Πως είναι δυνατό να υποστηρίζεις ότι στην χώρα σου συντελέστηκε πραξικόπημα και την ίδια στιγμή να ζητάς από τους πολίτες να επικυρώσουν τον...εκβιασμό μέσα από Δημοκρατικές διαδικασίες ;

  Η επιλογή μας ανήκει.

 

    Είναι γεγονός πως η προεκλογική περίοδος της τρίτης φοράς κάλπες, ξεκίνησε μέσα σε ένα ιδιαίτερα ρευστό κοινωνικοπολιτικό σκηνικό. Σε αυτό το μοτίβο δύο πολιτικά φαινόμενα βρίσκονται εν εξελίξει και εν πολλοίς θα καθορίσουν και το αποτέλεσμα της 20ης Σεπτέμβρη.

Έτσι, από την μια πλευρά έχουμε την προϊούσα και γρήγορη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καθαρά συστημικό κόμμα με νεοφιλελεύθερες επιλογές και ρητορική “ευθύνης” . Την ίδια στιγμή συντελείται η ...

συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας ως ένα πλατύ , ριζοσπαστικό , κοινωνικό και ταξικό μέτωπο έκφρασης του “ΟΧΙ” του Ελληνικού Λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

    

Ας τα εξετάσουμε ξεχωριστά.

      Η ρητορική που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ για να στήσει την προεκλογική του καμπάνια σαφώς και δεν θυμίζει σε τίποτα το ίδιο κόμμα - έστω κατ’ όνομα-λίγους  μήνες πριν!

      Προσωποπαγής εκστρατεία , με αρκετές δόσεις “ρεαλιστικού” εκφοβισμού για τον “Αρμαγεδδών”  που θα μας βρει εκτός ευρώ, επένδυση στον τρόπο διαχείρισης (;) του μνημονίου και μερικά ανθρωπιστικά ”θα” συνθέτουν μια εικόνα, που κάθε άλλο παρά αριστερή ή φρέσκια μπορεί να θεωρηθεί. Η πολύ μεγάλη δημοφιλία που απολάμβανε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την διάρκεια των πρώτων μηνών διακυβέρνησης του,  γίνεται προσπάθεια τώρα να μεταφραστεί σε συμπάθεια για τον «ηρωικά πεσόντα ηγέτη» .  

  Χαρακτηριστικό  παράδειγμα είναι  το 68σελιδο Κυβερνητικό πρόγραμμα.  Στη σελίδα που γίνεται αναφορά για την συμφωνία με τους δανειστές και στην προσπάθεια ηρωοποίησης  του Αλέξη Τσίπρα,  αναφέρει πως αυτή έγινε με εκβιαστικό τρόπο και με πραξικοπηματικούς όρους. Εδώ βέβαια εγείρεται  το ερώτημα πως είναι δυνατό να υποστηρίζεις ότι στην χώρα σου συντελέστηκε πραξικόπημα και την ίδια στιγμή να ζητάς από τους πολίτες να επικυρώσουν τον...εκβιασμό  μέσα από Δημοκρατικές διαδικασίες ;

   Στην συνέχεια γίνεται σχεδόν μια απολογητική αποτίμηση των πεπραγμένων της Κυβέρνησης. Φωτεινή εξαίρεση αποτελούν  τα ομολογουμένως φιλολαϊκής κατεύθυνσης ν/σ και αποφάσεις  των πρώτων μηνών διακυβέρνησης ( 100 δόσεις , ανθρωπιστική κρίση, 5ευρω νοσοκομείων, επαναπροσλήψεις ) .

  Ο εξωραϊσμός του μνημονίου  της Αριστεράς (;;;) όμως που επιχειρείται με την σαφή υποβάθμιση των συνεπειών του στην Ελληνική κοινωνία -  ασαφή ισοδύναμα μέτρα κ.α-  δεν αφήνει πολλά περιθώρια . Ούτε να θεωρήσουμε πως το παλαιό κομματικό σύστημα δεν είναι εδώ,  ούτε ότι ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει αντάρτικο..με την συμφωνία ανα χείρας.

  Το αυτό συμπέρασμα ενισχύεται  περισσότερο από τη γνωστή «παραφιλολογίας»  περί “καταστροφής” σε περίπτωση εξόδου απο το ευρώ!!  Μια άποψη που  έχει ήδη γίνει γνωστή από προκατόχους του κ. Τσίπρα  Σαμαρά - Παπανδρέου - εκπρόσωποι και οι δύο του παλιού και (δια)φθαρμένου πολιτικού συστήματος.

