Η έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας στα κόμματα είναι λόγος να τα απορρίψουμε

Κάτι θέλει να μας πει η Τσιτσιολίνα.... Εσείς τι νομίζετε ;

Και τα διάφορα παπαγαλάκια του μνημονίου, παρατηρώ ότι το τελευταίο διάστημα έχουν βαρεθεί να λένε τα ίδια και τα ίδια και να στηρίζουν μια υπόθεση από την αρχή ως το τέλος λανθασμένη, έστω και με το αζημίωτο. 

Γιατί αν δεν ήταν παπαγαλάκια κι αν δεν είχαν από την αρχή στρατολογηθεί στην υποστήριξη μίας λαθεμένης απόφασης και ενός προγράμματος που δεν βγαίνει ούτε στα χαρτιά, κανείς τους δεν θα είχε γίνει ρεζίλι με τη θέλησή του, κανείς δεν είχε λόγο να είναι αναξιοπρεπής, όσο κι αν είναι στο πεϊ ρόλ του υπουργείου Οικονομικών,  όσο κι αν έχει εκχωρήσει στον εργοδότη του τη φωνή του και την πένα του.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα λοιπόν, τα παπαγαλάκια του μνημονίου, περνάνε δύσκολα και στον εργασιακό τους χώρο και στο σπίτι τους, γιατί κι εκεί είναι υποχρεωμένοι να υποστηρίζουν αυτά που λένε και δημοσίως. 

Κανείς δεν είναι τόσο πωρωμένος ώστε να λέει άλλα στην πραγματική του ζωή και άλλα στην εικονική του  ζωή ως προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης.  

Το κράξιμο λοιπόν στις αίθουσες σύνταξης, τους υποχρεώνει θέλουν δεν θέλουν, ή να γίνονται επιθετικοί κι έτσι να χάνουν ακόμα περισσότερο ή να...
βγάζουν ακόμα και στον αέρα την ανασφάλειά τους και να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και κυρίως να διαχωρίσουν τη θέση τους λέγοντας ότι εντάξει όλοι συμφωνούν πλέον ότι το μνημόνιο είναι μια λάθος πολιτική, αλλά δεν φταίμε εμείς που  λέγαμε  από την αρχή τη γνώμη του υπουργού Οικονομικών για δική μας και αναμασούσαμε τα σαθρά επιχειρήματά του, γιατί υπάρχει κάποια βάση αλήθειας στα επιχειρήματά του.

Είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο να θέλουν να δικαιολογήσουν και τον εαυτό τους μαζί με τον υπουργό Οικονομικών, γιατί κανείς δεν έχει για τον εαυτό του την κακή ιδέα που έχουν οι άλλοι.  Όλοι μας έχουμε για τον εαυτό μας πολύ καλύτερη ιδέα, από ότι έχουν οι άλλοι για μας. Ανθρώπινα το καταλαβαίνω αυτό, αλλά φυσικά δεν το δικαιολογώ σε κανέναν επειδή δεν το δικαιολογώ ούτε για τον εαυτό μου. Δεν υπάρχει δικαιολογία, να μην προσπαθεί ένας δημοσιογράφος να κάνει τη δουλειά του, όσο μπορεί καλύτερα, όσο μπορεί εγγύτερα στην αλήθεια, σε όσο δύσκολο περιβάλλον κι αν εργάζεται, όσο ασφυκτικό και αν είναι, όσο κι αν του επιβάλλεται να υποστηρίξει αντιφατικά πράγματα.

Πάμε τώρα στην ουσία, την οποία πολιτικά πρόσωπα όπως ο Στουρνάρας και δεκάδες άλλοι υπουργοί και πρώην υπουργοί δεν έχουν καμιά δικαιολογία να αποφεύγουν. Στην ίδια θέση με τον Στουρνάρα βρέθηκαν ο Παπακωνσταντίνου και ο Ραγκούσης, ο Λοβέρδος και η Διαμαντοπούλου, ο Χρυσοχοίδης και η Κατσέλη με τον  Καστανίδη και ο Ανδρουλάκης και πλήθος άλλοι, όπως ο Τζαβάρας και ο Αρβανιτόπουλος και άλλοι υπουργοί και στελέχη της ΝΔ. να βλέπουν το ολοφάνερο και να υποστηρίζουν το αντίθετο με αστείες δικαιολογίες όπως ότι είναι μονόδρομος, ότι είμαστε υποχρεωμένοι, ότι είναι η τελευταία φορά που το κάνω αυτό και άλλα τέτοια αστεία.

Αυτή η πολιτική του μνημονίου είναι αδιέξοδη και πλέον χάνουμε κάθε σοβαρότητα αν μπούμε στη συζήτηση να εξηγήσουμε γιατί, αφού επί 3 χρόνια τα έχουμε πεί όλα. Πλέον η συζήτηση μεταξύ πολιτών οι οποίοι παραδέχονται τα αυτονόητα, έχει περιοριστεί στον πυρήνα του προβλήματος ότι αυτή η πολιτική τάξη, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, έχει μπλοκάρει την ελληνική κοινωνία και δεν την αφήνει να εκφραστεί ελεύθερα, να σχεδιάσει ελεύθερα το μέλλον της να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις που κρατάει εγκλωβισμένες.

Το γεγονός ότι δεν υπάρχει δημοκρατία στο εσωτερικό των κομμάτων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, τα κάνει μέρος της κρίσης και όχι μέρος της λύσης. Δείτε για παράδειγμα την κρίση που σοβούσε στο εσωτερικό των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Το γεγονός ότι δεν κατάφερε να υιοθετήσει μια μορφή εσωτερικής οργάνωσης που να ανταποκρίνεται στην πολιτική γραμμή που υποστήριζε, υπονομεύει και την παρουσία και την αξιοπιστία του. Τα λάθη λόγω απειρίας, δεν διορθώθηκαν μέσα από τη δημιουργία μόνιμων δομών που θα τα απέτρεπαν στο μέλλον.

Δεν μπορείς να υποστηρίζεις ότι π.χ. θέλεις να αποφασίσει ο λαός με δημοψήφισμα τι θέλει να κάνει και να μην υιοθετείς και στο εσωτερικό του κόμματός σου τέτοιες ανοιχτές διαδικασίες για να δημιουργείς και να εμπλουτίζεις το πρόγραμμά σου με τέτοιες αποφάσεις και επεξεργασίες. 

Ούτε είσαι αξιόπιστος αν λές ότι ο Σαμαράς δεν σε άφησε να εκφραστείς ελεύθερα, αλλά σε διέγραψε, και την ίδια στιγμή να μην ανέχεσαι στο εσωτερικό σου την ελευθερία έκφρασης όλων των στελεχών και ιδίως εκείνων που δεν εξελέγησαν βουλευτές. Από τη δημοκρατική διαδικασία έχει να φοβηθεί μόνον εκείνος που δεν είναι ειλικρινής, μόνον εκείνος που δεν μπορεί να υποστηρίξει δημοσίως εκείνο που έχει πραγματικά στο μυαλό του.

Τα ίδια που ισχύουν για τους ανεξάρτητους Έλληνες, ισχύουν για όλα τα κόμματα και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το να υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια μορφή εσωτερικής οργάνωσης όπως εκείνη που είχε υιοθετήσει από το 1974 το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσωτερικού δεν είναι η λύση. 

Είναι αναχρονισμός. Εντάξει στο ενιαίο κόμμα, αλλά ενιαίο κόμμα ήθελε να είναι από το 1974 και το ΠΑΣΟΚ που είχε πολλές συνιστώσες στο εσωτερικό του και το ΚΚΕ που είχε μία και το ΚΚΕ εσωτερικού το οποίο ετεροκαθοριζόταν και προσπαθούσε να μεταφέρει στην Ελλάδα έναν προβληματισμό που είχε γεννηθεί στο εσωτερικό του Ιταλικού και του Γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος.

Ο Συνασπισμός δεν είναι άλλωστε ένα χθεσινό πείραμα, αλλά ξεκίνησε από το 1989 και επομένως έχει πίσω του 23 χρόνια εμπειρίας. Αν αυτά τα 23 χρόνια πήγαν χαμένα και τώρα νομίζει ότι ξεκινάει από την αρχή, τότε δεν υπάρχει ελπίδα. Αυτό ισχύει και για το πολιτικό του πρόγραμμα και για την εσωτερική του οργάνωση. Πως θα πιστέψει ο πολίτης ότι έχει βάλει μυαλό και θέλει πλέον αποτελεσματικά να εκμεταλλευτεί και την παραμικρή ευκαιρία για να καθιερωθεί η απλή αναλογική ως πάγιο εκλογικό σύστημα, όταν στο εσωτερικό του δεν έχει υιοθετήσει το πρότυπο της μαζικής οργάνωσης και την απλή αναλογική για την εκλογή των οργάνων του. 

Όταν στο εσωτερικό του δεν εφαρμόζεται η άμεση ανάκληση των οργάνων και των προσώπων που δεν ακολουθούν τις εντολές της βάσης, ποια εγγύηση υπάρχει ότι θα κάνει το αντίθετο αν κληθεί να κυβερνήσει και θα εφαρμόζει την εντολή των πολιτών και όχι τις δικές του αυθαίρετες επιλογές; Ποιός εκπαιδεύει τα στελέχη του να αποδέχονται την εντολή της βάσης και να εφαρμόζουν τις αποφάσεις της, διατηρώντας φυσικά την πολιτική τους ελευθερία;

Τα κόμματα της μεταπολίτευσης, νόμιζαν ότι η ηγεσία είναι μια φωτισμένη ομάδα σαν τους ιλουμινάτι και ότι η βάση πρέπει να γίνει και να διαπλαστεί καθ εικόνα και ομοίωσή της. Την ίδια ιδέα για τον εαυτό τους έχουν και οι συνδικαλιστές οι οποίοι αναπαράγονται με τις ίδιες διαδικασίες που αναπαράγονται και οι πολιτικοί. Η βάση νομίζουν ότι είναι μια μάζα που πολύ θα ήθελαν να τους ακολουθεί, αλλά εκείνοι αρνούνται να την ακολουθήσουν γιατί εκείνοι ξέρουν καλύτερα. Δεν έχει κανείς την ιδέα ότι δέχεται και εφαρμόζει εντολές των πολιτών, αλλά όλοι νομίζουν ότι ο πολίτης πρέπει να ακολουθεί τις δικές τους εντολές γιατί ξέρουν καλύτερα. Τρίχες. Δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα.

Προσπαθούν και έχουν καταφέρει τους πολίτες να τους κάνουν να πιστέψουν ότι δεν αξίζουν τίποτα, να μην έχουν καμία αυτοπεποίθηση και επομένως ότι πρέπει να ακολουθούν έναν άλλον, αν ο δικός τους τους πούλησε ή δεν ανταποκρίνεται πιά στις προσδοκίες τους. Σε τι διαφέρει ο Καμένος και ο Τσίπρας από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο και ο Κουβέλης από την Παπαρήγα στο σημείο αυτό; 

Όλοι γνωρίζουν τι είναι καλύτερο για τους Έλληνες και οι Έλληνες δεν ξέρουν τίποτα επομένως δεν αξίζει τον κόπο να ακούσει κανείς τη γνώμη τους.

Αυτή η πολιτική τάξη είναι που πρέπει να πάει στο σπίτι της γιατί είναι αναχρονιστική. Οι πολίτες πρέπει να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση μέσα από τη δράση τους και να καταλάβουν ότι τελικά οι επικεφαλής είναι άχρηστοι όταν αυτονομούνται και ότι με στοιχειώδη δική τους οργάνωση και με μόνιμες δομές μέσα από τις οποίες κανείς άλλος δεν θα τους εκπροσωπεί εκτός από τον εαυτό τους, είναι πολύ πιο αποτελεσματικοί. Κανένας πολίτης δεν θέλει να προσχωρήσει σε ένα κόμμα, όπου την ΚΕΟΣ διορίζει ο Βενιζέλος. 

Ούτε θα είναι καλύτερη η κατάσταση με το συνέδριο του ΚΚΕ αφού στο ΚΚΕ γίνονται δεκτοί όσοι συμφωνούν με την Παπαρήγα. Ούτε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι διαφορετικά τα πράγματα, αφού ούτε το ένα τοις χιλίοις δεν θα εκπροσωπείται σε μια τέτοια διαδικασία. Για παράδειγμα, το πολιτικό ζήτημα ναι ή όχι στο ευρώ, μέσα ή έξω από την ΕΕ το οποίο τέθηκε σε ψηφοφορία στη συνδιάσκεψη, γιατί δεν τέθηκε σε ψηφοφορία και μεταξύ των πολιτών που ψήφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ; 

Η εκλογή της συντονιστικής επιτροπής, γιατί δεν τέθηκε σε ψηφοφορία και στη βάση του κόμματος; Επειδή κοστίζει λεφτά η διαδικασία; 

Ας γίνει αυτοχρηματοδοτούμενη. Αν 23 χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα δημιουργίας του ΣΥΝ δεν έχει αποκτηθεί τέτοια πολιτική εμπειρία, τότε τι περιμένουμε;

Γιατί πρέπει να φοβούνται τη σκόπιμη σύγχυση που καλλιεργούν οι  πολιτικοί αντίπαλοι και τα μέσα ενημέρωσης, γύρω από τις απόψεις του Λαφαζάνη ή του Αλαβάνου (ο οποίος δεν ανήκει στον ΣΥΝ, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια)  και να αποφεύγουν τον ανοιχτό διάλογο, ακόμα και για θέματα που δημιουργούν παρεξηγήσεις και επιθέσεις; Αν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν συζητάνε για την ΕΕ και το τι πραγματικά είναι, πως μας πείθει ότι θα κάνει την ίδια συζήτηση αύριο με όλη την κοινωνία λέγοντας την αλήθεια; Δεν πείθει. Οι πολίτες δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από μια τέτοια συζήτηση και έτσι κι αλλιώς εκείνοι που ενδιαφέρονται ακούνε και τον Αλαβάνο και τον Σαμαρά. Και τον Κουβέλη και τον Λαφαζάνη. Δεν ζούν σε γυάλα οι πολίτες να πρέπει κάποιος να τους προστατεύσει από κακές παρέες και επιρροές.

Η ουσία είναι η Δημοκρατία και η αποτελεσματική άμυνα της κοινωνίας απέναντι στις πολιτικές του μνημονίου είναι η δημοκρατία. Η ασπίδα προστασίας μιάς χώρας από τον νεοφιλελευθερισμό που είναι ένα ψευδώνυμο των φοροφυγάδων τραπεζιτών που θέλουν να κάνουν όλα τα κράτη Μπαχάμες και Βερμούδα, χωρίς σύνορα και χωρίς κυριαρχία, είναι η δημοκρατία. 

Δεν είμαστε κράτη, κοινωνίες και επικράτειες αν δεχθούμε ότι δεν αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας, αλλά κάποιοι άλλοι για μας χωρίς εμάς. Η δημοκρατία είναι το μέσο αλλά και ο προορισμός μας. Είναι η σημερινή μας ζωή και ταυτόχρονα το μέλλον μας. 

Αν σήμερα δεν κάναμε ένα βήμα για να κατακτήσουμε τη δημοκρατία, δεν πλησιάσαμε καθόλου το μέλλον μας. Το σχεδιάζουν οι τραπεζίτες που είναι εγκατεστημένοι στα νησιά Κεϊμάν και στα νησιά Μάρσαλ, ή στο Σίτυ του Λονδίνου και στο Ντέλαγουέαρ, ή στο Τζέρσι και στο Χόνγκ – Κόνγκ και στη Σιγκαπούρη. Αν θέλουν να έχουν εκεί την έδρα τους, ας πουλάνε και τα προϊόντα τους εκεί. Αν θέλουν όμως η τράπεζά τους να είναι στην Ελλάδα και να χρεώνονται οι Έλληνες για να εγγυηθούν τις καταθέσεις τους, πρέπει να σέβονται και τη δημοκρατική τους γνώμη και απόφαση. Δεν μπορούν να υφαρπάζουν την ψήφο μας και να μην μας ρωτάνε παρά μετά από 4 χρόνια και μάλιστα η ερώτηση να είναι αν θέλετε να διαδεχθεί τον Παπανδρέου ο Σαμαράς και τον Σαμαρά ο Τσίπρας. 

Οι πολίτες δεν είμαστε διαιτητές ανάμεσα στον Σαμαρά και στον τσίπρα. Είμαστε οι εντολείς και του Σαμαρά και του Τσίπρα. Είμαστε οι εντολείς και του Καμένου και του Μαρκόπουλου. Και του Νικήτα Κακλαμάνη και του Απόστολου Κακλαμάνη. Ο Στουρνάρας μόνον παίρνει εντολές από τις αγορές και είναι ο μόνος που πρέπει να αποσυρθεί αμέσως, εκτός κι αν θέλει να εγκατασταθεί κι αυτός στο Σίτυ του Λονδίνου μαζί με τις εταιρίες ειδικού σκοπού των τραπεζών.