Aνακοίνωση ομάδας μαθητών σχολείου...

Ως μαθητές σε αυτή τη συγκυρία που έχει δημιουργηθεί, να αναλύεται ένα τόσο μεγάλο ζήτημα για την παιδεία από ολόκληρη την κοινωνία, δεν μπορούμε να είμαστε απόντες. Θέλουμε να μιλήσουμε και αυτή τη φορά να ακουστούμε. Δείξτε στη φωνή μας το ενδιαφέρον που δείχνετε στις μεσημεριανές εκπομπές και στα δελτία ειδήσεων, θα είμαστε ικανοποιημένοι.

Σ' αυτό το κείμενο δε θα βρείτε την άποψη των μαθητών που καταδικάζουν την απεργία των εκπαιδευτικών. Όχι γιατί δεν τη σεβόμαστε, μα γιατί τα μέσα ενημέρωσης φρόντισαν μέσα από βαρύγδουπους τίτλους και θλιβερές εικόνες να σας την γνωστοποιήσουν, δίνοντάς σας το δικαίωμα να καταριέστε και να καταδικάζετε εύκολα και άκριτα τον αγώνα των εκπαιδευτικών ή καλύτερα των καθηγητών και των δασκάλων μας.

Προσπάθησαν να σας πείσουν πως η κυβέρνηση και ο υπουργός παιδείας νοιάζονται περισσότερο για εμάς απ' όσο νοιάζονται οι καθηγητές μας. 

Ίσως και να...
τα κατάφεραν. Μα γι' αυτό σας μιλάμε, για να σας πούμε πως δεν είναι έτσι. Η κυβέρνηση και κάθε άλλη εξουσία δεν μας γνωρίζουν και ούτε θέλησαν να μας γνωρίσουν.

Δεν ξέρουν τα ονόματα μας, τα όνειρά μας. Δεν ήταν εκεί δίπλα μας, μια ολόκληρη χρονιά, να μας υπενθυμίζουν τα SOS των μαθημάτων και της ζωής, να μας επιβραβεύουν για κάθε επιτυχία μας, να νιώθουν περήφανοι για εμάς. Οι καθηγητές μας, όμως, ήταν όλα αυτά. Ήταν και ακόμα περισσότερα. Τόσες γιορτές κάναμε μαζί τους, τόσες δραστηριότητες, μας έμαθαν και τους μάθαμε. 

Θυσίασαν χρόνο απ' την οικογένειά τους ή οποιαδήποτε προσωπική ασχολία τους για να δουλέψουμε μαζί. Για να ολοκληρώσουμε όλα αυτά που δεν προλαβαίναμε να κάνουμε στο πιεσμένο, καθημερινό εφτάωρο. Πράγματα δημιουργικά, αυθεντικά και ουσιαστικά, όχι παπαγαλίες. Δραστηριότητες που έγιναν με καθαρό και βαθύ ενδιαφέρον, προσωπικό κόπο.

Και τώρα προσπαθείτε να μας πείτε πως αυτοί, οι ίδιοι άνθρωποι, δεν ενδιαφέρονται για εμάς και τις προσπάθειες μας. Λυπούμαστε που δεν σας πιστεύουμε, μα αν είναι μόνοι τους σ' αυτόν τον αγώνα τότε είναι και οι μόνοι που νοιάζονται για εμάς και το μέλλον μας. Η απεργία των καθηγητών μας δεν έχει ωφελιμιστικό χαρακτήρα. 

Αντίθετα, υπερασπίζεται όλα εκείνα που κατάπιε η ελληνική κοινωνία τρία χρόνια τώρα και δεν μίλησε, μην της πάρουν το σπίτι, μην της κόψουν το ρεύμα, μην την βρουν στη γωνία και την δείρουν για την αντίδρασή της. Η απεργία αυτή προσπαθεί να διασώσει ένα ίχνος αξιοπρέπειας που απέμεινε σε κάποιους ανθρώπους και δεν δέχονται να παραδώσουν το δημόσιο σχολείο στις πιο άθλιες συνθήκες που μπορεί να λειτουργήσει.

Εμείς απ' αυτή την προσπάθεια, είτε τελικά είναι νικηφόρα είτε όχι, παίρνουμε ένα μάθημα. Ίσως το σημαντικότερο απ' όλα αυτά τα ταλαιπωρημένα σαρανταπεντάλεπτα. Τον αγώνα να κατακτήσεις κάτι καλύτερο και να αντισταθείς στην εξαθλίωση που τείνει να επιβληθεί. Είναι ένα μάθημα για όλες τις ηλικίες και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Αν σιωπήσουμε ξανά, μπορεί να μη βρούμε άλλες ευκαιρίες για να αντιδράσουμε ώστε να καταφέρουμε την ανατροπή αυτής της συνεχώς φθίνουσας πορείας. 

Πείτε μας ονειροπόλους, αλλοπαρμένους ή ξεχασμένους επαναστάτες μιας άλλης εποχής. Μα, μην μας λέτε θύματα. Είμαστε μαθητές και όχι θύματα αυτού του αγώνα. Η μαθητική κοινότητα θα βγει κερδισμένη αν αυτή η προσπάθεια επιτύχει. Θα έχει κερδίσει πολύ μεγάλο έδαφος ώστε να αναζητήσει ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα και καλύτερες συνθήκες μάθησης.

Κι όσο για τους κακόπιστους, που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, είμαστε μαθητές που πήραν μια πρωτοβουλία να πουν αυτό που πιστεύουν όχι χειραγωγούμενα πιόνια. Και κάτι τελευταίο, δεν τα λέμε όλα αυτά για να γλιτώσουμε τις εξετάσεις. Οι εξετάσεις είτε έρθουν σε μια βδομάδα είτε σε τρεις θα είναι το ίδιο αποτυχημένες στα μάτια όλων των μαθητών, ακόμα και όσων διαφωνούν με αυτήν την απεργία.
Απλώς θέλαμε να ακούσετε πως είμαστε εδώ και στηρίζουμε τους καθηγητές μας.
Με εκτίμηση,
Μαθητές υπέρ της απεργίας των καθηγητών μας

2ο ΓΕΛ Πολίχνης στη Θεσ.νίκη.

τα παιδιά είναι γ' λυκείου, αυτή μάλιστα που το έγραψε είναι η σημαιοφόρος...