    Στον αντίποδα, το μέτωπο που κατά κύριο λόγο εκφράζει το ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού στο δημοψήφισμα -η Λαϊκή Ενότητα- συνεχώς διευρύνεται. Η συγκεκριμένη κίνηση πέρα από την  πολιτική αναγκαιότητα δημιουργίας της, αποτελεί ίσως και την μοναδική ελπίδα όχι μόνο των Αριστερών αλλά όλου του Λαού που πίστεψε στην πραγματική ανατροπή. 

  Η Λαϊκή Ενότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να θεωρηθεί όμως ως ένας πολιτικός σχηματισμός που ξεπήδησε από το πουθενά . Μετρά χρόνια και αγώνες στην ιστορία της .

Από το κίνημα των αγανακτισμένων όπου ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους ενάντια στην φονική  λιτότητα , μέχρι τους εργαζόμενους  που ζουν υπό την δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης και της μείωσης του ήδη ανύπαρκτου μισθού τους , μέχρι την νεολαία που παλεύει να έχει μέλλον- πραγματικό μέλλον, όχι αυτό που τις επιφυλάσσουν οι «ευέλικτες» εργασίες και τα διάφορα προγράμματα, μέχρι τους χαμηλοσυνταξιούχους που χρόνια τώρα διαμαρτύρονται για την υφαρπαγή της αξιοπρέπειάς τους.

Όλοι αυτοί οι αγώνες είναι αυτοί που έβαλαν τα θεμέλια για την δημιουργία αυτού του μετώπου.

Είναι αυτοί  οι άνθρωποι που αποτελούν την μαγιά και την βάση του.

Είναι αυτές οι ταξικά και πολιτικά ενεργές μάζες που αψήφησαν τον εκφοβισμό  και την σπέκουλα την εβδομάδα του δημοψηφίσματος και φώναξαν ένα βροντερό ΟΧΙ στον εκβιασμό των “εταίρων” μας.

    

Αυτόν τον εκβιασμό που λίγες μέρες μετά έκανε αποδεκτό ο κ. Τσίπρας.

Δεν υπάρχει δίλημμα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο. Υπάρχει μια επιλογή που πρέπει να γίνει. Η συνέχιση της καταστροφικής πορείας λιτότητας και της υποτέλειας που μας επιβάλλουν οι νεοφιλελεύθερες «ελίτ» με προ-δεδικασμένα αποτελέσματα ή η επιλογή ενός εναλλακτικού δρόμου . Δρόμου που προφανώς εμπεριέχει μέσα και σχέδιο επιστροφής σε Εθνικό νόμισμα - αφού πλέον το ευρώ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ακόμα μοχλός εκμετάλλευσης των λαών. 

Φυσικά και η Λαική Ενότητα μέσα σε ελάχιστο διάστημα καλείται να έχει καταρτισμένο πρόγραμμα και να δώσει σαφείς απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα και προβληματισμούς πολιτών- κάτι που ήδη το πράττουν τα στελέχη της με εκδηλώσεις - συζητήσεις ανά την Ελλάδα.

Παρά τις διαδικασίες - εξπρές που επιβάλλουν οι συγκυρίες είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως η Λαϊκή Ενότητα αποτελεί την μοναδική πραγματικά ριζοσπαστική επιλογή με βαθιά ταξικά και φιλολαϊκά χαρακτηριστικά.  Ένα μέτωπο που προτείνει και συνεχίζει να συνδιαμορφώνει μια πραγματική αντίσταση στην καταδυνάστευση του λαού, αλλά και έχει επωμιστεί το μεγάλο καθήκον της διατήρησης της Ελπίδας και της ενίσχυσης των κινημάτων.

   Είναι πρόδηλο ότι κανένας αγώνας και καμία ρήξη με ισχυρά και χρόνια παγιωμένα κατεστημένα δεν γίνεται χωρίς ρίσκο και δυσκολίες. Δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι. Υπάρχουν μόνο δρόμοι που μας κρατούν φυλακισμένους σε φαύλους κύκλους ύφεσης και ξεπουλήματος της χώρας και δρόμοι που παρά τις αρχικές τους “λακκούβες” με συντονισμένες προσπάθειες και σαφή προσανατολισμό και συγκρότηση μπορούν να οδηγήσουν στο αύριο που μας αξίζει.

Η επιλογή μας ανήκει.

Αθηνά Λαοπόδη

Ιδρ. μέλος ΛΑ.Ε