόκληρο τον οργανισμό σε όλα τα επίπεδα, διότι εμποδίζουν την πέψη όλων των πρωτεϊνών. 
Έχουμε φτάσει στο τέλος, με τις θεραπείες, γιατί όχι μόνο έχουμε αποδομήσει το AIDS προσφέροντας έναν άλλο όρο, που ο καθένας είναι σε θέση να χειριστεί και είναι ευχαριστημένος , ιδιαίτερα οι ειδικοί του καρκίνου. Προσφέρουμε επίσης, πολύ ισχυρές θεραπευτικές επιλογές για την αντικατάσταση αυτών των πολύ επικίνδυνων αναστολέων πρωτεάσης. Νομίζω ότι αυτό συμπληρώνει την εικόνα του τι αποκαλείται “AIDS” και τι πραγματικά μπορείτε να κάνετε γι ‘αυτό. 

Source: Zenger’s Newsmagazine, P. O. Box 50134, San Diego, CA, USA, 92165- 0134

Επιμέλεια μετάφρασης : Χρ. Μπλάνας Χ.Μ.

O Warburg συνήθιζε να λέει έναν αφορισμό που τον απέδιδε στον Max Planck:

” H Επιστήμη προοδεύει όχι γιατί οι επιστήμονες αλλάζουν μυαλό, αλλά περισσότερο γιατί οι επιστήμονες οι προσκολλημένοι σε λάθος πεποιθήσεις πεθαίνουν και αντικαθίστανται.”


Τα πόπερς είναι όρος στην καθομιλουμένη που χαρακτηρίζει την κατηγορία των χημικών που ονομάζονται αλκυλονιτρώδη και εισπνέονται για ψυχαγωγικούς και αφροδισιακούς σκοπούς.
Poppers is a slang term given to the chemical class called alkyl nitrites that are inhaled for recreational purposes, especially as an aphrodisiac.

http://positivelyfalsemovie.com/

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ
http://therapeftis.blogspot.gr/2015/10/aids-hiv.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook